Zo zitten “mijn” katten standaard als ik er ben: Sam woont bij Eeb in de grote stoel, Guus ligt in de buurt, hij figureert als de pater familias en ik zit op de bank (buiten beeld). Ze doen anders vanaf het moment dat ik binnenkom en stappen weer in hun gebruikelijke rol als J. weer binnenholt om ze te omhelzen.

Hun idee van vacantie is niet “naar Yuma gaan”, maar “anders doen”. Sam het minst; die zit toch de halve dag op de monitor (en Guus gaat natuurlijk wel door met jagen).

Ik ben al lang opgehouden om me af te vragen of ze met mij erbij wel gelukkig zijn. Ze doen gewoon waar ze zin in hebben en dat doe ik ook graag.

 

De mus is een bedreigde diersoort, zeker in de stad. Er gaan soms maanden voorbij zonder dat ik in Amsterdam zo’n vogeltje zie, laat staan een kwetterende, rondhuppende of zoefend vladderende zwerm.

Hier in het dorp zag ik ze wel, ook in J’s tuin. Een kleine plantaardige ingreep (een  omgehakte boomstam die weer is gaan uitlopen, niet te hoog maar wel veilig boven de grond) en goed voer hebben intussen een wonder laten geschieden: er zijn er meer dan zestig. Slimmerikken die het roofdier Guus weten te vermijden en precies weten wanneer ze op het voer duiken en weer weg moeten wezen, met dat opwindende vladdergeluid. En lekker tjilpen.

Jammer genoeg willen ze niet allemaal tegelijk stil zitten voor de fotograaf.  Zo moet je het je voorstellen, maar dan heel veel meer:

Ik zie zo’n heerlijk blaadje, daar hoog in die boom. Ik spring dus eerst op het dak van het grote huis, dan hup ik op en neer om net het blaadje te pakken te kunnen krijgen (en doe dat zo snell dat de foto bewogen is). En tenslotte eet ik het smakelijk op, staand op m’n achterpoten.

Volg dit goede voorbeeld en begin nu met de voorbereidingen; er is nog maar een week voor de voorbereidingen van de voorbereidingen (lijstjes maken) en dan slechts drie maanden voor de echte voorbereidingen. Wanneer bij Overvecht de Kerstshow begint staat er helaas niet bij, dat maakt mijn voorbereidingsschema wel moeilijker.

Help! Had ik de Sinterklaasinkopen al vorige maand moeten doen?

Die brug is het hoogste punt van Obdam. Voor bergliefhebbers zijn er chalets te koop. Die heb ik helaas niet kunnen vinden, dus hoe die er uitzien, moeten we zelf bedenken.

Update: er zijn meerdere egels. Voor alle zekerheid wachten die de volle duisternis af voor ze komen eten. Ook daarvan geen verdere foto’s.

Een paar jaar geleden – er bestond toen slechts een vermoeden dat er zich een egel in J’s tuin had gevestigd – harkte ik de afvalhoop wat aan. Eén takkenbosje onttrok zich aan mijn netheidsdrang en wandelde weg: de egel. Hij bleek een vaste gast: at naar believen de alom door de toenmalige krielen gelegde eieren en verorberde ook graag kuikens. En hij was misschien ook wel een zij.

Teruggezien heb ik hem nooit. J vertelde wel over egels die zich steeds zichtbaarder manifesteerden, maar ook afgelopen april, de vorige periode dat ik op de beestjes paste, zag ik alleen onbeweeglijke takjes.

Gisteren, mijn eerste avond alhier, was het uur der waarheid. Om kwart voor acht zette ik het eten klaar, maar er verscheen niemand. Tegen half negen, bij het laatste licht, was er opeens een etende egel. Eentje, maar toch echt een levende egel. Was het nu mijn egel van destijds? Onwaarschijnlijk, maar toch: toen hij even van z’n eitje opkeek, leek het of hij me een dikke knipoog gaf. De andere egels hebben wel gegeten; gezien heb ik ze nog niet. De mijne zag er in het duister zo uit:

 

 

jeanne   457
rob trip  319
rik van de westelaken  237
Herman van der Zandt  190
jeanne doomen  174
lisa wade  124
jeroen tjepkema  80
mooie vrouwen  79
rik van de westelaken homo  65
jeannes weblog  55

Opmerkelijk: waarom zoeken alleen de Herman van der Zandt-zoekerds met hoofdletters??

De hersenen van mensen die vaak mobiel bellen zijn trager dan die van minder frequente gsm-gebruikers. Mobiele bellers beschikken daarentegen over betere selectieve aandacht. Dat blijkt uit een Nederlandse studie van de Nijmeegse onderzoekers naar de langetermijneffecten van gsm-gebruik.

Lees hier verder.

Net als Hyves en MySpace is Facebook een website waarmee je jezelf al dan niet voyeuristisch kunt etaleren. Waarmee je virtuele vriendschappen kunt sluiten met zowel oude bekenden als volstrekte vreemdelingen. En waarmee je professionale contacten kunt leggen die je bestaan meer inhoud geven. Dat laatste is verzonnen, vrees ik.

NOS-correspondent Tim Overdiek vertelt op zijn weblog over zijn verslaving aan Facebook wat erg veel herkenning biedt voor wie zich verslaaft aan bv Hyves.

Lees hier het hele stuk.

“Wat ga je dóen in Amerika?” mailt een virtuele vriendin.
En ik aarzel tussen “musea bezoeken” en “me helemaal súf neuken”.
Want zij zou toch beter moeten weten.

Zelfs de kapster vraagt me vrijdag wat ik ga dóen. Ik ga immers naar Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden.
Waarop ik een verhaal hou over inkopen voor mijn Winkel (daar weet ze van) en dat ik me gespecialiseerd heb (nouja) in Amerikaanse politieke boeken en etc en bla en bla.

“Haal er uit wat er in zit” vind ik vandaag in mijn mailbox.
En ik ervaar ook dat als druk maar kies ervoor het te interpreteren naar wat ik wil.

Wat ik ga dóen is de thrift stores afstropen op zoek naar mooie boeken en als het niet te heet is de yard sales ook.
Wat ik hóóp te doen is de druk van wat moet zodra ik op Schiphol incheck van me af te schudden om dan te gaan boekjes lezen (of niet), tv kijken (of niet) uitslapen (idem) en dus vooral helemaal niets hóeven.

Hopelijk zit dat erin.
En foto’s maken.
Want dat vind ik dus echt gewoon léuk.

Ik ga kort naar Amerika dit keer.
Drie weken en een paar (vlieg)dagen.

Wanneer ik langer ga regel ik m’n trip onderweg. Bevalt het in Yuma – dan blijf ik langer. Word ik onrustig, dan stap ik eerder op.
En of het Kingman of Boulder City wordt en hoe lang bepaal ik van dag tot dag.
In theorie is het zelfs mogelijk dat ik opeens naar San Diego rijd.

Maar dit keer heb ik geen zin in ‘vrijheid’ (in elk geval niet op die manier) dus legde ik begin en eind (Yuma) al vast en ook drie dagen Boulder City = Las Vegas. Wat allemaal kon per mail.

Vandaag overwon ik mezelf en belde naar Kingman om in 3 minuten en 20 seconden kamer 151 voor zes dagen te claimen.

Daarna ook eens gekeken hoe het weer er eigenlijk is. Ook omdat ik dit jaar expres twee weken later ga dan anders omdat het ánders in Yuma zo bloedheet is.

Okeeeeeee.

Ik heb mijn mobiel opgewaardeerd.
Dankzij een hersenflits die ik (met een vertraging van drie dagen – maar toch) kreeg.

Ik bedacht nl dat ik helemaal niet persoonlijk bij een supermarkt zo’n bonnetje met opwaardeercode hoef te kopen maar dat iemand anders dat ook kan doen.
Die mij de code dan doorgeeft waarna ik zelf bel.

R. woont in de Grote Stad en kon dit zelfs op zondag regelen.

Zodat ik nu een beltegoed heb van € 13,68.
Daar kan ik dinsdag nog een hoop van zeuren.

Bel gratis 1244, kies in het menu optie 8
Kies optie 1, Mobiel Opwaarderen
Kies optie 2 voor aanmelden en volg het menu
Je ontvangt op je bank- of giroafschrift een eenmalige opwaardeercode. Deze staat naast het bijgeschreven bedrag van €0,01. De code moet je wijzigen in een persoonlijke code door weer 1244 te bellen

Allemaal gedaan en wat zegt de mechanische stem dan? Dat als ik internetbankieren heb (ja!! heb ik!!) over vier dagen daar mijn code te lezen staat. Dat is dus woensdag.

En als ik online probeer op te waarderen blijft het steeds op Loading hangen 🙁

Een bericht uit het AD:

Een op de negen leraren in het voortgezet onderwijs heeft in de klas nog nooit een computer gebruikt. Dit blijkt uit de gisteren verschenen Vier in Balans Monitor 2007 van Kennisnet Ict op school.
In het basisonderwijs lijkt de computer wel onmisbaar, want daar zit slechts 10 procent van de leraren op school nooit achter het scherm.

“Een op de negen” – dat is véél begrijp ik uit dit bericht. Terwijl “10 procent” reuze meevalt. Wat dus een op de tien is.

Dat is inderdaad een érg groot verschil

Ik kocht een beeldschoon mobieltje met 4 Euro beltegoed en als ik me op Hi registreerde zou ik er 6 Euro bij krijgen maar dat lukt niet. Wel het registreren, niet het erbij krijgen (het gebeurt gewoon niet).

Dus wou ik voor alle zekerheid online 10 Euro beltegoed toevoegen maar de site blijft hangen op Loading…..

Via het mobieltje zélf dan maar? Die uitleg snap ik niet.

Vraag: heb ik genoeg aan 4 Euro voor 10 minuten van Schiphol naar R. bellen dat ik zo opzie tegen de reis en hoe is het met de katten en 1 minuut als ik terug kom en R. staat me niet op te wachten en ik zoek dus contact.

Of is 4 Euro dan écht te weinig? 🙁

“Nog even over dat beleggen, hè…” zegt ‘Fatima’.

Mannenstem: “Zo – mevrouw heeft geld over?” op een toon alsof dat raar of suspect is.
Helemaal duiden kan ik het niet maar hij bedoelt *niet* ‘hartstikke leuk!’

“Nee, dat niet…” lacht dan ook ‘Fatima’ die natuurlijk wel in de smaak wil blijven vallen. Maar ze denkt wel eens: stel dat ze het zou willen doen en ze heeft geen zin en tijd om zich erin te verdiepen…

Dán, zegt de mannenstem, kan er wel iets voor haar worden geregeld. Vanaf een bedrag van 80.000 Euro.
Weer een lachende Fatima: “Dan kom ik al aardig in de buurt.”

Ze is dus welkom bij de Rabobank want daarvan is dit spotje.
Maar wat ik niet snap is wat de reclamemakers ermee bedoelen. Eerst wordt Fatima (is de doelgroep de goedopgeleide vermogende allochtone jonge vrouw?) enigszins afgezeken met dat “mevrouw heeft geld over” en dan blijft zij almaar liefjes en wordt tenslotte binnengehaald.
Niet echt met open armen. Maar wel *binnen*.

‘Mobieltje doorgronden’ is 1 van de te-doen-dingen op mijn lijstje.
Gisteren tikte ik het verkeerde wachtwoord in en ‘Error’ zei hij toen.
Niet erg, schreef Hansje. Dat is pas erg na 3x.

Intussen ontdekt dat het standaardwachtwoord 12345 is.
Dit ingetikt. Nu nog ‘OK’.
Ik druk op de rubberen knop (intuïtief lijkt me dat de OK-knop).
Error.

Ik raadpleeg de handleiding. Ik kan niets vinden over de OK-knop.
Ik durf het niet nog een keer te proberen.
En ik zie er tegenop de Helpdesk te bellen met deze stomme vraag.

[update: en wéér mag/moet hij ook de 12 uur-uitzending doen]

[update 2: en ook die van 13 uur]