Het nieuwe mobieltje is beeldschoon.
Nu moet het opladen en nergens staat hoe lang dat duurt.

Er hoort een beltegoed van tien Euro bij. Vier héb ik al, zes krijg ik wanneer ik me online zal registreren.
Gedaan. Maar nu heb ik nóg niks want daar gaat weer tijd overheen en zodra het moment is gekomen krijg ik…. een sms-bericht!
Waarom niet gewoon een mailtje? De bevestiging van de registratie kon toch ook per mail?

Want nu moet ik dus eerst wachten tot dat ding is opgeladen waarna ik moet zien te doorgronden hoe het sms-en werkt.

Intussen zie ik op de Hi-site niets meer over de 300 gratis sms-jes. En die hoefde ik wel niet maar ik dacht dat ik ze hád.

Eigenlijk snap ik helemaal niet eens meer wat ik nu héb.
Een toestel dat voor tien Euro mag bellen? En na hoeveel tijd gaan die tien Euro in rook op?
Als ik ze niet binnen x maanden opgebruik bedoel ik.

Helaas ben ik verhinderd want ik moet wachten tot mijn nieuwe mobieltje wordt bezorgd.

De wekker op vroeg-op, dood cavia onder ogen zien.
Helemaal alleen het ochtend-R1J wat leidt tot twee stukjes.
Dingetjes doen.

Middag R1J de godin zij dank samen met Hansje.
Meer dingetjes doen.

Avond R1J en ik stort in.
Met grote moeite twee stukjes die niet bij benadering het nieuwsaanbod dekken.

Om kwart voor zes kapót in bed gerold, twee minuten later er weer uit, ik hoor een leuk gesprek maar breng het niet op er iets van te maken, terug naar bed.
Uitgeput.

Een kwartier later een krijsende Sammie naast mijn hoofd.
Opgestaan. Zap-zap. DWDD is er weer. Judging Amy is weg.
Die Matthijs van Nieuwkerk mag écht wel eens naar de kapper.

Egel is er nog.
Ik ben zo moe.

Een man en een vrouw aan een tafel.
Hij heeft een laptopje voor zich, zij hangt tegen hem aan en kijkt mee op het scherm.
Dan kijkt ze in de camera en vertelt ons dat ze geld gaan uitgeven. Gaan ze het huis verbouwen, een camper kopen? Ik ben het kwijt.

Hoe dan ook: ze gaan ervoor lenen bij 1 van die suspecte bedrijven die elke loser als klant accepteren om die vervolgens een gevoelige rente-poot uit te draaien.

“De overeenkomst zal ik even uitprinten,” zegt manlief.
“Maar wel goed doorlezen, hè, schat,” zegt zij.
“Dan doe ik ‘m wel even op de post.”

Laatste shot: vrouw die negen maanden+ zwanger is doet-op-de-post.

En wie nou denkt dat op die dikke buik na de hele sketch ook omgekeerd gespeeld had kunnen worden denkt tegen beter weten in dat mannen en vrouwen in Nederland intussen echt gelijk zijn.

Het kán natuurlijk niet: een plant die er gisteren nog niet was en vandaag weelderig aanwezig is op twee plekken in de tuin. Hij klimt. Hij heeft propjes. Verder: geen idee.

Op de computer van zijn moeder! Huilend van het lachen hingen we bij ons thuis over de televisie en gierend van de oranjepret lazen we elkaar het krantenbericht voor de tiende keer voor.

Dat de schat op Wikipedia een beetje zijn eigen geschiedenis zat bij te vijlen was tot daar aan toe, maar dat hij het op de computer van zijn moeder had gedaan. Dan ben je toch echt een tweedehands trut. Een mietje van de bovenste plank. De computer van zijn moeder!!!

De moeder die ooit nog een persbericht liet uitgaan dat haar zoon geen homo was. Vervolgens kwam hij, om dat te bewijzen, met een redelijk ambitieus compensatieteefje op de proppen. Een zekere Mabel, die in het Gooi, Amsterdam-Zuid en Brussel gold als een starfuckertje bij uitstek.

Ik vrees dat dit listige gangstermeisje achter deze witwisactie zit. Zij zou tot tweemaal toe het woordje onjuiste eruit hebben gehaald. Zo grappig dat de schat van haar eigen naam Wisse Smit heet. Sommige dingen verzin je als cabaretier zelfs niet. Nomen est Omen.

Lees hier de rest die ook erg leuk is.

Gisteravond schreef ik aan de Partij voor de Dieren en aan Varkens in Nood.
Over de varkenstransporten.
Van beide organisaties kreeg ik vandaag een reactie.

Die van de PvdD was naar formeel.
Een soort “hierbij verwijzen wij u naar onze statuten”.
Ik ben dan gisteren wel lid van die club geworden maar mijn hart hebben ze nog niet – niet verdiend dus.

De mail van Varkens in Nood was persoonlijk.
En nu kun je zeggen: ja, kleine club, hebben ze tijd voor.
Maar ik zie dat anders.

Wie mensen die begaan zijn met dieren (of een ander nobel doel – dit is ruimer) aan zich wil binden zet in op persoonlijk en op ‘join our club’.
‘Zie onze wapenfeiten’ en dat dan ook nog zonder zelfs een ondertekening vind ik niet sterk.
Maar ja – ben al lid geworden dus.

Jouw bestelling: 
PrePay Nokia 2610 (zwart)   € 49.99 

We gaan na of de bestelde artikelen op voorraad zijn en of we je gegevens kunnen verwerken. Heb je voor 12:00 uur besteld? Dan bellen we je op werkdagen binnen 24 uur terug om een leveringsafspraak te maken. Als je na 12:00 uur hebt besteld, dan nemen we een werkdag later contact met je op.

De bestellingen uit de Hi shop betaal je onder rembours. Dat betekent dat je moet betalen aan de deur. Een eventuele betaling moet gedaan worden door middel van een pintransactie. Je kunt alleen via een pintransactie betalen.

Wat omslachtig nou weer! En het stond – neem ik aan – wel ergens op hun site maar *niet* bij het artikel en ook niet op het bestelformulier dat het een remboursbestelling (=extra kosten) zou worden met een pintransactie aan de deur.

Wat is er tegen zelf geld overmaken, desnoods via iDeal of het trekken van onze beste vriend, de credit card?

Ik heb intussen op de site van de Partij voor de Dieren gezien dat die mm Kamervragen heeft gesteld over diertransporten.

Ik heb me zojuist aangemeld als lid.

Geachte heer, mevrouw,
Hartelijk dank voor de e-mail die u ons heeft gestuurd. Gezien de grote stroom e-mails die de Partij voor de Dieren dagelijks ontvangt kunnen wij helaas niet garanderen dat we iedereen snel een persoonlijke reactie kunnen sturen.

Het partijbureau heeft als taak het bijhouden van de ledenadministratie, onderhoud van de website, organiseren van congressen en trainingen voor actieve leden etc. Daarnaast ondersteunen  we het werk in de Tweede Kamer en Provinciale Staten. Dit alles met een klein team van veelal vrijwilligers.

Wij doen ons uiterste best om u van een persoonlijk antwoord te voorzien maar vragen uw begrip voor het feit dat dit niet altijd op korte termijn lukt.

Voor informatie over de activiteiten van onze partij, moties en kamervragen, ons partijprogramma en promotie-artikelen verwijzen wij u graag naar onze website www.partijvoordedieren.nl.

Bent u werkzaam in de media en wilt u in contact komen met onze kamerleden Marianne Thieme of Esther Ouwehand, of met één van leden van Provinciale Staten, stuur dan een e-mail naar pers@partijvoordedieren.nl. Voor vragen of mededelingen met betrekking tot het lidmaatschap kunt u contact opnemen via administratie@partijvoordedieren.nl.
Wij danken u hartelijk voor de interesse die u in onze partij stelt.

Met vriendelijke groet,
Peter Boogaard, secretaris
Partij voor de Dieren

 —————

Tja

Ik ben behoorlijk kapot van het bericht over dat varkenstransport (zie hieronder).
Zoals ik dat ook al een paar weken geleden was over een ánder transport en toen schreef ik erover op Fanlog.

Ik word sowieso in toenemende mate wanhopig en woest van het gesol met dieren.
Ik was ook erg blij met het initiatief van de Partij voor de Dieren om via een juridische procedure (dat ziet de jurist in mij altijd graag – bewandel de formele wegen en haal zo je gelijk) open te breken waarom dierproeven zo nodig moeten.

Ik ben 1 stap verwijderd van het lid worden van de Partij voor de Dieren. Waar ik dan *niet* op ga stemmen. Want een one issue partij vind ik niks en dat rare geloof van die Marianne Thieme vind ik hartstikke suspect.
Maar we moeten iets doen.
En zij dóen iets.

Ik heb ze zojuist een mail gestuurd. Of ze iets gaan doen met dat bericht en de varkenstransporten.
Als ik binnen een dag een (positief) antwoord krijg word ik lid.
Anders stel ik die stap nog even uit.

De Duitse politie heeft donderdagmiddag in Dortmund een Nederlands varkenstransport van de weg gehaald. Dat gebeurde nadat automobilisten hadden gebeld dat bloed uit de vrachtwagen de snelweg op liep, zei een woordvoerder van de politie in Dortmund.
De vrachtwagen, onderweg uit Nederland naar een slachtbedrijf in het Duitse Rheda-Wiedenbrück, was te vol geladen. De 127 varkens brachten elkaar ernstige beetwonden toe.
Dertig dieren zijn overgeladen in een andere vrachtwagen. Een dierenarts heeft de varkens onderzocht, waarna het transport verder mocht in twee vrachtwagens. Tegen de 34-jarige Nederlandse chauffeur is proces-verbaal opgemaakt wegens dierenmishandeling en overlading.

(bron)

Ik heb een stok(10 jaar) oud mobieltje.
Een Nokia van bijna 150 gram.
Hij kan niks behalve bellen (en sms-en wat ik niet doe).
Hij is een KPN-Hi-prepaid. Ik gebruik hem vrijwel nooit. Ik heb ‘m alleen bij me als ik een afspraak heb (ik zei al: bijna nooit) zodat ik kan bellen dat ik verlaat of vervroegd ben of eraan kom (zodat R. naar de hoek van de straat kan komen om in te stappen).

Verder bel ik ermee op Schiphol nadat R. me heeft afgezet. Om te vragen of het goed gaat met de katten. En te zeggen dat ik geen zin heb en dat ik helemaal niet weg wil en is het goed als ik naar huis kom (en dan zegt R. ‘nee’).

Andere mobieltjes (want daar gaat dit stukje immers over) kunnen foto’s maken en de radio afspelen. En misschien nog wel meer.
Maar vooral: ze zijn klein.

Zodat ik me in mijn kop heb gezet dat ik een nieuwe wil. Nu. Voor ik op reis ga.
Maar alles wat ik zie zijn abonnementen waar een gratis toestel aan hangt. En ik wil geen abonnement.
Bovendien: moet ik nou dadelijk op weg naar R.-ophalen op weg naar Schiphol ontdekken dat de Vodafone of Telfort geen goed bereik heeft?

Ik wil zekerheid.
Dus (tja – macht der KPN-gewoonte) ga ik naar de site van KPN en check de alternatieven.
Die variëren van ‘u belt veel kort’ tot ‘u belt graag lang’ en dan weer overdag of liever ‘s avonds.
Mensen zoals ik bestaan blijkbaar niet.

Goeiemorgen, het is woensdag 29 augustus zegt Rob Trip vanochtend.
En dat had ik wel verwacht, 29 augustus, maar tegelijk denk ik: waar zijn ze gebleven de maanden hiervóór.
Ik was op reis (in april), ik was terug (in mei) – maar toen?
Het weer was niet mooi, ok.
Maar daarmee is een zomer toch niet in een nauwelijks merkbare vloek en zucht voorbij?
Toch wel.
Althans – zo ervaar ik het.

Zodat ik word geconfronteerd met existentiële vragen als
* duurden zomers langer toen we kind waren
* duurden zomers langer toen ze móói waren

en
* vliegen ze voorbij net als de paar jaren die ik nog te gaan heb, als een soort toekomstvoorspelling, een snel even diep adem halen en wég is weer een jaar

“Ouder worden is niet erg als je het leven maar viert.”

a) Beatrice Arthur
b) Rob Trip
c) Gerda Verburg
d) Lucille Ball
e) Maxime Verhagen

Hieronder in een commentje staat: “Zeker als ze niet al te excentriek zijn, zijn homo’s vaak hele aardige mannen. Dat geldt geloof ik ook voor ‘dito’ vrouwen.”
En als ik de commenter niet ‘kende’ (uit de commentjes) als een aardig iemand zou ik nu heftig in de gordijnen gaan. Wegens vermeende discriminatie.

Maar misschien kan ik beter over mezelf vertellen.
Toen ik jong was kende ik geen homo’s (voor zover ik wist dan).
Maar in 1969 kwam ik in Amsterdam en het was seksuele revolutie en COC en Paarse September (‘lesbies als politieke keuze’) en voor mezelf was lesbisch een reële optie die ik alleen niet heb volgehouden omdat ik eigenlijk toch hetero ben.

Wel leerde ik al direct érg veel homo’s kennen, zowel ‘niet excentriek’ als wél excentriek en ze werden m’n beste vrienden binnen mijn eigen beperkte kader dat niet zoveel ‘echte vrienden’ toelaat.

En misschien ligt het aan mij (zal wel) maar eigenlijk zijn – bedenk ik nu – de meeste mensen die ik enigszins vriendschappelijk ken homo.
Ik denk niet dat daar een reden voor is.
Ze zijn op mijn pad gekomen en ik vond ze aardig – zoiets simpels was het.

De Viva bestaat 35 jaar en in VK staat dat allerlei Grote Journalisten daar ooit voor hebben geschreven.
We moeten denken aan Sonja Barend en Renate Dorrestein en Simon van Collem. en Boudwijn Büch.

Ik kan nu dus ook wel bekennen dat ik ook ooit voor Viva heb gewerkt.
Het was voor mij niet een belangrijke opdrachtgever. Dat waren meer de feministische en linkse bladen: Opzij, De Nieuwe Linie. De Volkskrant.
Maar inderdaad – er hebben bijdragen van mijn hand in de Viva gestaan.

Een paar. Drie. Vijf misschien.
De enige die me te binnen schiet is over vrouwelijke bodybuilders.
Dat was wel cool.
Toen.

Ik heb een poll op m’n hyves.
Een behoorlijk existentiële.
Over wat het betekent om hyves-vriendje te zijn.

In spanning wacht ik op reacties.
Er zijn er nu twee.

Ook dit schiet niet op.

Ha, tis Tjep die met een fleurige net iets scheef zittende (“Jeroenlijk!”) blauwe das de middag-Journaals presenteert.

En of hij is zelf geheel de kluts kwijt of de regisseur is er met het hoofd niet bij of de populaire nieuwslezer heeft vlak voor de uitzending mot gekregen met degene die de regie voert want tot 2x toe wordt hij in beeld gebracht met de verkeerde camera.
En ook 2x starten filmpjes te laat.

Het ziet er onbeholpen uit. Alsof het een screentest is: Jeroen Tjepkema Take One.
Waarna de Mora-dames zeggen: “Nee, ik zie het nog steeds niet” “Ik ook niet – ik mis iets.”
En dan Tjep: “Mag ik het niet nog een keertje overdoen?”

Waarop de dames néé zouden zeggen maar de NOS is niet flauw dus hij mág.
Misschien om 1 uur. Misschien meteen weer in de herhaling.
Straks eens kijken bij uitzending gemist.

(mogelijk ging er trouwens nog wel méér mis, maar toen kwam Sammie binnen met een nog levend érg klein muisje dat gered moest worden en nu weer buiten speelt – en toen moest ik naar boven naar de radio)