Deze plant duikt opeens op tussen de stenen van het terrasje in de achtertuin.

Hij komt me bekend voor als een perkplant die ooit rechts naast de konijnenren groeide voordat het daar allemaal dovenetel werd.

Geachte mevrouw Doomen,
Wij hebben uw verzoek om uitleg over de factuur ontvangen. U ontvangt binnen maximaal tien werkdagen, maar meestal binnen twee werkdagen, een bericht van onze klantenservice.
Dit is een automatisch gegenereerd bericht. U kunt hierop niet antwoorden.

Met vriendelijke groet,

Nuon Klantenservice
P.C. Molengraaf
Directeur Nuon CCC

P.S. 24 uur per dag, 7 dagen per week uw facturen en betalingen inzien? Of uw termijnbedrag bijstellen? Meld u dan op www.nuon.nl/registreren aan voor Mijn Nuon, een gratis service op internet.

Dat lijkt me praktisch, dat laatste. Alleen heb ik ook dáár het klantnummer voor nodig dat ik dus niet héb.

De telefoon gaat: NUON.
Ik heb ze een brief geschreven dat ik geen hoger tarief wil betalen omdat ik vaste stroom heb. Klopt. Maar ik moet toch hoger betalen.
Maar dat contract dan? Dat betekent dat ik aan het eind van het jaar terug krijg.
Wat ik nu teveel betaal? Nee, een percentage. Welk percentage? Dat moet ik in mijn contract opzoeken.
Ik: “Ik nam aan dat u voor u mij belde mij even in de computer had opgezocht.”
Nee dus.

Nog wat heen en weer gepraat en het zit zo: door me voor 3 jaar vast te leggen krijg ik een percentage van de verhoging terug. Ben ik de enige die dit niet goed had begrepen. Nee.

Ok – tariefswijziging vastleggen in de reserveringen dan maar.
Alleen kan ik het banknummer niet vinden. Niet in de brief, niet in het contract, niet in de site en ook niet via Mijn Postbank (want daar kun je alleen terugzoeken op númmer en niet op náám).

Ik stuur NUON een mail waarbij ze mijn naam, adres, klantnr (staat nergens op hun eigen papieren) willen weten én het nummer van mijn mobiel. Dat weet ik niet dus zet ik ‘nvt’ maar dan wordt het niet verzonden.
Vooruit dan maar: 0612345678.

Verzonden.
Bijna 7 kilo ‘onmisbaar’ plus wat er ook wel bij kon nu ik toch een grote doos had gekozen.

Dit moest mee (en nog een ander doosje maar dat vergat ik te fotograferen).
Enige boek dat ik vooruit stuurde werd The human stain van Philip Roth.

En dit is nu op weg van De Rijp naar Yuma.

Lente is vechtende meerkoeten.
Terwijl hij hem hard in de buik trapt houdt zij háár onder water.
Een weinig verheffend schouwspel.

Lente is ook heftig zingende heggemussen en merels en spreeuwen.
Dus denk ik, is iedereen nu aan het werven en nestje bouwen.

Maar wanneer ik kleine stukjes brood (restant van mijn ontbijt, bewaar ik altijd voor de kipjes) uit het slaapkamerraam naar buiten gooi duiken daar kauwtjes bovenop die de snavel vol laden en wegvliegen.

Al een nestje? Of voor de broedende partner?
In dat laatste geval: zou die niet veel blijer zijn als ze even de pootjes en de vleugels kon strekken om zélf op voedseljacht te gaan?

Morgen wil ik mijn pakje naar Yuma versturen.
Met wat niet in het sleepkoffertje mag (schaar) en de extra dingen die als ik ze zou meezeulen het koffertje zo zwaar zouden maken dat ik afhankelijk ben van galant toeschietende optilbereide mannen die er tegenwoordig niet meer zijn.
‘Tegenwoordig’ in de zin van nu ik mijn looks heb verloren.
Jonge blommen hoeven maar naar hun kleine tasje te kijken of de ‘heren’ springen van tien kanten toe.
Oh well.

Vandaag moet ik dat pakje dus maken.
De boekenstapel van gisteren reduceren ging wel. De cd’s straks zal ook nog wel lukken.
Maar shampoo en dagcrème en wasmiddel in kleine containertjes doen.

Niet dat ik het niet kán. Maar ik word er bloednerveus van.
Alsof ik niet over drie weken maar morgen al vertrek.
Terwijl het weer zo mooi is en de vogels zingen.

Voorpret zou dit moeten zijn.
Ik voel vooral stress. Fysiek pijnlijke stress.

Vandaag staat deel twee van mijn interview met Jurgen van den Berg op Fanlog.
(ja, dat meldde ik al – ik weet het)

Dan wordt het wachten en hopen op commentjes.
Van de eigen Fanloggers reageren Brenda en Hansje.
Verder (dat is klasse!) Jos van Medialog – het meest te gekke log over de media.
Ook een onduidelijke typje dat het steeds over Jurgen z’n uiterlijk heeft en dat mogelijk een groupie is of anders misschien wel een vriendin.
Nog iemand die ‘toevallig op de site is beland’.
Dat is het.

En zoals een artiest op een podium kickt op applaus kickt een schrijfster op een weblog op commenters.
Die vandaag niet dóór komen.
Kut.

Wie, kijkend naar buiten, denkt dat het lente is en dat op een bankje in de tuin in het zonnetje VN lezen zeer genoeglijk zal zijn: er staat een nare gure wind.
Althans als je in de buurt van postcode 1843 woont.

Toch was het verblijf in de kleumkou niet onaangenaam en zeker niet zinloos.
Want ik was maar 1 stap verwijderd van VN opzeggen (nadat er onlangs opeens 149 Euro van m’n rekening werd afgeschreven voor dit blad dat ik nooit lees).

Maar VN is leuk. Erg leuk.
En dan ben ik nog niet verder gekomen dan blz 25.

Goed voornemen: voortaan gewoon lézen.

“Wie zich ook zou moeten schamen is Henk Kamp. Ik ben de afgelopen jaren persoonlijk wel een beetje fan van Kamp geworden toen hij minister van Defensie was, maar hier heeft hij het laten liggen. Op zeer oppurtunistische wijze hebben eerst Mark Rutte en daarna Kamp zich op mevrouw Arib geworpen.

Gisteren zag ik hem bij Pauw en Witteman en zei hij steeds tegen Arib dat ze met haar ‘dubbele orientatie’ geen goed voorbeeld was voor haar ‘groep’. Dat woordje ‘groep’ herhaalde hij meerdere malen. Sinds wanneer behandelen VVD-ers individuele mensen als onderdeel van een groep? Ik wist niet wat ik hoorde. De VVD verliest in rap tempo haar liberale veren en krijgt er geblondeerde haren voor terug.”

(bron)

* wassen (o.a. de kleren van de vorige reis – zitten nog onderin de wasmand)

* koffer van de reis helemaal uitpakken (inderdaad, hij zit nog halfvol)

Ivm dinsdag naar Yuma vooruit te sturen pakje

* branden: Regina Spektor Songs

* uitzoeken welke cd’s per se mee moeten naar Amerika

* uitzoeken welke boeken mee gaan

* bedenken wat ik verder vooruit stuur en nu eens een keer opschrijven wat dat is om niet elke keer het wiel te hoeven uitvinden (ook noteren wat er is verzonden om te voorkomen dat ik bij het over drie weken koffertje inpakken dingen dubbel meeneem)

* bestelling plaatsen bij de groothandel

* als het straks hopelijk wat warmer wordt: de tuin in!!

Op de site ‘beperkt houdbaar’ waar je ook die indringende reportage van Sunny Bergman kunt (terug) zien vul ik de ‘psychologische zelfbeeldtest’ in.
Over dat mijn jeugd niet zo leuk was en dat ik gepest werd. Maar, denk ik, over hoe ik eruit zie en dat ietsje beter leuk zou zijn ben ik best realistisch. Ik gebruik geen make-up, overweeg geen botox en zou maar ‘ietsje’ dunner willen zijn. Lichaamshaar scheren doe ik ook al niet. En glossy bladen en zelfs de Margriet kijk ik nooit in.

Maar toch: “U hebt een vrij negatief lichaamsbeeld: er is een vrij groot verschil tussen uw ideale lichaamsbeeld en uw huidige lichaamsbeeld. Dat wil zeggen: er is een vrij grote discrepantie tussen beide. Uit eerder onderzoek blijkt dat personen die een grote discrepantie laten zien, ontevreden zijn met hun uiterlijk. Grote ontevredenheid hangt vaak samen met een hoge cosmetische veranderingswens en een sterkere beïïnvloeding door de media en de mening van anderen.
U hebt een vrij hoge cosmetische veranderingswens. Dit geeft een indicatie dat u ontvankelijk bent voor ideaalbeelden zoals gepresenteerd door de media.”

Zodat ik me afvraag of dit een standaardantwoord/oordeel is voor elke vrouw die niet jubelt over haar uiterlijk.

Geachte M

Mijn naam is Jolande Bannink ,ik ben lid van de OR van basisschool de Marke in Apeldoorn, op het moment zijn we bezig met het organiseren van een fancy fair met een verloting en het rad van avotuur. Nu is het mijn vraag of u bereidt bent een en ander beschikbaar te stellen dat wij kunnen gebruiken als prijs. De opbrengst van de fancy fair komt en zijn geheel ten goede van de kinderen. Ik hoop opuw welwillende medewreking.

Anderhalf uur Marcel Oosten (wat is die jongen toch goed – *luister* daar toch eens naar), douchen, knagers voeren.
Een half uur rondgehangen in de tuin. Beetje gekeken. Veel gedacht: wat woon ik toch mooi.

Camera gehaald en VK Magazine en De verleiding en VN (die de eerste keer dit jaar uit het bandje komt).
Paar foto’s genomen, me geïnstalleerd en VK Magazine opengeslagen.
Interview met Javier Guzman gelezen dat me wat tegenvalt. Diagonaal door Sylvia Witteman heen gegaan. Geboeid geraakt door debuterende schrijvers maar dan trekt de wind aan en wanneer ik het artikel uit heb waait het écht en zit ik diep in mijn jas gedoken met kleumhandjes.

Ik geef het op en ga weer naar binnen. Morgen beter.
Maar alleen al het próeven aan ‘niets hoeft’.
Dat smaakte naar meer.

47