Je hebt problemen en Problemen.
Mijn grijze bak is bijna vol en ze komen hem pas over een week legen.
Dat is een Probleem.

De reden: ik gaf een onhandige opdracht aan het meisje dat zondag de hokken kwam schoonmaken zodat zij niet begreep dat er maar een klein bodempje vies hooi en stro in de bak mocht maar ze die bijna tot de rand vulde.

Ik kan er nu nog 2x de kattenbakken in omkeren en 1 maal een prullenmand maar dan zit-ie tjokvol.
Wat te doen.
Ik bedoel: ´s nachts een vuilniszak stiekem in de grijze bak van de buren proppen is ook weer zowat.

“Vice President Cheney lashed out at Hillary Clinton the other day. He said on CNN that he doesn’t believe Hillary would be a good president.

I can understand that. I mean, his administration has raised the bar so high.”

Mannen hebben meer aanleg voor autorijden?

´Ze kúnnen beter rijden. Alleen doen ze het niet. Ze zijn roekelozer, competitiever en agressiever. Het testosteron breekt hen op.´

Wat kunnen mannen van vrouwen leren?

´Fatsoen houden. Dat heeft te maken met empathie. Een vrouw zal niet snel bumperkleven omdat ze zich afvraagt: zou ik dat zelf rot vinden? ´

Zouden rijscholen aandacht moeten besteden aan rijgedrag?

´Het CBR heeft dit nog niet expliciet opgenomen. Wel is een methode ontwikkeld waarin sociaal rijden is opgenomen. Uit buitenlands onderzoek blijkt dat mensen die die methode hebben gevolgd minder ongelukken veroorzaken.´

(Bron)

Vandaag, ik voel me klote maar meer dan een paar uur ´ziek zielig in bed´ lukt me niet dus ga ik klooien.

Te lang geleden is het alweer dat ik bezig was met Wikipedia en bij de Radio Bitches (dat is een site) zag ik een levensloop van nieuwslezeres Liselot Thomassen dus als ik daar nou eens een kort stukje over maakte.
Gedaan, het haar op haar NOS-adres gemeld en een uur later een reactie: er klopt niets van en ze had het de Bitches nog wel zo precies doorgegeven met data enzo en wat een foute boel maakten zij ervan.
Morgen stuurt ze mij het exacte-data-overzicht wat ik daarna zal verwerken.

Waarna ik Theo Verbruggen en Bart Kamphuis er nog even in schrijf en dan eens check hoe het zit met de journalisten en juristen die ik ken.
Dat valt tegen.
Nóg een missie dus.

En mocht jij, die dit leest, denken: zou ik misschien ook… waag er een mailtje aan.
De enige meetlat die ik ken is of de moderatoren die zitten te screenen of iemand mag worden toegevoegd je kennen of denken dat ze je zouden móeten kennen.
Het antwoord is ´ja!´ als je nieuwslezer bent. Maar ben je een diepe denker met een boek van tien jaar geleden: helaas.

Vriendjes zijn.
Met iemand dus.
Is dat exclusief?

Tuurlijk niet. Weet ik. Vind ik.
En soms heb ik na een moeizame voorgeschiedenis ´vriendjes´ met iemand opgebouwd.
En wanneer dan iemand daar doorheen dendert omdat die mij kent en zodoende ook hém kent en zo ook vriendjes wordt dan vind ik dat niet leuk.

En rationeel weet ik: kinderachtig.
Maar de ziel zucht shit.
En ja, ik weet het – mijn ziel neigt tot zuchten en shit ligt haar voor in de mond.

Toen ik Proefdiervrij machtigde om van mijn girorekening te gaan afschrijven kreeg ik een sleutelring met een Beagle eraan.
Hij is mooier dan het plaatje suggereert.

Kan ik er iemand voor € 1,50 incl. verzendkosten blij mee maken?
Zo ja: ´hebbes´ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.

Frederique Spigt in het Radio 1 Journaal.
Morgen wordt ze 50 en wat is nou het verschil met 49 maar iedereen spreekt haar erop aan alsof het heel bijzonder is.
Háár zegt leeftijd niets.

Ja ja denk ik.
Maar dan zegt ze iets grappigs: als we het niet bijhielden zouden we helemaal niet wéten hoe oud we zijn.

Scherp.
Maar helaas weten we het wél.

“Geëmancipeerd en vrouwelijk” én 19 jaar jonger – wat wil een man van middelbare leeftijd nog meer.

Ellen Vogel is 85 geworden en goh – wat is ze nog mooi.
De NOS vertelt me dat een van haar beroemde rollen de Gijsbrecht was.
En opeens weet ik het weer.
Met de bus vanuit Eindhoven naar dat geheimzinnige, spannende Amsterdam – voor een avondvoorstelling.

Van die voorstelling herinner ik me niets.
Maar ik zie me nog in de pauze hand in hand de trap van de Stadsschouwburg afhollen, weg van het verantwoorde toneel naar de Grote Stad.
Zestien, lang haar, slank, kort rokje, mooi.
Met hem, achttien en ook mooi.
Waarna hij mijn hart brak.
Nee, niet die avond.

Maar erg lang heeft de idylle niet geduurd.
(de hufter)

Dit wordt een zeurstukje dus als je verder leest ben je gewaarschuwd.
Ik zit te denken over: ben je wie je bent of ben je (ook) wie je was.
De achterliggende gedachte voor zover die er al niet erg dik op lag: I used to be someone.
Er was een tijd dat iedereen die iets met de vrouwenbeweging had en/of de Volkskrant las me kende.
En ik schreef ook nog mooie dingen over recht. Ook boeken. Waarvan 1 bekroond.

Nu noem of schrijf ik mijn naam en de andere kant knikt eh-huh.

Fanlog-Hansje schrijft me: wat doet het ertoe dat ik je niet ken van vroeger? Ik ken en waardeer je toch van nú?

Maar ik denk dat ik-nu zonder ik-vroeger niet compleet is.
Als ´gekend´.
Als ´ik´.
Omdat ik niet nu vers uit het ei kom.

Ik krijg mail van een meisje dat eerstejaars is aan de School voor de Journalistiek.

"Voor het vak journalistiek en samenleving moet ik een artikel voor 1990 uitkiezen.
Ik heb voor uw boekbespreking van “Journalist in de rechtzaal” uit 1988 gekozen. In de opdracht wordt ook gevraagd naar een reactie van de journalist die het heeft geschreven. Hoe die er nu op terug kijkt."
Volgen een paar heel aardige vragen.

Alleen bewaarde ik mijn artikelen niet. Ooit wel. Een paar.
Maar de meeste niet en waar de wél ooit bewaarde zijn zou ik nu ook niet meer weten dus die bestaan eigenlijk ook niet meer.

Ik heb de studente verzocht om een goed leesbare scan. En een diep doordacht antwoord toegezegd.
Iedereen die me stimuleert in "ik weet dat je ooit iemand wás, dus je bestáát" draag ik op handen.

Ik ben bij mijn nieuwe belastingman geweest.
Hij lijkt me aardig maar minder deskundig dan de vorige (op mijn terrein).
Maar hopelijk werkt hij zich snel in en dan niet op mijn uurtarief-rekening.

Het ene gegeven dat ik niet had (eindsaldo beleggersrekening 2005) wou hij niet ff voor me opvragen. Dat moest ik zelf doen.
Want ze zouden het hem vast niet zomaar geven.

Zojuist de Postbank gebeld over wat ik nodig heb.
"Dan bent u dus én de eindafrekening 2004 én de eindafrekening 2005 kwijt."
"Ja."
"Maar," zeg ik bijdehand, "ik heb nog veel meer rekeningen bij jullie lopen het had dus véél erger kunnen zijn."
De jongeman klinkt niet onder de indruk maar zal opsturen.

De ´strikvragen´ die hij me stelde vielen overigens erg mee.
Mijn geboortedatum en mijn adres.
Had de belastingman ook kunnen bedenken.

Although it may seem like a given, it is nonetheless crucial for Hillary Clinton to earn the respect and support of women voters if she´s to win the election in ´08. If early poll results are any indication, she´s done just that.

A recent Washington Post-ABC News poll completed this past Friday indicates that a whopping 59% of U.S. women view her favorably.

Surprisingly, her support among women crosses all age groups, educational backgrounds and ethnicities.
(Bron)

Vandaag had ik vrij en moest ik zoeken naar 1 ontbrekend stuk voor de belastingman waar ik dinsdag naar toe moet.
Hoeveel er nog op mijn aandelenrekening bij de Postbank stond eind december 2005.
Daar had ik geen zin in.

Dus dacht ik: laat ik de boeken eens opruimen.
Die met ietsje waterschade van de állerlaatste binnenshuis plensbui (donderdag).
En dan ook meteen maar al die andere boeken die ik eens als ´partij´ kocht waarvan ik de meeste niet leuk vind.
Aangezien ik heb bedacht dat ik alleen nog ga verkopen wat ik zelf wél leuk vind.
Amerikaanse politiek. Nederlandse politiek. Biografieën.

Dus streekromans, kinderpockets, romantische boeken, vertaalde thrillers, grappige boeken, onduidelijke boeken, omnibussen – wég ermee.

Dit staat nu klaar voor morgen wegbrengen naar Ingers vader (als die thuis is).

Er zijn nu dozen en planken leeg en mijn armen doen pijn.
En tegen de belastingman lieg ik dat ik dat papier niet kon vinden.