“Wat als er nog één bed over is op de intensive care en een 70-jarige coronapatiënt komt net iets eerder in het ziekenhuis dan een 16-jarige? Voor Diederik Gommers, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care, is het een duidelijke keuze. “Wij dokters zouden toch echt gaan voor die 16-jarige.”

“De politiek zou liever een muntje opgooien of first come first served en in dit geval de 70-jarige behandelen. Maar ik denk niet dat wij het over ons hart zouden kunnen verkrijgen om voor die 70-jarige te moeten kiezen.”

Daar ben ik dan mooi klaar mee.
(bron)

Ik zit een beetje krap.
Dus dacht ik: in het begin van de C-crisis gaf KLM me drie vouchers en niet zo lang geleden zei ik zelf, voor de keuze gesteld, ‘doe maar een voucher’.
Maar ik heb op korte termijn geen vliegplannen en iets meer cash zou welkom zijn dus dacht ik: ik vraag KLM of ik die vouchers kan omzetten in geld.

Dat kan.
En ze sturen me heel behulpzaam een link en leggen uit hoe ik het formulier moet invullen.
Zodat ik vanochtend teruggave van voucher 1 heb gevraagd.

Dat kan, die teruggave, zegt de automatische bevestiging.
Het zal 90 dagen duren maar mogelijk heb ik geluk want ze streven naar 60 dagen.
Mm.

Ik begin aan het invullen van het volgende formulier maar dan loopt die site vast en daarna denk ik: 90 dagen is wel heel lang.
Misschien morgen nog eens proberen.
En verder de komende tijd maar *gewoon* zuinig doen.

Ik zit aan mijn bureau en een buitengewoon irritante (huis)vlieg zoemt voorbij en zit op mijn hand en op mijn arm en op mijn hoofd.
Ik wuif hem weg maar dat blijkt al snel zinloos.

Ik google op ‘wat te doen tegen lastige vliegen’ en het belangrijkste is: vergeet ‘doodslaan’ want ze zijn letterlijk vliegensvlug en dat lukt je nooit.
Er zijn wel een paar geuren waar ze een hekel aan hebben.
Lavendel bv. En basilicum.

Ik probeer creatief te zijn.
Ik ontdekte een paar dagen geleden dat een vorig jaar aangeschafte fles Black Opium geen geur afgeeft (miskoop, noemen we dat of ‘erin getuind’).
Ik denk: ik heb ook nog een fles Rogue van Rihanna.
Die geeft idd meer lucht af.

En verdomd: weg is dat kreng van een vlieg!
Doe je voordeel met deze tip van Klazien uit Zalk Jeanne uit Grootschermer.

Een paar weken geleden vertelde ik iemand over de Clementoni Trittico puzzels.
Ik zocht er een beeld bij.
Die zijn er zat op internet en meestal staat er dan bij: uitverkocht.

Maar zo kwam ik ook op een site van een vrouw die per gemaakte puzzel eerst de doos fotografeerde en dan een tussenstap en tenslotte de gelegde puzzel.
In affe staat dus.

Ik fotografeer ook wel eens een puzzel in div stadia bv wanneer iemand me vraagt met welke ik nu bezig ben.
Maar na het doorsturen pleeg ik de foto’s te verwijderen.
Of de ‘halverwege’ foto staat nog wel op mijn sd-kaart maar ik heb de ‘af’-foto weggegooid.

Eigenlijk wou ik hier linken naar die leuke site van die vrouw.
Maar ik kan haar niet meer vinden.

Zo ziet het er bij haar ongeveer uit, maar dan niet met al die ‘ruis’ van andere objecten.
Ik vind het leuk.
Uiteraard.
Anders zou ik er hier geen positieve aandacht aan besteden.

Lodewijk en ik waren fanatieke wandelaars.
Eerst alleen in eigen land, later ook hikers in de Amerikaanse woestijn.

Over ‘hier’.
We hadden div boekjes met wandelingen in de omgeving.
Uitgaand eerst van Amsterdam.
Later uitgaand van Grootschermer.

We gingen er elk weekend op uit.
Alle dagen. En soms ook ’s avonds na Lodewijks werk.
Niet echt bij kutweer maar wel bij weer dat je als een uitdaging kon zien.

Een van die wandelingen was ‘om De Woude’.
Eerst met het pontje naar de overkant en dan om het eilandje lopen en als ik me goed herinner was het een vrij korte wandeling.
Maar prettig.

Ik zoek het op: 8 km.
En kom zo ook op: rondwandeling Eilandspolder.
23 km.
Dat is iets pittiger.
Maar regelmatig zie ik ze lopen, de wandelaars.

In mijn eentje ga ik dat niet meer doen.
Wel ben ik een beetje jaloers.
En verdrietig om vervlogen tijden.

In de tijd waarover oma ooit vertelde (Dolle Mina enzo) maakten we ons boos over vrouwen die werden voorgesteld als dom en alleen interessant als ‘lekkertje’.

In deze tijd is er een radio-reclame (die ik *niet* bij name noem om zo niet onbedoeld éxtra aandacht te genereren) waarin een man aan een vrouw vertelt over een goed bedrijf.
Hij noemt de naam van dat bedrijf meerdere malen.
Waarna de vrouw alsof ze heeft verzuimd de oortjes te laten uitspuiten aarzelend vraagt: welk bedrijf??
Geduldig herhaalt de alweter de naam van het bedrijf.

Op de tv.
Een man vraagt een vrouw of ze zin heeft in ‘een lungootje’.
Deze vrouw kijkt hem aan of hij haar een ingewikkelde wiskundige formule probeert te slijten.
“Lungootje???” vraagt ze met de blik van een stompzinnige.
Kóffie! zegt hij.
O… kóffie.
Dát had de bimbo niet begrepen.

“Ja, lékker!”
Ik zou kunnen zeggen dat er sinds oma’s tijd niets is veranderd maar ik vrees dat het wel degelijk verbeterd is geweest en dat we nu weer wegzakken in het moeras van de vrouw-is-dommigheid.

 

Ik had zelf al bedacht dat het geen goed idee zou zijn om op 15 augustus met een mondkapje 11 uur naar Las Vegas te vliegen.
De KLM laat me net weten, dat zij het ook niet slim vinden.
Ze hebben mijn reis geannuleerd.

Ze schrijven dat ik mijn reis kan omboeken.
Of een voucher vragen.
Of mijn geld terug.

Op de website staat: Because of circumstances related to your trip, you may change your flight without paying the change fee. When you change to a higher fare type, the fare difference may be charged.
Want to postpone your trip? Feel free to request a travel voucher. This voucher is valid for 1 year after the date of issue and can also be used to book a flight that takes place after the expiry date of your voucher.
Check out our latest flight information for all the details on how to do so. To view and select alternative flights, simply click the ‘Change flight’ button below.

Niks over ‘geld terug’. Als je daarover info wil hebben, moet je door-klikken.
Ik zou best willen omboeken naar een jaar later.
Dat kan pas in het najaar. Nl pas 11 maanden voor de datum van de terugvlucht.
Wat op zich geen probleem zou zijn ware het niet dat binnenkort deze geannuleerde vlucht niet meer op de website staat, want… ‘geannuleerd’.
Dit overkwam me met de voorjaar-reis.

Daarover vroeg ik de KLM om hulp.
De reactie: WIJ kunnen die vlucht nog wel voor je omboeken.
Wat ik niet handig vind want ik heb duidelijke voorkeuren voor waar ik wil zitten. Als die plaats niet beschikbaar is, wijk ik liever uit naar een andere vlucht.
Dat moet ik dus echt zelf doen.

Die voucher, daar zit trouwens ook nog een adder onder.
“Opting for a voucher helps us, but benefits you too. If you pay with a voucher before 31 October 2020, you could profit from a bonus up to 15%.”
Dat vind ik vaag: you could profit.
En dan nog alleen als je de voucher inlevert voor 31 oktober.

Ik had voor vannacht een foto klaar gezet.
Die omstreeks middernacht spontaan moest opduiken.
Die foto is niet verschenen.
‘Planning mislukt’ zegt het prog achter de schermen.

Ik word me eens te meer bewust hoe ik me verveel.
Mijn leven bestaat de laatste maanden uit lezen – puzzel – spelen met fotobewerking – foto’s hier plaatsen.
Een enkele begraafplaats bezoeken.
Wat eigenlijk neerkomt op: lezen, puzzel, foto’s.
Wanneer ik daarmee hier niet terecht kan, versmalt dat mijn leven behoorlijk.

Dit is mijn ’test’.
Om te kijken of ik indien niet ‘gepland’ nog hier terecht kan.
Zo niet: dan maar weer lezen.
En daarna puzzel.

[concl: direct plaatsen werkt, alleen plannen werkt niet]

Ik bezocht laatst weer eens een begraafplaats.
Deze tekst trof me.

Ik heb een ticket gekocht voor volgend jaar mei-juni naar Amerika.
Ik heb gereserveerd voor Pioneertown de eerste en de laatste week (hond Rosie!) en de Alhambra Hills in Lone Pine waar verhuurder Doug me matste door me in mei het volledige bedrag terug te storten terwijl hij ook een voucher had kunnen aanbieden.
Omdat we zo’n goede band hebben.

Ook een goede band, op een beetje rare manier heb ik met een huis in Blythe, CA.
Het huis is mooi, het ligt op een kleine working farm.
Soms hebben de geiten jongen.
Verder zijn er kippen en kalkoenen.

Ik reserveerde altijd voor 1 nacht en regelde dan dat ik vroeg (rond het middaguur) kon aankomen en de volgende ochtend ging ik weer weg.
De laatste keer dacht ik: ik ben hier wel op uitgekeken.
En toen ontdekte kalkoen Penelope mij en ontdekte ik haar en wist ik: ik moet toch terug gaan.
Om het extra mooi te maken: voor aug-sept is er (nog) geen Corona-milde-aanpak en toch gaf de eigenaar me het volle bedrag terug.

Zodat ik nu heb gereserveerd voor drie nachten. De eerste dag vroeg komen en dan niet de volgende dag wég maar nog twee dagen.
Geen idee wat ik er kan doen behalve Penelope in haar lieve oogjes kijken.
Maar het voelt goed.

Er was een tijd dat ik een erg fanatieke fan van Edita Gruberova was en soms kocht ik kaartjes en mailde dan R.: ga je mee? En soms vroeg ik het hem voordat ik kaartjes kocht.

In maart 2013 waren we in Madrid.
We verbleven in iets dat nog nét niet een hostel was met kamertjes waar een eenpersoonsbed in kon en een wastafel en een douche waarin een enigszins corpulent persoon niet zou hebben gepast.
Het weer was beroerd.
Maar we hadden het leuk samen.

Vandaag ben ik serieus begonnen met de cursus Luminar 4.
De uitlegger, een man met een serieus Brabants accent, doet het echt stap-voor-stap.
Zodat het én erg lang duurt en ik ook de aandacht kwijt raak en dóór wil naar een volgende stap vele lessen verder.

Ik probeer weer wat.
En ontdek dat je met Luminar veel kunt doen, érg veel.
Maar dat een beginner als ik een basis nodig heeft van een al heel aardige foto om die op te leuken.
Dat lukt dan wel en dat vind ik fijn.

Ik neem me voor morgen verder te gaan waar ik vandaag in mijn ongeduld ben gestopt.

Ooit, té lang geleden was in de Plus in De Rijp een postkantoortje.
Dat werd een Pakketpunt.
Oké.
Op een enkele uitzondering na, deden daar de kienste meiden dienst.

Sinds ik meen januari vorig jaar is dat Pakketpunt verplaatst naar een kledingwinkeltje in Graft-De Rijp.
Er werken een paar slimme vrouwen en als je die treft heb je mazzel.
Het is tranen met tuiten als je de eigenaar treft.
Die zo te merken zelfs na anderhalf jaar de meest elementaire cursus Pakketpunt nog niet onder de knie heeft.

Dat merkte ik al vaker maar ook gisteren weer.
Ik verzond een pakketje (een boek) met een PostNL-pakketzegel.

Paniek.
Was het pakketje daarvoor niet te zwaar?
Ik wijs hem op de opdruk: 0-10 kil0 en nee, dit boek weegt géén 11 kilo.
Dan: is het wel brievenbuspost?
Ik: dat doet er niet toe, al was het een pakket van 50 x 50 cm geweest, dan had het nog op deze manier verzonden kunnen worden.
Dus: scannen graag en mij een bewijsje daarvan geven.

Nou… als ik het zei.. (ja, ik zei het, maar WIE runt hier al anderhalf jaar een Pakketpunt en wordt daar vast ook voor betaald? niet ik).
Sindsdien is het boek gescand en heb ik daarvan een bewijsje maar de track-code is onvindbaar bij PostNL.

Toen ik een paar maanden geleden keek bij google-reviews was de kritiek op deze meneer niet mals.
Nu staan er 3 positieve reviews (alleen de sterretjes, geen verhaaltjes).
Iemand vertelde me laatst dat negatief beoordeelden de macht hebben de negatieve reacties weg te halen.
Ik denk dat hij gelijk had.

Jarenlang legde ik elke avond drie, soms vier gebutste eitjes neer op het terrasje.
Uiteraard geen eitjes van de eigen kipjes maar vrije uitloop van de supermarkt.

Om een reden die ik ook niet snap kwam daarin dit jaar de klad.
Ik zag ook geen egels.
Of egelkeutels.

Net kijk ik naar buiten en ik zie egeltje en egeltje ziet mij en holt hard weg.
Ik leg twee gebutste eitjes neer.
En neem me voor dat vanaf nu elke avond te doen, zolang het egelseizoen duurt.

Ik probeerde het weer eens.

Beginnerscursus fotograferen *niet* meer op automatisch.
Een aardig meisje legt me de eerste baby steps uit.
Diafragma kan ik nog nét behappen.
Bij sluitertijd gaat het mis.

Wat ook niet helpt is dat haar camera heel anders is dan de mijne.
Zodat wanneer ze achteloos zegt en toont ‘hier is het ISO-knopje’ ik dat knopje niet zie want dat hééft mijn camera niet.

Na een uur heb ik er schoon genoeg van.

Ik kan voorlopig vooruit…