Dear Mr. President,

Thanks for your address to the nation. It’s good to know you still want to talk to us after how we behaved in November.

Listen, can I be frank? Sending in 20,000 more troops just ain’t gonna do the job. That will only bring the troop level back up to what it was last year. And we were losing the war last year! We’ve already had over a million troops serve some time in Iraq since 2003. Another few thousand is simply not enough to find those weapons of mass destruction! Er, I mean… bringing those responsible for 9/11 to justice! Um, scratch that. Try this — BRING DEMOCRACY TO THE MIDDLE EAST! YES!!!

You’ve got to show some courage, dude! You’ve got to win this one! C’mon, you got Saddam! You hung ‘im high! I loved watching the video of that — just like the old wild west! The bad guy wore black! The hangmen were as crazy as the hangee! Lynch mobs rule!!!

Look, I have to admit I feel very sorry for the predicament you’re in. As Ricky Bobby said, “If you’re not first, you’re last.” And you being humiliated in front of the whole world does NONE of us Americans any good.

Sir, listen to me. You have to send in MILLIONS of troops to Iraq, not thousands! The only way to lick this thing now is to flood Iraq with millions of us! I know that you’re out of combat-ready soldiers — so you have to look elsewhere! The only way you are going to beat a nation of 27 million — Iraq — is to send in at least 28 million! Here’s how it would work:

The first 27 million Americans go in and kill one Iraqi each. That will quickly take care of any insurgency. The other one million of us will stay and rebuild the country. Simple.

Now, I know you’re saying, where will I find 28 million Americans to go to Iraq? Here are some suggestions:

(lees hier verder)

Ik had het over mot en mensen die mij mailen en die ik niet lees en iemand die ik weer mail in de illusie dat hij mij dus wél leest en overtuigd raakt dat ik toch geen trut ben.
Smurf comment dat dat zinloos is want tuurlijk klikt hij dat direct weg.

En ik had het zelf kunnen (moeten) bedenken want als ik mensen wegklik van wie ik hun mail niet wil lezen waarom zou een ander dat bij mij dan *niet* doen maar zich openstellen voor mijn steeds briljantere ´laten we het goedmaken´-teksten.

Direct erna krijg ik twee mailtjes van iemand die ik *niet* wil lezen dus wegklik.
En als het kwartje nog niet was gevallen dropt het nu met een reuze smak.

Wanneer de keuze is tussen ervaren en instorten of verdringen ga ik voor het laatste.
Bij verloren liefdes, bij gemiste kansen, bij een dood dier.
Als het even kan schakel ik over op manisch.
Doen doen doen.
Bij voorkeur zinloze dingen.
Met hard 3FM aan (even geen gepraat aan m´n kop).

Om elf uur Jurgen van den Berg met het nieuws (die weer helemaal gewoon klinkt, kwa stem – verder zou ik er mijn hand niet voor in het vuur durven steken).
Vertelt-ie over verwaarloosde honden, dode honden, nog amper levende honden die de dode opeten omdat ze verder geen eten krijgen.
Dat helpt niet ter afleiding.

Dus Jeroen Tjepkema gemaild waarom hij toch een das aan heeft en Rik van de Westelaken niet.
Binnen tien minuten antwoord.
Maar het is geheim dus ik kan het niet doorvertellen.

“Hoe is het nou met Maaike,

Wij vinden zelf dat ze erg vooruit gaat. Ze is oersterk en geeft te kennen dat ze nog lang niet klaar is op deze wereld. Af en toe is ze weer ouwerwets nukkig.
Haar rechteroog waarvan het hoornvlies beschadigd is knapt op maar of ze er ooit weer wat mee gaat zien is afwachten. Dat kan wel maanden gaan duren voor we daar een antwoord op hebben.
Haar linkeroog is nog wel ontstoken maar ze ziet er wel mee. Zalven doen we nog de hele dag…ze wordt het wel zat nu hoor hahaha…. en dat laat ze merken.
Haar verbrande neus is aan het vervellen en dat ziet er nu even niet uit maar ook daar zijn we positief over. Waar we nu heel goed op moeten letten is dat de onderliggende wonden niet gaan ontsteken.
Omdat Maaike zo hard aan het werk is om beter te worden ging ze snel vermageren, ze gebruikte al haar energie daarvoor. Daardoor had ze ook soms ondertemperatuur.
We hebben een dekentje gekocht voor haar en ze krijgt nu 2 x per dag slobber en oooooooh wat vindt ze dat lekker

En met Ricky de andere ezel…hoe gaat het met haar
Die wil af en toe zielig gevonden worden. Als we Maaike haar ogen hebben gedaan en haar neus verzorgd hebben dan doen we dat ook even bij Ricky zodat ze zich ook een beetje zielig vindt.
Daarnaast is Ricky superlief voor Maaike en staat ze ook gezellig bij haar op stal als een echt vriendin.

Ik hoop jullie zo weer een beetje op de hoogte te hebben gebracht.”

De foto is van Maaike voor ze werd aangevallen.

Ik heb mot met een aantal mensen.
Zeker drie. Wie weet meer.
Soms zijn meer mensen boos op mij dan ik me bewust ben dat ik ze iets heb aangedaan.

Maar in elk geval drie dus.
Een stuurde ik een woeste mail en toen er de volgende dag een antwoord kwam klapte ik dat snel dicht omdat ik de reactie niet wou weten.
Een tweede belandde met haar tekst in het deHeeg-spamfilter en die mail kreeg ik dus binnen als ´afgekeurd maar je kúnt nog zeggen: stuur toch maar´.
Niet gedaan.

De derde – daarvan weet ik alleen dát hij boos op mij is en hier ben ik degene die hem bestookt met ´wat is er toch en kunnen we het goed maken´-mails.
Zonder resultaat.

´Mot´.
Dat kan heel lastig zijn.

Ik mail aan de verzorgster van Maaike:

"Hebben jullie de indruk dat Maaike nog zin in haar leven heeft?
Ik kan me nl zo voorstellen dat ze wel ‘staat’ en ondergaat en dat fysiek lijden mede door pijnstillers en verzachtende zalf draaglijk is.
Maar is ze nog een beetje vrolijk?"

Het antwoord:
"Ze geeft juist aan graag te willen…ze kroelt met ons , ze eet goed en wil gewoon erg graag.
Daarom moeten wij voor haar ook positief zijn en er alles aan doen…
Groetjes Tonny"

Het lijkt steeds meer de goede kant op te gaan. Het ziet er wel heel eng uit nu omdat het verbrande vel op haar neus aan het loslaten is.

Ze staat nog steeds op intensieve behandeling maar we blijven als verzorgers nog steeds positief.

Een paar dagen geleden schreef ik hier iets persoonlijks.
Ik zette erbij: als je het niet begrijpt asjeblieft niet commenten.

Iemand negeerde dat en sleurde me over de railing met strenge teksten "wie ben jij wel dat je mensen in hokjes stopt" oid.

Dat had ik (o.a.) willen voorkomen.

Dus zette ik direct erna onder het postje ´Discussie gesloten´.
Waarna het doldrieste type reageerde met ´hoezo discussie gesloten? Er is nog helemaal geen discussie geweest!´

Waarna ik er helemaal genoeg van had en het stukje verwijderde.
En iemand anders me weer onder een ánder stukje vroeg of er sprake was van zelf-censuur.

Zodat ik nu al dagen helemaal geen zin meer heb in lijfloggen.
Eigenlijk sowieso niet meer in loggen.

En ik weet ook wel: laat je niet op je kop zitten door 1 trut.
Maar toch.

Omdat er toch grote behoefte aan correct hen-hun-gebruik blijkt te zijn, handhaaft de Taaladviesdienst het traditionele onderscheid.

De korte regel: hun als bezittelijk voornaamwoord en meewerkend voornaamwoord (‘Dat is hun boek’ en ‘Ik geef hun het boek’) en hen na een voorzetsel en als lijdend voorwerp (‘Dat is van hen’, ‘Ik geef het boek aan hen’, ‘Ik zag hen gisteren nog’) is meestal wel toe te passen. Een uitgebreide uitleg van de regel vindt u op onze website.

Er zijn echter ook nogal wat gevallen waarin niet zo duidelijk is wat goed is. Neem bijvoorbeeld ‘Als ik hen/hun was, zou ik oppassen.’ Wat is hier juist? Hen of hun? En waarom? Wie het weet, mag het zeggen.

(Bron)

Ik krijg een mail van iemand van vroeger.
Hij vertelt iets over zichzelf. Hij vraagt naar mij.

Mijn eerste reactie is: beleefd antwoorden.
Omdat ik nu eenmaal beleefd ben.

Dan denk ik aan al die andere keren de afgelopen jaren dat mensen uit het verleden met ´hoe *is* het met je´ opdoken om na mijn ´zo is het met me´ geen sjoege meer te geven.
Bovendien, als ik zo lees wat hij beschrijft (dol op ´n kinderen) – wat hebben we eigenlijk gemeen.

Ik neig dus tot niks doen.
Wat niet aardig is.
Of uitleggen waarom ik er niet op inga.
Wat wel beleefd is maar ook weer reuze ingewikkeld.