Er is een reclame over een moeder die aan twee meisjes elk 5 Euro geeft.
De een koopt een doosje aardbeien (dure aardbeien), de ander een aardbeienplant en zo heeft die aan het eind van de zomer twee doosjes aardbeien.
De boodschap is: slim meisje, nummer twee.
En dat dacht ik eerst ook.

Intussen (zo´n reclame dóet toch wat met je) heb ik zitten denken: dat plantje is klein als je het koopt. Om het te laten groeien moet het na een tijdje overgepot in een grotere pot in goede aarde (kost geld).
Verder moet het bij voorkeur in de zon en in elk geval in goed licht staan. En het moet goed verzorgd worden (regelmatig genoeg water, dorre blaasjes er voorzichtig uithalen).

En nu zal tijd bij een ´meisje´ misschien geen ´geld´ zijn maar om nou te doen of die aardbeien spontaan groeien om tenslotte zichzelf te plukken en in twee doosjes te doen lijkt me ook weer wat overdreven.

Ik heb het hartstikke druk. Met – hoe-is-ut-mogelijk – véél en ook nog best substantiële bestellingen die bovendien snel betaald worden en dit nav de Nieuwsbrief die gewoonlijk vrijwel niks oplevert.

En tóch een aanbieding (ik ben te goed voor deze wereld…)

Een beeldschoon magneetje van een extreem vals kijkende woestmooie kat. En al die streepjes zijn fraaie ribbeltjes in een gewaagd perspectief.

Logprijs incl. verzendkosten  € 3,00 en dan heb je ook meteen het enige exemplaar in Nederland.

‘Hebbes’ in de commentjes en binnen een week betalen.

Ik hoor op de radio een onderzoek over dat koffie slecht is voor het korte termijngeheugen.
Nu had ik daar nooit over nagedacht maar ik meende dat koffie een op-pep-effect had.
En ik vraag me af of het allebei kan.

Dat het je helpt wakker en betrekkelijk fit te blijven terwijl je tegelijk vergeet wat er een half uur geleden aan informatie tot je is doorgedrongen.
En of het alternatief is dat je die info wél onthoudt terwijl je te duf bent om er iets mee te doen.

Ik ben niet zo´n babbelaar.
Gewoon praktisch niet. Ik spreek niet zoveel mensen.
De vrouw van het postkantoor ("hoi" als ik mijn pakketjes neerleg) en de caissière bij de Plus: "wat is het wel/niet druk vandaag".Verder bel ik met R. maar daarmee heb je het wel gehad.

R. was drie weken op vakantie.
Zodat ik sprak met de vrouw van het postkantoor en de caissière.
En vijf maal zei ik mijn naam tegen een telefonische hijger (zielig type) en 1x werd ik driftig tegen een trut die me de hotelbon wou verkopen en nog een keer tegen iemand die ik niet liet uitpraten om haar verkooppraatje te houden.

Vanavond eten met R. in de Grote Stad (daarna hij naar de opera en ik niet omdat die me na de recensie erg tegenstond). Twee uur gekletst.
Nu m´n stem kwijt.

Triodos is een goeie bank.
(denk ik – mijn geld zit elders)
Maar idealen vind ik mooi.

Waar ik alleen niet tegen kan zijn de radiospotjes van Hanneke Groenteman die voor "mijn kleinkinderen" daar spaart. Ze doet maar, denk ik dan. En: kennelijk ben ik de doelgroep niet.
Maar dan dat irri wat bekakte kindstemmetje: "omaaa…" waarna de kleine wil weten of van zijn (ik meen dat het een jongetje is) spaargeld biologische kippen worden gehouden of windmolens of dat er wellicht mensen van worden geholpen.
Moet wel een hoop spaargeld zijn als dat er allemaal van kan.

En dan sluit Groenteman ook nog eens af met dat een betere toekomst begint bij "onze kinderen".
Ik concludeer: ik ben dus écht de doelgroep niet.
Want volgens mij begint de toekomst niet dán pas maar hier en nu bij onszelf.
Kwa verantwoordelijkheid nemen voor het verbeteren van de wereld.
En da´s moeilijker dan je geld bij een bank zetten.

Kijk trouwens even hier – als je echt iets wil bijdragen.

  

Vanochtend acht uur en er is geen Weblog en er is ook geen Winkel.
Het Fanlog is er wel en daar ben ik op dat moment mee bezig maar er daar echt lekker tegenaan gaan wil niet erg.

Mail naar deHeeg waar de Winkel zit – er blijkt een router kapot te zijn.
Aha (??).
Mail naar Sohosted waar het log zit – niks (maar dat prijskaartje is ook anders).

Ik ben er dus weer.
Nu mezelf samenvatten om te bedenken wat ik allemaal vandaag had bedacht als iets dat ik absoluut wou vermelden.

 

Uit een reeks geplastificeerde prentjes met heiligen en Jezus en Maria enzo: de paus. De nieuwe – niet de bijna heilig verklaarde oude.

Logprijs incl. verzendkosten € 2,75. Je mag er ook gewoon iets van vinden.

Ook vandaag probeer ik voetbal leuk te vinden.
Ach ´leuk´- laten we zeggen ´interessant´.

Dus schrijf ik voor het Fanlog iets over de wedstrijden (mijn hartje klopt niet sneller).
Ik beluister een repo uit Duitsland over Ivoorkust en een project om arme landen aan meer voetbalvelden te helpen en tis Marcel Oosten maar zelfs dat helpt niet.
Dan een repo van Menno Reemeijer over homo´s die naar voetbal kijken ("volgt u het spelletje of de mannen?") en hij vraagt nog nét niet naar lekkere kontjes maar dit is leuk.

Vanavond speelt Trinidad & Tobago. Misschien dat er dan nog iets moois tussen mij en de bal die rond is gebeurt.

Ik probeer het echt: het WK voetbal ´een beetje leuk vinden´.
Marcel Oosten voor het Fanlog interviewen hielp. Zelfs ´n voxpop-repo´s vind ik wel lollig.
En over het sparen van voetbalplaatjes schreef ik vanochtend ook al serieus.
(en gisteren over waarom Van der Sar kramp kreeg)

Toch tjoen ik uit zodra het over het spelletje zelf gaat en op tv vond ik alleen Trinidad & Tobago leuk om naar te kijken (en daarna keek ik ook niet meer).

Maar omdat het zich laat aanzien dat het nog even gaat duren als gebaar van goede wil als logaanbieding een decoratieve ansicht-, foto- of parkeerbonhouder met voetbal en klein blauw knijpertje. Hij staat ook in de Winkel (zie daar voor meer info).

Als aanbieding *incl. verzendkosten*  € 1,25. Tel uit je winst en zet ´hebbes´ in de commentjes.
Ik geef er vijf (vrijwel) weg.

Meestal probeer ik de knagers te voeren nadat de kauwtjes naar bed zijn.
Omdat die zich anders meteen op de maaltijd van de knagers storten.

Vandaag – ik ben zo moe.
Dus maak ik om negen uur al twee bordjes klaar en ga eerst vijf minuten naast Flo en Brat staan maar wat een mini-hapjes-nemers zijn dat. En het gezonde harde voer laten ze sowieso liggen.

Naar de achtertuin.
Waar tussen de volwassen kauwtjes een jong zit. Ik deel brood uit. Het jong klampt hier en daar iemand aan maar geen enkele volwassen kauw geeft een blijk van herkenning. Oh shit. Op dit soort momenten wil ik altijd zo´n vogel in huis en in bed nemen maar ´praktische bezwaren´ enzo.

Na een kwartier vliegt hij weg. En dan valt mijn oog op een jonge merel die naast de heg ritmisch "voer mij, voer mij" zit te roepen. En ik snap het niet want merels zijn hartstikke goede ouders en allebei dood dat kán toch haast niet?

Krijs, krijs doet-ie. En ik denk: gelukkig liggen Sammie en Guus voor pampus door de hitte.
Maar ook: wat als ze niet komen. Bedenkt hij dan zelf hoe eten werkt.

En ik wou dat ik verdomme niet het leed van elk vogeltje op mijn schouders droeg.