Radiospot.
"Dag heren – ik ben Vera nog wat, seksuoloog." (zwoele stem en ik zie niet een dokter voor me maar een sekspoes in weinig verhullende lingerie achter een rood belicht raam)
"Praten over seks is goed voor je seksleven." (is dat zo? volgens mij vooral als je verliefd bent – daarna is het vooral moeizaam)
"En als je niet meteen wil praten (hoe *is* het mogelijk als deze sekspoes je uitnodigt) doe dan een enquête op een site."

En om niet flauw te zijn dacht ik: laat ik die enquête zelf even invullen. Maar dat kan dus alleen als je eerst een email-adres geeft en mogelijk kun je dat faken maar dat onderzoeken heb ik geen zin in.

Mocht iemand anders ´m wel hebben ingevuld en hier ervaringen kwijt willen – voel je vrij.
En verzin een leuke naam. Vera bv.

In het pakket zat o.a. dit doosje met vijf bloem-magneetjes (het vijfde zit onder het ´magnets´).

Doosje even opengemaakt om vast te stellen wat het materiaal is: zacht rubber. Plus namaak-edelsteen.
De magneetjes ´glitteren´ heftig: toen ik er een had opgepakt zaten mijn vingers onder het glitterspul. Dus niet zo geschikt voor kinderen van de leeftijd waarop ze alles in het mondje stoppen. En trouwens ook niet voor volwassenen die dat doen.
Doorsnee van de grootste magneet links boven 3,5 cm.

Ik heb maar 1 doosje en vraag daar als logaanbieding  € 3,25 voor *incl. verzendkosten*.
´Hebbes´ in de commentjes en binnen 1 week betalen asjeblieft.

 

 

 

 

 

Een week of twee voor ik weg ging zag ik haar voor het eerst.
De gewonde, licht aangevreten duif. Stukje uit de rechterflank, blind oogje.
"Geen blijvertje" dacht ik.
Want er is hier wel voer in overvloed maar er zijn ook twee katers die zich graag in de bossages opstellen en regelmatig de wat zwakkere broeders en zusters uit de vogelstand plukken om die op de keukenvloer neer te leggen (en heel soms op te eten).

Maar ze is er nog. En hoe ze het doet is me een raadsel.

Ik word wakker en mijn linkerpols doet pijn.
Bovenop gelegen vermoed ik.
Een paar uur later: nog meer pijn.
Ik kijk eens en zie niks behalve een schram van waar Brat me gisteren een haal gaf.
(alsjeblieft laat het niet iets zijn waarvoor ik een tetanus-prik oid moet halen)

Nóg meer uren later: pijn die uitstraalt naar mijn hand en mijn onderarm. Verminderde kracht in mijn hand. Gotver.
En aangezien 1 ding vast staat nl dat ik *niet* naar de dokter ga heb ik een probleem.

Naar de Plusmarkt met de auto. Pijn bij het dicht trekken van het portier en weer openen.
En dan opeens: hersenflits! Dit had ik eerder en het is gewoon een ontsteking en eerst wordt het nóg erger en kan ik er niet van slapen en daarna trekt het ook weer weg.

Het eigen log geraadpleegd (handig, zo´n zoekfunctie in jezelf) en ontdekt dat ik Ibuprofen moet gaan slikken. En ik heb nog vijf van die potjes waarvan 1 nog niet is verlopen.
Pil geslikt dus. En nu ´rust gaan houden´ wat ook goed schijnt te zijn.

Het stond me heftig tegen – het WK voetbal.
En ik weet ook niet hoe het kwam maar ik zette net toch na het Radio 1 Journaal Zweden-Trinidad & Tobago aan en al snel zat ik T & T naar winst te schreeuwen (of desnoods een gelijkspel).

En spánnend dat het was.
En wat een kloothommels die Zweden (vloek-vloek) en wat een lieve jongens van T & T.
En wat *ontzettend* schattig dat ze elkaar halverwege even omhelsden na een hardhandig akkefietje.
En wat lie-ief dat uitwisselen van die shirtjes op het eind.
En zag ik zelfs wat fans (van verschillende landen dus) elkaar de hand drukken.

"You – you – you, you´ve got a whole lot of soul, Trinidad and Tobago."

Nu afwachten of ik morgen écht voor de bijl ga.
En het zou best wel eens kunnen.
O jee.

Veertien kleurige polsbandjes van rekbare badstof.
Niet bijzonder mooi afgewerkt.

Logprijs incl. verzendkosten € 4,75.
"Hebbes" in de commentjes en binnen een week betalen en zelf contact opnemen.

Het werd Volkskrant Magazine en dat las ik toen ook meteen maar van kaft tot kaft.

Niet alleen huizen worden vol goede moed gebouwd en kunnen later met het verdwijnen van de moed jammerlijk instorten.
Mensen beginnen ook horecabedrijven – café´s en motels – op een mooi punt langs een route en een tijdje lopen ze en dan niet meer.
Deze drie stonden bij Yucca langs een zandweg die parallel loopt aan de snelweg.
Van 1 is alleen nog maar het bord over.

Nieuwe, wél lopende horecabedrijven staan intussen aan de zandweg aan de ándere kant van de I-8.

Elf dozen stuurde ik vanuit Amerika naar huis. Tien kwamen er aan, een niet.
En die ene was niet de laatste maar de voor-voor-laatste terwijl de laatste er al een week is.
Dus wacht ik nu al een week op de aanbellende postbode en het gevoel van opluchting.
Maar niks.
En zeuren "waar blijft-ie" (als daar al een loket voor zou zijn) is ook weer snel want officieel doen die pakketten er zes tot tien werkdagen over en het tegenargument dat ze er desondanks nooit langer dan een échte week over doen pleegt ambtenaren niet te overtuigen.

Intussen zitten uitgerekend in déze doos de mooiste dingen (mijn twee nieuwe ouwe spijkerbroeken bv) en als dat al niet zo zou zijn, zou dat met elke dag vertraging wel meer zo gaan vóelen.

Net dus toch maar eens op de site van de Amerikaanse TPG Post gekeken en eigenlijk kan dat niet want er zat geen ´Delivery confirmed´ (ontvangstbevestiging) op het pakket maar soms kan het tóch (zeggen ze zelf). En verdomd.

En als het er nu over een week nóg niet is schiet ik dus écht in de stress.

Geboekt: de reis bij een heel aardige vrouw van Delta (de online booking had de hik).

En de eerste nacht in de Days Inn met extra bijbetaling voor een King size bed.

Vandaag denk ik opeens: ik ga.
Nog niet echt van harte maar "ik ga" voelt sterker dan "ik ga niet".

En terwijl het Radio 1 Journaal toch niet erg spannend is surf ik naar Delta Airlines en de prijs van de vlucht valt me 100% mee. En ja, ik weet dat de vlucht maar een fractie van het geheel is.
Ik kijk welke plaatsen nog vrij zijn en ik zie er een paar die me bevallen.

Ik surf naar de motels die in aanmerking komen en ik háát eigenlijk de Days Inn zeker nadat ik daar de laatste keer in een soort kast met een mini tv ben gestopt en uitzicht op een bouwterrein maar wanneer blijkt dat de Best Western 30 dollar duurder is geeft dat toch de doorslag.

Ik mail de Yuma Cabana of ik daar de laatste week van mijn reis terecht kan.
Ik zit te puzzelen hoe ik de Best Western in Kingman rechtstreeks kan benaderen omdat ik nogal hecht aan kamer 151 daar.

Als alles goed gaat zal ik morgen boeken.
Niet laaiend enthousiast. Maar met meer "wel" dan "niet".

Ik vul bij Intomart in dat ik gisteren (eigenlijk vanochtend vroeg) NOVA heb gezien en een stukje Strong Medicine en krijg dan opeens de vraag voorgelegd of ik denk dat Nederland WK voetbal wordt.
Eh.. nee. En mijn huis is ook niet versierd, nee.

Dan:
Hoe tevreden bent u over de bondscoach Marco van Basten?
helemaal niet tevreden niet zo tevreden best tevreden heel tevreden weet ik niet

Hoe staat het met uw Oranjekoorts?
onderkoeld koortsvrij lichte verhoging flinke koorts oververhit

Tja dus.