Ik probeer het echt: het WK voetbal ´een beetje leuk vinden´.
Marcel Oosten voor het Fanlog interviewen hielp. Zelfs ´n voxpop-repo´s vind ik wel lollig.
En over het sparen van voetbalplaatjes schreef ik vanochtend ook al serieus.
(en gisteren over waarom Van der Sar kramp kreeg)

Toch tjoen ik uit zodra het over het spelletje zelf gaat en op tv vond ik alleen Trinidad & Tobago leuk om naar te kijken (en daarna keek ik ook niet meer).

Maar omdat het zich laat aanzien dat het nog even gaat duren als gebaar van goede wil als logaanbieding een decoratieve ansicht-, foto- of parkeerbonhouder met voetbal en klein blauw knijpertje. Hij staat ook in de Winkel (zie daar voor meer info).

Als aanbieding *incl. verzendkosten*  € 1,25. Tel uit je winst en zet ´hebbes´ in de commentjes.
Ik geef er vijf (vrijwel) weg.

Meestal probeer ik de knagers te voeren nadat de kauwtjes naar bed zijn.
Omdat die zich anders meteen op de maaltijd van de knagers storten.

Vandaag – ik ben zo moe.
Dus maak ik om negen uur al twee bordjes klaar en ga eerst vijf minuten naast Flo en Brat staan maar wat een mini-hapjes-nemers zijn dat. En het gezonde harde voer laten ze sowieso liggen.

Naar de achtertuin.
Waar tussen de volwassen kauwtjes een jong zit. Ik deel brood uit. Het jong klampt hier en daar iemand aan maar geen enkele volwassen kauw geeft een blijk van herkenning. Oh shit. Op dit soort momenten wil ik altijd zo´n vogel in huis en in bed nemen maar ´praktische bezwaren´ enzo.

Na een kwartier vliegt hij weg. En dan valt mijn oog op een jonge merel die naast de heg ritmisch "voer mij, voer mij" zit te roepen. En ik snap het niet want merels zijn hartstikke goede ouders en allebei dood dat kán toch haast niet?

Krijs, krijs doet-ie. En ik denk: gelukkig liggen Sammie en Guus voor pampus door de hitte.
Maar ook: wat als ze niet komen. Bedenkt hij dan zelf hoe eten werkt.

En ik wou dat ik verdomme niet het leed van elk vogeltje op mijn schouders droeg.

Radiospot.
"Dag heren – ik ben Vera nog wat, seksuoloog." (zwoele stem en ik zie niet een dokter voor me maar een sekspoes in weinig verhullende lingerie achter een rood belicht raam)
"Praten over seks is goed voor je seksleven." (is dat zo? volgens mij vooral als je verliefd bent – daarna is het vooral moeizaam)
"En als je niet meteen wil praten (hoe *is* het mogelijk als deze sekspoes je uitnodigt) doe dan een enquête op een site."

En om niet flauw te zijn dacht ik: laat ik die enquête zelf even invullen. Maar dat kan dus alleen als je eerst een email-adres geeft en mogelijk kun je dat faken maar dat onderzoeken heb ik geen zin in.

Mocht iemand anders ´m wel hebben ingevuld en hier ervaringen kwijt willen – voel je vrij.
En verzin een leuke naam. Vera bv.

In het pakket zat o.a. dit doosje met vijf bloem-magneetjes (het vijfde zit onder het ´magnets´).

Doosje even opengemaakt om vast te stellen wat het materiaal is: zacht rubber. Plus namaak-edelsteen.
De magneetjes ´glitteren´ heftig: toen ik er een had opgepakt zaten mijn vingers onder het glitterspul. Dus niet zo geschikt voor kinderen van de leeftijd waarop ze alles in het mondje stoppen. En trouwens ook niet voor volwassenen die dat doen.
Doorsnee van de grootste magneet links boven 3,5 cm.

Ik heb maar 1 doosje en vraag daar als logaanbieding  € 3,25 voor *incl. verzendkosten*.
´Hebbes´ in de commentjes en binnen 1 week betalen asjeblieft.

 

 

 

 

 

Een week of twee voor ik weg ging zag ik haar voor het eerst.
De gewonde, licht aangevreten duif. Stukje uit de rechterflank, blind oogje.
"Geen blijvertje" dacht ik.
Want er is hier wel voer in overvloed maar er zijn ook twee katers die zich graag in de bossages opstellen en regelmatig de wat zwakkere broeders en zusters uit de vogelstand plukken om die op de keukenvloer neer te leggen (en heel soms op te eten).

Maar ze is er nog. En hoe ze het doet is me een raadsel.

Ik word wakker en mijn linkerpols doet pijn.
Bovenop gelegen vermoed ik.
Een paar uur later: nog meer pijn.
Ik kijk eens en zie niks behalve een schram van waar Brat me gisteren een haal gaf.
(alsjeblieft laat het niet iets zijn waarvoor ik een tetanus-prik oid moet halen)

Nóg meer uren later: pijn die uitstraalt naar mijn hand en mijn onderarm. Verminderde kracht in mijn hand. Gotver.
En aangezien 1 ding vast staat nl dat ik *niet* naar de dokter ga heb ik een probleem.

Naar de Plusmarkt met de auto. Pijn bij het dicht trekken van het portier en weer openen.
En dan opeens: hersenflits! Dit had ik eerder en het is gewoon een ontsteking en eerst wordt het nóg erger en kan ik er niet van slapen en daarna trekt het ook weer weg.

Het eigen log geraadpleegd (handig, zo´n zoekfunctie in jezelf) en ontdekt dat ik Ibuprofen moet gaan slikken. En ik heb nog vijf van die potjes waarvan 1 nog niet is verlopen.
Pil geslikt dus. En nu ´rust gaan houden´ wat ook goed schijnt te zijn.

Het stond me heftig tegen – het WK voetbal.
En ik weet ook niet hoe het kwam maar ik zette net toch na het Radio 1 Journaal Zweden-Trinidad & Tobago aan en al snel zat ik T & T naar winst te schreeuwen (of desnoods een gelijkspel).

En spánnend dat het was.
En wat een kloothommels die Zweden (vloek-vloek) en wat een lieve jongens van T & T.
En wat *ontzettend* schattig dat ze elkaar halverwege even omhelsden na een hardhandig akkefietje.
En wat lie-ief dat uitwisselen van die shirtjes op het eind.
En zag ik zelfs wat fans (van verschillende landen dus) elkaar de hand drukken.

"You – you – you, you´ve got a whole lot of soul, Trinidad and Tobago."

Nu afwachten of ik morgen écht voor de bijl ga.
En het zou best wel eens kunnen.
O jee.

Veertien kleurige polsbandjes van rekbare badstof.
Niet bijzonder mooi afgewerkt.

Logprijs incl. verzendkosten € 4,75.
"Hebbes" in de commentjes en binnen een week betalen en zelf contact opnemen.

Het werd Volkskrant Magazine en dat las ik toen ook meteen maar van kaft tot kaft.

Niet alleen huizen worden vol goede moed gebouwd en kunnen later met het verdwijnen van de moed jammerlijk instorten.
Mensen beginnen ook horecabedrijven – café´s en motels – op een mooi punt langs een route en een tijdje lopen ze en dan niet meer.
Deze drie stonden bij Yucca langs een zandweg die parallel loopt aan de snelweg.
Van 1 is alleen nog maar het bord over.

Nieuwe, wél lopende horecabedrijven staan intussen aan de zandweg aan de ándere kant van de I-8.