Drie dagen geleden kon ik berichten dat Hillary & Co na weken onthouding weer een ei gelegd hadden. Inmiddels zijn het er al drie. Maar wie zou ze nou leggen? Ieder een? Eentje drie, of iets daartussen?

Ik denk dat het iets daartussen is, dus eentje twee en eentje een. Jammer genoeg heb hier geen schuifmaat bij de hand, maar op het oog zijn de twee buitenste eieren identiek van maat en is de middelste iets dunner en puntiger.

Maar misschien zegt dat niets en is het leggen van een ei iedere keer een afzonderlijke creatieve daad. Het oordeel over eventuele smaakverschillen laat ik aan J. over.

 

Mijn tijd zit er langzaamaan weer op. Jeanne’s dozen met nieuwe handel komen stuk voor stuk binnen. Er staat een Nieuwe & Lege kast klaar ter uitbreiding van het magazijn.

 

Bij het paard met de wapperende staart tussen de benen (hieronder) stond een pony. Dat was mij niet opgevallen. Voor de liefhebbers nu een beter portret van moeder en kind.

Op 24 mei is er eindelijk weer een ei gelegd, en nog een groot ook.

Zouden ze in training gaan om J. volgende week met een dagelijks eitje te verblijden?

Ik ben geen paardenman, geef mij maar vee, al dan niet met pluim.

Maar dit paard dat dapper in de storm stond, vond ik wel mooi. Intussen is de wind weer gaan liggen.

Hillary & Co waren wekenlang opgehokt. Nog steeds, voor een nederlandse kip, heel veel ruimte, maar ze vonden het toch niks; ze waren beter gewend. Net voor ze mochten onthokken, zijn ze, hoewel het intens brave juffertjes zijn, een keer uitgebroken. Dat hebben ze gevierd met het leggen van een ei, een ongewone uitingsvorm. En toen weer een en, toen ze er echt uit mochten, vaak twee.

Tot 2 mei. J vertrok en basta met het leggen.

Nu al 19 dagen. Maar ja, ze hebben het ook wel erg druk met het zoeken naar smakelijke zaadjes en vette wormen.

‘Wie niet legt, gaat in de pan’ en ‘regels zijn regels’. Hebben Hillary & Co mazzel dat ze onder het beheer van J vallen en niet onder dat van R.

De tweede letter van mijn naam is een o en geen i.

 

Het dorp heeft genoeg kinderen voor een eigen school. Het onderwijs kan zich dus richten op de locale bijzonderheden.

Paard, koe, piet, schaap, hen, haan, en voor de gevorderden, kui-ken.

Op de andere muur staan pul en kik-ker.

Brutaal en soeverein (en dan nog het loepzuivere en ritmische gesnater)

Deze eend kijkt aandachtig naar de fotograag, terwijl z’n andere oog de vaart in de gaten houdt. 

PS: Hoe komt deze eend aan zulke schone, oranje voeten? Doordat hij altijd door het schone drinkwater van de kippen loopt, die helemaal niet van zanderig water houden.

 

 

 

 

 

Ik woon m’n leven lang in de binnenstad van Amsterdam. Mooie stad, veel toeristen, soms teveel.

Na Amsterdam is de plek waar ik bij elkaar het langste heb verbleven, is Grootschermer. De fase van toeristiek bezoek is  allang voorbij, van echte bewoner is natuurlijk geen sprake, laten we het ervaren bezoeker noemen. In de zomer komen ook hier de toeristen. Sportieve, per fiets en wandelend, uitstapjesmakers, per auto met grootmoeder achterin en veel buitenlanders om holland onder de vloedlijn te bezichtigen.

Het centrum van het dorp – waar Noordeinde en Zuideinde bij elkaar komen; voor ook nog een Oost- en Westeinde is het te klein) wordt gesierd door het Raadhuisje. Op de ene kant staat 1639 op de andere 1652 in fraaie zwartijzeren muurankers. In feite is het in 1939 hier samengesteld uit de restanten van de raadhuisjes van Noord- en Zuidschermer. In het raadhuisje werk de redactie van de Polderexpres, die ons wekelijks over alle belangrijke gebeurtenissen op de hoogte houdt. Daarin mogen ze niet gestoord worden, zoals ook duidelijk staat aangegeven.  Op het onderste papiertje staat een treffende verduidelijking: “Even kijken is toerisme bedrijven”.

J’s lijf heeft voor een extreme vorm van ontspanning-na-de-spanning gezorgd: zij is ziek – ’t gaat iets beter nu – slaapt en kijkt tv. Ze is er overigens betrekkelijk opgewekt bij en wil nog niet terug naar de polder.

Reizen is toch recreeren?

 Op 10 mei berichtte ik over de Grafterkermis, met het katknuppelen. De kermis is begonnen, heel Graft vlagt uitbundig met het stadswapen (ja, dat is het) met een melkkoe onder een boom die erg veel op een palm lijkt. Terzijde: Graft was oudtijds beroemd om z’n koene walvisvaarders.

Het katknuppelen heb ik niet kunnen bijwonen omdat ik liever in Amsterdam in het Concertgebouw wilde zijn (dat krijg je nou van je stedelijke fijngevoelogheid)

 8 mei: veel koeien en rode tulpen.

Intussen zijn de koeien verdwenen en de tulpen zijn gekopt. De koeien zijn hopelijk naar een andere malse wei verhuisd en de bollenkunnen binnenkort gepeld worden;  daar worden  scholieren al  voor geworven. 

 

Als J. op reis is, dan doen we lekker alles anders. Op schoot zitten, laat staan in bed slapen, is te kinderachtig, of te eng; moet hij maar meer tegen ons praten.

Om rosbief zeuren of luisteren of hij de ijskast open doet? Veel te veel werk. Onze ranke lijven zijn ons lief, zelfs muizen eten wij niet op.

Ontbijten? Graag; Sammie let op of hij al wakker is en geeft hem, als het te lang duurt, een kopstoot.

 

Het na-ontbijt slaapje, nodig want hij gaat wel erg laat naar bed, doen we zo: Guus slaapt op R’s koffer; Sammie kruipt bij Eeb op J’s stoel.

Deze routine doen we al jaren als de R in de maand is. Niet verder vertellen svp.

Groeten van J. uit Yuma, AZ.

Het is haar weer gelukt om de hand te leggen op een aantal exemplaren van het spannende Sex and the City Trivia Game. En nu ook nog van het nieuwe Desperate Housewives Trivia Game.

Liefhebbers kunnen tzt terecht in www.dewinkelvanjeanne.nl. Nog even geduld want de dozen en vooral ook Jeanne moeten eerst (weer) Grootschermer bereikt hebben.

Vandaag begint de kermis in Graft (niet te verwarren met het aangrenzende De Rijp, daar is de kermis, net als in Grootschermer, pas in september).

Het programma is zeer gevarieerd, voor jong en oud. Van de bijna hedendaagse play-back show tot het het oud noordhollandse katknuppelen, ook wel katmeppen genoemd.

Kom en geniet.

 

ps voor gevoelige zielen:

Al meer dan een eeuw doen er geen katten meer mee; zelfs geen look-alikes. ’t is nu een “kolfbal of een turfje” in een vat dat wordt beknuppeld.

 

De meeste tulpen worden in de kop van Noord-Holland gekweekt, niet in Lisse en Hillegom bij de Keukenhof. Daarom wordt hier het sappige groene gras door felle kleurstrepen onderbroken. De tulpen zijn voor de mens, het gras voor de koeien. Om dat duidelijk te maken is er schrikdraad, gevoed door de zonnecollector.

Gisteren kwam de dierenarts voor de tweede en definitieve anti-vogelpest inenting – lang geleden, lieve kinderen, heerste er een grote dreiging, en moest al het pluimvee worden opgehokt. Ook niet ingeente kippen mogen intussen weer rondlopen, voor zolang als dat duurt, maar de Algemene Inspectiedienst blijft waakzaam. Dus hadden ze de dierenarts geinspecteerd en vast gesteld dat hij een formulier in zijn eigen archief had opgeborgen in plaats van dat aan ons te geven. Ook had hij nog geen ringen aangebracht (want de vorige keer bleek het ministerie verkeerde te hebben opgestuurd). Schande dus, en vrijwel bekeurenswaardig. Dus moest ook op de plaats delict worden onderzocht.  Men streek de hand over het hart, want eigenlijk mogen halfgeente kippen  niet vrij rondlopen, maar ja, alle andere kippen wel. Toen heeft men de kippen geteld. omdat men had vernomen dat die eigenste middag de ringen zouden worden aangebracht, werd nogmaals gesteld hoe coulant ze waren. Wel werd de plicht benadrukt  van het drie jaar bewaren van alle – inmiddels vijf – ondertekende en gestempelde formulieren.

Met veel hartkloppingen hebben de kippen inenting nummer twee ondergaan en zijn nu tot nader order koninklijk goedgekeurd gezond en mogen blijven rondstappen bij de volgende ophokperiode.

Wat een lelijke blikken ringen. Vanwege de hartkloppingen heb ik ze niet van dichtbij gefotograveerd.

Het waren heel vriendelijke mensen van de AID en ze vonden de verliefde konijnen ook erg zoet. Maar of ze zich de absurditeit van hun optreden realiseerden?

Wij rusten nu uit van al die rimram. Als de zon blijft schijnen worden ook onze vleugels mooi bruin.

Drie simultane bezigheden:

1. wandeling over een dijkje (zeer aangenaam)

2. speuren naar hapjes voor konijnen (zeer noodzakelijk)

3. foto maken voor het log (status nog onbekend)

 

dinsdag 2 mei 2006, 6 uur 26