Ik mocht van Hansje Buitenhof kijken en het was Peter van Ingen = tafel opruimen.
Voor deze uitdaging stond ik.

Dit is volbracht.

Op een klein stapeltje na waar Guus op is gaan liggen.

Vierendertig – en net aangekondigd dat ze gaat stoppen met tenissen.

Ook jarig: Sharon Dijksma (35), Charles Groenhuijsen (52), Hummie vd Tonnekreek (61).
En jarig geweest als ze nog geleefd had: Dusty Springfield.

Viereneenhalf jaar heb ik les gegeven aan de School voor de Journalistiek.
Recht.
Honderden leerlingen gingen voorbij.
Sommige herinner ik me.
Tom Egbers. Lieselot Meelker. Jellie Brouwer.

Wat erg is: de meeste van mijn leerlingen herinner ik me niet.
Zo zit ik vanavond te luisteren naar het Radio 1 Journaal en denk: wie is die presentator nou?
Ik bedoel: ik hoor ´n naam wel, maar ik kan hem niet plaatsen als presentator omdat hij dat nooit eerder deed.

Dus beoordeel ik hem (zuinig) en mail tegelijk: wie is je vader wie is je moeder wat doe jij achter de microfoon.
Hij antwoordt en vraagt me of ik de Jeanne Doomen ben van wie hij op de School voor de Journalistiek les heeft gehad.
Eh… ja.
En hem herinner ik me totaal niet.
(genante duik onder de tafel)

Einde week en morgen hoef ik pas om kwart voor zeven/Marcel Oosten op.
Luieren dus bij De leugen regeert en omdat ik het ook weer niet zó´n geweldig programma vind mis ik het begin wegens knagers voeren.

Maar dan: Rob Trip.
Als 1 van de beoordelaars.

Leuk. Mooi. Niet zo opgemaakt als in Buitenhof.
Meer ´n leeftijd. 46 maar hartstikke mooi – dat wel.

Ergens deze zomer bestaat ons Fanlog een jaar.
Mede-loggers en lezers oefenen druk uit: als eerste lustrum een interview van mij met hem.
En toen ik nog de crush had dacht ik dat het niet kon.
Wegens alleen maar nerveus blozen en stotteren.

Nu denk ik erover.
Wat iets anders is dan ´hey, Rob, ff agenda´s trekken – kun jij op 3 juli om 2 uur´.

Surf surf langs een paar logs.
En ‘blauw is blauw’ lees ik (of een equivalent daarvan maar in elk geval een no-brainer).
En ‘diepe gedachte!’ commenten bevriende lezers.

En voor de zoveelste keer vraag ik me af wat toch die centrifuge in logwereld is die mensen brengt tot het plaatsen van stupide tekstjes waar anderen dan weer met ‘bravo! bravo!’ op reageren.

Vriendelijk verzoek: als ik ook open deuren nog ietsje wijder ga open duwen – negeren.
En in elk geval niet “briljant! wat een goeie observatie!” gaan roepen.

Gedowned, gebrand, beluisterd en ´mwah´ bevonden.

* Bonnie Tyler – Wings
* Robbie Williams – The Showman in the Mix
* Madeleine Peyroux – Careless Love
* Kelly Rowland – Simply Deep
* The Rasmus – Dead Letters

Als iemand iets wil hebben: in de commentjes graag.
Gratis toezenden kan. Maar wie beleefd is betaalt 1 Euro verzendkosten (verstevigde enveloppe plus postzegel).

De telefoon gaat.
De vrouw van de dierenarts.
Ze kunnen komen enten – wil ik nog?
En tuurlijk wil ik nog!
Want weliswaar mogen Hillary & co over een dikke twee weken naar buiten en breken ze nu ook wel eens per ongeluk uit (…) maar ik moet er niet aan denken dat ze dan op 1 augustus wéér opgehokt moeten.

Morgen twee uur zou kunnen maar ook vrijdag.
En ik leg uit dat morgen betekent: zelf vangen. En vrijdag: R. en ik leveren aan in dozen (wat ons goede voornemen is).
Het wordt vrijdag.

Vrijdag dus eerst Guus sederen en afvoeren voor deel neus verwijderen. Dan Ranzijn dierenvoer kopen.
Daarna Hillary & co (er liggen nu al drie eitjes) in dozen doen en krijsend laten enten.

Dan R. naar de bus brengen, boodschappen doen voor katten en knagers en Guus ophalen.

Vandaag over drie weken om deze (locale) tijd land ik in Phoenix, sprint naar de balie van Alamo en claim m´n SUV (die elke reis kleiner wordt).
Niks Trailblazer, een mini-SUV-je was het de vorige keer.
Wel lief (rood) dus een typies vrouwenjeepje.

Dan de warme deken hete buitenlucht in en wild wuiven als de Alamo bus nadert (anders rijdt die vol gas voorbij) en me laten afzetten bij de SUVs waaruit ik mag kiezen.
ES is kwa type net iets groter herinner ik me vaag, hoewel je het ´m niet aanziet. En wit vind ik leuker dan metallic goud of zilver (voor als er geen rood is).
Dan deurtjes openen en op de teller kijken.

Hopen dat ze nu een kompas-met-temperatuur-meter in het plafond hebben maar dat zal wel niet want ze worden steeds elementairder.

Sleep-sleep met het sleepkoffertje van auto naar auto. Knoop doorhakken.
Koffertje op de achterbank. Auto geénspecteerd op krassen (moet je zelf noteren en doorgeven voor je met ´m wegrijdt anders draai je er bij terugkeer zelf voor op).

Stoel naar voren. Start. Voelen hoe-ie voelt (als de SUV tzt ´lekker´ voelt wordt ´ie´ een ´ze´).
Naar de uitgang.
Naar Van Buuren.

Naar m´n Days Inn.
Hopend op Rm 218.

 

Een kunststof kaartje met een handleiding waar hoe te masseren tegen welke kwalen.

Afm. 8,5 x 5,5 cm. Niet nieuw.

Vraagprijs € 1,75, ‘hebbes’ in de commentjes en binnen een week betalen.

De ‘denk je echt dat ik dát geloof’-blik.

Ik bel American Express en bestel traveller cheques.
De credit card ligt voor me maar wat we vragen is: wat mijn naam is, wat mijn postbanknummer is, waar ze heen moeten (mijn huis).
Da´s alles.

En wie weet hebben ze nummerherkenning en kunnen ze zien dat vanaf mijn telefoonnummer wordt gebeld.
Maar hoe weten ze dan dat *ik* het ben en niet iemand die mijn achternaam weet en mijn postbanknummer en die zich toegang tot mijn woning heeft verschaft?

"Het blijft droog.
Het wordt een Hele Mooie Dag.
Tot Morgen."

In deze after the crush-periode waarin ik de schoonheid van mijn idool nog steeds zeer kan waarderen (pikte bij het ontbijt maken nog wat NOVA mee in de carrousel) ook weer eens goed de MD beluisterd.

Het is een weer-MD, das sowieso al mwah.
En een voorspelling is ook al minder dan een wéns.
De toon viel ook niet mee.
Maw: geen magie. Hoewel dat Tot Morgen wel leuk is.

Maar wat elke twijfel bij mij wegneemt: als hij volgende week en wellicht die erna paasvakantie houdt en wordt vervangen door Bert van Slooten en Menno Reemeijer en Marcel Oosten dan is dat wat mij betreft helemaal ok.

Yep. Tis echt over. De crush.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Jeanne,
Vanmorgen was ik op Internet op zoek naar Stine Jensen en kwam via een intelligente recensie op een van haar boeken op je leuke site.
Maar waarom iemand in vredesnaam nog steeds het font comic sans gebruikt op een website is een vraag die me op sommige momenten van mijn leven bezighoudt. Gelukkig niet te lang.
Maar ik wilde toch even reageren toen ik dat zag.
Kijk eens op een prikbord in de supermarkt, kijk eens op Internet, wanneer dit lettertype gebruikt wordt? Niemand die zichzelf respecteert doet dat.
Ik ga gewoon steigeren als ik het zie. Als ik een van je recepten wil printen zet ik het eerst in een word-document, verander de font en dan print ik het.”

En hieronder zet dit strenge type met koeieletters haar voornaam in een afwijkende kleur.

En nee, ik ken haar niet en ja, het gaat om een site met gratis door mij verstrekte recepten.

Een maand of zo geleden besefte ik het opeens: m´n crush op Rob Trip was over.
Ik vond ´m nog wel leuk, maar geen wee gevoel in de maag tijdens Buitenhof, geen ´ik wil geen seconde van hem missen´ tijdens het Radio 1 Journaal.
Drie weken geleden keek ik niet eens naar Buitenhof maar beluisterde ik het R1J met Bert van Slooten. En als-ie op de radio was liep ik regelmatig de kamer uit als een onderwerp me niet interesseerde.

Net toch even Buitenhof gekeken.
Ook omdat ik even vrij wou van het Radio 1 Journaal. Een (halve) uitzending per week niet ´hoeven´.

Hij zag er érg goed uit, Rob Trip.
Gelukkig weer in overhemd-zonder-das dit keer.
Veel prachtige spontane lach.

Mooi haar heeft-ie.
Alleen jammer dat hij niet meer grijzend aan de slapen is: hij verft dus toch 🙁

Tja. In het kader van het opruimen dus.

Afm. 11 x 9 cm.

Roep maar en ik stuur het toe.

En vooral heb ik deze week Rita gezien en ik beloof u, na vandaag hou ik er mee op. Rita. Generaal. Verdonk. Op de BouwRAI. Ze deed Pim Fortuyn uit het hoofd. Met het acteertalent van een soapie en de politieke overtuiging van een alcoholist die water ziet branden. Ze deed me denken aan een geestelijk gehandicapt nichtje uit Rijssen en daarbij de aantekening dat er ook onder de geestelijk gehandicapten ontzettend veel gigantische zeikers te vinden zijn. We gaan hier niet discrimineren.

Rita Verdonk is een typisch voorbeeld van iemand die dit land weer veel te veel tijd gaat kosten. Ze zou een voorbeeld aan Pim moeten nemen. En nu al naar Italië verhuizen. Lekker in een hangmat op Elba de Libelle lezend wijl Sylvio Berlusconi haar koelte toewuift met een opgerolde televisiegids. Maar ja. Die grenzeloze ambitie.

(Bron)

Drie matige stempels. Wil iemand ze hebben tegen verzendkosten (= 95 cent)?