Teri Hatcher has admitted having Botox and collagen injections to keep her stunning looks.
The ‘Desperate Housewives’ star confessed she had the painful jabs – which smooth wrinkles and plump up the lips – to combat the signs of ageing.
The 41-year-old – who plays hapless Susan Mayer in the show – admitted in an interview: “In the past, I’ve had Botox and collagen.”
But the brunette beauty insists she now wants to age gracefully.
She revealed: “I haven’t had anything done to my face in over a year. And I don’t plan to.
“It needs to be OK to have wrinkles.”
Last year, Hatcher confessed she has been dyeing her grey hair since she was 25.

(Bron)

DELTA CONFIRMATION #:  RV6NF8
TICKET #:  00621166171360
                                 Bkng                          Meals/ Seat/
Day Date       Flight     Status Class       City        Time  Other  Cabin
— —– ————— —— —– —————- —— —— ——-
Tue 02MAY DELTA 39          OK     T   LV AMSTERDAM     1020A    L     **
                                       AR ATLANTA       200P          COACH

Tue 02MAY DELTA 909         OK     T   LV ATLANTA       555P     R     **
                                       AR PHOENIX       703P          COACH

Sat 27MAY DELTA 1539        OK     H   LV PHOENIX       1120A    R     **
                                       AR CINCINNATI    551P          COACH

Sat 27MAY DELTA 42          OK     H   LV CINCINNATI    730P     D     **
                                       AR AMSTERDAM     945A#         COACH

hallo

voor school moet ik weten wat de Dolle Mina is en wat het in houd maar ik heb veel teksten gelezen maar ik snap het echt zou u het mij mischien makkelijk en samengevat kunnen vertellen alsjeblieft!

groetjes annabel

46.

Gisteren geeft H. met wie ik op (o.a.) zaterdagmiddag en -avond fanlog door dat ze in maart een groot aantal keren niet kan.
Ik reageer kriegel wat onredelijk is want ze is er vrijwel altijd en zij kan het ook niet helpen dat ik geen leven heb zodat ik er zelf *altijd* ben tenzij ik door Amerika rijd.

Vanochtend vroeg vind ik een mail van I. met wie ik door de week de ochtenden fanlog en bij wie ik soms op zaterdagochtend bijspring (maar dat is háár ochtend) dat ze donderdag niet kan en dat ze op twee zaterdagochtenden in maart ook niet kan wat net de zaterdagen zijn waarop H. ook al de middag én de avond niet kan.

Ik neig tot uit het raam springen maar dat lijkt me zo´n naar beeld voor de katten en Hillary & co.
Ik check dus hoe lang mijn meivakantie duurt: exact 3 weken.
Ik wil ´m verlengen. Er een week aan vastknopen. Minstens.

Kan me niet schelen wat het kost.
Misschien trek ik het dan weer even.

Een cartoon van Tony Peyser.

Tijdje terug schreef ik over een (ooit) virtuele vriendin die keer op keer op mijn log in de commentjes tekeer ging en toen ze me daar toeschreeuwde dat ik maar eens aan de hormonen moest gaan was het welletjes.
Zodat ik haar uit de commentjes bande en haar privé mail rechtstreeks de thrash in filterde.
Aangezien je tig keer op mijn ziel kunt staan trappen maar na tig + 1 is het afgelopen.

Daarna zette ze in de commentjes van een andere virtuele vriendin van me dat ik een loeder ben dat haar (die vriendin) alleen aardig benadert omdat ze klant is. Leuk bedacht ware het niet dat de vriendin niet veel geld heeft en dus weinig koopt dus als ik om die reden moest paaien was er geen beginnen/stoppen aan.

Volgende stap.
Met een yahoo-alias mailt ze me als subject "over een paar dagen" en in de tekst "en dan……."
En tis dat ik vanwege de verdachtmaking op het andere log haar ip-nummer al heb nagetrokken anders was ik hier vast knap nerveus van geworden.

Nerveus word ik dus niet.
Maar vrolijk word ik er ook niet van.

Geachte Jeanne Doomen,

Wij zijn bezig met en item over exhibisonisme, ik had daar wat vragen over. Zou u mij uw telefoonnummer kunnen mailen? Alvast bedankt.

Met vriendelijke groet,
RTL Nederland

Wie het woord niet eens kan spellen vertrouw ik niet.

Zin in een nieuwe baan? Of wil je gaan voor persoonlijke groei? De Volkskrant start op dinsdag 4 april met Volkskrantbanen. Een nieuw weekblad over werk en persoonlijke ontwikkeling met iedere week ruim 250 topbanen voor hoger opgeleiden.

Als je aan de volgende criteria voldoet, kom je in aanmerking voor een gratis abonnement:

* 39 jaar of jonger
* Afgeronde HBO of universitaire opleiding
* In het bezit van een Nederlands postadres

M.a.w.: vanaf 40 ben je onbemiddelbaar.

Ik bedenk vragen, ik stel vragen, ik krijg antwoorden.
In dit geval: ik mail wat heen en weer.
En dan schrijf ik en zelf vind ik het een mooi verhaal en mijn geénterviewde zegt (zuinigjes) "ik heb het allemaal gezegd". Wat jammer is want ´whoa – te gek stuk!´ is altijd leuker.
Vandaag wordt het interview geplaatst en ik wacht in spanning op reacties maar er komt alleen iets van enkele aardige mensen die altijd ´leuk, hoor´ zeggen dus die reacties vertrouw ik niet.
Zodat ik mezelf maar weer eens in de ziejewel-het-was-dus-niets-vuilnisbak werp.

En, bedenk ik, ik begin er niet meer aan. Interviewen.
Eerst al die stress en dan geen beloning.
En ik héb het niet eens over een financiële beloning want daar doe ik bij journalistiek werk allang niet meer aan.
Ik heb het alleen over de aai over de bol en zelfs die blijft uit.

Premier Balkenende heeft zijn ministersploeg vrijdag tot voorzichtigheid gemaand bij het voeren van campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Aanleiding voor zijn advies aan de bewindslieden was de uitglijder die minister Zalm van Financiën afgelopen zondag maakte door op te roepen tot het niet betalen van onroerendezaakbelasting.
Volgens Balkenende is er tijdens het kabinetsberaad niet meer inhoudelijk gesproken over de affaire. Zelf had hij afgelopen maandag met Zalm over zijn optreden gesproken. Voor het kabinet was de kous af nadat Zalm snel duidelijk maakte dat hij verkeerd zat.

(Bron)

Vanmiddag om kwart voor vier staat de afspraak met de tandarts.
Om tien voor twaalf belt zijn assistente. ´Hij is ziek!´ schiet door me heen. En: ´Hoi!´
Maar hij vraagt juist of ik *nu* kan komen. Dus kom ik *nu*.
En ik krijg een verdoving en nog een en nog een en dan trekt hij een tand en dan is het een bloedbad en dan worden de kronen geplaatst en dan houdt hij me een spiegel voor ("zal ik hem maar vasthouden?" "ja") terwijl ik nog lig.
En de bedoeling is dat ik "prachtig" zeg en ik moet "maar even niet op het bloed letten".

Dan gaat hij nog wat prutsen aan randjes en ik voel me beroerd en mijn bovenlip is dik en verdoofd en de pijn begint ook alweer door te komen.
In totaal bijna tweeduizend Euro lichter (nee – geen verzekering) moet ik nu blij zijn omdat ik verfraaid ben kwa gebit.
Misschien morgen.
Als de pijn en de rare huilerigheid wat gezakt zijn.

"Een Héle Móoie Dag.
Dag.
Tot later."

Die gaat dus skiën volgende week.

De kauwtjes slepen stro en hooi uit de rennen van de knagers.
Ze nestelen.

De hegge(n)mus zit alweer weken te zingen. De spreeuw doet sinds dit weekend voorzichtig mee.
De merel wacht nog even tot het iets warmer wordt.

Verder zijn de bergeenden terug (in puike conditie als je het mij vraagt).
Tot zover de goed-nieuws-berichten.

Zap-zap en ik beland in TMF waar Gavin DeGraw die eruit ziet als James Blunt ´Chariot´ zingt.
Een woestmooie blonde vrouw met lang haar en zo rondborstig dat het háást niet echt kan zijn (maar je weet natuurlijk nooit) ontfermt zich in de videoclip over hem en brengt hem naar een strak bankje met vier van d´r beste (en mooiste) vriendinnen die allemaal aan ´m plukken.
Daarna wordt hij het pand uit gelaten waar weer andere schaars geklede hevig buikbewegende vrouwen zich om hem vlijen.
En ik denk, niet zozeer door deze videoclip maar door al die andere en dan mn die van die negers met die gouden kettingen en tanden: dit is blijkbaar de ultieme mannenfantasie.
Een horde mooie, geile meiden die zich aan je aanbieden.
En: die fantasie hebben vrouwen volgens mij niet. Ik niet tenminste.
En dan: wat raar.
Want zelfs de redelijk potente al dan niet door viagra geholpen man kan toch maar een beperkt aantal keren ´n kwakje deponeren.
Terwijl vrouwen vele malen méér kunnen plezieren en geplezierd kunnen worden.
En verder heb ik het nog niet dóór gedacht.
Dus leef je uit.

Zeven vellen Joris van de Kerkhof heb ik gelezen en gemarkeerd.
Dit is het punt waarop ik pleeg te blokkeren.

Ik hoop tegen beter weten in op ´inspiratie´ waarbij de eerste zin en de onderwerpen me – bij voorkeur ook meteen in de juiste volgorde – te binnen schieten.
Maar een interview omtoveren tot ´een verhaal´ is meestal gewoon een kwestie van hard werken. Voor mij althans.
Schema´s maken en andere schema´s en dan plakken en schuiven en wegwerpen en opnieuw beginnen.

Dus praat ik mezelf aan dat ik het beste werk onder druk van een deadline.
Die deadline is morgenochtend.
Dan mag ik nog een dag doorzeuren en zwoegen en R. toesturen en dan nóg eens herlezen en nog eens en nog eens en maandagochtend moet het dan maar áf zijn en gaat het naar de R1J-er en dan ga ik de laatste bibber-fase in of die het wel goed (genoeg) vindt.