Een foto die weinig zegt, vrees ik.
De kleur van de pink is veel blauwer. Je kunt ook niet zien hoe zeer hij is opgezet.
En evenmin hoe krom hij nog steeds staat.
Het blijft behelpen wanneer je met links je gewonde rechterhand wilt fotograferen.
Drie dagen geleden was de operatie of ‘de ingreep’.
Op de dag zelf was ik kapot. Maar de napijn viel mee.
Oefeningen doe ik braaf.
Wat tegenvalt is de spalk die ik ’s nachts moet dragen.
Hij klemt mijn vingers, ook de pink, in de juiste stand. De eerste nacht had ik daar zoveel pijn van dat ik dacht: morgennacht toch ook maar een Paracetamol.
Die slikte ik niet en vannacht deed het nog steeds pijn maar minder. En ik heb de indruk dat de pink ietsje rechter staat na zo’n nacht.
Wat dan weer krom trekt in de loop van de dag.
Ik doe mijn oefeningen.
Ik heb niet de indruk dat die veel doen.
Op 20 november ga ik terug naar de handtherapeute.