Ik had een paar keer huisoppassers die zichzelf aanprezen met ‘ik ben technisch’ wat overigens niet tot veel technisch werken leidde (maar dat terzijde).
Nu krijg ik een huis oppas die zeker niet technisch zal zijn.
En die wel een stuk preciezer is dan ik ben.

Dus moest het er maar eens van komen: een echt technisch persoon laten komen om die te laten kijken naar de spotjes die meer niet dan wel wouen branden en andere lampen die niet aan gingen.
Vandaag was hij er.
Met als conclusie dat er 9 spotjes moeten worden vervangen.

Ik ga online shoppen bij de Gamma en zie een erg leuke spot die (nu ga ik dus naar de winkel) in het echt erg tegenvalt.
Ik heb een lijstje met andere mogelijkheden bij me en de verkoopster loopt die met me door en intussen staat een jonge vrouw wat ongeduldig te wachten. Of er niet iemand anders óók op deze afdeling werkt, vraagt ze (antw: nee).
Ik denk: nog even. En ga dus door met het koopproces.
En vind tot mijn opluchting spotjes die zwart zijn (de huidige zijn donkerbruin) wat vrij uniek is want de modekleuren zijn wit en metaal.

De jonge vrouw krijgt er genoeg van en onderbreekt ons gesprek met dat ze maar 1 snelle vraag heeft.
Vooruit.
Dát! (ik zie niet waarop ze wijst) hebben ze dat ook in het wit? nee, alleen in het zwart.
Zij: “Ik wil geen zwart!”
“Generatiekloof,” stel ik vriendelijk vast.

Dan moeten we allebei naar de servicebalie want van mijn spotjes zijn er maar vier en geen negen dus de rest moet bijbesteld.
Ik zeg tegen haar dat ze wel vóór mag gaan.
Hoeft niet. Want ze heeft net al op haar mobieltje besteld. Via de app.
Dat is méér generatiekloof.

Zacht rubberen magneetje afm 8,5 x 8,5 cm.
Uit 2006.
In gesealde verpakking dus ook geschikt om kado te doen als je erin slaagt het prijsje van $ 3,99 er af te pulken.

Wat is de test?
Tot nu toe geef ik de magneetjes gratis weg = prijs magneet + verzendkosten (= € 1,74) + envelopje (ach – laat die tien cent maar zitten).

Ik vraag me nu af of iemand ‘hebbes’ zou zeggen bij alleen de verzendkosten.
Dat heb ik in het verleden wel eens geprobeerd en het antwoord bleek ‘nee’.

Dus (nieuwe test): stel dat ik voor dit uit het hart gegrepen magneetje € 1 zou vragen.
Voor de magneet incl verzendkosten.
Tis maar een test/vraag.

Voor email gebruikte ik Eudora.
Sinds Windows 10 kan dat niet meer.
Dus moest ik Outlook kopen en toen meteen maar Office 365 Home Abonnement omdat de OneDrive cloud me ook wel handig leek.

Een jaar geleden installeerde ik OneDrive maar dat ging niet goed en toen vroeg ik hulp.
Een deskundige volstond met het sturen van een link naar YouTube waar ik niets aan had omdat het beginbeeld al afweek (aangezien ik niet op nul begon maar al eerder zelf had zitten prutsen).

Gisteren doet mijn webmistress via TeamViewer haar best.
Ze logt in met mijn email adres. Wachtwoord? shit – vergeten.
Maar ‘wachtwoord vergeten’ is ook hier een optie dus ‘stuur maar een code toe, Microsoft’.

Dat moet een paar keer worden gevraagd maar daar is de code.
Invullen. En nu heeft Microsoft weer niet van mijn inlog gehoord.
Een paar keer geprobeerd en na anderhalf uur de strijd gestaakt.

Webmistress stuurt een help-mail aan Microsoft met het vriendelijk doch dringend verzoek om mijn account te resetten zodat we inderdaad vanaf nul kunnen beginnen.
Ik voel me uitgedaagd.

Het is alweer 21 jaar geleden dat Lodewijk dood ging.
Het voelt korter.

Sinds ik in Grootschermer woon heb ik te maken met mensen die me Sjaane noemen met een erg harde aaaa.
Eerst corrigeerde ik dat.
‘Het is Zjanne’ waarop ze ja/nee knikten maar het bleef Sjaaaaane.
Zodat ik het nu nog maar heel zelden verbeter.

Vandaag deed weer iemand het.
Iemand die ik al heel lang ken.
Die beter zou moeten weten.
Maar ik dacht: ok – lamaar.

Omdat ik dacht… het kan voor hém pijnlijk zijn zich te realiseren dat hij al meer dan 10 jaar mijn naam verkeerd uitspreekt.
Hoezo ‘braaf’.

Hard (dus niet plastic) magneetje uit 2008.
Afm. 5,5 x 8 cm.

Gratis.
Voor de eerste die ‘hebbes’ roept.
En ‘gratis’ is incl de verzendkosten.
Geldt alleen *niet* voor wie stomtoevallig nu een keer hier belandt en denkt ‘das mazzel’.
Ik moet je wel eens als bezoeker voorbij hebben zien komen.

Een paar weken geleden zou de dierenarts om 9 uur komen en die kwam niet en pas om half 11 durfde ik te bellen (ze hadden iets fout ingeboekt).

Vandaag om 1 uur zou de tuinman komen.
Om de afrastering met de buren te verbeteren zodat ondernemende kipjes niet meer in de buurtuin kunnen komen – wat ze dus ondanks het kortwieken toch hebben gedaan.

Om 1 uur: geen tuinman.
Ik denk: hij mailde ‘rond enen’ dus het zal elders zijn uitgelopen.
Dan wordt het twee uur en drie uur en pas om kwart over drie durft deze braverd te bellen.
Naar zijn woonhuis want ik heb het nummer van zijn mobiel niet.

Ik tref zijn vrouw en zeg aarzelend dat ik de tuinman om 1 uur had verwacht en of er misschien iets ergs is gebeurd.
Want na ‘hij is te laat’ en ‘waar blijft hij nou verdomme’ had ik het stadium ‘hij zal toch niet zijn verongelukt’ bereikt.
Maar hij was me gewoon vergeten.
Gewoon.
En was elders in huis iets aan het doen.

Ik maak met zijn bijzonder aardige vrouw een nieuwe afspraak.
Ze belooft dat hij morgen met zijn zoon tussen 12 en 1 zal langskomen.
“En voortaan wel meteen bellen, hè.”
Waarop ik ‘ja’ zeg en waarvan ik al weet dat ik dat niet ga doen.
Te braaf.

Twee x in 1 dag worstel ik met niet zo gelukkige communicatie met mensen die ev willen komen oppassen.
Het ‘klikt niet’.
Dan biedt een FB-vriendin die ik ken via operagroepen zich aan als oppasser.
Een Amerikaanse vrouw.

Weet je het zeker? zeg ik.
Het is 5 weken. In een dorp.
Ze weet het zeker.
Opluchting.

Ik vertelde het op Facebook, dat mijn huisoppas het opeens heeft laten afweten.
Aardige reacties.
En een reactie van iemand die wil weten hoeveel het schuift en of je er een ‘regular income‘ mee kunt verdienen.
Eh.. nee.

De jongeman die zo graag wou komen oppassen en die niet reageerde op 2 mails en 1 sms, reageert nu op de ‘app’ die iemand anders voor me verstuurde (omdat ik zelf niet snapte hoe het moest).

Ik had het ‘goed aangevoeld’ schrijft hij.
Hij wil niet komen. Hij heeft geen zin.
Wat ik hopelijk begrijp en verder ‘succes ermee’.

Dit dus twee maanden voordat ik wegvlieg en ik vraag me af wanneer hij het had gemeld als ik niet zélf er steeds fanatieker achteraan was gegaan.

De huizenoppassite.
Ik probeer me open te stellen maar voel vooral een knoop in mijn maag.
Vorige keren zette ik een advertentie en dan reageerden mensen die me soms wel en soms niet iets leken.
Ook benaderde ik zelf wel eens iemand maar dat was zelden een succes.

Ik doe nu eerst een via-via-poging.
Wanneer dat niets wordt, ga ik morgen serieus aan de slag.
O got.

Ze zijn er weer.
Ik hoorde ze al (te-piet! te-piet!) toen ik in Graft over straat liep.
Nu zie ik ze ook in het weiland achter mijn huis.

Best ver weg.
Wat ook verklaart (o.a.) waarom de foto’s van de individuen niet erg goed zijn gelukt.

  

Vanochtend of anders gisteren hoorde ik op de radio dat de bijen uitvliegen.
Er is nog weinig voor ze te eten maar ze behelpen zich met nectar uit de krokus.

Ik zie zo’n krokus in de tuin en verdomd: een bij!
Camera gegrepen en wég bij.
Daarom: alleen de krokus.
Ook mooi.

Ik was in oktober amper geland en lag mijn jetlag uit te slapen of de telefoon ging.
De oppas van anderhalf jaar geleden vroeg of ik al iemand had voor mei, want hij zou graag komen.
(hij had me ook al gemaild maar dat had ik nog niet gezien omdat ik dus uitgeteld lag te slapen)

Maar ja! heel graag! want hij had heel prima opgepast en mn goed voor Loki gezorgd.
Wat immers het belangrijkste is.

Nu is 4 mei nog ver weg maar omdat ik sinds begin januari niets meer van hem heb gehoord, stuur ik toch maar een mail.
Over ’touching base’.
Is altijd verstandig want een jaar geleden bleek dat iemand die zou komen oppassen persoonlijke problemen had gekregen en er ‘o ja’ toch maar vanaf zag.
Wat ik pas merkte toen ik hem zélf vroeg hoe het ging.

De huidige mail verstuurde ik op dinsdag.
Ik hoorde nog niets terug.
Dus maak ik me zorgen.
En kijk op de Huizenoppassite.
Waar ik een paar mensen zie die mogelijk geschikt zijn maar vooral veel mensen die me helemaal niks lijken.

Omdat ze max 15 dagen willen oppassen (de zgn huizenhoppers).
Omdat ze aankondigen dat ze ‘uw kat grenzeloos gaan verwennen’. Helaas doet 1 van de buren dat ook al waardoor Loki nu te dik is waar ik niks aan kan veranderen omdat hij élders te grote extra porties krijgt.
Of omdat ze (o griezel!) pretenderen dat ze kunnen PRATEN met katten en dat ze er REIKI mee gaan doen en ze willen wel kennis maken maar dat op kosten van degene die ze ev toestaat een maand in hun huis te bivakkeren.
En weer anderen hebben een hond die mee moet en die heel goed is opgevoed en dolgraag met andere dieren speelt…

Mooi Magneetje uit 2006.
Zachtrubber. 8 x 8 cm.
In gesealde verpakking. Je kunt het dus ook kado doen.
Moet je wel het prijsje ($ 3.99) van de achterkant kunnen verwijderen.

Gratis.
Voor de eerste die ‘hebbes’ roept.
En ‘gratis’ is incl de verzendkosten.
Veel gratis-er kun je het niet hebben.

Het was even zoeken maar dit is de Rode Lambertsnoot.
Hij staat in de tuin bij de konijnenren naast het huis.

Het is een soort running gag: vrouw heeft een auto die een raar geluid maakt.
Ze gaat ermee naar de garage.
De monteur zegt: “Ik hoor niks, mevrouwtje.”

Vandaag overkomt het me twee keer.
Ik had een Lumix TZ70 (=camera) waarvan het scherm steeds vaker zwart werd.
Die stuurde ik een jaar geleden terug naar Coolblue waar ze zagen dat het goed mis was, maar ze konden niet vinden wát het was en ik kreeg een nieuwe.
Hoera.

Die nieuwe vertoonde al snel hetzelfde euvel maar niet erg vaak en ik dacht ‘als het hierbij blijft, doe ik het ermee’ maar het werd erger en twee weken geleden stuurde ik hem terug en omschreef de klacht: mn bij kantelen wordt het scherm vaak zwart.
Vandaag bericht: camera komt morgen terug.
Want: klacht kon niet worden gereproduceerd.
(“Ik hoor niks, mevrouwtje.”)

Ook kocht ik in november via bol.com een horloge dat al na een week stil stond.
Dat was binnen de garantietermijn.
Ik stuurde het terug en kreeg een nieuw horloge.
Dat nu, na nog geen twee maanden óók stil staat.

Ik heb geen retourgarantie meer maar wil de verkoper (bedrijf dat via bol.com handelt) wel laten weten dat ik teleurgesteld ben en dat ik niet meer bij ze zal kopen.
Reactie: “is het horloge soms in aanraking gekomen met water?”
Nee, ik gebruik het als klokje, het wildste dat het meemaakt is verplaatst worden van de tafel waar ik mijn puzzels leg naar het kleine tafeltje waarnaast ik zit te lezen.
Reactie? niks meer…