Ik schreef al eens over het meisje (31) M dat mijn hart brak.
Hier (<- klik)

Ik citeerde daar 1 zin die me pijn deed maar er waren nog veel meer zinnen en ze trapte echt op mijn hart.
Toch denk ik vaak: hoe kán dat nou! we waren toch maatjes? We hebben het toch ook leuk gehad?
Is dit een misverstand?

Ik weet dat het géén misverstand is want ik ken M als een driftkop die doordraaft en -dendert.
Dit is immers niet de eerste keer dat dit ons overkomt.

En toch en toch.
Toch denk ik soms: als ik haar nu eens een redelijke mail zou sturen.
Een ‘vind jij het ook zo klote dat het zo is gelopen’-mail.

Dat zou werken bij een redelijk iemand.
Niet bij een doordravende driftkop.
Die zou het alleen als een extra bewijs zien dat er iets helemaal niet spoort bij mij.

Ik stuur die mail dus niet.
Maar ik ben er wel verdrietig over.
Want we hébben het leuk gehad.
Vroeger.

Eigenlijk ging ik kijken naar een andere auto. Die ik hartstikke schattig vond!
Maar… hij had een erg kleine kofferbak waar nooit bv een baal hooi in zou hebben gepast.
Het is dus deze (<- klikken) geworden!

Morgen ga ik kijken naar mijn nieuwe auto.
‘Zij’ is er nog. De alternatieve auto (‘hij’) is intussen verkocht.
Ik neem me voor niet moeilijk te doen: als er een auto staat die ook maar enigszins in aanmerking komt, zal dat mijn nieuwe auto worden.

Intussen nog € 200+ over de balk gesmeten.
Normaal vlieg ik om 9.50 uur naar Los Angeles en dat kán maar het betekent idioot vroeg opstaan en ik moet ook nog mijn sleutels en info over waar de auto staat achterlaten bij een Schipholbalie voor de huisoppassers (=extra tijd) dus dacht ik: laat ik de vlucht van 12.45 nemen.
Wat alleen kon met bijbetaling en eerst dacht ik ‘zonde van het geld’ en toen dacht ik: ietsje meer relaxed op reis gaan is ook wat waard.
Ik koos voor dat laatste.

Ik wou dat ik rijk was.

Héél veel tegelijk (dit is maar een klein deel van de groep).
En ook: héél ver weg.

Volgens mij wéét de auto dat hij wordt weggedaan.
Opeens doet een van zijn koplampen het niet meer.
En hapert de richtingaanwijzer naar rechts.
Hij knippert en stopt. Ik moet hem weer terughalen en het nog eens proberen.
Nog eens en nog eens.

Ik neem me voor de koplamp te laten repareren.
Kan van belang zijn wanneer ik de auto ga inruilen.
(sorry, auto)

Ik had last van pluisjes op het wasgoed.
Waarschijnlijk omdat ik af en toe Loki’s trui was en droog, dacht ik.
Google leidde naar mensen die het óók hadden en er niet vanaf kwamen en naar mensen die het *niet* hadden en die kwamen met adviezen waar die andere mensen niets aan hadden.
Dus liet ik, in het kader van ‘baat het niet dan schaadt het niet’, mijn hulp de filters van wasmachine en droger schoonmaken (zelf krijg ik die krengen er niet uit – te weinig kracht in de handen).

Vanochtend draai ik de eerste was na het schoonmaken, ga boodschappen doen, en vind bij terugkeer een bijkeuken die helemaal blank staat.
Ik dénk dat ik het water zie stromen uit de plek waarachter het filter zit.
Wasmachine stopgezet.

Maandag komt mijn hulp weer.
Extra vroeg omdat ze Loki in het mandje moet doen voor zijn bezoek aan de dierenarts.
Hopelijk kan ze daarna het wasmachineprobleem verhelpen.
Aangenomen dat het iets simpels is zoals het niet stevig genoeg aandraaien van het filter.

Ik kan het niet laten en kijk toch even wat een nieuwe wasmachine kost.
Je hébt er vanaf € 250.
Maar de door de Consumentenbond geadviseerde exemplaren zijn tussen de vier- en achthonderd.

Vanochtend kan ik nog geluid afspelen via de PC, vanavond niet meer.
Ik check alle kabeltjes, volgens mij zitten ze goed.
Ik zet de PC uit en weer aan.
Niets helpt.

Ik heb een computerman die soms komt en soms niet (of later) en ik heb een student-aan-huis die via TeamViewer een keer iets heeft gedaan maar die de laatste keer dat ik hem te hulp riep niet eens op mijn mail reageerde.

Ik weet het ook even niet meer.

Toen het niet was gelukt met een leuk huisje/apartement bij de luchthaven van Los Angeles zocht ik mijn hotel weer op.
Eerst gekeken of ik goedkoper terecht kon via booking.com of hotel.com.
Nee.

Toen gezocht op nog een keer dezelfde data boeken en verdomd: 20 Euro goedkoper.
Wat een geweldig resultaat was ware het niet dat dit hotel opeens $ 15 rekent als je je auto daar parkeert (vroeger was het gratis) en het enige goede nieuws is dat de dollar nu minder waard is dan de Euro wat hij hopelijk ook dan nog is.

Hierna gezocht op het tarief voor de laatste nacht.
Dát bleek juist idioot veel hoger (meer dan $ 40) te zijn dan toen ik aanvankelijk boekte.

Ik probeer dit te zien als ‘winst’.

Ik probeer zuiniger te leven en daarom mijd ik op mijn najaarsvakantie de Hilton Garden Inn maar huur een kleine ‘studio’ bij twee aardige jongens die in de advertentie al aanbieden ’s avonds samen iets te drinken maar ik heb ze bezworen dat ik alleen wil zijn.

Vandaag kijk ik eens naar de studio’s en guesthouses en apartments etc bij LAX die me mogelijk kunnen huisvesten tijdens mijn voorjaarsreis.
Vele zijn niet te boeken voor 1 nacht. Of ze geven een prijs aan die bijna verdubbelt wanneer je probeert te reserveren.
Met een kop erop voor de schoonmaakkosten.

Uren blijf ik bezig, tegen beter weten in.
Zie ik iets leuks? Dan blijkt de eigenaar drie optrekjes te verhuren die de tuin delen.
Dat is niet wat ik in mijn hoofd heb.
Dit nog los van die prijzen die zo hard de hoogte in gaan dat ik net zo goed in mijn al gereserveerde hotel kan blijven.

Ik besluit het op te geven.
En denk dan.. nog éven!
Maar ook dat leidt tot niets dus nu geef ik het écht op!

Een paar maanden geleden toen ik nog niet had bedacht dat ik een andere auto moest kopen, zat ik te kijken naar huizen die me leuk leken voor mijn najaarsvakantie.
Lijkt overdreven (en is het ook wel een beetje) maar de beste huizen zijn vaak érg lang vantevoren al weg.

Een paar jaar geleden huurde ik een zeer luxe huis in Borrego Springs.
Idioot luxe.
Met als minimum huur een week.
Ik had maar tijd voor 6 dagen (vloog daarna weg) maar geen probleem: ik moest en zou dat huis.

Later was ik niet meer zo wild enthousiast over het huis maar nu ik besloot in het najaar wel weer naar Borrego Springs terug te gaan zag dit huis er weer heel aantrekkelijk uit. Mooier dan andere huizen.
Wel schrok ik toen tijdens het boeken de prijs opeens erg begon op te lopen.
Dat gebeurt vaker bij die rentals: ze afficheren zich met prijs X en wanneer je dan je gewenste data invoert blijkt prijs X alleen te gelden voor zéér onaantrekkelijke tijdstippen en/of wanneer je er minstens een maand verblijft.
Toch geboekt. En later spijt.

Toen uitgezocht of ik er nog onderuit kon.
Ja, dat kon, alleen was ik dan de aanbetaling kwijt.
En de andere, niet zo aantrekkelijke rentals waren ook best duur en konden ook niet makkelijk geannuleerd worden.

Zodat ik er nu maar *blijf* in dat huis waar ze nu op de site beloven dat er binnenkort ook een zwembad bij is.
Zal me benieuwen of dat zwembad verwarmd zal zijn.

Na mijn slechte ervaringen met het Pakketpunt in De Rijp waar ik wel betaalde voor aangetekend verzenden maar ze dat niet déden, dacht ik: de volgende keer ga ik naar een echt postkantoor. Het is even rijden, maar het biedt zekerheid.
Dacht ik.

Want hoe vaak ik ook op internationalparceltracking.com keek, steeds stond er ‘Sorry’ en dat ik het nummer nog maar eens moest checken en/of informeren bij de verzender. Dus vroeg ik via twitter hoe het zat. Het aangetekende stuk was idd aangetekend (dat was al iets) maar blijkbaar was men er nog niet aan toegekomen het in te voeren op die site.
Mm.

Ik dacht: stel dat ik het nr nu eens ‘gewoon’ invoer bij google en er dan naar laat zoeken.
Verdomd! er blijkt een website te zijn die van 550 vervoersbedrijven de stukken kan traceren.
Ook van PostNL.
Dit is ‘m http://www.trackortrace.com

Het stormt en de dakpannen vliegen van het dak.
Letterlijk.

Er ligt er 1 in de ren van de konijnen naast het huis.
Verder zijn er minstens vier op straat vóór gewaaid.

Telkens wanneer ik het gerommel hoor van de volgende dakpan die naar beneden komt krimpt mijn maag samen.

Het was op tv (hoeveel verdienen je collega’s) en dat zag ik niet maar ik hoorde er wel over op de radio.
Ik neem aan dat die paar jaar toen ik in loondienst werkte – als docent op de School voor de Journalistiek – ik evenveel betaald kreeg als andere docenten.

Als freelancer stuitte ik toevallig wel op een ongelijke betaling.
Het was voor een blad dat sowieso best veel betaalde en waar *mijn* artikelen meer dan die van andere freelancers op de cover stonden.

Ik was een keer op bezoek in het kantoor van de hoofdredacteur en hij liet me tien minuten alleen en ik keek wat rond en zag een stapel met artikelen voor het volgende nummer. Met een bijdrage van een collega-freelancer.
Ik bladerde er zo’n beetje doorheen en was er niet kapot van (hij had nóóit een cover!) en stuitte toen opeens op de rekening.
Tien procent meer dan mijn gage.

Omdat ik zelf had rondgesnuffeld leek me dit niet het moment om een WTF!-gesprek aan te gaan met de hoofdredacteur.
We babbelden dus over plannen en pas bij mijn eerste mogelijke artikel (ik ben even kwijt of het zijn voorstel was of het mijne) vroeg ik om 10 procent meer gage.
De afspraak voor het artikel ging niet door.

Ik weet nog steeds niet of de hoofdredacteur me kwalijk nam dat ik blijkbaar in zijn papieren had gekeken (maar… waarom lagen ze eigenlijk open en bloot op die tafel en ging hij tien minuten weg? wat had ik dán moeten doen?! dit was in de tijd vóór de smartphones).
Ik dénk dat hij mijn eis te hoog vond. Waarom? geen idee.
Zonder argumentatie van zijn kant kan ik er ook alleen maar naar raden.

Wat ik evenmin weet is of bij een soort van argumentatie als ‘sorry, geen geld voor’ ik zou hebben gezegd: nou laat dan maar, dan doe ik het wel voor minder.

Dit is zo’n tekst die ik op het eerste gezicht mooi vind.
Wat er bij nader inzien mis aan is: wat als je je best doet wél eerlijk te zijn en je wel te laten kennen en iemand mept je dan omdat die iemand je verkeerd begrijpt wat leidt tot ongekende razernij.

Dit gaat dus over dat ‘meisje’ dat overigens al begin 30 is en ik heb de illusie/herinnering dat ik zelf op die leeftijd niet zo kinderachtig en vals was maar mijn ‘begin dertig’ ligt intussen ook alweer ruim dertig jaar achter me dus missch is mijn beeld van mezelf op die leeftijd ook niet geheel juist.

Intussen ben ik er wel zo’n beetje overheen, over het gelazer met het meisje.
De eerste dagen keek ik met verbijstering naar nóg een valse mail in mijn inbox en nóg 1 en nóg 1 en nadat ze in mail 2 me heeft gewaarschuwd noooooit meer contact met haar op te nemen volgen er nog drie valse mails – van haar.
Ik schreef niks terug.

Daarna keek ik nog een dag naar de inbox: is er mail van háár.
Hopend tegen beter weten in dat ze zich intussen doodschaamde en haar excuses wilde aanbieden.
Dat is nu weggezakt.
Nu nog proberen het kaartje dat ik voor haar kocht kwijt te raken.
Iemand zin in een Gala concert van Edita Gruberova in Zürich op 18 februari?
Kaartje € 230…

Gisteren had ik bijna een nieuwe (oude) auto.
Ik had de knoop doorgehakt om geen cent meer te besteden aan een nieuwe reparatie van de huidige VW Polo en een andere occasion aan te schaffen.
Op de website van mijn garage stond een ándere VW Polo automaat die niet oud was en ook niet veel had gereden en hij was duurder dan ik had gehoopt maar viel net te behappen.

Via de chat sprak ik af dat ik vandaag zou worden gebeld door het occasiongedeelte van het bedrijf om een afspraak te maken.
Geen telefoontje. En na een paar uur is de auto verdwenen van de site.
Even heb ik de illusie dat hij voor *mij* is gereserveerd maar een chat en een telefoontje later blijkt dat hij intussen aan iemand anders is verkocht.

Wel beloven ze voor me uit te kijken naar wat ik in gedachten heb als ik ze daarover even een mail stuur.
Gedaan. Geen bevestiging gekregen.
Maandag dus nog maar eens bellen of de mail wel is gelezen en in het systeem verwerkt.

Ik had een probleem.
Ik had bedacht dat ik voor mijn Amerika-reis zelf mijn auto naar Schiphol rijd, die in een garage zet en dan mijn sleutel plus info waar hij staat achter zou laten voor de oppassers.

Ik vraag op Facebook of iemand weet of daar een balie voor is en mensen komen met de meest ingewikkelde oplossingen!
Zodat ik vandaag via de Helpdesk van Schiphol op twitter maar eens informeer of er een balie is.
Jazeker is die er! Gewoon hun gele informatiebalie in Aankomsthal 1 en Aankomsthal 3.
Sleutels in de envelop doen met het uitrijbonnetje en de info waar de auto staat, naam van mij erop en van de oppasser en klaar!

Ik meld het hier even omdat het zo heerlijk simpel is en het kan meer mensen van pas komen.

Wie me vaker leest weet: ik heb geen vrienden meer.
Met de dood van Roelof verloor ik de laatste.

Wel ging ik af en toe naar de opera in het buitenland met een meisje dat ik ooit leerde kennen via onze gemeenschappelijke bewondering voor een zangeres.
Het was jarenlang gezellig en toen in 2015 opeens niet en we kregen ruzie maar we legden het toch weer bij.
En kregen opnieuw ruzie en legden ook dát weer bij driekwart jaar geleden.

De laatste weken wrong het.
Irritaties liepen op.
Om te voorkomen dat het virtueel hersens inslaan zou worden stelde ik een time-out voor.
Waarmee ze na enig gesputter instemde.
Vandaag beëindigt ze ons contact en legt me in 5 opgewonden emails uit waarom ik een verderfelijk mens ben.

Hierom bv: “(..) Why the hell i have to entertane YOUR selfinvolvement when i have kids an a husband and my father in law who need my love and attention much more than a woman who is not even my relative and who never wanted kids and who prefers to live only for herself!”
Waarmee ik het dus ‘kan doen’.

Ik heb tickets voor de opera in Zürich die ik niet ga gebruiken.
Een mede-fan in Zürich zegt dat ze voor me kan regelen dat de kaartjes opnieuw te koop worden gezet. Ik stuur haar vorige week dinsdag de kaartjes aangetekend toe.
Via het Pakketpunt in De Rijp. Zodat de envelop geldt als ‘pakket’ wat duurder is dan als aangetekende brief nl € 21.

De man staat nogal te klungelen maar laat me een formulier invullen (dat moet, zegt hij, omdat Zwitserland geen EU is) en ik betaal en denk dat het wel goed zal zijn.
Of eigenlijk denk ik dat niet maar ik kan er nu toch niets meer aan doen en probeer er maar op te vertrouwen dat het wel goed is.

Diezelfde dinsdag wordt het pakket idd gescand bij PostNL.
En twee dagen later nog eens. Daarna niets meer.
Dus benader ik de Helpdesk van PostNL via twitter en geef de CC-code door.
Die vraagt me geduld te hebben: ze kunnen pas als het pakje op 20-1 nog niet is aangekomen ‘een onderzoek instellen’.

Ik schrijf terug en nu schrijven zij: “Soms duurt het iets langer voordat een pakket opnieuw een scan krijgt. Daarnaast wil ik je er graag op wijzen dat deze zending niet aangetekend is. Het pakket is, volgens het systeem, onverzekerd verstuurd. Weet je zeker dat je voor aangetekend hebt gekozen?”
Ik ben niet blij.