Wie me vaker leest weet: ik heb geen vrienden meer.
Met de dood van Roelof verloor ik de laatste.

Wel ging ik af en toe naar de opera in het buitenland met een meisje dat ik ooit leerde kennen via onze gemeenschappelijke bewondering voor een zangeres.
Het was jarenlang gezellig en toen in 2015 opeens niet en we kregen ruzie maar we legden het toch weer bij.
En kregen opnieuw ruzie en legden ook dát weer bij driekwart jaar geleden.

De laatste weken wrong het.
Irritaties liepen op.
Om te voorkomen dat het virtueel hersens inslaan zou worden stelde ik een time-out voor.
Waarmee ze na enig gesputter instemde.
Vandaag beëindigt ze ons contact en legt me in 5 opgewonden emails uit waarom ik een verderfelijk mens ben.

Hierom bv: “(..) Why the hell i have to entertane YOUR selfinvolvement when i have kids an a husband and my father in law who need my love and attention much more than a woman who is not even my relative and who never wanted kids and who prefers to live only for herself!”
Waarmee ik het dus ‘kan doen’.

Ik heb tickets voor de opera in Zürich die ik niet ga gebruiken.
Een mede-fan in Zürich zegt dat ze voor me kan regelen dat de kaartjes opnieuw te koop worden gezet. Ik stuur haar vorige week dinsdag de kaartjes aangetekend toe.
Via het Pakketpunt in De Rijp. Zodat de envelop geldt als ‘pakket’ wat duurder is dan als aangetekende brief nl € 21.

De man staat nogal te klungelen maar laat me een formulier invullen (dat moet, zegt hij, omdat Zwitserland geen EU is) en ik betaal en denk dat het wel goed zal zijn.
Of eigenlijk denk ik dat niet maar ik kan er nu toch niets meer aan doen en probeer er maar op te vertrouwen dat het wel goed is.

Diezelfde dinsdag wordt het pakket idd gescand bij PostNL.
En twee dagen later nog eens. Daarna niets meer.
Dus benader ik de Helpdesk van PostNL via twitter en geef de CC-code door.
Die vraagt me geduld te hebben: ze kunnen pas als het pakje op 20-1 nog niet is aangekomen ‘een onderzoek instellen’.

Ik schrijf terug en nu schrijven zij: “Soms duurt het iets langer voordat een pakket opnieuw een scan krijgt. Daarnaast wil ik je er graag op wijzen dat deze zending niet aangetekend is. Het pakket is, volgens het systeem, onverzekerd verstuurd. Weet je zeker dat je voor aangetekend hebt gekozen?”
Ik ben niet blij.

Wanneer ik een Airbnb uitzoek, kijk ik goed naar de foto’s.
Vaak denk ik: waarom zo weinig aandacht besteed aan een mooie serie? Onduidelijke, wazige beelden. En vaak ook weinig informatief.

Nu maak ik zelf foto’s voor de oppassers.
De tuin, Loki, de kippen, de konijntjes: dat lukt.
Binnen is andere koek.

Ik kan niet de juiste hoeken vinden, krijg ruimtes er maar half of niet eens half op.
Als ik flits weerkaatst er iets.
Als ik niet flits, blijft het plaatje vaag.

Het is makkelijker als een toekomstige oppasser ‘gewoon’ even langs komt.
Maar dat lukt niet wanneer je in Frankrijk aan de grens met Spanje woont.

Een week geleden mailt Coolblue me dat ze mijn camera die ze op 12 december naar de reparateur zonden, déze week verwachten terug te krijgen. En dat ze hem dan zullen toesturen.
Daarna hoor ik niets meer.
Dús mail ik ze: “Hebben jullie enig idee wanneer ik mijn camera weer terug krijg? Ik mis ‘m.”

Per ommegaande deze reactie:
Beste Jeanne Doomen,
Beloofd is beloofd. Daar staan we voor bij Coolblue. Met alle Coolblue’ers werken we elke dag keihard om onze beloftes waar te maken.
Niet binnen 1 uur, maar binnen 24 uur
Helaas moeten we je vandaag teleurstellen. En daar balen we ontzettend van. Door de drukte op onze klantenservice lukt het ons niet om binnen 1 uur te reageren. Je krijgt daarom niet binnen 1 uur, maar binnen 24 uur een reactie.
Sorry voor het ongemak.

[Update: mail van Coolblue:
“Bedankt voor je bericht. Wat naar dat je je camera nog niet terug hebt. De camera mist jou ook. Hij belde gisteren nog.
De reparatie begint wat lang te duren; indien wij geen spoedig, positief bericht krijgen van de reparatiedienst zullen we een andere oplossing voor je gaan bedenken.”
Ik moest erg lachen om ‘de camera mist jou ook, hij belde gisteren nog’ 😀 ]

[Nog een update: ze hebben idd een ‘andere oplossing’ bedacht en ik krijg een nieuwe!]

De oppassers hebben me verzekerd dat ze niet veel uithuizig zullen zijn en ik bombardeer ze met leuke foto’s van de tuin en het uitzicht en vertel over ‘Duif’. Ze zullen vandaag hun vluchten boeken.
Maar… kunnen er ook wat foto’s worden gestuurd van ‘het interieur’.
Eh.. ja.

Ik kijk om me heen, ik zie ’troep’. Ik denk: opruimen.
En: wat een pech dat uitgerekend nú mijn hulp vier weken niet komt.

Ik wéét dat je zoiets gedisciplineerd moet aanpakken.
First things first.
Een ruimte kiezen en die grondig te lijf gaan en daarvan foto’s nemen.
Maar ik doe hier iets en dan dáár en zo schiet het niet op.

En wát als ze zich wezenloos schrikken zelfs van mijn opgeruimde huis?

De meeste mensen die zich via zo’n website aanbieden als huisoppas zijn bejaarden.
Ze noemen zichzelf ‘net en verzorgd’ en kunnen niet wáchten tot ze de tuin van de opgepaste te lijf gaan.

Mijn voorkeur gaat uit naar ‘jong(er) en alternatief’.
Zo kwam ik in het najaar ook aan Diederik, een 25-jarige componist van klassieke muziek.
De man die net afzegde leek me ook wel wat: begin 40 en bezig met het schrijven van een roman.

Mijn nieuwe advertentie leidde tot een reactie van een ouder echtpaar dat eigenlijk prima was tot in de laatste zin stond dat ze een jonge hond hadden die goed opgevoed was (jaja) en die absoluut mee moest.
Nadat Loki bij de buurvrouw een trauma had opgelopen door háár ook heel lieve hond wat de reden is dat hij nu bij mij woont, leek mij dat geen goed idee.

Nog een mail van weer een ouder echtpaar.
Aardige mensen zo te lezen. Maar ik denk: dat wordt niks. Die knappen af op het schilderwerk van het huis dat afbladdert en de houten vloer die afgetrapt is en nog wat dingen als vlekken in het vloerkleed en in de bank. Op de foto’s zien ze er ook heel netjes uit.
Ik besluit ze een eerlijke mail te sturen met die strekking. Dat ik bang ben dat ze pietlutten zijn (ik formuleer het anders) en dat ik liever een alternatief jong iemand heb.

De reactie: ze hebben erg moeten lachen om mijn mail. Want toen ze jong waren zijn ze op de bonnefooi naar zuid-Frankrijk vertrokken om een boerderij zonder electriciteit en water zelf op te knappen en daar hebben ze tientallen jaren met dieren gewoond.
Ze sluiten foto’s bij van hoe ze er tóen uitzagen.
Alternatievelingen uit de jaren zeventig!
We gaan dus met elkaar in zee.

Ik had in het najaar een erg aardige huisoppasser die het vooral goed kon vinden met Loki (hij mocht klitten uit zijn vacht pulken, als ik dat probeer krijg ik klappen).
Hij wou ook wel in mei komen.
Maar toen toch maar niet want hij ging liever met een vriendin naar Nepal.
Kon ik me iets bij voorstellen.

Toen benaderde ik een andere man die me wel geschikt leek (dit was half november) en begin december kwam hij kennis maken en het klikte en dat was dus geregeld: zowel voor het voor- als voor het najaar.
Daarna hoor ik niets meer van hem zodat ik hem een paar dagen geleden maar eens een ‘hoe gaat het’-mailtje stuur.
Nu: hij komt niet! familielid is ziek! hij hoopt dat ik er begrip voor heb.

Tuurlijk. Ik heb altijd begrip voor alles en iedereen.
Maar echt blij ga ik het nieuwe jaar niet in (wat toch al niet makkelijk was met al dat nare geknal de laatste dagen).
Nb dit is (wéééér) mijn advertentie: klik.

Ken ik iemand die kinderen of kleinkinderen heeft of die er zelf lol in heeft om tijdelijke tattoos te plakken?
Dit is om een indruk te geven (er is méér).  Alleen verzendkosten – en die dingen zijn hartstikke licht.

Kan ik iemand een plezier doen met een Nee-Nee-sticker?
Ik wóu er 1 (en die zit nu op de brievenbus) maar door omstandigheden heb ik er nóg twee.
Als je snel beslist kan ik volgende week verzenden met een kerstzegel erop.
Gratis dus.

Een storing in een 10KV station van Liander heeft er voor gezorgd dat bijna 1.150 huishoudens in de Alkmaarse buitengebieden zonder stroom kwamen te zitten.

De stroom viel even voor 18:30 uur uit in een gebied in Graft-De Rijp, Grootschermer en Stompetoren.
Ook in een gedeelte van Wormer viel de stroom uit.

Volgens Liander ging het om een ‘spontane storing’ in een 10 Kilovolt station dus niet om bijvoorbeeld kabelschade.
Om 19:51 uur was de stroomstoring naar alle huishoudens weer hersteld.

Ik ben weer boeken aan het opruimen die naar de Kringloop gaan.
Soms denk ik ‘wat jammer, dat is echt een mooi boek’.
Maar toch ‘weg ermee’ want wat moet ik er verder mee.

Dit boekje vind ik wel heel jammer.
Daarom: wil iemand het hebben? Wel postzegels betalen.
En graag snel bestellen dan kan ik morgen posten (volgende week zijn de postzegels nóg duurder).
Nu zou het € 3,12 kosten aan verzendkosten.

Je kunt bij amazon iets van de inhoud zien.
Mijn exemplaar is overigens geen hardcover maar pocket.

Sandd is geweest.
Achter de voordeur vind ik o.a. een oproep voor een bevolkingsonderzoek.
Darmkanker dit keer.
No way!
Liever dood dan opnieuw in het medisch circuit.

Een uitnodiging voor de Nieuwjaarsduik door IJsclub Thialf Grootschermer: “Let op! Kom dit jaar in je origineelste pyjama en maak kans op één mooie prijs!”
Aansluitend mag ik het hele dorp de hand schudden in ’t Genot van Grootschermer.
Eh… nee.
Ook dat niet.

Dan een brief van de Dierenbescherming: ‘Met uw gift zorgen wij ook tijdens de kerst voor alle dieren’
“Omdat ik weet dat u dieren echt een warm hart toedraagt, wil ik u vragen om mee te doen met onze jaarlijkse winteractie. We laten kwetsbare dieren toch niet in de kou staan?”
€ 50: dat is voor het uitrijden van één ambulance.
€ 32: medische check-up van één dier.
€ 10: opvang en verzorging van één kat.

Met op de achterkant een tranentrekkend verhaal over een klein katertje dat zich in een container op een schip liet opsluiten.
In het donker.
“Zonder eten en drinken.
En zonder zijn moeder…”
Drie weken lang!
Bijna dood werd hij hier naar een asiel van de Dierenbescherming gebracht.
Etc. etc. etc.

Nou vooruit dan: tien Euro.
Van de winst (haha) die ik maak met Marktplaats.

Gisteren dacht ik: ik ben depressief.
Ik heb geen zin meer in het leven. Ik wil niet per se de pil van Drion (daar ben ik te laf voor) maar ik vind er echt helemaal niks meer aan.

Ik heb geen vrienden.
Ik heb niet eens kennissen.
En hoe ‘maak’ ik vrienden? door op een ‘club’ te gaan?
Ik moet er niet aan denken.

Dus concludeerde ik: dit is dus depressief.
Vandaag is er niets veranderd kwa ‘geen vrienden’ etc maar iets in mijn stemming is ‘beter’.
Ietsje minder hopeloos.

Geen pil van Drion (wat een teleurstelling voor mijn erfgename!).
Ook niet vrolijk verder leven.
Maar we slepen ons voort en wie weet dat aan de horizon ooit iets moois gaat gloren.
Waarbij ik me nu niks voorstel.
Maar je weet het niet.