http://youtu.be/USrXSOR5Y9U

Er komt schot in de werkzaamheden aan de weg.
Erg móói worden de stenen niet gelegd.
Netjes maar niet met fantasie.

Een hijskraan pakte een stapel stenen op, legt die neer en dan liggen ze al bijna goed.
Een enkele moet nog worden aangedrukt of ergens tussen gewurmd.
Dat doen mannen.

Wel is nu aan de overkant het gras weggegraven.
Zodat het vrees ik ijdele hoop is dat het na vandaag ook werkelijk *af* zal zijn.

Ik heb ‘m nergens voor nodig, de tablet.
Maar, dacht ik, aangezien ik ‘m nu toch héb: hij kan handig zijn op mini-trips.
Zodat ik kan mailen, foto’s erop zetten en ev wegsturen naar de cloud, bewerken, op Facebook plaatsen.

Mail beheers ik nu.
SD-card in ‘m duwen kan niet (heeft hij geen usb-opening voor).
Dus card reader gekocht die aan te sluiten was op een micro usb slot.
Werkte niet.
Want die opening was een host en geen slave.

Kabel aangeschaft om van de host een slave te maken waarna met nóg een vertakking ik mijn fototoestel kon aansluiten.
1x.
Daarna gaf hij geen sjoege meer.
En uren was ik zoet om de foto die ik na die ene keer importeerde ook weer terug te vinden.

Op Facebook hulp gevraagd.
Al snel een RTFM-reactie (vertaald als ‘doe wat ik zeg’).
Ik dóe. En faal.
En google en probeer.
En faal.

Vele uren later zit ik met stress en gespannen schouders en vooral: schoon genoeg van het kreng.
Twee mensen op Facebook: had dan een Apple genomen.
Iemand anders (gelukkig): ik héb een Apple en daarmee had ik in het begin ook veel problemen.

Enniewee: spijt dus van deze ‘lijkt me best leuk maar nergens voor nodig’-aankoop.
Mogelijk ga ik ooit nog van ‘m houden maar nu heb ik even helemaal geen zin meer in hem.

Tot net voorbij mijn huis ziet de straat er nu zo uit.

Terwijl ik een foto maak, komt een van de stratenmakers aanlopen.
Ik vraag of ze voor het weekend klaar zullen zijn.
Nee.
Ze gaan eerst nog wat dieper de grond in, leggen daar platen en maandag beginnen ze met bestraten – aan het andere eind.

Gisteren ligt de hele parkeerplaats nog open, vandaag zetten de mannen de schouders eronder en iets na het middaguur zie ik dat ook *mijn* parkeerplaats op de hoek vrijwel af is.
Hoera.

Een paar uur later is de parkeerplaats écht bijna af.

Helaas zal ik er niet snel van kunnen genieten.
Want de parkeerplaats is nog niet gelegd of de grote graafmachine heeft de hele straat opengehaald.
En weet daarna niet van wijken.

Als het weer zo gaat als vorige week zien we de stratenmakers voorlopig niet terug.
Wel leuk voor de spelende kinderen.

hallo
Mijn hele familie is blij om je antwoord te lezen voor ons. Ik ben mevrouw Gloria C. Mackenzie ik ben een 84 jaar oude weduwe, en ik ben van Zephyrhills, Florida, verhuisde naar het Verenigd Koninkrijk in juli nadat ik won mijn Power Ball Jackpot van $ 590,500.00 miljoen, My jackpot was een geschenk van God aan mij en mijn hele familie heeft ingestemd met de wil van God.

I niet doet, kan je het niet weten, maar ik denk dat als je door God gekozen om mijn donatie van 1.500.000 EUR ontvangen. U moet een God vrezend persoon, ik ben een katholiek en ik geloof dat de goede dingen gebeurt er met die mensen die wachten en geloven ook.

Etc. etc.
Heb maar eerlijk teruggeschreven dat ik geen God vrezend persoon ben.

Dat 100 bladzijden uitprinten van die Handleiding hielp me wel iets, maar niet genoeg.
De handleiding legt vnl handigheidjes (letterlijk) uit.
Waarvan sommige fijn zijn om te weten maar zo achter elkaar is het wat véél en vergeet ik wat ik niet direct nodig heb subiet.

Googlen dus maar en div. sites raadplegen.
Tot ik geheel spontaan zélf door logisch te denken iets weet op te lossen.
Als de Samsung mail mijn twee accounts door elkaar haalt en het daarom onmogelijk maakt de tweede te installeren, moet ik gewoon even de wél geaccepteerde account verwijderen en opnieuw beginnen.

Dat verwijderen lukt.
Het installeren van account 1 ook (maar niet zo snel als ik had gehoopt).
Dan account twee.

Wat een ellende.
Maar dan heb ik voor elkaar dat hij mail kan ophalen.
Nu nog verzenden.

Dat lukt niet.
Wat irritant is maar hiermee valt voorlopig te leven want zo kan ik in elk geval zien of er mail binnenkomt op account 2 en die dan ev beantwoorden via account 1.

We hebben het overigens wel over vijf uur hard werken aan de leuke zichzelf wijzende hartstikke gebruiksvriendelijke gadget.

Ik zie onder ogen dat ik het niet voor elkaar krijg, meer dan 1 mail-adres aan mijn tablet koppelen.
Dat is erg jammer, want zo heb ik er op mini-trip niet veel aan.
Ik kán nog iemand om hulp mailen, maar daarvoor moet ik wachten tot de werkweek.

Vandaag maak ik een foto met mijn tablet.
Ik maak wel drie foto’s.
Maar wanneer ik op Galerij tik, zie ik er maar 1.
Soms dan.
Meestal zie ik helemaal niks.

Aarzelend tussen ‘nou dan niet, jammer van het geld’ en ‘hier moet ik dus écht voor gaan zitten’, besluit ik de online Handleiding van ruim 100 blz uit te printen.
Want bij de aanschaf zit alleen een ‘startgids’ van enkele pagina’s die uitlegt wat de aan/uit-knop is en nog wat zeer elementairs.

Morgen verder en braaf beginnen op blz. 1 en langzaam verder.
Aangezien deze tablet zéér intuïtief en makkelijk bedienbaar is maar *niet* door mij.

Ik kan wat redenen bedenken om ‘m aan te schaffen maar eigenlijk is hij nergens voor nodig, de tablet die ik gisteren online aanschafte en die vandaag arriveerde.
Na adviezen (Apple! Apple! Apple!) werd het een Samsung Galaxy Tab 4. met 10.1 inch beeldscherm = 25 cm.

Hij moest eerst opladen, toen moest ik een lijst vragen doorlopen waarbij ik me soms afvroeg waarop ik eigenlijk ‘ja’ zei.
De echte uitdaging kwam toen ik mijn email adressen aan de tablet wou verbinden.
Mijn primaire adres kreeg ik niet voor elkaar.
Mijn secundaire adres wél.
Toen ik het primaire adres nog eens probeerde, zei de tablet dat hij dat adres al hád (en noemde toen het primaire).

Na een uur of vier spelen geef ik het op.

Ben ik blij?
Ja.
Ben ik extatisch happy?
Nog niet.

Gisteren denk ik nog: als de mannen vandaag wat aanpoten kan de parkeerplaats nog voor het weekend klaar zijn.

Vandaag beginnen ze niet om kwart over zeven, zoals de vorige dagen.
Pas om acht uur schuift een zware auto langs het huis.
Die legt grijze stenen neer.
En rijdt weer weg.

Nu de stratenmakers, denk ik.
Maar niks daarvan.

Ze laten het gewoon zo liggen.

Gisteren dacht ik: die parkeerplaats is binnen één, vooruit anderhalve dag toch zeker opnieuw beplaveid.
Nu is het anderhalve dag (ruim) en ik heb zand zien storten en nog meer zand en zware machines rijden af en aan en nu is 1(!) man met een mini-machientje de aarde aan het pletten.

Maar kijk, daar liggen stenen!
Komt het er dan toch nog van?
Ja.
Maar deze zijn voor het aanlooppad naar het huis van de overburen.

Ik mag blij zijn als de klus voor het weekend is geklaard.
Ik reken ook daar niet op.

Gistermiddag om vier uur valt een envelop in de bus: vanochtend om tien uur gaan ze werken aan de parkeerplaats schuin tegenover mijn huis.
Dan moeten alle auto’s weg zijn (en uiteraard excuses voor de overlast).

Mijn auto staat al een paar dagen op het stuk gras náást de parkeerplaats omdat de werklui die elders in het dorp bezig zijn alle officiële plekken in beslag nemen.
Ik hoop dat ik hem kan laten staan en neem me voor dat om tien uur aan de werklui te vragen.

Alleen beginnen de werkzaamheden al om zeven uur.
Om half acht zijn alle andere parkeerders (de werklui van verderop) verdreven en staat alleen mijn auto er nog.
Om acht uur ga ik er maar eens op af en vraag of mijn auto mag blijven staan.
Helaas.

Daarna werken ze vlijtig door tot kwart voor tien.
Schaften. Vermoed ik.
Omdat ze zo vroeg zijn begonnen.

Twee lieve kinderboekjes met kinderrijmpjes.
Misschien leuker als jeugdsentiment voor volwassenen dan voor kinderen.

Gekartonneerde kaft is licht smoezelig, binnenwerk is goed.
Resp. 13e en 14e druk, allebei uit 1979.

Leuk als sinterklaaskadootje(s).
Denk ik.
Ze wegen samen 365 gram.
Wat aan postzegels € 3,84 is.
Denk daar een luchtkussenenvelop bij van 16 cent.
En – laat ik eens iets dúrven -: de gelukkige hebberd betaalt me 1 Euro per boek?
Eén hele Euro?

Zoek ze maar eens op bij Boekwinkeltjes.nl als je niet al begreep dat dit bijna letterlijk ’te geef’ is.
Zal wel niets worden maar wie niet probeert kan de kat ook niet die dure blikjes en de rosbief blijven voeren.

Twee boodschappentassen met thrillers zijn afgeleverd bij iemand die mag uitzoeken.
Intussen gaat er een hoop door mijn handen aan móóis dat ik doodzonde vind om weg te doen.

Maar wat moet ik er dan wel mee doen.
In mijn Winkel zetten waar als ik geluk heb 1 en heel soms 2(!) boeken per maand worden verkocht?
Zonder er verder goed naar te kijken omdat het anders pijn doet in de volgend jaar op te halen plaatsen in de doos voor het goede doel?

Ik neig tot een tussenstop.
Boeken die ik al jaren heb staan en die ik echt niks vind en die na googlen blijken toch niet veel op te leveren dumpen in die doos.
En op de dan vrijgekomen planken de mooie bol.com-boeken zetten.
Om het afscheid nemen te vertragen.

En misschien kijkt er voordat ik zover ben ooit iemand op dat plankje en toont zich laaiend enthousiast over een bepaald boek en die krijgt het dan.
(=fantasie)

Het basistarief voor brieven binnen Nederland stijgt met 5 cent tot 69 eurocent.

Het basistarief voor de postzegel ‘Internationaal’ stijgt met 10 cent tot € 1,15.

Sammie is van schoot, ik pak de eerste stapel boeken die ik had staan op bol.com.

Probleem 1: ze zien er vrijwel allemaal schitterend uit.
Alsof ze nieuw zijn.
Dat maakt ‘weg ermee’ in de doos voor het goede doel een beetje zonde in de zin van ‘jammer’.

In theorie (!) kan ik ze nu hier gaan beschrijven en dan is iemand bereid er tegen verzendkosten 2 van me af te nemen.
Maar als ik extra tijd had willen steken in ze beschrijven had ik ze net zo goed op bol.com kunnen laten staan.
En van alleen de verzendkosten word ik ook niet echt blij.
Dan waren die 60-70 cent via bol.com nog beter.

Ik kén iemand die ik met in elk geval de thrillers een groot plezier zou doen.
Iemand anders bood ik al 1e keus aan maar daarvan heb ik nog steeds geen antwoord.
Terwijl ik de mail al (even nazoeken) o… gisteravond verzond.
Dan is dat nog steeds misschien wat overdreven en zegt het meer over mijn eigen gemoedstoestand (rusteloos!) dan over die ander.

“Wat houdt je momenteel bezig?”
Die vraag stelt WordPress (daarop draait dit log) me sinds kort.
Facebook vraagt me: “Wat ben je aan het doen?”

‘Wat denk/voel je’ vs actie.

Wat me bezig houdt is wat diffuus.
Ik wil snel naar Amerika (maar dat kan niet).
Ik aarzel over naar een volgende Masterclass van Nelly Miricioiu gaan in Maastricht: zij is altijd geweldig maar wat is het verschrikkelijk ver wég en eigenlijk moet ik daar dan overnachten waar ik geen zin in heb.

Ik zou de drie artikelen die ik op Marktplaats heb staan eigenlijk opnieuw moeten invoeren (zodat ze weer even bovenaan staan).
Ik moet de 200+ boeken die ik *niet* meer via bol.com aanbied uitzoeken op wat ev in de Winkel kan.
En dat dan ook invoeren.

Waarmee ik kom bij wat ik aan het doen bén.
Ik héb boodschappen gedaan en pakjes weggebracht.
En nu zit ik uit te stellen en te doen alsof vragen die sociale media me stellen dwingend zijn en ik ze wel móet beantwoorden.

Ik wil afsluiten met: nu sta ik op, pak doos-1 van bol.com en ga aan de slag.
Maar Sammie zit op schoot.
Marktplaats opnieuw invoeren dan?
Nóg minder zin in.

Concluderen dat het blijkbaar mijn dag niet is?
Te makkelijk.
Maar verleidelijk – dat wel.