Een brief in de bus.
Over werkzaamheden aan het riool.
Die morgen beginnen (wanneer ze eindigen blijft onvermeld).
Intussen kan de auto niet voor de deur worden geparkeerd.

Máár: zie het kaartje waar het wél kan.
Als ik het kaartje goed begrijp zijn er érg weinig parkeerplekken die allemaal op zo’n 100 meter van mijn huis liggen.
Waarvan ik nu al kan voorspellen dat ze zullen worden ingenomen door de mannen die werken aan het uit de grond stampen van het nieuwbouwwijkje verderop: aangezien die al weken alle ánders lege plekken bij mijn huis innemen zodat ik nu al vaak noodgedwongen een eind verderop parkeer.
Daar waar het binnenkort dus niet meer mogelijk zal zijn.

De tuin is super weelderig dezer dagen.
Helaas *niet* bij de afscheiding naar de buurtuinen.
Maar verder is-ie prachtig.

Er is een radioreclame over kozijnen (ik noem met opzet het bedrijf niet, ga ze niet nog eens extra exposure geven).

Verhaaltje:
man *is* thuis, vrouw *komt* thuis.
Het blijkt nergens uit maar ik dénk dat hij een onduidelijke klusser/huisman is, mogelijk werkloos, wie weet ZZP-er met een matig lopende toko.
Zij daarentegen heeft een prima baan.

Kijk eens, zegt de huisman, er zijn nieuwe kozijnen van bedrijf X.
Mooi, vindt zij. Echt een heel verschil.

En speciaal voor jou, liegt de nitwit, zit er ook zonwering bij.
(die doet dat bedrijf er altijd gratis bij, is een actie)

“Lieverd!” kirt zij nu.
Omdat ze dus denkt dat hij tot aan de bodem heeft getast van zijn toch al geringe spaargeld.
En dat voor zonwering.
Waar zij blijkbaar al jaren hitsige dromen van heeft.

Ik weet niet wat me het meest stoort aan deze reclame.
Dat hij denkt dat hij wegkomt met een leugen? Goeie kans dat zij wanneer ze de volgende keer op weg naar haar goede baan de autoradio aanzet ze hóórt dat ze is belazerd.
Dat zij diep vertederd is vanwege het monteren van zonwering?

Het is iets aan de manier waarop ze dat “lieverd!” uitspreekt.
De dankbaarheid voor zo’n groot(s) gebaar.
Wat nog niet eens een echt gebaar *is*.

Sinds 10 jaar heb ik een leesbril.
Laten aanmeten door Pearle. Later nog een keer.
Ook een keer door Specsavers.

Van Pearle herinner ik me vooral dat de brillen idioot duur zijn.
En: de tweede keer had ik vantevoren gebeld om een afspraak te maken, wat -zeiden ze- niet nodig was, maar toen ik kwam bleek er maar 1 personeelslid te zijn dus moest ik wachten.
Van Specsavers weet ik nog dat het winkelpersoneel niet erg veel belangstelling had voor de(ze) klant.

De laatste jaren koop ik zomaar brillen. Sterkte +3.50
Werkt ok maar, valt me opeens op: mijn ene oog ziet echt waziger dan het andere.
En: in de verte (autorijden!) komt een bril ook wel van pas.

Dus naar de brillenwinkel.
Maar wélke?
Pearle
Specsavers
Hans Anders
Eye Wish
?

Het belangrijkste vind ik een deskundige oogmeting door een persoon die er de tijd voor neemt en die althans weet te veinzen dat het haar/’m interesseert.

Ik zit op mijn werkkamer aan mijn bureau wanneer ik iets hoor druppen.
Achter me is een open kast met -vooral- enveloppen.
Een deel ervan is zeiknat. Klaar voor weggooien.

Ik bel het noodnummer van de gasketel (want die lekt).
Wil ik écht nú een monteur.
Ja.

Monteur komt. Monteur repareert.
Meer dan dat ene kraantje dat lekte.
Hij is anderhalf uur bezig.

Monteur waarschuwt me: de ketel is van 1999.
Hun service is voor 15 jaar repareren en nieuwe onderdelen.
Daarna moet ik de nieuwe onderdelen zelf betalen.

Ik beloof daarover na te denken.

Vroeger was ik een mooi meisje.
Nu niet meer dus vind ik het wat lastig recente foto’s/selfies te plaatsen online.
Soms doe ik het toch en never mind de rimpels en de wallen en de overhangende oogleden en het rare verschijnsel dat tegenwoordig mijn ene oog kleiner is dan het andere.
Geen idee wanneer en hoe dat is gekomen.

Een paar weken geleden plaats ik zo’n selfie als nieuwe ava op Facebook.

Een dag later krijg ik mail van een muziekbevriende man die mijn foto’s heeft bewerkt.
Zachte sluier er overheen gehaald. Tientallen jaren weggepoetst.
Mm.
Hij vindt het leuk dat ik ze op Facebook plaats.
Vooruit dan maar.

Waarna een ándere muziekbevriende man nog meer uitpakt met een bewerking waarmee ik een soort vampier met verraderlijk mooie ogen (maar heel enge tanden) ben geworden.
Ook hij bedoelt het goed.

Ik snap het niet.
Ik bedoel: tuurlijk kan mijn foto mooier! tuurlijk kan *ik* mooier indien onder het mes.
Maar waarom doen die mannen dat nou?
Zelf zou ik, als ik al zou kunnen fotoshoppen, het niet in mijn hoofd halen de foto van een ander grondig te herzien.

Twaalf, dertien jaar ga ik naar Yuma, AZ en eigenlijk weet ik het al wanneer ik in april ga: dit wordt de laatste keer.

Het komt door het motel dat sinds het van eigenaar is veranderd al het aardige personeel op 1 housekeeper na eruit heeft gewerkt.
En dat nu vooral tokki’s aantrekt als bezoekers.

Maar het is ook gewoon ‘genoeg’.
Er zijn zeker dingen die ik nog niet heb gezien en ook plekken die ik best nog wel eens wil bezoeken.
Maar vooral overheerst het gevoel ‘dit was het dan’.

Hetzelfde voel ik bij het wegrijden van Kingman, AZ.
Daar is het motel nog prima maar ben ik wel degelijk uitgekeken op de omgeving.

Het is tijd voor nieuwe plaatsen, nieuwe ervaringen.
Eigenlijk is dat al jaren het geval.
Maar ik ben wat sloom in het doorhakken van knopen.

Ik huur al jaren Hertz auto’s in Amerika.
Meestal tot tevredenheid (anders was ik er natuurlijk ook allang mee gestopt).

Dit keer was het een ramp.
Ik beperk me tot: na twee dagen voor aankomst op LAX online inchecken te horen krijgen dat mijn auto er niet was maar alleen 1 waarvoor ik $ 44 moest bijbetalen.
Na twee uur in de rij staan murw toegegeven.
Toen ik het bakbeest zag toch weer terug naar de balie en met bijbetaling van $ 25 (per dag dus!) een andere gehuurd.
Die al snel alarm-meldingen gaf: ‘check engine’ waaraan Hertz me pas na veel gezeik iets aan wou laten doen.
Dit was het begin – ik maak een (kleine) selectie uit het leed.

Dáár en op de sociale media hoor ik betere berichten over Enterprise.
Maar, lees ik nu, bij Enterprise kun je geen satellite radio bestellen.
Die heb je soms maar soms ook niet.
(en die wil ik dus per se)

Ik probeer wat algemene websites ‘autohuur VS’ die vaak in het midden laten van welke maatschappij je precies huurt.
Dat wil ik wel weten want áls er iets mis gaat, wil ik in de buurt van een kantoor zitten.

Avis misschien? Alamo?
Bij Hertz klagen en hopen dat ze me dan als Queen behandelen de volgende keer?
Lijkt me meer wishful dan realistisch.

Intussen dus geen idee wat te doen.
Tips zijn welkom.
Bij voorkeur als je er een beetje verstand van hebt.
Niet dat ik lieve suggesties niet waardeer maar ik heb meer aan zakelijk advies dan ‘als je nou eens…’ wilde slagen in de lucht.

Nu wat foto’s van de eigen tuin.
Met mooie groene vakken en een paar waar niets wil groeien tot nu toe.
(plaatjes mooi naast elkaar zetten lukt me niet – WordPress heeft iets nieuws bedacht en ik ben te stom om dat te begrijpen)
 
 

De tuin verrast me door zeer weelderig groen te zijn. Veel planten herken ik, enkele komen me niet bekend voor maar dat kan er ook aan liggen dat ze nooit veel indruk op me hebben gemaakt.
Vlier laat zich niet uitroeien. Ben net weer een forse struik met de knipschaar te lijf gegaan (wat zich niet laat tonen omdat de foto’s zijn mislukt).
Ook wat brandnetels uitgerukt, voor wat het waard is, en andere midden in een bloemperk zien staan dus onbereikbaar zonder dat ik de bloemen vertrap.

Tot mijn genoegen zie ik dat de in het voorjaar gekortwiekte bomen aan de overkant mooi uitschieten met fris groen. Dit itt de buurboom waarover ik vaak heb geklaagd dat hij mijn zon wegnam maar dit vind ik wel een heel zielig gezicht.