Doopsgezinde Kerk

en redt de dorpsschool van Oost Graftdijk.

Deur van de doopsgezinde kerk in Oost Graftdijk.

Het lieftallige Oost Graftdijk – ik ben ervoor gevallen, dus er komt nog meer – ligt langs het kanaal, op de grens van de Schermer. Aan de overkant ligt de Koger Polder.

Heb je belangstelling voor een mooi kerkje/atelier, dan is dit het telefoonnummer.

Nederlands Hervormde Kerk. Is in gebruik als schildersatelier en staat te koop (telefoonnummer op bordje in het rechterraam).

Achter de fiets is een merelnest.
Svp zo min mogelijk storen.

De slang op de pomp is weer aangesloten en de vijver is vol.
Een deel van de modder is dit keer wél gezakt naar de bodem.
Het slechte nieuws: de sensor is wel degelijk stuk.

De vijver is alleen binnen z’n randen te houden door de stekker eruit te trekken (en dan later weer erin doen).

Vliegen en mensen lijken meer op elkaar dan gedacht. Net als mensen slapen vliegen ook in verschillende stadia. In het ene stadium slapen ze minder diep dan in het andere.

Mensen wisselen de remslaap en de non-remslaap af. De remslaap is een lichte slaap, in dit stadium dromen we. Tijdens de non-remslaap slapen we heel diep.
Vliegen hebben deze twee stadia ook.

(bron)

Gistermiddag was de vijver volgepompt.
Overstromen deed hij niet (dat was het goede nieuws).
Maar wat een troep! Een dikke laag modder en prut dreef bovenop het water.

Omdat de sensor het weer doet(?) althans de vijver niet overstroomt, laat ik de pomp vannacht aan.
Stiekem en zeer tegen beter weten in (ik *zie* die moddertroep immers dik en vettig zijn, die gaat niet uiteen vallen) toch hopend dat hij wat naar beneden zal zakken.
Vannacht denk ik zelfs even kikkers te horen.
Maar dat zal een droom zijn geweest.

Vanochtend: het waterpeil is gezakt.
Naar ergens tussen gistermiddag en leeg.
Ik probeer de sensor een beetje op te tillen voor het geval het daaraan ligt.
Maar ik krijg er geen beweging in.

Niet fijn.

Update: raadsel opgelost – de slang in de sloot is losgeschoten.
De pomp pompt het water dus rond in de natuur en niet naar mijn vijver.
Stekker er uit gehaald.

Baal baal baal.

Een van de leuke dingen aan mijn tuin is de vijver.
Met (vroeger) vissen en salamanders en nu nog steeds kikkers.
Althans: die zaten erin toen er ook nog water was.

De vijver heeft ergens een lek.
Zodat hij sinds een paar jaar wordt bijgevuld met water uit de sloot.
Door een pomp.
Bij die pomp hoort een sensor die aangeeft wanneer het genoeg is.
De sensor is kapot zodat de vijver overstroomt.

Dus is de pomp uitgezet.
Met dit troosteloze beeld als gevolg.

Gisteren denk ik: laat ik de pomp in elk geval even aanzetten tot er weer water in de vijver is.
Want dit ziet er niet uit.

R. zal het knopje aanzetten.
En ontdekt dat de stekker in de sloot ligt 🙁
Die ligt nu te drogen.
Dan straks toch maar eens proberen in het stopcontact.

En hopen dat het geen kortsluiting wordt.

Dit is de laatste aria in Roberto Devereux waar Queen Elizabeth waanzinnig wordt.

Eerst Beverly Sills, dan Edita Gruberova.

http://youtu.be/yjmt_NOPZjY

http://youtu.be/0gVyGM82Eao

Ik vind Edita Gruberova prachtig.
Op het toneel maar vooral wanneer ik haar in de ogen kijk en ik dreig te verzuipen terwijl zij een obligaat ’thank you’ prevelt.
Is die vrouw 66 denk ik dan? Ik zie een leeftijdloze schoonheid met prachtige lichtblauwe ogen en een gladde huid die *niet* is gelift.

Soms zie ik foto’s van mijn idool waarop ze ietsje minder mooi is.
Nou ja, we staan allemaal wel eens iets minder flatteus ergens op.

Vandaag vind ik een foto van de voorstelling in Madrid die R. en ik hebben gezien.
Beeldschoon is ze.
(en overduidelijk gefotoshopped want ze is prachtig maar niet rimpelloos)

Een paar dagen geleden zag ik een andere foto.
Van een repetitie in Leverkusen begin deze maand.

Héél gemeen door een krant bij de -lovende- recensie gezet.
Niks photoshop.
Véél rimpels.

Maar ook denk ik: zo kan *ik* me door het leven begeven maar een idool dat weet dat er openbare ogen op haar zijn gericht dus NIET.

Het is weer zover.
Ik moet naar de kapper.
Omdat bij warm weer korter haar prettiger is.
En in Amerika is het warm.

Meestal ga ik een paar dagen voor ik vlieg.
Vandaag denk ik: iets waar je zó tegenop ziet moet je maar wat sneller doen.
Dus bel ik de kapper en vraag om een afspraak voor morgen.
Dan is de kapster die ik op het oog heb er niet.

Ik kan wel nú komen.
Zegt ze.
Om half 12.

Ik kan niet zo snel een reden bedenken waarom dat onmogelijk is dus zeg ik ja.
Ik zie er erger tegenop dan tegen de tandarts.