Wie mij vaker leest is mogelijk niet ontgaan dat Edita Gruberova mijn idool is.
Mijn geschiedenis met opera begon met Maria Callas.
Een vriend van R. deed hem en mij naar haar luisteren (kan me niet meer herinneren hoe dat ging, of ik direct was gegrepen of eerst beleefd-verveeld zat aan te horen).
Maar Callas wás het toen voor ons en daarna Beverly Sills.
En nu dus voor mij Edita Gruberova.
Op Facebook is een erg actieve lijst met fans van Beverly Sills.
Daar wijst iemand ons erop dat we kunnen stemmen op klassieke kunstenaars die een stem in de Gramophone Hall of Fame verdienen.
Zoiets als een ster op de stoep van Hollywood.
Hij meldt het ons omdat we kunnen stemmen op Sills die (schande!) nog geen plek in die Hall heeft.
Tuurlijk stemmen dus! en, denk ik, meteen ook op Gruberova.
Maar die is niet eens genomineerd.
Wél Netrebko. Wél Fleming.
En bij de instrumentalisten zie ik Ida Haendel (violiste) die ik ook ooit zag in het Concertgebouw en niks mis mee, mensen, maar niet bij benadering van het niveau van Edita!
Dus klik ik (je mag tien stemmen uitbrengen) nog wat aan: Montserrat Caballé (onbegrijpelijk dat die er nog niet in staat), Teresa Berganza, Bernard Haitink, Nicolai Gedda, Alfredo Kraus, Margaret Price, Renata Cossotto, Nicolai Ghiaurov.
Wil jij ook stemmen?
Het kan hier.
Na het stemmen stuurde ik uiteraard een mail-op-pootjes over dat ik er niks van snapte dat Edita niet was genomineerd en gelieve dat volgend jaar recht te zetten thank you very much.