Ik hoopte dat als het weer maar slecht genoeg was, er misschien geen vuurwerk zou worden afgestoken.
Rare hoop natuurlijk.
Want als je voor 70 miljoen troep in huis hebt gehaald moet de troep natuurlijk ook de lucht in.
En dat gebeurt direct links van mijn huis op 5 meter afstand van mijn tuin.

Tegenover mijn katten doe ik, muziekzender aan op tv, in de luie stoel met laptop op schoot, glaasje slobberwijn, of er niks aan de hand is.
Sammie doet ‘bezorgd’ maar niet panisch. Guus zit onder het bed.

Arme katten, arme konijnen, arme cavia’s, arme kippen.
Arme vogels in de bomen en in de weilanden.

‘Gelukkig nieuwjaar!’ roept men elkaar toe op de sociale media.
Laat het alsjeblieft snel ophouden denk ik zoals ik elk jaar denk en hoop en bid.

Aso-knallers.
Vast dezelfde types als met de bontkragen.
Ikke-ikke-types.
Tuig.

En dan reageert op twitter de bitch die hier ook regelmatig meent mij de maat te moeten nemen dat het MIJN schuld is dat mijn katten bang zijn omdat ik dat natuurlijk uitstraal.
Wat áls het al ooit waar zou zijn zeker vandaag niet waar is aangezien Guus anders dan anders *niet* al de hele dag over de rooien was.
En ik bovendien tot tien voor twaalf lag te slapen.

Op twitter heb ik haar nu geblokt.
Hier nog niet omdat ik niet zo snel weet hóe maar mocht je dit lezen, betweter Brimxxx – weet dan dat je reacties hier niet meer welkom zijn.

Je moet niet dronken rijden.
En ook niet te snel.
Dat laatste al helemaal niet omdat je GTST wil zien (wat je sowieso niet zou moeten willen zien – maar dat terzijde).

Om beide vormen van gevaarlijk rijden tegen te gaan zijn er nu radioreclames.
De ‘bob’-reclame heeft als uitgangspunt het liedje Visite van Lenny Kuhr.
Met de passage “oom Joop heeft spontaan een krat pils meegebracht”.
Spontaan.

Toen kwam ook nog “Joke met de karaoke” dus: “het werd later en later die nacht”.
Logisch, want met een krat pils én Joke-met-de-karaoke kan de avond niet meer stuk.
En de nacht ook niet.

Ik heb nog nooit zo’n nacht gehad.
Wel gezellige avonden waarbij mensen aan kwamen met flessen wijn.
Maar meestal had de gastheer/vrouw zelf ook al wijn in huis dus het ‘spontaan’ aankomen met een een hele doos wijn was niet aan de orde.
Karaoke ken ik alleen van tv.
En dat wil ik graag zo houden.

Maar, vraag ik me opeens af, kén ik mensen die op die manier ‘visite’ vieren?
Ik denk het niet.
Maar je kent natuurlijk niet ieders donkerste geheimen.

Ik ben niet erg nieuwsgierig naar (of: niet erg geïnteresseerd in) de meeste mensen zodat ik zelden via google tracht iemands geheimen te achterhalen.
Wanneer ik dat wél doe, schrik ik ervan hoe makkelijk het kan zijn.

Zo wou ik een paar maanden terug de leeftijd weten van een vrouw die bij 1 van mijn Amerikaanse motels front desk clerk is.
Ik voer haar voornaam in, de naam van het hotel, haar woonplaats en bingo: achternaam, leeftijd en adres.

Van een andere Amerikaanse kennis wier leeftijd ik niet kan schatten voer ik gisteren in: naam, woonplaats.
Ik krijg haar leeftijd, meisjesnaam en adres.
Wanneer ik op haar naam incl meisjesnaam op Facebook zoek, vind ik haar daar (terwijl ze me had gezegd dat ze niet aan Facebook deed).
Ook vind ik zonder verder zoeken de naam en leeftijd en adres van haar ex-man.
Die doken meteen op bij mijn zoeken naar háár.

Vandaag google ik op de vrouw van die laatste vakantiewoning.
Eigenlijk wil ik ook van haar vooral haar leeftijd weten.
Die google me per omgaande verstrekt.

Wat nerveus geworden google ik nu mezelf.
En vind alles wat ik geheel bewust zelf op het internet gooi en boeken die ik heb geschreven e.d.
Er is vast méér.
Maar ik weet niet of ik dat wel wil weten dus stop met speuren.

De vrouw van het huisje in Blanding mailt me: ze zal uitzoeken of ze voor het huisje WiFi kan regelen.
Geef ik haar een paar weken?
Die geef ik haar.
Graag zelfs.
Want na al maanden surfen langs resorts en appartementen met giga lederen meubelen die me erg tegenstaan, denk ik: dit optrekje zou me heel goed kunnen bevallen.

Ik denk opnieuw aan de keer dat ik eerder in Blanding was (een plaatsje van niks trouwens).
En dan mn aan die ene wandeling.
Een heel simpele.
Eerst tegen een rots(je) opklimmen en toen een wei aan het eind waarvan (na een half uur?) weer een kleine klim en nóg een wei en dat herhaalt zich.
Niet spectaculair, maar heel plezierig.
En telkens het gretige gevoel: wat zou er aan het eind van deze wei zijn?
Iets heel anders? Hetzelfde?

Ik denk: waar zou hij geweest zijn.
Zou ik hem nog een keer kunnen vinden.
Stel dat ik een heel klein stukje ervan zou lopen.
Half uur heen, en dan half uur terug.

Ik kijk op mijn reisboekenplank waar ooit zeker tien-vijftien gidsen met wandelingen in Utah stonden.
Niets.
O ja, schiet me te binnen.
Weggedaan toen Lodewijk dood was en ik dacht: ik ga daarheen nóóit meer terug.

Nu: spijt.
Ook omdat de meeste boeken van tóen (20-30 jaar geleden) niet meer te krijgen zijn.
En wandelen in Utah is niet als op de Veluwe: volg de rode paaltjes en dan langs het pannekoekenhuis.

Met Lodewijk reisde ik altijd in Utah.
Startpunt Moab, dan alle kanten op.
Soms een ietsje Colorado of Arizona maar hoofdmoot: Utah.

Sinds Lodewijk dood is mijd ik Utah.
Tot recent St. George waar ik 1x met hem kwam en waaraan ik geen bijzondere herinneringen ‘samen’ heb.

De reis in mei laat tussen -weer- St. George en Salt Lake City waar vandaan ik terug vlieg naar Nederland zes dagen open.
Ik probeer: vier dagen Escalante (bv) en twee dagen Salt Lake.
Of zes dagen Salt Lake of vijf dagen Moab en een dag Salt Lake.

Zoekend naar mooie plekken en fijne condo’s.
Waarbij ‘Blanding’ bij me aanslaat omdat het weliswaar een plaatsje is van niks maar Lodewijk en ik maakten daar in de buurt ooit een geweldige wandeling (die ik nooit zal herhalen) zodat ik mail naar een vrouw met een huisje (‘bunkhouse’) dat aantrekkelijk oogt.

Alleen valt me iets op.
Op de site van TripAdvisor staat ‘WiFi’.
Maar op hun eigen site staat ‘WiFi bij het main house‘.

Ik mail: hoe zit het.
Huisje heeft geen WiFi. Main house op 100 meter afstand wel.
En niemand die er ooit een probleem van maakt om daar dan knus op een meter afstand van op de grond te gaan zitten om contact te zoeken met de buitenwereld.
Ik wel.

Nadat ik mijn overheerlijke kerstmaaltijd in de oven heb geschoven (eh.. *not*) verdiep ik me in mijn volgende Amerikareis.

Ik zóu vliegen via Seattle (heen) maar werd vorige week gebeld dat die vlucht niet doorging en hoe nu wél.
Waarbij me een aantal opties werd voorgelegd en ik tenslotte koos voor via Minneapolis.
Niet fijn want pas in de avond aankomen maar het beste van alle kwaden.

Máár, beding ik, dan wil ik wel dezelfde goede plaatsen als ik maanden geleden al heb geboekt.
Oei en tjee doet de man van het call center maar dan ‘ik zie dat u frequent traveller bent!’ kan het wel geregeld.
Dus leg ik stoel 10B en voor de aansluitende vlucht stoel 19F vast.
Alleen is dat op de site niet terug te vinden.
Daar staat ‘select a seat’.

Een paar keer probeer ik die seats te selecten maar daar wil de site van Delta niet aan.
Donderdag maar eens bellen met een échte Delta-medewerker.
Plannen/voorpret.

Ik zit op een aantal lijsten.
Mail-lijsten, Facebook-lijsten.
Allemaal lijsten waarop minstens 100, vaak tegen de 1000 mensen zitten.

Die beleven nu allemaal dat het bijna kerst is (voor ons ooit-katholieken is het dat al want Kerstavond is kerst en dan 1e kerstdag nog een beetje en dat was het dan).
Daar kun je iets van vinden.
Fijn, niet zo fijn, neutraal.

Wat ik niet begrijp is waarom sommige (gotzijdank niet álle) mensen op die lijsten opeens ‘Fijne feestdagen!’ tegen de hele groep menen te moeten roepen.
Word ik geacht daar blij van te worden?
Goh, X wenst de hele groep fijne feestdagen!
Als niet-blij-kerstpersoon helpt me die loze kerstgroet de dagen niet door.

En wat als *iedereen* opeens ‘Fijne feestdagen!’ op de lijst zou zetten?
Je moet er toch niet aan denken: 1000 mailtjes met dezelfde loze kreet.

Gelukkig doen de meeste mensen het niet.
Maar wat bezielt nou die typjes die denken dat hún wens echt door iedereen moet worden gelezen?
Wat maakt hun loze kreet in hun eigen oogjes extra special?

Ik zou het werkelijk niet weten.

Ik heb een Nee-Ja-sticker.
Waarmee ik bedoel dat ik geen reclame hoef en graag wel de Polder Express en de Uitkomst.
Omdat die verslag doen van mijn dorp.

Ik krijg nog veel meer hah-bladen.
Van de verre omstreken als Heerhugowaard en ‘Zondagsblad’ en ‘Dichtbij’ die ongelezen direct bij het oud papier gaan.
En méér maar dat is wat me nu te binnen schiet.

Vroeger belde alleen het meisje van de Volkskrant aan voor de oudjaarfooi.
Nu had ik een week geleden al Dichtbij en net Zondag en een half uur later Heerhugowaard.

Dat vind ik zonde van het geld.
Omdat ik die bladen niet hóef.
En omdat ik zelf wat krap zit.
Die combi maakt dat ik ertoe neig de bel af te zetten en het licht in de keuken uit te doen.

En dan een diepe middagwinterslaap.

To: doomenjd@jeanne-doomen.net
Cc: recepteo@jeanne-doomen.net, info@jeanne-doomen.net, receptennn@jeanne-doomen.net, recepteod@jeanne-doomen.net
Subject: Het probleem met de bijschrijving van uw opbrengst via het IDEAL systeem.

Geachte klant,
Wij kunnen uw opbrengst niet via het IDEAL systeem op uw rekening in het ING Bank N.V. bijschrijven.
Het probleem is, dat wij een klacht van de klant hebben ontvangen, die ons verzocht heeft het geld te retourneren.

Hieronder vindt u de gegevens van de betwiste betaling:
Datum: 17-12-2012
Naam: ING Bank N.V.
Kenmerk: 592839/2482
Omschrijving: Omzet iDEAL
Batch: 592839
Bedrag (EURO): 2.500,00
Om nadere informatie te verkrijgen of een consult aan te vragen klik hier.
Totdat deze vraag niet wordt opgelost, wordt het bijschrijven van het geld op uw rekening via het IDEAL systeem opgeschort.

Met vriendelijke groet,
Het ING Bank N.V.
Afdeling Betalingen van de IDEAL

Ook vandaag laat ik Greta in de keuken.
2x.
Af en toe ga ik zelf even naar boven.
Dan blijft ze stil staan.
Pas wanneer ik weer beneden ben, wordt ze levendig.
Ik hoef niet per se naast haar te staan, puzzelen aan de eettafel is ook prima.
Als ze me naar ziet.

Wat Greta veel doet is haar veren/stekels oppoetsen.
Dan stuiven naar alle kanten kleine witte stukjes. Volgens mij is dat het teveel dat aan de stekels zit.
Dat eraf moet om de stekels lekker te laten doorgroeien en mogelijk ook omdat het jeukt.

Zodat ik in de schuur een teiltje neerzet met zand om een zandbad in te nemen.
Greta lijkt het niet te begrijpen.
Ik zet het teiltje dichter bij haar neer. Ik houd het schuin. Ik woel er met mijn hand door.
Greta slaat niet aan.

Haar optillen en in het zand zetten is geen goed idee.
Daarvan zou ze zo schrikken dat ze niet eens zou vóelen dat ze zand aan haar pootjes had.
Dus nog maar eens de zandbak voor haar neergezet, nog maar eens er doorheen gewoeld.
Greta kijkt er onbegrijpend langs.

Zoals je een paard wel naar het water kunt brengen maar het niet kunt laten drinken, kun je een kip ook alleen maar naar de zandbak brengen (of de zandbak naar de kip).
Of ze een zandbad ook néémt, beslist ze zelf.

In de Plusmarkt bij de balie van PostNL staat een grote doos speciaal voor kerstpost.
Wie daar haar kerstkaarten in gooit weet zeker dat ze voorlopig niet worden bezorgd.

Tips van de site van de posterijen:
Post die gefrankeerd is met het normale tarief kunt u het beste in de brievenbus doen die binnen staat bij onze postkantoren.
Deze post wordt de volgende dag bezorgd.
Ook kunt u de ‘gewone post’ in de rode/oranje straatbrievenbus gooien. Hierbij zal de post er wel wat langer over doen, waarbij we er naar streven deze binnen 72u te bezorgen.
Voor bezorging de volgende dag kunt u daarom uw post het beste binnen in het postkantoor in de brievenbus gooien.

En:
Wij streven ernaar kerst- en nieuwjaarspost binnen drie werkdagen (72 uur) te bezorgen.
Vanaf dit jaar is onze postbezorging wel gewijzigd: u kunt dagelijks kerstpost ontvangen, maar de meeste kerstpost zal bezorgd worden op maandag, woensdag en vrijdag, omdat wij op dinsdag, donderdag en zaterdag voornamelijk zakelijke post bezorgen.

Samengevat: wie net als ik (en Lies) dit weekend haar kerstkaarten af heeft en er zeker van wil zijn dat die op tijd worden bezorgd, werpe ze in de gewone brievenbus binnen een postkantoor.
Niet in de kerstdoos en ook niet in de brievenbus op straat.

Zelf moet ik nog vier kaarten.
Of eigenlijk vijf.
Maar bij nr vijf wacht ik even af of die me zelf een kaart stuurt (ik vermoed van niet).