Het kan niemand zijn ontgaan, dit is een goed jaar voor slakken.
Komt door het weer.

Zodat ik een paar dagen geleden in mijn tuin stuit op dit verliefde stel

Ik plaats de foto op Facebook en mijn FB-vrienden zijn niet amused.
Gatver en weg-ermee (daar komen de reacties op neer).
Want na de daad plegen de liefjes niet een sigaret te roken (wat ik pas écht smerig vind) maar een hapje te nemen uit een plant.
Het loopt zo hoog op dat ik aanbied een rondje Noordholland te rijden om waar de slakken niet gewenst zijn, ze op te halen. Maar dat hoeft ook weer niet.

Vandaag vertelt iemand me iets interessants over slakken.
Hij zag het in een docu op Netflix.
Ik houd het even voor me om te voorkomen dat sommige lezers nu de valkuilen met bier al gaan klaar zetten (o ja! doorknippen kan natuurlijk óók of kokend water er overheen of doodvriezen in de vriezer, mensen bedenken wat uit liefde voor hun plantjes).

Die man van de docu vertelde me ook, dat hij praat met bomen.
Net als prinses Irene.

Praten met bomen doe ik niet.
Wel héél soms met een struik.
En regelmatig met insecten en met egels en met vogels – en met slakken dus.

Wat heel diepe denkers blijken te zijn.

Jaren geleden waren hier egels die enthousiast door de tuin en langs het huis struinden en ik kon ze bekijken en ze voeren en ze fotograferen.
De afgelopen jaren zag ik er af en toe 1 maar dat was zelden.

Gisteren ging ik tegen tienen de konijnen voeren en hoorde het vertrouwde gegnuif van egel(s).
Ik gooide een ei kapot en eerst viel kip Lucia er op aan maar ze liet genoeg over en dat at egeltje.

Vandaag ga ik op dezelfde tijd konijnen voeren.
En verdomd! op dezelfde plek hetzelfde geluid!
Ik hol naar binnen en kom terug met drie eieren die ik vandaag speciaal hiervoor kocht.
Groot succes.
En missch mag ik wel zeggen #grootgeluk.

Fotograferen komt later wel weer eens.

Een groot deel van de zomer was er een egeltje in mijn tuin (soms twee, dicht bij elkaar, wat iets zegt over hun onderlinge relatie nl dat ze elkaar niet naar het leven staan = betrekkelijk uniek bij egeltjes).
Ik zag haar/hem vaak overdag.
Eerst hoorde ik haar.
‘Gnuivend’.

Há! daar ben je! dacht ik dan en ik kocht egelvoer en ook gaf ik supermarkteitjes.
Daarmee stopte ik toen op een nacht egel vier kipjes in hun nest/hok had opgeschrikt en zodoende ook mij want in doodsangst krijsende kipjes – daar word je wel wakker van.
Daarna ben ik de kippen elke nacht gaan opsluiten.
Om te voorkomen dat egeltje er nog naar binnen kon glippen.

De laatste weken zie ik egeltje niet meer.
Wel vielen me egelkeutels op in een recent gekocht kippenhok waar de kippen nooit een blik op of in hadden geworpen.
Ik dacht: laat ik er wat extra hooi bij duwen voor het geval egeltje daar slaapt.

Een aantal keren was dat hooi de volgende dag verschoven en lagen er nieuwe keutels.
De afgelopen week niet meer.
Dus dacht ik: hok aanbieden bij het grof vuil.
Tenzij.. het zal toch niet dat egeltje??

Vandaag kwam de tuinman en samen keken we in het hok.
En ja, daar onder een stapel hooi fraai opgerold, daar lag-ie.
Het hok zal dus deze winter in mijn tuin blijven staan.

Voordat ik op vakantie ging zag ik egelpoepjes in de tuin.
Dus kocht ik een tray met vrije uitloop eieren en vroeg de oppas daarvan elke avond een paar in de tuin te leggen.
Toen ik terug kwam was de tray nog half vol dus waarschijnlijk was er de klad in gekomen.

Ik pakte het zelf weer op en soms waren de eieren leeg geslurpt (maar: door wie?) en soms ook niet.
Zodat ook ik er wat laks in werd tot de laatste dagen: 1 ei per nacht.

Vannacht ga ik de konijnen voeren en daar zit Egel op het terrasje. Waar nog geen ei ligt.
Hij drinkt water uit het vogelwaterbakje en wanneer ik eieren wil aanreiken duikt hij weg onder de struiken.

Ik blijf kijken. En na tien minuten: egel!
Die 1 ei leeg slurpt. Maar niet het andere ei.

Weer twintig minuten dáárna: een andere, kleinere egel.
Die zich tegoed doet aan het andere ei.
Gelukkig kocht ik gisteren weer een tray.
En het liefst zou ik ze knuffelen maar dat wil met egels niet zo erg lukken.

Ik legde gisteravond een gebutst eitje op het terras, maar vanochtend was het niet leeg geslurpt.

Maar net (om half tien) zie ik egeltje weer over het terras draven.
Ik gooi een eitje stuk op enige afstand (niet te dichtbij, hij moet niet denken dat ik hem bekogel).
Geen sjoege.

Egeltje loopt het pad langs de konijnenren op.
Ik er achteraan met een zakje Gourmet Mon Petit.
Terwijl hij al 2 meter verder is open ik het zakje.
Egeltje staat stil.

Ik pers het voer uit het zakje op de grond.
Egeltje holt erop af.
Egeltje eet.
Egeltje hoeft niet op de foto want hij moet ongestoord kunnen eten.
Hij of zij.

Net wanneer ik denk: nu zal egel toch echt wel in winterslaap zijn zie ik haar/hem langs het randje van het terras lopen.
Op een drafje – wat fotograferen er niet makkelijker op maakt.

Ik google op egel en winterslaap en vind dit:
Jonge egels gaan vaak pas in december in winterslaap, dan hebben ze genoeg gegeten.
Sommige egels slapen aan een stuk door, terwijl andere egels regelmatig de winterslaap onderbreken. Vooral bij jonge egels schijnt de slaap van december tot januari niet zo diep te zijn.

Vanavond maar weer wat gebutste eitjes neerleggen.

Tussen de middag zit Loki op de vensterbank achter wat meestal betekent dat hij wil dat ik het raam voor hem open doe.
Dus vraag ik of dat idd de bedoeling is: “Loki wandelen? Loki wandelen?”
En dan zie ik op het terras een klein egeltje dat kippengraan eet.

Ik wist niet dat er nog egels waren! ik heb ze ook niet gevoerd sinds ik terug ben.
De house sitter zei dat zij het vaak was vergeten en geen egels meer had gezien.
Dus had ik gedacht dat ze wel weg zouden zijn.
Winterslaap.

Maar daar zit nu opeens dat mini beestje, duidelijk een jonkie.
Ik pak een ei en ik gooi het stuk in zijn/haar buurt wat natuurlijk *niet* het gewenste effect heeft (egeltje komt niet smullen, egeltje vlucht weg).
Ik strooi in de hele tuin graan. En vlak voor donker leg ik op het terrasje nog twee eieren neer met een pets erop.

Arme kleine schat.
Ik hoop dat het goed afloopt met je.

Ik ben er niet helemaal zeker van dat de voor egels klaargelegde gebutste eitjes inderdaad door egels worden opgegeten.
Zodat ik er gisteren niet drie maar slechts één klaarleg.

Vanochtend om vijf uur kijk ik toevallig uit het slaapkamerraam naar beneden en jawel! twee egeltjes!
waarvan er één het eitje zit leeg te slurpen.
Wat de ander prima vindt.
Dat is opmerkelijk want egeltjes zijn behoorlijk territoriaal.

Om zeven uur sta ik op, een kwartier later stap ik naar buiten om de konijntjes en de kippen te voeren.
Gesnuif! en niet zo’n beetje.
De eerste keer dat ik dat hoorde, toen ik hier net woonde, dacht ik dat er een koe direct achter me stond – in de eigen tuin.
Nu weet ik: baltsende egels!

Ik haal mijn camera, ik sluip naderbij.
Een egel zit vrijwel stil, de ander draait er omheen.
Gnuif, snuif.

Snel een matige foto gemaakt en het stelletje in alle rust de liefde laten bedrijven.
Ter info:
“Het paren is een langdurig liefdesspel, dat omzichtig maar vooral ook voorzichtig gebeurt. Om het vrouwtje paarbereid te krijgen, doen de dieren een soort dans. De twee dieren gaan tegenover elkaar staan, met de snuiten tegen elkaar. Terwijl zij elkaar besnuffelen, urineren beide dieren. Het mannetje doet vervolgens pogingen om achter het vrouwtje te komen, maar die draait zich steeds van hem af. Het mannetje zal tegen het vrouwtje aan stoten met zijn snuit en poten. Vervolgens richt hij zijn hoofd op en opent hij zijn lippen ver uit elkaar. Dit spel kan uren duren en behoorlijk luidruchtig zijn.

Wanneer het vrouwtje instemt met paring drukt zij zich tegen de grond, spreidt haar achterpoten en legt haar stekels plat. Het mannetje houdt vervolgens met zijn poten haar flanken vast en met zijn bek haar hals. De paring zelf duurt enkele minuten. Tijdens de paring maken de dieren luidruchtige snuffel- en niesgeluiden.”
(bron)

Vlak voordat ik naar Amerika ging zag ik een keutel van egel op mijn terrasje.
Ik ging eitjes voor hem/haar neerleggen en vroeg de oppassers dat ook te doen en liet er ook geld voor achter. Zij vonden het na een paar pogingen te veel geklieder.

Ik deed het weer wél maar het duurde tot vanavond dat ik egel weer zag. Behendig een van de eitjes krakend die ik met een pets erop (zodat het kraken makkelijker werd) op het terras had achtergelaten.
‘Schatje-schatje’ dacht en zei ik.
Egel slurpte de eitjes en ik hoop dat egel een vol buikje heeft en een beetje gelukkig is.

Vandaag de eerste gevonden op het terras achter mijn huis.
Dús vannacht gebutste eitjes neerleggen!

Het gaat slecht met de huismus in Nederland.
Tenzij je als mus woont in de buurt van mijn tuin in Grootschermer.

Ik voel me verantwoordelijk.
Dus strooi ik extra graan voor ze.

Komt ook in de handleiding voor de house sitter.
Net als de egel.

Sinds een maand of wat voer ik de egel die mijn tuin bezoekt.
Ik zag hem/haar rondscharrelen wanneer ik ’s avonds de konijnen ging voeren en dacht: een eitje zal er wel ingaan.
Eén eitje werden er twee en nu drie.
Ik leg ze neer ergens na acht uur en soms zie ik egel en soms niet maar in elk geval zijn alle eitjes de volgende ochtend leeg geslurpt.

Vanochtend wil ik een ei koken voor mezelf.
Terwijl ik het uit de doos haal breekt het (er zat al een barst in).
Ik haast me het naar buiten te brengen zodat de kipjes van deze delicatesse kunnen genieten.

Even later zie ik drie kipjes in het midden van het terras staan, verbijsterde(?) blik gericht op mij-binnen.
Ik kijk naar waar het ei ligt, direct achter het huis.
Aha.