Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Mooie, moderne mannen

Hugh Laurie (de acteur die House speelt in de gelijknamige serie) is het nieuwe gezicht van l’Oreal .

 ‘Hugh Laurie is het perfecte voorbeeld van de moderne man van nu: oprecht en echt, ongeremd, charismatisch en altijd gedreven zijn passies te blijven volgen. We zijn enorm enthousiast dat hij vanaf nu een vertegenwoordiger zal zijn voor alle moderne mannen,’ aldus Cyril Chapuy, Global Brand Ambassador van L’Oréal Paris.

Ik heb geen idee of mannen denken: als House die crème smeert, wil ik het ook want hij is ‘oprecht en echt en charismatisch’.
Als vrouw vind ik hem aantrekkelijk.

Zoals ik als vrouw ook Christopher Meloni, Vincent d’Onofrio, Patrick Demsey en – in iets mindere mate – Simon Baker (te glad-mooi) aantrekkelijk vind.
Vroeger ook Julian McMahon (op uitgekeken) en Sam Waterston, maar die laatste vind ik nu te oud.

‘De moderne man van nu: oprecht en echt, ongeremd, charismatisch en altijd gedreven zijn passies te blijven volgen.’
Dát is dus ‘de moderne man’.

Vraag: met welke moderne man zou jij, lezeres, tijd willen doorbrengen. Voor het gemak svp kiezen uit deze acteurs in Amerikaanse tv-series.
En als je denkt: nee! Maxime Verhagen is mijn man!
Dat kán, maar dan wel graag toelichten.

Plastic

Stom toevallig (echt!) val ik in een stukje The Bold and the Beautiful.
Het verhaal snap ik niet, maar dat hoeft ook niet.

Mij valt vooral op hoe prachtig Brooke, Eric en Ridge eruit zien.
Twee sterren komen me niet bekend voor.
Wel Taylor.

En waar ik bij Brooke, Eric en Ridge nog dacht: daar zijn de kaaklijnen wel erg mooi verjongend recht getrokken, denk ik bij Taylor au!
Want rechttrekken is 1 ding, extreem recht trekken (denk onze Marijke Helwegen) is alweer een heel ander -erger- ding maar wat echt héél erg is: opgespoten lippen.
Brr.

Ik google de leeftijden van de acteurs.
Brooke, Ridge én Taylor zijn ongeveer 50 (volgens google).
Eric is een paar jaar ouder.

Verder is de serie natuurlijk pure troep.
Maar ooit toen-ie begon was ik fan.
Dat is 23 jaar geleden.
Jaja – lach maar.

Favorieten

Je hebt favoriete programma’s en eerst wil je geen aflevering missen en word je niet moe ze nog eens en nog eens te zien.
Dan mis je af en toe een keertje en opeens blijkt het programma al een jaar geleden te zijn gestopt (al lopen wij in Nederland nog wat achter) en kan het je geen bal meer schelen dat je het nooit meer zult zien.

Daarop zijn uitzonderingen.

Zodat ik nu probeer te verwerken wat ik in mijn laatste week in Amerika hoorde.

* Ashton Kutcher vervangt Charlie Sheen in Two and a Half Men = einde van die serie omdat hij GEEN Charlie Sheen IS
* Law & Order Criminal Intent doet nog 1 seizoen met 8 afleveringen en stopt daarna.
Erg jammer maar het goede nieuws is dat die 8 afleveringen wel met Goran en Eames zijn ipv die nietszeggende invallers.

* Cuddy stopt met House = héél erg omdat House uiteraard House kan dragen maar de springende sparkjes tussen hem en Cuddy geven het programma dat extra waarvan het maar de vraag is of we er zonder kunnen.

* The Closer stopt (*snik*).
Er komt mogelijk een spin-off met die vrouw die Brenda steeds aanzet tot het zijn van een rolmodel.
Kan wat zijn, kan niet wat zijn. Open mind.

* Christopher Meloni stopt met Law & Order SVU en Mariska Hargitay doet nog maar een paar afleveringen mee = het eind van die serie.

Het goede nieuws: The Good Wife gaat door.
Voor zover ik weet met de cast intact.
Idem Grey’s Anatomy.

Adriaan van Dis

Adriaan van Dis zit in De Wereld Draait Door.
Waar wil hij het over hebben?
Onverdoofd ritueel slachten.
Joden doen dat maar 2500x per jaar. Wat zijn nou 2500 dieren?

Hem is gewaar geworden dat moslims wat meer slachten en niet zo diervriendelijk maar: dan moeten die slachters maar een betere opleiding krijgen.
En dan: aan tafel!

Matthijs -laatiedereenmaarlullenikzegniks- Nieuwkerk zegt uiteraard niks.
Ik krijg fantasieën. Die ik niet zal uitvoeren.
En die ik voor me houd om te voorkomen dat een overijverige agent dadelijk denkt dat ik snode plannen koester die ik helemaal niet koester.

Doden

Ik luister naar Gräfin Mariza.
Sopraan is Anneliese Rothenberger.
Niet geweldig maar we deden het er destijds maar mee want ze zong misschien niet altijd alle noten zuiver maar drama was ok.

Zou ze nog leven? Denk ik.
Nee, leert google. Op 24 mei 2010 ging ze dood (83). En dan klikt het snel verder.
Van schok naar schok.
Want Peter Hoffman is dood.

Bloedmooie jongen!
Zong eerst in een rockband en toen Wagner en (lees ik nu) kreeg in 1994 Parkinson.
Dood december 2010 (66 jaar).

Alsof het niet op kan: Anthony Rolfe Johnson dood.
Ken ik als zanger van veel bij de Operastichting.
Dood al in juli 2010 (69 jaar).

Wie alleen de gewone media volgt mist veel.

Bruggetje

Op radio en tv wordt gebruik gemaakt van zgn ‘bruggetjes’.
‘Hoe lul ik onderwerp 1 aan onderwerp 2’

Vanavond in het Journaal: reportage van Eelco Bosch van Rosenthal over mensen die in Amerika in de dodencel zitten.
Aangrijpende reportage.
Eva Jinek kondigt ‘m af en zegt dan tegen de nieuwslezer:
“Erwin, iets luchtigers hoop ik, dan de dodencel.”

Erwin Kroll: “Het weer is denk ik altijd luchtiger dan de dodencel.”

Pjoek.

Kijktip

Ik kijk graag naar de serie ‘House’.
De aflevering die vanavond om 19.00 uur wordt uitgezonden op RTL5 vind ik 1 van de beste.
Het hele seizoen (het derde) is erg goed, maar wat bijzonder is aan deze is dat je een kijk(je) krijgt in de ziel die House zo graag verborgen houdt.

Heb je nog nooit ‘House’ gekeken dan denk ik niet dat je nu direct wordt meegezogen en overtuigd.
‘House’ is een verslaving. Je moet aan ‘m wennen en dan ben je verkocht.

Kijk je wel vaker maar niet álles: over een uur *doen*.
Zeker als je iets hebt met kinderen maar dat is geen must aangezien ik geen bal heb met kinderen en ik dit toch 1 van de mooiste afleveringen vind.

My first country song

Er was een tijd toen ik nog niet met een SUV door Amerika reisde (al was het maar omdat ik nog geen rijbewijs had).
In die tijd reisde ik met de Greyhound. En omdat er nog geen koffertjes op wieltjes waren reisde ik met een grote tas.
Die net zo klein was dat ik hem onder mijn arm tegen mijn heup kon klemmen.

Ondergoed zat er in en tandenborstel en een paar t-shirts.
En er was ruimte voor enkele onderweg aan te schaffen LP’s.
(we spreken over het jaar 1983)

Ik schafte aan, ergens in een kleine winkel in een stad waarvan ik de naam niet meer weet: The Nashville Sessions van Dean Martin.
Wat later zijn laatste LP zou blijken te zijn.
Ik vond en vind ‘m fantastisch.
Ik dacht steeds: opnieuw kopen zodra hij op cd uit is.
Maar dat heeft de platenmaatschappij nooit gedaan.

Lees hier meningen van anderen.
En luister naar dit prachtnummer dat telkens weer mijn hart steelt (zoals die man eigenlijk ook altijd deed. Onbetrouwbare charmeur dat-ie was)