Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Salomé

Omdat mijn verjaardag vorig jaar ‘niet zo leuk’ was stelde R. voor om dit keer naar de opera te gaan.
Salomé.
Dat leek me wel wat. Een vrouw die een man wil maar die man wil die vrouw niet en dan wil ze zijn hoofd op een zilveren schaal wat ze krijgt en dan kust ze het (kort samengevat).

Alleen waren de recensies zodanig dat R. en ik tijdens de tapas bij Frenzi tegen elkaar zeiden: hadden we die eerder gelezen dan hadden we geen kaartjes gekocht. Maar dat hadden we wel en we zaten op rij 1 in het midden. En er was geen pauze.
Het eerste deel vond ik niet leuk.
Niet alleen omdat het grof was. Veel (nare) seks zoals een hoop heren anaal met een dode man.
Het gedoe leidde af. Van de muziek. Die ik ervoer als een overweldigend niet te volgen massa.
En Strauss is geen Verdi en Salomé is geen gezellig zangspel maar er zitten wel lijnen in. En die kon ik niet volgen door teveel actie op het toneel.

Toen ging het doek even down en toen weer up en daarna werd het prachtig. Misschien een ietsje té kwa regie (nou – véél te).
Maar wat een muziek, wat een orkest, wat een zangers.

Na afloop klonk er een luid boegeroep ergens vanaf het eerste balkon. Wat wij die het wel mooi vonden moesten tegenwaarderen met luid applaus en ‘bravo!’ en ‘ja!’ en springen en dansen en handjes klappen en warme blikken in de orkestbak.
R. liep met me naar mijn auto en er waren veel emoties door te nemen maar ik wou/moest ook naar huis en ‘later’.

Eenmaal in de auto: Rob Trip. Een ingelast Radio 1 Journaal vanwege de niet-verkiezing van Balkenende tot president van Europa.
Rob Trip. Zomaar op de radio. In een Radio 1 Journaal. Schakelend tussen correspondenten en politiek verslaggevers en politici.
Ah! goeie ouwe tijd!

Liefdesdrank

R. en ik waren naar de opera.
L’Elisir d’Amore. Volgens VK en NRC ‘leuk’.
Vielen wat dingetjes op af te dingen maar: leuk.
Op de site van de Opera stond een trailer die er óók al leuk uitzag.
Zodat wij ons verheugden op niet erg hoogstaande opera maar wel fijn amusement.
Bovendien: Donizetti.

Er was een doek met een grappige tekst (en een oud kanon).

elisir

Het orkest stemde, de dirigent (niet-onaantrekkelijk) maakte *spot aan* een buiging naar het publiek. We zaten op rij twee in het midden.
Het orkest begon te spelen en meteen was duidelijk: dit wordt saai. En niet zo’n beetje saai.
De enscenering viel ook niet mee.
Helemaal aan het eind van het eerste bedrijf leefde het allemaal een beetje op.
Maar de gedachte nog anderhalf uur uit te zitten stond vooral mij en ook R. tegen (hoewel minder).

Nu ben ik thuis en heel erg moe en heel tevreden omdat ik heb geregeld dat ik morgenochtend géén Fanlog doe.
Iemand anders doet het. Die vorige keer toen hij zou meedoen drie kwartier geen computer aan de praat kreeg (hij luistert radio via de computer) wat mij toen een hoop onrust bezorgde. Maar nu is het zijn probleem. Ik slaap uit. En als ik toch eerder wakker word slaap ik tóch uit.
Kwa Radio 1 Journaal en Fanlog.

Aria

Vroeger, zegt iemand in OVT, had je wel eens dat iemand na een aria in een opera moest huilen: “Dat kunnen wij ons nu niet meer voorstellen.”

Wat een rare opmerking.
Ik jank nog steeds in de opera. En sommige opera’s maken me zo overstuur dat ik ze niet vaker dan eens in de tien jaar wil zien.
Katja Kabanova bv. En Traviata.
Van die laatste beluister ik het laatste bedrijf zelfs nooit als ik de cd draai.

Sentimenteel oud vrouwtje, ik.
(blijkbaar)

Wedstrijd

Hier kijk ik niet veel televisie.
Het past niet in mijn schema.
In Amerika kijk ik des te meer, vooral de eerste weken.
Herhalingen van mijn favoriete shows met name. Alle Law & Orders (met een voorkeur voor SVU) en House.

Deze beelden komen uit zo’n Law & Order waarover ik twee vragen zal stellen.
De ene is te simpel voor woorden: welke acteur is dit en welke rol speelt hij in welke L&O.
De andere is lastiger maar moet te doen zijn: wie is deze actrice?

Weet je ook nog in welke aflevering ze mee deed dan krijg je niet alleen een prijs voor het goed beantwoorden van de vragen maar ook nog eens eeuwige roem.
En zeg zelf: wie wil dat nou niet…

law1

law

Mail van Jeroen Krabbé

Geachte Jeanne Doomen,

Nu nog maar 12 dagen en het is 1 april. Dan moet Omroep C tenminste 50.000 leden tellen. Het gaat goed met de werving, C heeft nu 38.326 leden.
Maar we moeten zien te voorkomen dat we, met de eindstreep in zicht, het net niet halen. Daar hebben wij uw hulp bij nodig.

U bent al lid van Omroep C. Daarom durf ik een persoonlijk beroep op u te doen. Met nog één kleine inspanning gaat het C lukken.
Ieder lid maakt één ander persoon lid. Liever meer, om zeker te zijn. Maak bijvoorbeeld elke dag tot 1 april één ander persoon lid.
Kom nu in actie, voordat onze kans voorbij is.

En dan:
P.S. Voor elk lid dat u werft, maakt u kans op 3 x een 8-daagse cultuurvakantie naar Istanbul voor 2 personen, 1 x een jaar lang gratis naar het theater of 5 x een jaar lang gratis naar het museum

Jammer dat ik helemaal niet op ‘cultuurvakantie’ naar Istanbul wil – laat staan met een ander persoon. Terwijl ik bij ’theater’ denk aan André van Duyn. En (ander) ’terwijl’ ik hoogstens 1x per 5 jaar naar een museum ga – en dan in Amerika.

I Puritani

R. en ik waren naar I Puritani.
De recensies leken veelbelovend. De kritiek was dat het wat ouderwets was. Maar de Operastichting is zo vaak zo raar modern (traditionele opera’s die spelen in gevangenkampen of gekkenhuizen) dat ik dacht: ha, lekker, gewoon opera zoals het hoort.

puritani

Het bleek meer: opera zoals het op z’n meest traditioneel kan zijn.
Met acteren met grote gebaren, sterren die vooral met zichzelf bezig zijn, zeer rudimentair acteren, een diva die een paar keer extreem hard krijst (wat dan voor emotie moet doorgaan).

De muziek van I Puritani is wel mooi. Erg mooi. Ik kan ‘m dromen.
Ooit draaide ik de LP heel vaak.

Om kwart over tien ging ik weg. Iets voor elf was ik thuis.
Achter de deur stonden Sammie en Guus.
Ik hoefde niet zoals anders Eebje te gaan wekken. Eebje die wanneer ik het laat maakte vast naar bed ging, zich erbij neerleggend dat eten er die avond blijkbaar niet in zat.

DVD via Marktplaats

Ik wou per se The Mentalist hebben.
Een loglezer was zo aardig me die te sturen maar hij kwam niet aan.
Toen dacht ik: ik kan ‘m vragen (tegen betaling) aan iemand van wie ik weet dat die ‘m óók heeft.
Maar die zou dan ‘ja’ hebben gezegd en geen of weinig geld hebben willen accepteren dus dacht ik: laat ik het maar gewoon (soort van) officieel doen.

Marktplaats dus.
Waar hij een aantal keren werd aangeboden en waar ik degene eruit pikte die me nog het minst onbetrouwbaar leek.
Het aanbod was ‘met menu’ waaronder ik verstond: een lijstje met afleveringen, op z’n minst de titel, mogelijk een korte inhoud.
Vandaag krijg ik drie cd’s/dvd’s. In een luchtkussenenvelopje zonder enige bescherming – stom toeval dat ze ongebroken zijn aangekomen.
Geen menu.
Dus kijk ik op Marktplaats hoe het er ook weer stond.
Maar de advertentie is weg. Net als alle andere advertenties waarin The Mentalist werd aangeboden.

Ik probeer ‘Californication’. Niets. En ‘The Closer’. Ook niets.
Grey’s Anatomy dan? Ja! Die wel!
Voor érg leuke prijzen (€ 29,50 voor alle 5 seizoenen).
Maar: die ‘leuke’ advertenties zijn wel allemaal van vandaag.
Zouden ze morgen weer zijn verwijderd?
Moet ik nu mijn slag slaan?
Of ben ik dan hartstikke strafbaar bezig?
(waar is die strafrechtjurist die alles zo helder op een rijtje kan zetten? Ernst??)

Optrekken bij de schouders

Het gaat niet zo goed met me.
Wat ik natuurlijk al wist maar wanneer het op goed geluk ‘opera’ aanklikken in de Mediaplayer ‘Addio del passato’ oplevert wat een giga huilbui triggert ben ik kennelijk over die grens aan het gaan die niet verstandig is.

Casta diva is het volgende nummer – wat ‘gewoon mooi’ is maar ook dat is janken geblazen dus weg met de opera.
The Bangles zullen het zijn.
‘Where were you when I needed you’ – en de geluidskwaliteit is nog beter ook.

Iets vrolijks dan.
Vanochtend voor de dierenarts belde en ik nog dacht dat zolang er geen slecht nieuws was er ook best goed nieuws kon komen zag ik opeens dat er ergens afgelopen zomer naar dit weblog was gelinkt.

Het was een Amerikaans log. En omdat ik niet wist dat Kyle een mannennaam was dacht ik eerst dat het een vrouw was (geen idee waarom, nam het zomaar aan).
Deze Amerikaan was in juni in Amsterdam voor La Commedia en ik geloof dat hij ermee te maken had. Artistiek.
Onderin zijn stukje schrijft hij dit: “I found a blog post in Dutch from someone who (according to the Google Translator) didn’t understand a bit of it, but loved it anyway. That’s the only way to experience it in my opinion.”
Dat sloeg op mij.
Hier staat zijn stukje.