http://youtu.be/pKW8NGgqP4k

Iemand op Facebook heeft speciaal op mijn verzoek de Live stream gedownload (wat niet zo makkelijk is).
Hier is-ie.

http://youtu.be/8iZCz5t8Ne0

http://youtu.be/cEmIZ5oLZn8

Ik was even op en neer naar München.
Om Pavol Breslik te zien in Lucia di Lammermoor.

Een leuk moment: ik liep op straat in München en een ongelooflijk knappe man steekt over en ik realiseer me dat *hij* het is maar hij draagt een zonnebril en ik heb geen idee of hij me ziet en zo ja of hij me herkent.
Ik denk meteen: vast niet.
Maar wanneer hij vlak bij is verschijnt een stralende lach, krijg ik een hug en babbelen we wat (hij handiger dan ik).

De opera is geweldig.
Het is Regietheater en dat horen we tegenwoordig te haten (doe ik ook vaak) maar dit keer wérkt het en hij zingt en acteert prachtig en dat doet ook de sopraan Diana Damrau die ik tot nu alleen via YouTube kende.

Nu wat niet zo leuk was.
Tijdens de pauze ontmoet ik de vrouw die zijn Facebook fanclub runt.
Vantevoren had ik gevraagd of ze bij het handtekeningen zetten na de voorstelling foto’s wou maken van Pavol en mij.
Natuurlijk! mailde ze terug.
Dus zei ik aan het eind van de pauze: tot straks bij de artiestenuitgang.
Waarop ze niks zei maar dat hoefde ook niet.

Waarna ik drie kwarter voor nop stond te wachten bij die artiestenuitgang met nog een paar malloten omdat wij als enigen niet wisten dat er binnen een feestje was en dat onze idolen niet zouden verschijnen.
*Zij* wist dat wel want was naar dat feestje.

Terug in mijn hotel schrijf ik hierover op mijn Facebook pagina.
Die zij leest (blijkt uit alles en zei ze ook).
Niet dat ik boos was op haar maar dat ik me rot voelde dat ik daar voor nop had gestaan.

Veel begrip en troost van andere opera fans.
Ook private messages van mensen die óók door haar zijn belazerd.
Niets van haar! alleen een like bij een foto die ik eind van deze middag van de site van de Bayerische Staatsoper haal.
Wél een aardige reactie van hém met de uitleg waarom hij niet opdook.
Wat ik had moeten weten want dat gaat altijd zo na premières, zeggen anderen.
En: “Vertelde X (=die vrouw) je dat dan niet?” vraagt iemand.
Nee.
“Mmmm” is haar reactie.

Maar zo zong hij dus, die geweldige tenor Pavol Breslik
http://youtu.be/Xx7ant7NY4A

http://youtu.be/Hq2G5nC9mkk

http://youtu.be/9hi8Shzx36o

‘Follow your dreams’ vind ik een mooi idee.
In mijn geval is dat: ga naar Amerika.
En ook: volg je operasterren.

Een paar maanden geleden had ik daar genoeg van, van dat laatste.
Werd dooodziek van de mini trips en mn het gehang op luchthavens.

Mijn mini trip een week geleden naar Zürich was geweldig.
Zodat ik al snel dacht: misschien toch maar weer.

Ik wou naar München eind januari of begin februari.
Waar Pavol Breslik Edgardo zingt in Lucia di Lammermoor.
Ik zag dat bijna alles was uitverkocht.

Vanochtend gaat het internet loket open.
En op rij 1 is één!!! plaats vrij.
Terwijl verder vrijwel alles is uitverkocht op wat miezerige plaatsen aan de zijkant en staanplaatsen achterin na.

Ik klik op die plaats.
Ik doorsta tien minuten ellende wanneer de Bayerische Staatsoper mijn klantnummer wil weten (geen idee) én mijn wachtwoord (idem) en wanneer ik denk: dan maak ik een nieuwe account aan, zeggen ze dat dát niet kwan want ik ben al klant.
O got, denk ik.
Dadelijk ben ik te lang aan het hannesen en ben ik mijn plaats kwijt!

Maar het gaat allemaal nét goed.
Zodat ik nu eind januari zal zitten dwepen op de eerste rij.

Die Damrau schijnt trouwens ook goed te zijn.
Ik ben benieuwd.

http://youtu.be/oonX5wYAIiE

Ik was in Zürich met een vriendin (28) uit Letland.
Dat maakte het nagenieten extra leuk.
Interessant was ook hoe verschillend we de opera beleefden.

The Turn of the Screw kan worden gezien als een horror story of als de op hol geslagen fantasie van de hoofdpersoon, de gouvernante.
Ik was er zeker van: horror.
Zij was er even zeker van: fantasie.

De meeste recensies laten het in het midden en áls ze er al iets over zeggen, is de conclusie dat de regisseur het bewust onduidelijk houdt.
Die recensies hadden we toen geen van beiden gelezen.
Toch wisten we het allebei 100% zeker dat onze blik de juiste was.

Dan is er het moment waar de gouvernante in gesprek is met de jongen Miles (14) en aan het slot zich voorover buigt alsof ze hem gaat kussen, van zichzelf schrikt en wegloopt.
Ik zag het en vond het logisch in het verhaal dat gaat over Peter Quint die zich aan beide kinderen zou hebben vergrepen.
Mijn vriendin zag het niet en kan het zich ook niet voorstellen: de gouvernante wil de kinderen immers alleen maar beschermen.

Wat we wél allebei zagen was hoe op de achtergrond van een scène ons idool in een houding staat met een vrouw ter hoogte van zijn geslachtsdeel in een pose die zeer sterk lijkt op giving head.
(Op de foto is ze nog bezig met ‘afdalen’)
Wanneer dat gebeurt duikt mijn vriendin weg, keert zich af, wil het niet zien en spreekt er later schande van.
Terwijl ik het wel opwindend vond (ze weet niet wat ze hoort).

De voorstelling zelf kan ik niet goed beschrijven, maar dit vind ik mooie recensies.

* recensie 1
* recensie 2
* recensie 3

R. en ik waren naar de opera waar ze het licht in de wandelruimtes op bijna-donker hebben gezet.
Wat prettig is voor diegenen onder ons wier uiterlijk niet meer een harde spot kan verdragen maar dodelijk voor wie foto’s wil maken van de andere bezoekers.

De opera was Lucia di Lammermoor.
Een reportage erover was gisteren op de televisie.
Toen was me al opgevallen dat de zo geroemde sopraan Jessica Pratt de noten erg mooi zong maar met bar weinig expressie.
Ik dacht nog, dat dat niet zo erg zou zijn als je haar op het toneel zag.
Omdat door goed acteren de geringe expressie in de stem zou worden gecompenseerd.
Dat was niet zo.

De tenor Ismael Jordi vond ik vooral irritant erg hard zingen zonder enige nuance op de laatste drie maten na (maar toen was hij aan het sterven en ja, dan gaat het allemaal wat minder luidruchtig).

De dirigent dirigeerde slomer dan sloom en zelfs dát tempo kon het koor niet volgen want dat zat er vrijwel steeds naast.

Niet dat het een volstrekt waardeloze avond was.
Maar opera kan zóveel beter.