De eerste koeien die me verrassen staan bij Chloride.
Een jeep geeft me lichtsignalen. Ze betekenen niet dat ik mijn snelheid moet minderen omdat er een kritische agent om de hoek staat.
Ze betekenen dat verderop koeien over de weg lopen.

Van dichtbij zijn ze meer dan prachtig.
Ietsje te dun op de billen naar mijn smaak maar kijk die horens eens!
En -foto wat onscherp helaas- maar: kijk dat elegante pootje.

De weken erna rijd ik nog een paar keer naar deze plek. In de hoop op nog zo’n ontmoeting.
Ik kom de koeien niet meer tegen.

Mijn tweede ontmoeting is bij Wickieup bij Sandy cemetery.
Ik loop daar rond, maak foto’s en vanuit de wildernis komen twee koeien aanlopen om naar me te kijken.
Leuk, vind ik en loop naar ze toe. Waarop ze wegsprinten.

Later kom ik weer langs die plek, nu met de auto. Wat meestal minder bedreigend is voor dieren.
De koeien liggen rustig naast de begraafplaats langs de kant van de weg. Althans, 1 staat, 1 ligt.
We kijken elkaar in de ogen. Ik fotografeer. Niet te lang want de vrouwen nemen niet voor niets rust – ik wil ze niet verstoren.