Feest is wanneer ik opeens oog in oog sta met een vlinder.
Zomaar, op een begraafplaats (Chloride, AZ om precies te zijn).

Ik zie de vlinder, ik loop er op af, ik stel scherp, ik doe klik-klak.
De vlinder is *niet* weggevlogen.

De foto is niet om in te sturen voor een wedstrijd (dat weet ik ook wel).
Maar dat moment: ik zie vlinder, ik pak m’n camera, vlinder blijft voor de foto zitten – dat is feest.
Dat is meer dan feest: dat is geluk.

Met het gevoel bij die foto illustreer ik mijn verjaardag.
Het had ook een andere foto kunnen zijn.
Van mijn eigen dieren. Iets abstracts.
Eigenlijk is er veel om gelukkig om te zijn.

In Amerikaanse steden zijn ze niet dol op broedende duiven.
Meestal probeert men die te weerhouden met plastic stekels. Een enkeling trotseert de scherpe spiezen, maar meestal zijn ze effectief.

In het winkelcentrumpje waar in Yuma Staples is gevestigd, gebeurt het verjagen met een vogelgeluid. Beetje gillend.
Mij doet het denken aan meeuwen maar als het duiven afschrikt zou het best een roofvogel kunnen zijn.

Het werkt.
Op 1 mama-duif na die zich met twee kids in de O van Office heeft gevestigd.
Let op die oogopslag.
Coole tante.