Een van de doelen van de afgelopen reis was: mijn aftakelende lijf accepteren.
Das niet gelukt.
Wel maakte ik af en toe (maar niet zo vaak als anders) foto’s van mezelf.

Hieronder twee – uit Yuma.
Ik ‘dramatisch’ (deze) vind ik wel mooi.

Ik ‘lachend’ (hieronder) vind ik wel ok en gelukkig zie je door de onscherpte de kalkoenenlijntjes in de hals niet hoewel de overgangsoogjes niet aan te ontkomen zijn.

De schouders zijn inderdaad mooi. Vind ik ook zelf.
En de cleavage is écht (geen oppropbehaatje).
Maar hoe diep er onder de cleavage gehangen wordt is weer discreet verborgen en bij deze minder discreet gewoon onthuld.

Het lijf is écht gewoon verdwenen vrees ik.
Tisnietanders.