Mijn cabin in Pioneertown, Ca ligt midden in de woestijn.
Ik zag er eerder coyotes (leuk), een bobcat (beetje eng), een ratelslang (heel erg eng) en tarantula’s (weer: leuk). Verder natuurlijk konijntjes en eekhoorns, wat lizards en veel vogels.

Ook dit keer zag ik een coyote. Meestal wandelend in de verte, waar de rotsen de hoogte in gaan.

Ik zat zelf op de loer maar soms was het hond Rosie die opveerde en zacht begon te grommen. Ik hoorde van de eigenaar dat Rosie vróeger wel de woestijn in rende om de coyote te confronteren. Maar Rosie wordt een paar dagen ouder (en gelukkig ook verstandiger).

De coyote zat zelf nergens mee. Ook alweer: logisch. Het is zijn gebied. Waar twee huisjes in staan: het mijne en dat van de eigenaar. De coyote heeft geen probleem met ons. We mogen daar rondhangen.
Maar hij hangt daar óók.

Langs Route 66 bij Amboy staan twee leeuwen.
Ik ben er al tig keer langs gereden en pas dit keer zag ik ze. Eerst de ene.
Toen aarzelde ik: zal ik omkeren? Maar kijk! daar staat de tweede!

Ik maak foto’s, een beetje ongelukkig omdat het licht verkeerd valt (de voorkant van de leeuw is in de schaduw).

Er wordt veel over de ‘Guardian Lions of Route 66’ geschreven door voorbijgangers zoals ik.
Er zijn ook mensen die zeggen dat het helemaal geen leeuwen zijn maar ‘Foo Dogs’ (of noemen wij in het westen die Chinese standbeelden zo?).
Ze staan altijd in paren. Rechts de man, links de vrouw.
De man (yang) houdt een bal vast, die staat voor een gebouw of een stuk land dat hij beschermt.
De vrouw (ying) koestert een baby die symbool is voor de zielen.
Een andere verklaring: de man verjaagt evil spirits, de vrouw keeps luck inside her.

Ze zijn er sinds 2013 en niemand weet wie ze heeft neergezet.
Wezenlijk is in ieder geval dat je ze niet apart moet bekijken als in: als je 1 leeuw/foo dog hebt gezien, heb je ze allemaal gezien.
Ik moet de volgende keer dus terug voor de ‘man’.

Een goed artikel over de Foo Dogs vind je hier.

Ik maak graag foto’s.
Die soms goed uitpakken en soms niet en soms iets er tussenin.
Ik photoshop niet dus het is wat het is.
Hoogstens wat croppen en de afbeelding downsizen.

Rentals kies ik uit op hun locatie en hoe ze eruit zien.
Foto’s zijn dan erg belangrijk.

Vaak maken verhuurders klungelige foto’s en onderschrijf ik wat andere huurders zeggen: dat de foto’s “don’t do this place justice”.
Een enkele keer is het tegendeel het geval.
Dan loop ik stomverbaasd rond. Waar zijn nu die leuke zitjes? die mooie uitzichten?

Ik klaag niet in mijn review.
Omdat ik weet hoe belangrijk een goede 5-sterren-review is voor de verhuurder.
En misschien stoort wat mij stoort de volgende huurder niet.
Ik leg dus de nadruk op iets anders.
Dat de verhuurder aardig was bv.
Of dat de tv veel kanalen had.

Stiekem heb ik ook wel bewondering voor die opgepepte foto’s.

Vorig jaar liet een vrouw die aan me verhuurde me een lief paard ontmoeten.
Fuego heette het. Het was klein en stil en vriendelijk.

Dit keer liet ze me rondlopen tussen zes Mustangs.
Ik was bang dat ze zouden voelen dat ik wat benauwd was en daar misbruik van zouden maken.
Ze vóelden het wel, zei Carolina, maar daarom waren ze juist extra voorzichtig met me.

Er kwam een moment dat ik stond met mijn rug naar een grote zwarte Mustang die the Boss was.
Hij wilde me benaderen. Uit nieuwsgierigheid.
Maar een (tot voor kort: wilde) ezel ging tussen ons in staan.
Omdat *zij* mijn onzekerheid aanvoelde en bang was dat ik zou schrikken als er opeens een groot zwart paard zijn hoofd op mijn schouder zou leggen.

Daarvan heb ik geen foto’s.
Wel van de losse ontmoeting met de ezel.
Ze was wild en kon worden geadopteerd. Mijn gastvrouw koos háár omdat ze zich het meest op de achtergrond hield en ze dacht dat niemand anders haar zou kiezen.
De ezel bleek een lieverdje. Niet alleen tegenover mij.
Wanneer de paarden mot hebben treedt ze ook daar op.
Is een paard ziek, dan wordt ze erbij gezet als troost.