Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Herinneringen

Ik had niet zo’n positief besef bij mijn laatste reis.
Maar kijkend naar de foto’s die ik nam blijkt het toch wel fijn te zijn geweest.
Wat wordt bevestigd door het aantal foto’s.
Amper foto’s? de herinneringen aan die plek zijn ook niet geweldig.
Veel foto’s? Een warm gevoel.

Dat laatste geldt bijvoorbeeld voor het huis in de Alabama Hills in Lone Pine.
Ik was er eerder.
Het is een prachtig, luxe huis met een wrap around deck.
Veel licht. Kunst aan de muur.
Maar vooral: rotsen direct om het huis die erom schreeuwen gefotografeerd te worden.

Sommige herinner ik me nog van de vorige keer en sommige plekken fotografeer ik dit keer opnieuw.
Bij andere foto’s heb ik geen idee waar ze precies zijn genomen.
Dat geldt voor deze.
Het wás om het huis.

Wanneer ik terug ga (wat ik zeker zal doen) extra goed opletten.

Woestijn

Ik leerde de woestijn waarderen door er met Lodewijk in te kamperen.
‘Wild’ kamperen.
Niet op zo’n stomme camping.

Dat zie ik me in mijn eentje niet meer doen.
Zodat ik me beperk tot het huren van zoveel mogelijk eenzame huisjes.

Wat we ook een paar keer hebben gedaan en wat heel bijzonder was: we peddelden de Green River af.
Dan werden we op een bepaald punt te water gelaten met onze Canadese kano en een aantal dagen later weer opgehaald op een ander punt.
Dat moest je dus wel goed uitrekenen, dat je daar niet te vroeg of te laat was.
Bovendien: de Green River was echt een rivier dus met stroming en je wou niet de ophalers aan de kant zien staan terwijl je zelf wanhopig probeerde terug te peddelen omdat je er al *voorbij* was.

Het was vooral heel relaxed zoals hier: uurtje lezen (in hoe ouderwets: een echt boek!).


Enige momenten van stress – die er helaas toch wel waren -: wanneer we op de kaart een mooie plek hadden uitgezocht en die bleek al bezet of (nog erger) dat we ergens net kamp hadden opgezet en een stel ongelooflijke aso’s ging direct naast ons staan.