00

Mijn laatste huis voordat ik terugvloog (laatste échte huis, dus niet de laatste nacht met de kindervoetjes) was een tiny house bij Moab, Utah.
Waar ik niet gelukkig was. Zodat ik besloot er nooit meer naar terug te gaan.
Niet alleen naar dat kleine huisje maar ook niet meer naar elders in/bij Moab.

Nu ik de foto’s bekijk zie ik pas goed hoe prachtig het er was.
Missch dus toch ooit weer terug naar Moab.
Maar voorlopig niet.

Achteraf was de Amerika-reis niet leuk maar soms ook wel.
Voor zover ik dat al niet weet uit de herinneringen, merk ik het aan de foto’s.
Ik bekijk ze omdat ik ernaar streef bijna elke dag een foto van een reis te plaatsen. Altijd de laatste Amerika-reis, soms een van een recente Europa-trip. Maar dat zijn er niet zoveel en bovendien vind ik ze zelf meestal minder betoverend.

Waar ik weinig foto’s maakte, vond ik er niet veel aan.
Waar ik me suf fotografeerde, ook al was het uitzicht missch niet fantastisch en kwamen er amper diertjes voorbij, voelde ik me blijkbaar goed.

In Farmington zag ik vooral rupsen.
Rondlopen was linke zaak want er was een gigantisch terrein maar op voor mij onverwachte momenten sloegen opeens de sprinklers aan.
Verderop maar soms ook zo dichtbij mijn huisje dat ik me snel in veiligheid moest brengen.

Bijzonder was hier dat er een grote vijver voor het huis lag.
Met kleine en grote vissen. Die mochten we voeren. Als gasten.