Al toen ik een week geleden na een wanhopige autorit (ik háát de LA freeways!) eindelijk was beland in mijn dump van een motel dacht ik: o got, ik heb voor deze zomer voor 4-5 opera’s op verschillende plaatsen in Europa tickets.
Ik wil daar nu helemaal niet meer heen.

Niet dat ik niet meer van opera houd. Ik heb onderweg in Amerika er vaak naar geluisterd.
Maar mini-stedentrips, vliegen, avondje uit, handtekening vragen aan de diva, hotel, volgende dag terugvliegen – het trekt me niet.

Dacht ik een week geleden en ik dacht toen ook: wacht nou tot je terug bent in Nederland.
Je draait bij. Dit draait bij.
Vást!

Alleen draai ik helemaal niet.
Ik moet niet denken aan stedentrips.
Ik wil alleen weer terug naar de woestijn.
En aanklunzen in de eigen tuin. Dat is wel leuk.

Maar tickets zijn gekocht (en betaald), vluchten geboekt (en betaald).
Alleen de hotels zou ik nog kunnen afzeggen zonder financieel al te zeer het schip in te gaan.

Zónde natuurlijk.
Niet gaan.
Maar mijn afkeer van deze ondernemingen is zo groot dat ik stiekem denk: misschien word ik wel ziek.