Op mijn laatste dag in Moab rijd ik het stukje langs de Colorado dat in mijn herinnering niet toeristisch was.
Wás is het juiste woord.

Ook hier parkeerplaatsen en campings.
Ik rijd tot het punt waar de terreinwagens zich verzamelen om het landschap te gaan vernielen en keer dan om.
Op de terugweg denk ik in de rotsen aan de overkant het gezicht van Jezus te zien.
Wel ja, dat kan er ook nog wel bij.

Nog 1 tochtje dan.
De weg langs de andere oever waar de indianentekeningen staan.
In de loop der jaren zag ik er al vele, meest onverwacht (dat was leuk) en soms met een vage aanduiding als ‘ergens in de canyon…’ (ook leuk).

Hier staan bordjes langs de weg.
En stappen mensen uit.
Waarna ze de meeste niet kunnen vinden.
Ik ook niet trouwens. Het is vaak een kwestie van toeval.
Je oog moet erop vallen.

Na het bekijken van de rotsen en de tekeningen wel/niet vinden draaien de meeste toeristen om en gaan iets anders toeristisch doen.
Ik rijd door.
Eindelijk geen andere auto’s. Eindelijk rust.
En verdomd: daar is een arch!
Zomaar bovenop een rots. Zonder bordje met pijl.

Ik stap nog eens uit en kijk naar de rivier.
Erg breed is die hier en onrustig golvend.
In het midden: een echtpaar gans met tussen ze in vier nog erg kleine kids.

En dan: ik weet het weer.
Ik weet waarom Moab me ooit betoverde.
Wat er zo mooi was en zo wild en zo vredig.

Wanneer ik de volgende dag het stadje uitrijd en denk “hier kom ik dus nooit meer terug”, maakt dat me treurig.
Omdat ik toch weer een beetje voor Moab ben gevallen.
Nee, dat is het niet.
Het nieuwe Moab wil ik niet.
Maar het oude Moab is er nog een beetje wel en de goede dingen zag ik op het laatst óók.

Ik zeg tegen mezelf dat ik helemaal niet nu hoef te besluiten dat ik nooit meer terug kom.
Dat ik altijd kan bedenken dat ik toch weer terug kom.
Wat in theorie waar is maar eerlijk gezegd zie ik me hier niet nog eens een kleine week mezelf amuseren.

Wel ben ik blij met het aan het slot toch terugvinden van het goede Moab-gevoel.
En nog een uur verder: mogelijk ga ik ooit terug (zeg nooit nóóit) maar mijn volgende reis zal gewoon naar Arizona e.o. zijn.
Yuma – Kingman – Boulder City – Kayenta.

Al die plaatsen waarvan anderen zeggen: wat moet je dáár nou? daar *is* helemaal niets.