Ik was vooral blij toen ik weer thuis kwam en allebei mijn katjes achter de voordeur zag staan.
Zij blij mij te zien, ik blij hen/hun (ik weet het nooit precies, sorry) te zien.

Koffer laat ik beneden staan, mezelf sleep ik de trap op en dan in bed.
De katten aarzelen geen seconde en kleven zich aan me vast. Zó vast dat ik me niet meer kan bewegen. Letterlijk.

Wanneer ik uren later opsta, loop ik stram.
Waarvoor méér verklaringen zijn maar twe uur in 1 houding liggen met twee kattenlijfjes tegen je aan maken het alleen maar erger (en fijner – tis maar hoe je er naar kijkt).

Beide katten bijven mijn gezelschap zoeken.
Alleen: niet sámen. Terwijl ze ‘normaal’ veel samen optrekken.
Loki zit als het kan op mijn bureau tegen me aan geleund. En anders achter de monitor.
Lex geeft de voorkeur aan rolmops spelen met mij op bed.
Ze geeft een klein kreetje wanneer ze op bed (en op mij) springt, gaat dan even marcheren waarna ze zich oprolt.

Vanochtend vroeg … een wonder! Loki die zich nog niet op bed vertoonde verklaart op bed zijn liefde aan mijn linkerarm en hoofd (doet er voor de fun wat nageltjes bij – maar dat mág!) om na een half uur ietsje richting voeteneind te gaan.
Waar Lexje ligt.

Everybody happy! (vat ik dan maar samen)

Loki moet regelmatig getrimd.
Dat vindt hij niet leuk en ik dus ook niet.
Kammen en borstelen is helemaal een no-no dus een paar keer per jaar zit er niets anders op.

De dierenarts(assistente) doet het bij voorkeur onder narcose maar over een paar weken is Loki 16 dus dat doe IK bij voorkeur niet.

Ooit werkte daar Jolien. Die het prima deed.
Zonder en met narcose.
Maar nu werkt ze in Enkhuizen en omdat Loki in de mand in de auto al na 50 meter een giga-keel opzet wanneer we naar Alkmaar rijden, is Enkhuizen geen optie.

Maandag was ik bij Linda.
Aardig meisje. Jong meisje. Niet zo ervaren.
Na een halve ‘Loki’ was de kleine man totaal over zijn toeren en vloog ons aan.
Dús nog een afspraak gemaakt voor donderdag want aan zijn buikje waren we nog niet toegekomen.

Buikje
Gisteren dus ‘het buikje’ maar eerst in de wachtkamer met een krijsende Loki terwijl daar een man zat met een zoete stille kat die helemaal wist wat ik fout deed.
Ik praatte niet genoeg met Loki! had ik wel een tweede kat? (ja) Je kon álles met een kat bespreken bv: wanneer hij op vakantie ging legde hij dat uit aan de kat en telde op de pootjes van de kat uit hoeveel dagen je zou wegblijven!
Deed ik, sufkop, allemaal niet!

Andere vrouw-met-kat knikte me bemoedigend toe. Zij vond het duidelijk ook gelul.
Assistente die het allemaal aanhoorde zei later tegen me: “hij bedoelde het goed”.
Loki trakteerde ons daarna op een sessie ‘ik word levend gevild!!’ toen drie assistentes hem op zijn rug legden om zijn buikje te scheren.

In het najaar maak ik een afspraak met de dierenarts over wat Loki aan kan als ‘roesje’.
Na grondig onderzoek.
Nu rust Loki uit en komt langzaam bij.

Ik ben gesloopt.

Ik heb een kat (Loki) en een deelpoes (Lex).
Lex deel ik met buurvrouw Esther waar ze woonde tot ze verliefd werd op Loki en hier introk.

De afgelopen dagen was Lex vooral wég.
Ik hoopte dat ze bij Esther was, maar dat was ze niet.
Twee avonden slaagde ik erin haar binnen te lokken door ’s avonds op straat te gaan roepen.
Dan kwam ze even binnen maar verdween ook weer snel.

Het was de hitte, vermoedden Esther en ik.
Dus probeerde ik me geen zorgen te maken toen Lex na ‘even binnenlokken’ gisteravond was verdwenen, niet ’s nachts was thuis gekomen en zij zich ook overdag niet liet zien.

Om zeven uur: daar wás ze! klein kreetje en sprong op bed – zoals ze altijd doet.
En nu op haar favoriete plekje bij het raam in de slaapkamer.
Uitgeteld.
Maar gelukkig. Denk ik.

Ik ben dat ieg wel.
En Loki ook want die was een paar dagen erg onrustig.

Afm 10 x 15 cm, achterkant blanco.

Wie wil ‘m hebben?
Tegen verzendkosten (nog nét een paar dagen € 1,09, dan gooit PostNL er weer een paar cent bovenop) en als we elkaar kennen irl of via deze website of via FB en ik je aardig vind: gratis en voor niets.
Ik heb maar 1 exemplaar.

4 juni is ‘Knuffel met een kat’-dag.
Niet alle katten zijn daarvan gediend.

Mijn huis staat op ongeveer 1,5 meter (nou… misschien iets meer) van het buurhuis.
Vroeger sprong Loki graag van het dakje van de schuur op het dak van de buren.
Nu is de lieverd bijna 16 en zijn jumping days zijn voorbij.
Hij heeft zelfs een klein opstapje nodig om op het bed te komen.

Bij ons woont ook Lex(je) aka SusieQ aka BabyPoes aka Frutseltje (you name it, ernaar luisteren doet ze toch niet).
Drie jaar geleden werd ze geboren en werd liefdevol opgenomen in het buurhuis.
Maar ze zag Loki en viel als een blok voor hem.
Zodat ze bij ons introk.

Af en toe is ze nog wel in haar oorspronkelijke huis.
Zodat buurvrouw en ik haar onze poly amori deelpoes noemen.

Maar ter zake: nu is het deelpoes die graag de sprong naar het andere huis waagt.
Ik wou haar al een paar keer fotograferen terwijl ze dat deed maar ze was me steeds te snel af.
Als ik zeg dat deze foto ‘beter kon’ dan is dat een understatement.
Voor eigen gebruik ben ik er wel blij mee.

Vandaag worden Frutseltje en haar zusje Loeki (die bij Esther blijft wonen) 3 jaar!
Deze foto is uit de tijd dat de zusjes elkaar nog lief vonden – Loeki ligt op de vensterbank.
Nu zijn ze gebrouilleerd.

Sinds de zomer van 2021 wonen bij de buren twee kittens (die intussen pubermeisjes zijn geworden).
Een ervan die zij Lex noemen en ik SusieQ (ze luistert naar geen van beide) werd verliefd op mijn Loki en woont nu feitelijk hier.
Zusje Loeki ligt vaak een paar uur per dag op een vensterbank te stoven.
En eet bij het binnenkomen en het weggaan wat harde brokjes.

De liggende is Loeki

Tot twee dagen geleden.
Ik serveerde Loki het ontbijt en zet dan een altijd een minibakje Sheba neer voor Susie.
Die gewoonlijk even ruikt en dan weg loopt naar de hárde brokjes. Waarna Loeki toetast. In het kleine bakje.
Maar twee dagen geleden viel Loeki zonder aarzeling aan op het bakje van Loki die panisch het pand ontvluchtte.

Sindsdien: ellende.
Loki durft niet meer te eten en is meer bang buiten dan binnen.
Vanochtend kijk ik eerst goed of Loeki niet op de loer ligt in de woonkamer zoals gisteren.
Nee.
Toen luikje tussen schuur en buiten op slot gedaan zodat Loeki ook niet plots binnen zou kunnen komen.
Eten neergezet voor Loki.

Maar de aanblik van het bakje met eten is alleen maar associatie met die griezel van de buren dus deinst hij achteruit en wil maar 1 ding: naar buiten.
Een paar uur later wil hij weer naar binnen, door de voordeur (zoals gewoonlijk).
Amper in het halletje wil hij weer naar buiten, bang dat Loeki ergens binnen zit.

1 lief ding: na die eerste angst-dag zocht Loki troost bij zijn lieve jonge vriendin.

Het lieve kleine poesje van de buren dat zij Lex noemen waar ze niet naar luistert en dat ik SusieQ noem waar ze evenmin naar luistert.. ik dacht opeens: Annabel?: Het wordt niets zonder jou Annabel…

Maar ik reken me nog niet rijk