Vandaag ging ik met Lyda naar de opera.
We vertrokken om half vijf.
Loki had om twaalf uur (na de lunch) het pand verlaten en was toen nog niet terug.
Nu is hij vaker lang weg maar zelden zó lang.
Ik maakte me dus zorgen.

Rond kwart over elf zijn we weer thuis en terwijl ik uit de auto stap komt Loki aanhollen en rent naar de voordeur.
Ik laat hem naar binnen, ik geef hem eten.
Hij eet, ik ga naar boven om iets makkelijkers aan te trekken.
Loki laat de maaltijd staan en volgt me.
Och gossie.

Ik loop weer naar beneden, Loki eet weer even maar nu ga ik naar buiten om drie eitjes neer te leggen voor egel.
Egel zit nb al op me te wachten! al vlucht hij de bosjes in wanneer ik – met Loki op de hielen – naar buiten kom.
Ik geef de konijnen naast het huis brokjes, ik wil de konijnen achter óók brokjes geven maar stuit op een werkelijk enorm spinnenweb halverwege.
Wat een mooi web! spin er middenin.
Zielig om dat te vernielen door er dwars doorheen te lopen.
Het andere pad dan: ik ben er amper op begonnen en heb al twee spinnewebben vernield.
Ik besluit de konijnen achter maar te laten tot morgenochtend omdat ik ze overdag ook al veel heb gegeven.

Ik loop weer naar binnen, Loki ook.
Ik ga aan mijn bureau zitten, Loki ook. Eróp in zijn geval.
Hoofdje op mijn hand, zacht spinnend.
Het lijkt wel alsof hij zich óók zorgen heeft gemaakt toen hij na zijn lange wandeling mij niet thuis trof.

Volgens mij houden we echt van elkaar.
Véél.

Er zijn nachten dat Loki niet op bed slaapt.
Of alleen heel even in de ochtend.
Dat zijn dan wel mooie momenten, dat ik – bijna wakker – mijn ogen open en daar ligt de kleine man op aanraakafstand.

Soms komt Loki al eerder, heel soms kruipt hij in mijn armen.

Vannacht was Loki er bijna de hele nacht.
Tegen de ochtend legde hij het 6,1 kilo zware lijfje op mijn rechterarm.
En toen ik me omdraaide en de ándere arm boven het dekbed kwam, verplaatste hij zich daar naartoe.
Ja, dat was zwáár.

Maar het was ook #grootgeluk (die hasjtag heb ik geleend van een FB-vriendin).

Gewoonlijk puzzel ik ’s middags een uur of iets meer met een half oog op de televisie.
Dat was er nog niet van gekomen sinds ik terug ben uit Amerika.

Vanmiddag zocht ik een puzzel uit en installeerde me aan tafel.
Vijf stukjes van de rand had ik gevonden toen Loki zich installeerde.

Ik legde me erbij neer en deed de puzzeldoos weer dicht.
Amper had ik me omgekeerd of Loki had de puzzelplank verlaten en lag weer op zijn stapel truien.

Na het ontbijt maakt Loki altijd een wandeling.
Zo’n wandeling kan wel 2 uur duren.

Vandaag is hij na een half uurtje al terug en hoor ik hem roepen in de woonkamer.
Ik denk dat hij eten wil wat ik overdreven vind: hij hééft nog.

Dan laat hij me zien wat hij buiten heeft gevonden: een jong, dood musje.
Ik ben bang dat het musje nog leefde toen hij het vond.

Ik zeg ‘knap’, ik maak wat foto’s voor zijn scrapbook, Loki speelt ongeveer een halve seconde met het musje en wil dan weer naar buiten.
Ik laat het musje nog even liggen voor het geval Loki er straks nog een pets tegen wil geven.
Over een uur haal ik het weg.

Loki vindt het leuk om met de voorpootjes te kneden.
Wanneer hij op bed komt: eerst een tijdje kneden voordat hij gaat liggen.
Soms ligt hij bij me in de stoel en kneedt hij mij.
Kan wat pijnlijk zijn (nageltjes!) maar is ook wel lief.
Want hij spint er zo schattig bij.

De laatste weken doet hij het vaak ’s nachts en dan op mijn haar.
Ik had vroeger een kat die graag tegen mijn achterhoofd lag.
Ik dacht dat het was omdat mijn haar kwa gevoel het meest op een kat leek.

Sammie (even een zijweg) masturbeerde graag op een grote eend.
Loki doet het ook. Niet zo fanatiek als Sammie. Maar hij doet het.
Nu komt het: deze week verraste hij me twee maal door eerst opgewekt het dekbed te kneden, toen mijn haar (au! dat trekt!) en opeens zat hij op mijn hoofd en masturbeerde.
Of hij ‘dekte’ me.
Een paar dagen geleden duurde het even voordat ik het door had.
Ik sliep! hij maakte me zo wakker!

Vannacht was ik ook eerst slapend maar had ik het direct door wat de kleine man van plan was.
Dus haalde ik hem van mijn hoofd en zette hem opzij.

Vanochtend: google.
En verdomd, er zijn méér katten die dit doen.
Allemaal katers. Jeweetwel katers.
De meeste laten het bij kneden, maar een voorkeur voor hoofdhaar is gebruikelijk en inderdaad er wordt ook op ándere hoofden gereden.
Waarop mensen verschillend reageren.
Je hebt zeikerds die zelfs het kneden van materiaal al ‘foei’ vinden.
En anderen die er van uit gaan dat ook het rijden op je hoofd een teken van liefde is.
Daar houd ik het dan maar op.

Loki zit zó zelden in een doosje dat ik áls het gebeurt er een foto van plaats.
Zelfs als die foto ‘scherper had gekund’.

 

Het gaat goed met Loki.
Mijn huisoppas stuurt me net deze foto: de kleine man ligt tegen haar aan, pootjes op haar been.
Blik vol adoratie in de mooie ogen.
Spin-spin-spin.
Het beste bericht met de beste foto dat ik kan krijgen.

Vandaag beklimt Loki weer eens het dak van de schuur.
Hij aarzelt even over óverspringen maar ziet ervan af (altijd weer een opluchting, moet ik bekennen).

Ik houd hem in de gaten, ik maak foto’s.
Maar het mooiste moment is wanneer de man in mijn leven weer binnenstapt.