Hij houdt van katten en van ‘avontuur’.
Hij probeert sinds afgelopen zomer van oppas-adres naar oppas-adres te gaan.
Hij praat heel aardig over de katten waarop hij al heeft gepast en hij heeft uitstekende referenties.

Gisteren is hij hier geweest.
Hij klikte perfect met de buurmeisjes, SusieQ en Loeki.
Loki vond hem eng.
Ik begrijp dat niet omdat Loki iha iedereen ‘ok’ vindt.

Ik vermoed dat de laatste oppassers, het oudere echtpaar, over zijn grenzen zijn gegaan.
Ik denk dat omdat hij toen ik terug kwam even aan/afhankelijk was als die keer met H. die hem niet leuk vond en hem daarom links had laten liggen.
Ik denk dat zij hem hebben geforceerd tot meer dan in zijn ‘comfortzone’ zat.
Zo stuurden ze me foto’s van Loki vanaf het kerkhof verderop.

Ik dacht: zou hij zo dol op ze zijn dat hij helemaal tot daar achter ze aan is gelopen?
Wat geweldig!
Want: als ik die kant op ga (niet naar het kerkhof maar naar iemand die daar in de buurt woont), keert hij al snel om.
Nu denk ik dat ze hem hebben geforceerd: “komop! je durft het! je kunt het!” – zoiets.
Ieg was hij verre van ‘ok’ toen ik weer thuis kwam.

Ik dénk dus dat die ervaring maakt dat hij nu ook schichtig doet tegenover andere (nieuwe) mensen.

Een jaar geleden kreeg Loki een mandje voor zijn verjaardag.
Een eigenlijk te klein mandje.
Hij keek er dus niet naar om.

Een maand geleden dacht ik: zal ik het weggeven.
En: ik probeer het nog 1x uit.
Toen wou Loki er wél in liggen al was het behelpen.
Voor SusieQ paste het beter.

Een paar dagen geleden was ik in een dierenwinkel en zag een leuk mandje staan dat wat groter was. Voor Loki! dacht ik.

Die heeft er 1x kort aan geroken.
SusieQ slaapt er wel in.

Vannacht: klopjes tegen de muur van mijn slaapkamer.
Waar mijn hoofd ligt.

Ik sluit ‘klopgeest’ uit en denk dat het een muis moet zijn.
Met vriendjes.
En vriendinnen.
Die hard kloppen en dan even niet en .. laten ze nou soms iets vállen??

Ik doe het licht aan, hopend dat ze daarvan schrikken.
Heel eventjes doen ze dat ook.
Dan begint het weer.
Ik klop *terug* en ook dat helpt af en toe een beetje maar niet lang.

Ik bedenk een list.
Ik haal Loki van beneden (dat is mazzel dat wanneer die me ziet hij ook kómt ipv naar de keuken te rennen in de hoop op hapjes).
Loki nestelt zich in mijn armen, ik aai Loki, Loki spint.
Dát werkt dus wel.
De muizen zijn stil.

Maar het is nu half 4 en ik ben intussen zo opgefokt dat ik niet meer in slaap val.

Begin vorig jaar besloot ik vrijwel al mijn boeken weg te geven aan de Kringloopwinkel.
Ik wou ze nét bellen dat ze ze konden komen ophalen, toen corona uitbrak.
Toen konden de ophalers niet meer komen.

Toen ze dat na een tijd weer wél konden, was Loki eraan gewend geraakt bovenop de stapel te slapen.
Dús moesten de boeken blijken staan en dús zijn er herhaaldelijk mensen die me voor gek verklaren omdat de stapel een groot deel van mijn woonkamer in beslag neemt (én de toegang tot mijn platenkast verspert).

Twee weken geleden dacht ik: Loki ligt er vrijwel nooit meer op.
Als hij er de komende week niet op ligt, bel ik de Kringloop om ze te laten halen.

Dat zei ik tegen Loki en zo’n kat verstaat toch meer dan je misschien denkt want sindsdien ligt hij er zeker 3x per week.
Dus nee, de Kringloop bel ik niet.

Sinds een tijd(je? maanden? half jaar?) klimt Loki nog wel via het gaas van de konijnenren naast het huis over het tuinhek.
Vroeger klom hij dan terug langs de andere kant, balanceerde wat op het tuinhek en sprong dan naar beneden.
Niet meer.

Dus werd er een plank voor hem aangelegd – die hij niet gebruikt.
Zodat ik er nu dwarsbalkjes op liet zetten, hopend dat hij er dan wel overheen zou wandelen.

Maar Loki blijft de voorkeur geven aan binnenwandelen door de voordeur.
Hij blijft net zo lang liggen (slapen?) onder de plant links totdat ik de deur opendoe.

Dús sta ik nog steeds midden in de nacht portier te zijn.
En dan wanneer ik opsta wéér.

Je hoort wel eens over ‘een nacht die je normaal alleen in films ziet’.
Vannacht was een ander soort nacht.
Loki was niet thuis.

Al geruime tijd wil Loki dat ik de voordeur voor hem open doe om hem naar buiten te laten – en ook weer naar binnen. Dat ‘naar buiten’ maakt hij me duidelijk door voor de deur naar het halletje te gaan zitten en óf die deur te fixeren óf over zijn schouder mij aan te staren.
Dan zou ik ‘je bekijkt het maar’ kunnen denken maar dat had ik dan eerder moeten doen; nu is hij eraan gewend dat het zo gaat.

Loki kán trouwens wel zelf naar buiten.
Via het luikje in de schuurdeur en dan (moeizaam) klimmend over het tuinhek.

‘Terug’ doet hij soms door aan de overkant van de straat naar het huis (= mij) te staren totdat ik de deur open doe.
Maar meestal ligt hij onder de struik rechts van de voordeur.
Wanneer ik de deur open doe en zijn naam zeg, aarzelt hij een tijdje en dán komt hij binnen.

Niet vannacht.
Zodat ik elk uur bij de voordeur stond te wachten en hopen maar geen kattenbeest.
Tot ik om zes uur het nog eens wou gaan proberen en op het overloopje Loki tegen het lijf liep. Hij kán het dus wel, zelf binnenkomen.
Sterker: sinds een maand is er een installatie aangelegd waarlangs Loki (relatief) makkelijk in de tuin zou kunnen komen.

Heeft hij vannacht daarvan gebruik gemaakt? geen idee.
In elk geval glipte hij net weer naar binnen door de voordeur toen ik die even open had.

Mijn favoriete thee is Twinings Breakfast Tea.
Om een reden die er nu niet toe doet bestelde ik die én Liptons via bol.com.

De Liptons werd zojuist bezorgd in een idioot grote doos.
Maar zodra Loki hem zag sprong hij erin.
Wanneer de kat gelukkig is, ben ik gelukkig.
Dus geen gezeur over hoe slecht het formaat doos is kwa duurzaamheid enzo.

Vijf weken geleden viel ik van de trap en ja, het wordt beter en nee, het is nog niet óver (maar bedankt voor het vragen).
Ik dacht toen: ik ga nóóit meer midden in de nacht de trap af om te kijken of Loki zit te wachten en hem dan binnen te laten.

Dat goede voornemen duurde een week, misschien twee.
In elk geval doe ik het nu weer wél.
Een paar keer per nacht én in de vroege ochtend loop ik naar beneden, als ik hem niet zie *roep* ik Loki (die dan wel of niet binnenkomt) en vaak zit hij tegenover mijn huis aan de overkant van de straat en dan roep ik hem ook.

Soms komt hij.
Vaak ook niet.
Sterker: hij kijkt de andere kant op en doet of hij me niet hóórt.

Hij hoort me wel degelijk en: ik moet het me niet aantrekken (lees ik hier).

The cat will find you and discover what you wanted later, when it is ready.
This should be deemed a compliment. The behavior suggests a secure attachment. Your cat trusts you and your affection. It did not consider it necessary to react.

An immediate reaction could suggest a more insecure bond between owner and cat. The cat is racing to see you, because it fears you may not call again.

Loki houdt van eten maar soms is hij een picky eater.
Dan laat hij een deel van de maaltijd staan en de volgende ochtend zet ik de restjes buiten voor de kippen.
Meestal een paar mini-restjes en soms een wat groter restje.

De laatste tijd werden de grotere restjes steeds groter.
Dus ging ik dinsdag met Loki naar de dierenarts.
Die zei dat er iets mis was met zijn tandvlees en een paar tanden en we maakten een afspraak voor vrijdag ‘operatie’ (oid) met ‘roesje’.

Ik moest Loki nuchter inleveren.
Geen eten meer vanaf de avond ervoor om 8 uur.
Om half zes lag hij op bed toen een jonge mus door een open raam de slaapkamer binnen vloog en mijn kleine held maakte een giga sprong (ik wist niet dat hij het nog in zich had) en greep de mus.
In het mondje.

Als hij er alleen mee had willen ‘spelen’ – ok.
Niet leuk voor de mus maar vooruit.
Maar Loki zette er de kaken in voor ‘eten’ en dat konden we echt niet hebben!
Dus forceerde ik hem de mus los te laten en die vloog lo and behold door het ándere slaapkamerraam dat ik intussen had open gezet weer de wijde wereld in.
Hopelijk zonder PTSS.

Toen Loki naar de dierenarts gebracht die 4(!) tanden en kiezen verwijderde en gistermiddag kwam hij groggy terug en hij moest twee dagen binnen blijven (wat niet lukte) en nu doet Loki of alles weer normaal is.