Tot nu toe vierden Loki en ik zijn ‘verjaardag’ op 5 februari omdat hij op die datum bij mij is komen wonen.
Gisteren valt opeens zijn vaccinatieboekje op de deurmat.
Kadootje van de zoon van zijn vorige eigenares (die eind december is overleden).

Ik weet nu dat Loki is geboren in Rotterdam.
Ik weet ook bij wie. En diens (toenmalige) 06-nummer.
Iets meer dan drie maanden erna krijgt Loki de volgende prik in Heiloo.
Daar is hij dus als kitten heen verhuisd.

In het paspoort staat dat Loki een kruising is van een Maine Coon en een boskat.
Kleur: zwart/wit met bruine gloed.
Die kleur klopt incl de bruine gloed.
Maar dat van die kruising lijkt me overdreven want zo groot is Loki niet.

Maar nu zijn geboortedatum.
Dat was 14 september 2008.
Die dag gaan we dus voortaan vieren.

Vorige week was Loki een ochtend weg.
Naar de dierenarts om ontklit te worden.
Onder narcose wat zij eufemistisch ‘een roesje’ noemen.

Het huis was zo leeg zonder Loki!
Ik wist zeker, als ik het al niet eerder wist: als Loki ooit dood gaat, neem ik een nieuwe kat.
Of meer katten.
Samen-katten.

Ik ben donateur van o.a. Stichting Zwerfdier.
Die vangen moeilijke katten op.
Als ze echt té moeilijk zijn, blijven ze daar.
Als er enig schot in komt worden ze beschikbaar voor adoptie.
Vaak voor mensen die verstand hebben van katten en geduld.
Omdat de lieverds niet meteen op schoot kruipen.

Ik dacht ooit: dat ga ik doen!
Maar zo lang ik nog af en toe op reis ga, Amerika of mini trip, moet de kat die hier woont hartstikke relaxed zijn.
Zoals Loki.
Een kat die wanneer ik weg ga en de oppas binnenstapt opkijkt met ‘o, dus jij gaat nu voor me zorgen? cool!’.

Ik had ooit kat Guus.
Die alleen op mij gericht was.
Wanneer Roelof (die hij goed kende!) kwam oppassen, verdween hij dagenlang in de tuin en sloop alleen binnen om te eten.
Klote voor de kat, klote voor de oppas.

De kat na Loki (die hopelijk nog heel erg lang NIET zal verschijnen omdat Loki er hopelijk nog erg lang zal zijn) moet een ‘makkelijke’ kat zijn.
Human motivated noemt Jackson Galaxy dat.
Dat is beter voor de kat en ook beter voor de human.

Loki maakt graag wandelingen.

Vroeger best ver. Nu (denk ik) niet meer zo ver.
Maar onduidelijk blijft wanneer hij weer naar binnen wil.

Hij beheerst het kattenluikje.
Probleemloos.
Maar hoeveel fijner is het wanneer ik de voordeur voor hem open maak of aan de achterkant het raam…

Ik kijk dus regelmatig of hij op me staat te wachten.
Ik roep.
Maar ik sta niet voortdurend achter de voordeur of voor het raam.

Bons-bons-bons hoor ik vanmiddag op de voordeur.
Door het raam zie ik een mij onbekende meneer.
Ik doe de deur open.
“De kat wil naar binnen,” zegt hij en langs mij glipt Loki.

Dit is dus wat we *niet* moeten hebben en het is al de tweede keer deze maand.
De vorige keer was het een mij onbekende vrouw.
Pavlov! moet Loki denken.
Op z’n kats.

De tuin houdt het dit jaar verder voor gezien.
Winterslaap.
Gelukkig weet Loki er toch altijd nog een vrolijk plaatje van te maken.

Leuke kat

Ik zit op mijn werkkamer Netflix te kijken op de PC.
Loki komt binnen met de loei van ‘ik heb een muisje’.
Alleen ontglipt hem het muisje.

Hij zoekt er nog wel naar.
Hij vindt het niet.
Ik weet nooit zo goed wat ik nu moet hopen.

Helemaal dood zal het muisje niet zijn, anders was het Loki niet ontglipt.
Is het ‘alive and well’? dan krijg ik het mogelijk 1 dezer dagen te pakken en kan ik het weer buiten zetten.

Als het gewond is kan ik alleen maar hopen dat Loki het opnieuw grijpt en het nu de genade-beet geeft.
Voor wie nu denkt: zie je wel dat katten moordenaars zijn en dat ze miljoenen vogels killen – een vogeltje heeft Loki al jaren niet meer gevangen.

Begin maart besloot ik wat boeken op te ruimen.
Om te laten ophalen door de Kringloop.
Toen kwam Corona en haalde de Kringloop niet meer op maar ik ging door want ik dacht: weg moeten ze tóch.

Daarmee stopte ik pas toen ik mezelf een tennis-elleboog had gesjouwd.
Daarop gegoogled en de ene site zegt opereren en de andere zegt fysio maar ik houd me vast aan weer een andere die zegt ‘niets doen, kan even duren maar gaat vanzelf weer over’.

Een afspraak gemaakt met de Kringloop voor a.s. maandag.
Waarna dit Loki’s favoriete plek werd.
Of bovenop de rechter stapel of ‘verstopt’ in de schuin staande deksel bovenop de linker.

Toen mijn hulp hier twee weken geleden was, wou ze een klap geven op de schuin staande deksel want ze vond het maar overdreven dat ik dat voor Loki liet open staan.
“Nee!” schreeuwde ik.
Want als het om mezelf gaat ben ik een deurmat maar voor mijn dieren kom ik óp.

Wie het verbaast dat ik net de ophaalafspraak voor a.s. maandag heb afgezegd komt hier denk ik niet vaak.

Loki vindt het vervelend om gekamd te worden.
Echt kammen lukt me ook niet – dat laat ik 1x per jaar over aan de dierenartsassistente.
Maar soms kan ik wat plukjes verwijderen met een snelle ‘haal’.
Die plukjes doe ik in een plastic zakje om ze buiten te werpen wanneer het broedseizoen is.
Tegen Loki die ook dat plukken van de plukjes niet kan waarderen. zeg ik dan: “we sparen voor een jong musje”.

Niet dat Loki nog veel musjes vangt.
Hij wordt oud.
Vanachter het raam ‘kek-kek-kek’ zeggen wanneer hij iets smakelijks met vleugeltjes ziet, volstaat.

Tot vanochtend.
Op het terrasje achter de woonkamer zit een erg jonge, donzige mus onvoorzichtig te zijn.
Wanneer ik buiten kom en alle vogels in een snelle zwerm opstuiven, blijft het zitten.
Ziek lijkt het me niet, het pikt wel af en toe een zaadje.
Het is gewoon: jong.

Net gekrijs en een halve minuut later: Loki die een dode jonge mus aan mijn voeten legt.
Ik doe wat een moeder geacht wordt te doen: ik prijs hem. En geef de mus weer terug na te hebben vastgesteld dat die echt dood is.
Maar Loki heeft er geen belangstelling meer voor.

Het valt natuurlijk nóg mee.
1 jonge mus op een heel broedseizoen.

Katten en puzzels 

Loki heeft geen uitzaaiingen.
Ik kan het nog nauwelijks geloven.

Toen hij vannacht bij me kroop en we lagen te kroelen dacht ik: hij is afscheid van me aan het nemen.
Maar hij leeft nog en hij blijft voorlopig leven.

Loki is nu doodmoe van de tocht naar de dierenarts en het bevoelen en buikje scheren en de echo.
Ik ben doodmoe van een maand in de zenuwen zitten.