Thee
Mijn favoriete thee is Twinings Breakfast Tea.
Om een reden die er nu niet toe doet bestelde ik die én Liptons via bol.com.
De Liptons werd zojuist bezorgd in een idioot grote doos.
Maar zodra Loki hem zag sprong hij erin.
Wanneer de kat gelukkig is, ben ik gelukkig.
Dus geen gezeur over hoe slecht het formaat doos is kwa duurzaamheid enzo.
Kat
Vijf weken geleden viel ik van de trap en ja, het wordt beter en nee, het is nog niet óver (maar bedankt voor het vragen).
Ik dacht toen: ik ga nóóit meer midden in de nacht de trap af om te kijken of Loki zit te wachten en hem dan binnen te laten.
Dat goede voornemen duurde een week, misschien twee.
In elk geval doe ik het nu weer wél.
Een paar keer per nacht én in de vroege ochtend loop ik naar beneden, als ik hem niet zie *roep* ik Loki (die dan wel of niet binnenkomt) en vaak zit hij tegenover mijn huis aan de overkant van de straat en dan roep ik hem ook.
Soms komt hij.
Vaak ook niet.
Sterker: hij kijkt de andere kant op en doet of hij me niet hóórt.
Hij hoort me wel degelijk en: ik moet het me niet aantrekken (lees ik hier).
The cat will find you and discover what you wanted later, when it is ready.
This should be deemed a compliment. The behavior suggests a secure attachment. Your cat trusts you and your affection. It did not consider it necessary to react.
An immediate reaction could suggest a more insecure bond between owner and cat. The cat is racing to see you, because it fears you may not call again.
Loki
Loki houdt van eten maar soms is hij een picky eater.
Dan laat hij een deel van de maaltijd staan en de volgende ochtend zet ik de restjes buiten voor de kippen.
Meestal een paar mini-restjes en soms een wat groter restje.
De laatste tijd werden de grotere restjes steeds groter.
Dus ging ik dinsdag met Loki naar de dierenarts.
Die zei dat er iets mis was met zijn tandvlees en een paar tanden en we maakten een afspraak voor vrijdag ‘operatie’ (oid) met ‘roesje’.
Ik moest Loki nuchter inleveren.
Geen eten meer vanaf de avond ervoor om 8 uur.
Om half zes lag hij op bed toen een jonge mus door een open raam de slaapkamer binnen vloog en mijn kleine held maakte een giga sprong (ik wist niet dat hij het nog in zich had) en greep de mus.
In het mondje.
Als hij er alleen mee had willen ‘spelen’ – ok.
Niet leuk voor de mus maar vooruit.
Maar Loki zette er de kaken in voor ‘eten’ en dat konden we echt niet hebben!
Dus forceerde ik hem de mus los te laten en die vloog lo and behold door het ándere slaapkamerraam dat ik intussen had open gezet weer de wijde wereld in.
Hopelijk zonder PTSS.
Toen Loki naar de dierenarts gebracht die 4(!) tanden en kiezen verwijderde en gistermiddag kwam hij groggy terug en hij moest twee dagen binnen blijven (wat niet lukte) en nu doet Loki of alles weer normaal is.
Loki met zijn favoriete boek
Bruni: de moordenaar van de overkant
Verjaardag
Tot nu toe vierden Loki en ik zijn ‘verjaardag’ op 5 februari omdat hij op die datum bij mij is komen wonen.
Gisteren valt opeens zijn vaccinatieboekje op de deurmat.
Kadootje van de zoon van zijn vorige eigenares (die eind december is overleden).
Ik weet nu dat Loki is geboren in Rotterdam.
Ik weet ook bij wie. En diens (toenmalige) 06-nummer.
Iets meer dan drie maanden erna krijgt Loki de volgende prik in Heiloo.
Daar is hij dus als kitten heen verhuisd.
In het paspoort staat dat Loki een kruising is van een Maine Coon en een boskat.
Kleur: zwart/wit met bruine gloed.
Die kleur klopt incl de bruine gloed.
Maar dat van die kruising lijkt me overdreven want zo groot is Loki niet.
Maar nu zijn geboortedatum.
Dat was 14 september 2008.
Die dag gaan we dus voortaan vieren.
Cat talk
Kat
Vorige week was Loki een ochtend weg.
Naar de dierenarts om ontklit te worden.
Onder narcose wat zij eufemistisch ‘een roesje’ noemen.
Het huis was zo leeg zonder Loki!
Ik wist zeker, als ik het al niet eerder wist: als Loki ooit dood gaat, neem ik een nieuwe kat.
Of meer katten.
Samen-katten.
Ik ben donateur van o.a. Stichting Zwerfdier.
Die vangen moeilijke katten op.
Als ze echt té moeilijk zijn, blijven ze daar.
Als er enig schot in komt worden ze beschikbaar voor adoptie.
Vaak voor mensen die verstand hebben van katten en geduld.
Omdat de lieverds niet meteen op schoot kruipen.
Ik dacht ooit: dat ga ik doen!
Maar zo lang ik nog af en toe op reis ga, Amerika of mini trip, moet de kat die hier woont hartstikke relaxed zijn.
Zoals Loki.
Een kat die wanneer ik weg ga en de oppas binnenstapt opkijkt met ‘o, dus jij gaat nu voor me zorgen? cool!’.
Ik had ooit kat Guus.
Die alleen op mij gericht was.
Wanneer Roelof (die hij goed kende!) kwam oppassen, verdween hij dagenlang in de tuin en sloop alleen binnen om te eten.
Klote voor de kat, klote voor de oppas.
De kat na Loki (die hopelijk nog heel erg lang NIET zal verschijnen omdat Loki er hopelijk nog erg lang zal zijn) moet een ‘makkelijke’ kat zijn.
Human motivated noemt Jackson Galaxy dat.
Dat is beter voor de kat en ook beter voor de human.
Loki in de tuin
Via Facebook
Bons-bons-bons
Loki maakt graag wandelingen.
Vroeger best ver. Nu (denk ik) niet meer zo ver.
Maar onduidelijk blijft wanneer hij weer naar binnen wil.
Hij beheerst het kattenluikje.
Probleemloos.
Maar hoeveel fijner is het wanneer ik de voordeur voor hem open maak of aan de achterkant het raam…
Ik kijk dus regelmatig of hij op me staat te wachten.
Ik roep.
Maar ik sta niet voortdurend achter de voordeur of voor het raam.
Bons-bons-bons hoor ik vanmiddag op de voordeur.
Door het raam zie ik een mij onbekende meneer.
Ik doe de deur open.
“De kat wil naar binnen,” zegt hij en langs mij glipt Loki.
Dit is dus wat we *niet* moeten hebben en het is al de tweede keer deze maand.
De vorige keer was het een mij onbekende vrouw.
Pavlov! moet Loki denken.
Op z’n kats.
Tuin
Kat
Ik bekijk oude Amerika-foto’s.
Ik kies er een paar uit om hier te publiceren.
Ik beleef weer wat leuke momenten waren (en ook een aantal niet zo leuke momenten).
In mei 2017 was ik in Fort Mohave, AZ.
Daar zag ik deze kat.
Hij/zij zat in de schaduw dus als foto houdt het niet over.
Maar die blik is me een hoop waard.
Via Facebook
Via Facebook
Muisje
Ik zit op mijn werkkamer Netflix te kijken op de PC.
Loki komt binnen met de loei van ‘ik heb een muisje’.
Alleen ontglipt hem het muisje.
Hij zoekt er nog wel naar.
Hij vindt het niet.
Ik weet nooit zo goed wat ik nu moet hopen.
Helemaal dood zal het muisje niet zijn, anders was het Loki niet ontglipt.
Is het ‘alive and well’? dan krijg ik het mogelijk 1 dezer dagen te pakken en kan ik het weer buiten zetten.
Als het gewond is kan ik alleen maar hopen dat Loki het opnieuw grijpt en het nu de genade-beet geeft.
Voor wie nu denkt: zie je wel dat katten moordenaars zijn en dat ze miljoenen vogels killen – een vogeltje heeft Loki al jaren niet meer gevangen.
Opruimen
Begin maart besloot ik wat boeken op te ruimen.
Om te laten ophalen door de Kringloop.
Toen kwam Corona en haalde de Kringloop niet meer op maar ik ging door want ik dacht: weg moeten ze tóch.
Daarmee stopte ik pas toen ik mezelf een tennis-elleboog had gesjouwd.
Daarop gegoogled en de ene site zegt opereren en de andere zegt fysio maar ik houd me vast aan weer een andere die zegt ‘niets doen, kan even duren maar gaat vanzelf weer over’.
Een afspraak gemaakt met de Kringloop voor a.s. maandag.
Waarna dit Loki’s favoriete plek werd.
Of bovenop de rechter stapel of ‘verstopt’ in de schuin staande deksel bovenop de linker.
Toen mijn hulp hier twee weken geleden was, wou ze een klap geven op de schuin staande deksel want ze vond het maar overdreven dat ik dat voor Loki liet open staan.
“Nee!” schreeuwde ik.
Want als het om mezelf gaat ben ik een deurmat maar voor mijn dieren kom ik óp.
Wie het verbaast dat ik net de ophaalafspraak voor a.s. maandag heb afgezegd komt hier denk ik niet vaak.
#Grootgeluk
In februari bleek Loki een kwaadaardige tumor te hebben.
Die niet was uitgezaaid.
Een paar weken geleden dacht ik een bobbel te voelen op zijn flank.
Gisteren ging ik met hem naar de dierenarts.
Die bekeek en bevoelde hem en concludeerde dat hij waarschijnlijk heel relaxed had gelegen zodat ik een nier moest hebben gevoeld.
Loki heeft géén kanker!
Met konijntje Tommie zijn we ook al een half jaar aan het klooien.
Het had syfilis.
Het wou niet eten.
En het had steeds een ontstoken oogje.
Met mijn lieve buurman Pieter heb ik Tommie nu al honderd(en) keren opgejaagd en gevangen voor ‘oogje zalven’.
Div zalfjes, div kuren.
We werden er allemaal doodziek van.
Omdat het steeds niet over ging. En dat jagen op het konijntje was echt goed shit.
Vandaag waren we weer met Tommie bij de dierenarts.
Oogje is idd nog ontstoken.
Maar niet zo erg als het wás.
Dus we gaan nu voor ‘aanzien’.
Als het oogje weer rood wordt en de pus weer geel, moeten we terug komen.
Anders moeten we er allemaal mee proberen te leven.