Hij heeft het een week niet gedaan maar vannacht, opeens, daar springt hij op bed, hard spinnend.
“Schatje-schatje” zeg ik.
“Kom maar, Lokerd.”
Ik neem hem in mijn armen.

Hoveel uren hij bleef weet ik niet maar vanochtend toen ik wakker werd was hij er nog/weer.
Nu wat zachter spinnend.
Met heel af en toe een zacht, delicaat likje over mijn wang.

Ze zeggen dat honden het aanvoelen wanneer je liefde nodig hebt.
Loki voelt het ook.
En af en toe gééft hij die.
Wat dan extra wordt gewaardeerd.

Ik vind het leuk om planten en bloemetjes te fotograferen.
In Amerika maar ook in de eigen tuin.
Vanaf nu (eigenlijk al een week geleden) zie ik overal bloempjes en planten ontluiken.
Een korte wandeling door de tuin en dan een paar uur later nóg eens.. alles is steeds anders.

Maar 1 ding blijft hetzelfde.
Een ding dat geen ding is maar de Man in mijn Leven.

Binnenkort ga ik naar een concert en ik kán de diva verrassen met bloemen (maar dat doet iedereen al) dus neem ik versgelegde eitjes mee.
Die ik wou verpakken in leuke retro doosjes.
Dat was nog even zoeken online maar tenslotte vond ik ze en ze zouden ‘binnen vijf werkdagen’ worden bezorgd wat krap was maar hoera: vandaag zijn ze er al.

Ik pak de retro doosjes uit hun ruwe bruine pakpapier, vouw 1 stuk pakpapier netjes op voor de papierbak en laat de andere twee nog even liggen op de bank. Voor ‘doe ik straks wel’.
Maar Loki is me voor.
Want hoeveel truien en handdoeken en dekentjes ik ook voor hem neerleg, regelmatig gewassen en steeds ‘gefluft’ – het blijkt het niet te halen bij twee stukken bruin inpakpapier.

 

In de tuin gewerkt.
Even.
Totdat ik dovenetel wou plukken voor de konijnen en *vol* in een brandnetel greep.
Toen was de lol er in elk geval even heel erg vanaf.

Daarvoor was het wel leuk.
Beetje zinloze dingen doen (want echt, in je eentje schiet een half uurtje knippen en verwijderen niet erg op).
Gevolgd door twee kippen (geen idee waar de derde is, hopelijk niet verborgen in de schuur) en in de gaten gehouden door Loki.

Congratulations
And celebrations
When I tell everyone that you’re in love
With me
Congratulations
And jubilations
I want the world to know I’m happy as can be.
Who could believe that I could be happy and
Contented
I used to think that happiness hadn’t been
Invented
But that was in the bad old days before
I met you
When I let you
Walk into my heart

Maw: vandaag is de dag dat Loki DRIE JAAR GELEDEN hier werd afgeleverd door L.
*Ik* vier het.
En Loki zou het vast ook vieren als hij begreep welke dag het was.

Feest!

Dat plan wás dus: puzzel afmaken met een half oog op het schaatsen op tv.

Soms denk ik: Loki leidt een beschut leventje.
Hij weet precies wanneer de maaltijden zijn en wijst me daarop als ik het heel af en toe zelf even vergeet (of doe alsof ik het vergeet).
Verder slaapt hij veel en maakt regelmatig een ommetje.
Waarbij het spannendste lijkt te zijn of ik wel/niet door heb dat hij achter het raam zit te wachten om te worden binnengelaten.
Aangezien ik hem in het donker niet kan zien en evenmin kan horen maar dat weet hij niet.

Gisternacht heeft Loki in de tuin gevochten (of heel erg gedreigd).
Hij vluchtte naar binnen en ging in de slaapkamer naar beneden zitten loeren.
Ik deed het raam iets verder open, benieuwd wie de boosdoener was én hopend dat ik die zo kon verjagen.
Ik zag niemand (het was ook nog best donker) en Loki raakte nu helemaal over de rooie zodat ik het raam maar weer dicht deed.

Vanochtend na het ontbijt wil Loki dat ik hem beneden naar buiten laat door het raam voor hem open te doen.
Een kwartier later: gestommel op het dak van het schuurtje waarop mijn werkkamer uitkijkt.
Loki.
Hij krast met de voorpootjes langs een raam maar wanneer ik dat open doe (wat ik wel vaker doe on hem naar *buiten* te laten) begrijpt hij eerst niet hoe hij daardoor naar binnen moet.

Ik begrijp er niets van.
Want vroeger toen de grijze bak nog naast de schuur stond, gebruikte Sammie die nog wel eens als opspringplank.
Maar nu staat daar niets meer.
Dus hoe Loki op dat dak is gekomen?!

Got mag weten wat die kat nog méér doet waar ik geen weet van heb.

Heel erg vroeger, toen Loki hier nog niet woonde en toen hij hier nét woonde, at hij ‘gewoon blikvoer’.
We hebben het nu over 3+ jaar geleden.
Toen liet hij zich twee dagen insluiten op de zolder van 1 van de buren en was ik zo blij dat ik hem terug vond, dat ik hem beloofde dat hij nóóit meer blikvoer hoefde te eten.

Daarna werden het zakjes Whiskas en zakjes Kitekat en zakjes Felix en nog zo wat.
(lees hier verder als je de details even kwijt bent)

Intussen wil Loki Sheba zakjes en Sheba kuipjes en vooruit, Gourmet zakjes en heel erg af en toe een zakje van dat andere spul.
Dus vroeg ik aan Stichting Zwerfdier (= kattenopvang) of ik ze blij kon maken met een betrekkelijk grote voorraad van die andere zakjes.
Dat leek ze wel wat.
Ik kondigde aan dat ik op donderdagochtend kwam brengen.

Donderdag rijd ik naar Alkmaar waar TomTom en ik hopeloos verdwalen en mijn hulpding me zelfs een busbaan opstuurt die hartstikke verboden is voor ander verkeer wat ik pas merk wanneer ik er al op rijd en er boos naar me wordt getoeterd.
Ik doe een paar keer ‘probeer om te draaien’ maar het wordt niets en na een half uur zenuwen geef ik het op.

Thuis mail ik dat ik ben verdwaald en vraag of 1 van de medewerkers mogelijk op een plek woont die wél makkelijk is te bereiken, dan geef ik daar het eten af. Alleen: liever niet helemaal in Den Helder want dat zou wel heel ver van Grootschermer zijn.
Antwoord: jammer dat u bent verdwaald, de TomTom geeft hier altijd de verkeerde richting aan.
En: u woont te ver weg, dat komen we niet ophalen.

Dus denk ik: dat van die TomTom hád je eerder kunnen zeggen!
En: ik vraag toch niet het te komen hálen! (echt niet! ik las er mijn mail nog op na, ik was heel duidelijk)

Maar goed – dan dus niet.
Nu ga ik ze morgen brengen naar een ander goed adres.

Sammie zat altijd in doosjes.
Rond mijn bureau stonden er zeker drie die werden vervangen wanneer hij ze had uitgewoond.
Ook beneden stonden doosjes.

Loki is geen doosjes-man.
Zéér zelden zit hij erin.
Logisch dus dat wanneer hij dat wél even doet, ik meteen de camera grijp.

Als je nu denkt ‘nieuw? maar je plaatste toch al eerder een foto van Loki in je kast…’

Dan zeg ik: ja. Maar er is wel iets veranderd.
Eerst moest de kleine man nl slapen op een harde plank.
Nu ligt hij op de enige trui die ik nog heb van Lodewijk.
Lekker zacht.
Voor de huidige man in mijn leven van een eerdere man in mijn leven.

Er zijn nachten dat Loki zich niet vertoont.
Of heel even.
Soms hoor ik hem snacken van de brokjes in de badkamer, maar op bed komen – ho maar.

Vannacht ligt hij al op bed terwijl ik nog Grey’s Anatomy zit te bingewatchen.
Wanneer ik ook naar bed ga, verlaat hij het voeteneind en kruipt in mijn armen.
Ik aai, ik zeg dat ik hem lief vind, ik noem hem ‘schatje-schatje’ en hij spint.

Soms slapen we even, dan voel ik of Loki er nog ligt en ja! hij ligt er nog steeds en ik aai weer en praat weer en hij spint weer.
Er komt dat verschrikkelijke moment dat ik in mijn half-slaap onhandig uithaal en hem een klap geef.
Ik zeg dat het me heel erg spijt en geef hem een kusje en Loki vergeeft me en laat zich weer aaien en spint weer.

Om kwart over zeven staan we samen op.
Ik zing hem toe:
“Het is een nacht, die je normaal alleen in films ziet
Het is een nacht, die wordt bezongen in het mooiste lied
Het is een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou
Maar vannacht beleef ik hem met jou
En ik hou alleen nog maar van jou…”

Als Loki kon zingen zou hij nu vast ook zingen maar hij toont zijn dankbaarheid op zijn manier door zijn bordje natte brokjes van de Plus helemaal leeg te eten.

Toen Loki hier kwam wonen, at hij goedkoop kattenvoer uit blik.
Hij liet zich opsluiten op de zolder van de buren, was twee dagen zoek, ik was wanhopig en toen ik hem in de armen klemde en met hem naar huis liep beloofde ik dat hij nooit meer blikvoer hoefde te eten.

Ik kocht zakjes Whiskas en Kitekat en Felix en Gourmet en Sheba en huismerk van de Plus.
Verder kleine ronde blikjes van Gourmet en zakjes Cosma en zakjes Royal Canin en traditionele kuipjes van Sheba en ook de peperdure ronde kuipjes van Sheba.
In de keuken staan om de dag ververste harde brokjes van Perfect for Life, in de badkamer idem van Royal Canin.

Het eerste dat Loki vertikte te eten was Cosma.
Dus weg ermee.
Toen hoefden de ronde kuipjes van Sheba ook niet meer.
Hierna waren het de ronde blikjes van Gourmet die ik als het aan hem lag direct in de kliko kon werpen.
Zakjes Royal Canin? nou vooruit, mits met mate.

Nu hoeft hij de Whiskas en de Kitekat niet meer.
Hij eet er nog wel sap of gelei vanaf en een enkel brokje maar dat is het dan.
Felix gaat er nog nét in (maar hoe lang nog).

Als het aan Loki zou liggen at hij alleen Sheba-zakjes en Sheba-kuipjes en zakjes van de Plus en die zakjes van Gourmet zijn ook wel ok.
Omdat ik een voorraad heb die tot in 2020 goed is, gooi ik de rest niet meteen weg.
Ik kán proberen er af en toe nog wat van in zijn bakje te doen.

Maar voorlopig houd ik het op de Sheba’s en de Plus.
Verder net weer een grootverpakking Gourmet besteld.

Gewoonlijk ligt Loki ’s avonds op bed en als hij daar niet ligt is hij buiten en zit naar binnen te kijken en dan wacht hij op het moment dat ik hem binnen laat.
Vanavond om negen uur: geen Loki op bed. En ook geen Loki op zijn dekentje op de tafel beneden.

Ik open het raam en roep hem en dan is daar zijn lieve zachte Loki geluidje ergens achter me.
Geen idee waar hij vandaan komt maar ik geef hem een mini zakje Sheba (hoewel van ‘zielig’ geen sprake is).

Een uur later: nog geen Loki op bed.
En ook geen Loki op zijn dekentje.
Ik snap het niet!
Maar dan zie ik dat Loki op zijn toren ligt.
Waar hij al niet meer heeft gelegen sinds de oppassers van het voorjaar.

Ik loop naar hem toe.
Ik vertel hem (wat hij natuurlijk allang weet) dat hij de liefde van mijn leven is.
En nog wat van die teksten.

Ik hou zo van die kat.

Loki op zijn favoriete plekje in mijn klerenkast.
Hij ligt er soms maanden niet maar dan opeens weer wel.
Daarom vraag ik mijn house sitter ook altijd om die deur open te zetten.
Wat zij/hij helaas niet altijd doet.