“A black bear got more than it bargained for after straying into a family garden in the US state of New Jersey.
The unwelcome intruder was forced up a tree – twice – by the family pet, a tabby cat called Jack.

The terrified bear was only able to make its escape when owner Donna Dickey called the hissing cat into the house.”

Lees hier verder en bekijk daar ook de foto van de beer hoog in de boom en de kat er onder.

Onder Guus de zeer matige eerste versie van het artikel.

Plus (een deel van) het materiaal waar ik iets moois van moet maken.

even inzoomen 

Negen.

Het is dat ik het bij binnenkomen met eigen ogen zie: Eebje en Sammie samen in de Luie Stoel. Doen ze alleen als ik weg ben en R. hier is.
Eebje geeft me de vertrouwde "ik ken dat mens ergens van, maar waarvan ook alweer"-blik en valt dan weer in slaap.
Sammie denkt dieper na en als ik geheel vrijblijvend mijn hand voorhoud krijgt die kopjes en nog meer kopjes en dan een heel lijfje.

In de tuin Guus geroepen die aankomt en heftig mauwt en dan weer weg holt (verward zieltje).
Sammie wil intussen de blije herkenning in rosbief zien omgezet.
Ik duik in bed.

Een half uur later: tegen me aan Sammie. Naast het bed Guus. Hand voorgehouden, lik. Aai over het hoofd "kom maar Guus". Guus op bed. Guus likt mijn gezicht, tien minuten rust, Guus likt weer mijn gezicht en weer even rust en nog meer gelik en ik sta op en ben blij dat ik terug ben.

En om de cirkel rond te maken: twee uur later liggen Guus en Sammie in elkaars pootjes op bed (hebben ze al die tijd niet gedaan) en Eebje ligt weer alleen.
Dit na twee ons rosbief.

Op bed: drie slapende volgevreten katten.
Naar beneden geslopen met een doosje vol kleren, fototoestel en zonnebrandspul: ik.
Beneden razendsnel koffertje gepakt en bij de voordeur gezet voor morgen mee weg sluipen: ik.

Schuldgevoel wegens stiekemheid: wie anders dan ik.

De telefoon gaat.
De dierenarts.
Hij heeft goed nieuws, roept hij meteen maar.

Het onderzoek aan het weefsel uit Guus ´n neusje heeft uitgewezen dat het geen tumor was.
Het vermoeden is: een kras die is gaan infecteren (oid – hij legde het wat ingewikkelder uit).
Maar geen kanker dus, geen reden voor zorgen.

Waanzinnige opluchting.
En beetje spijt dat ik vandaag slechts twee ons rosbief heb gekocht.