Er is een hoop los zand in mijn tuin waarin je als kip aangenaam een bad kunt nemen.
Het kán natuurlijk ook in een bloempot.
Gewoon even de viooltjes eruit werken en badderen maar.

Ik deed er gisteravond wat kort over maar het was een toestand, gisteren met de kipjes.

Eerst durfde An niet op stok.
Ze aarzelde over de schuur (wat van mij had gemogen) maar toen toch maar niet en sloop tenslotte om half negen het nachthok binnen.
Waar de zwarte kip al een half uur zat te maffen.
An’s normale bedtijd is een uur of vijf-zes.

Toen had ik twee kippen over waarvan de kleine om kwart over negen het nachthok ontdekte.
Bij de fluffy mooie kip wou het kwartje maar niet vallen.
Ik leidde haar de juiste kant op, zette met gaas de toegang naar de tuin af, ze ijsbeerde en zocht maar het gat van de deur vinden deed ze niet.

Toen wou ze op het deurtje springen.
Wat niet lukte zodat ze hard krijsend er van af viel.
O nee! dacht ik. Laten NIET de andere nu weer opgeschrikt naar buiten stormen.
Dan om tien uur: ze stapt naar binnen, ik doe het deurtje dicht en dat was het dan.

Vanochtend lig ik te wachten op het moment dat het viertal op staat, elkaar tegenkomt in het uitloopje en daar gaat staan krijsen.
Het blijft rustig.
Om half acht sta ik op en ga eens kijken.
Blijkt iedereen nog op stok te zitten.

Laat naar bed werkt bij kippen dus net als bij mensen: dan sta je niet voor dag en dauw op.

Hier ontdekken de meisjes de tuin (een beetje).

 

Om vijf uur heb ik ze opgehaald, An’s nieuwe vriendinnen.

An zat toen zal op stok.
Ja: ‘op stok’ dus niet meer op leghok.
Die is dus echt broedsaf.

Ik zou twee kippen halen.
Maar ik had gemaild: als er een derde is die je geschikt vindt, mag die ook mee.
Het zijn er nu dus drie.
Waarvan 1 een beeldschone zijdehoender.
Geen jonkies.
Dat is ook de reden dat hij er een nieuw huis voor zocht: ze zijn toe aan een rustige oude dag met een rustiger groep.

Nu zitten ze ingepakt.
Te wachten tot het donker is.
Wanneer ik ze op stok schuif.

Eerst was het advies:
laat ze morgen gewoon de tuin in.
Toen werd het advies: hou ze morgen in het uitloopje tot een uur of vier dan zullen ze An de tuin in volgen en haar óók weer volgen terug op stok.
En tenslotte: hou ze morgen de hele dag in het uitloopje.

Vanochtend lijkt An me levendiger.
Wat ook wel zo is maar mijn beslissing haar uit de kooi te laten kwam toch te vroeg.
Zodat ze nu weer is ingesloten.

Intussen weet ik meer over haar nieuwe vriendinnen.

De zwarte kip maakte ooit deel uit van een ‘project’ in Amsterdam-West.
De buurt moest meer dingen samen doen.
Een groentetuin bijvoorbeeld.
En zou het niet leuk zijn als er ook kippen bij kwamen.
Educatief. Eieren.

GGD Amsterdam die toezicht hield zag hanen en kuikens – en dat was niet de afspraak.
Slachten was al helemáál niet de afspraak maar ook dat gebeurde.
Dús: hanen een aantal keren weggehaald.
En toen alle kippen weggehaald.
*Mijn* kip is de laatste van het stel die steeds niet werd geadopteerd.

De andere kip is de alleronderste in rangorde in zijn eigen groep van 15.
Bij beide heeft hij de indruk dat ze toe zijn aan ‘een rusteriger clubje’.

Ik haal ze maandagavond op.

Ik hád het plan vandaag even (..) op en neer naar Londen te gaan.
Voor een Masterclass van Nelly Miricioiu.
Vliegen om elf uur, Masterclass tussen twee en half vier, terugvliegen om acht uur en ivm tijdverschil tegen middernacht weer thuis.

Klonk leuk toen het maanden geleden was.
Werd een hele onderneming na het overlijden van Greta.
En geschrapt nu An broeds is en elke twee uur (ongeveer) moet worden gestoord in haar concentratie.

Vanochtend lijkt dat nog hopeloos.
Nu zie ik ietsje vooruitgang.
Eten wil ze nog niet, maar soms poetst ze een beetje aan haar veren.

Allemaal niet zo spectaculair als even (..) op en neer vliegen naar Londen om een idool te zien.
Maar soms loopt het leven nu eenmaal anders.

Mail van Fauna Advies.

Ze hebben twee hennen voor me.
Een grijze en een zwarte.
‘Vriendelijke’ hennen.
Oud, maar wel actief.

Of ik ze wil.

Ja.
Alleen eerst An broeds-af maken.

Vrijdagochtend breng ik Greta naar de dierenarts.
Vrijdagavond gaat An niet op stok maar overnacht in het leghok.
Wat ze wel vaker doet.

Zondag legt ze nog een ei.
Daarna is duidelijk: An is broeds.

Ik probeer haar te ontmoedigen.
Til haar van haar ‘nest’, sluit het hok urenlang af.
Geef lekkere hapjes.
Maar zodra het hok weer open is, zit An weer te broeden.
Op niks.

Dat is nu dus twee volle dagen vriendelijk proberen haar op andere ideeën te brengen.
Morgen gaan we over op de harde aanpak: opsluiten in een kale kooi.

Voor haar bestwil.

Ik kijk naar foto’s van Greta.
Ik denk: zal ik een collage maken.
Nee.

Herinneringen vermelden.
Ach – laat maar.
Voor wie.

Het liedje van Barbra Streisand schiet me te binnen.
Tegelijk de man met wie ik mailde over haar en over Robert Redford die opeens dood ging (die man dus, niet Robert Redford) en die me een paar jaar geleden viooltjes liet bezorgen die het een half jaar volhielden tot precies de dag waarop hij stierf.
Dit itt de viooltjes die ik een paar maanden geleden kocht bij Ranzijn.
http://youtu.be/78Ruh0ewBVo

Voor Greta is het leven gestopt en voor mij ook een beetje.
Greta was een heel bijzondere kip, een persoonlijkheid.
Ze was niet ‘zomaar een kip’ voor zover iemand ooit ‘zomaar een kip’ is maar ze was heel erg interactief met mij.
En andere mensen vonden haar ook leuk! (alsof dat ertoe doet…)
Zodat ik nu al bij het verzetten van een bloempot denk: hier zou Greta naast me hebben gestaan en de te grijpen wormpjes en torretjes hebben opgepeuzeld.

Het leven gaat wel door voor An.

Nu is ze even broeds (wel ja, dat kan er ook nog wel bij) maar over een week verwacht ik haar weer bij de les te hebben en dan zal het haar opvallen dat ze helemaal alleen op de wereld is.

Niet dat ze veel hád met Greta, maar alles is beter dan alleen.

Ik hád toen Klaartje echt verdwenen bleek al gedacht: ik moet zorgen dat er nieuwe kippen bij komen. Zodat iedereen aan elkaar gewend is mocht er iemand doodgaan zodat er geen kip alleen achter blijft.
Ik had alleen niet verwacht dat dit al zo snel nodig zou zijn.

Dus heb ik net gemaild naar Fauna Advies waar ook Klaartje en Greta vandaan kwamen.
Over: wat te doen.
En dan hoop ik dat de nieuwe kippen niet te kattig zijn tegenover An die nu al jaren de onderste in de pikorde is geweest.

Greta eet niet en drinkt niet en wordt gedwangvoerd.
Verder krijgt ze antibiotica.

Haar krop zit vol.
Wat mij niks zei maar dat blijkt heel erg.

Ik maak me zorgen.

Gisteren is Greta minder actief dan anders.
Ze zeurt niet.
En zit om zes uur al op stok.

Vanochtend staat ze niet om vijf uur te jammeren dat ze de tuin in wil.
Wanneer ik haar om half zeven buiten laat drinkt ze.
Veel.
En gaat weer terug op stok.

Dierenarts gebeld en afgesproken dat ik Greta direct breng en dat wanneer een dierenarts tijd heeft die even naar haar kijkt.
Om half negen Greta afgeleverd.
Om twaalf uur zelf gebeld hoe het ermee is.

De dierenarts wil haar ontlasting nog onderzoeken en belt me terug.
Tweede helft middag.
Dat is net gebeurd.

Greta heeft geen parasiet.
Eigenlijk: hij heeft geen idee.
En stelt voor: haar vocht geven en antibiotica.
Dat laatste zeven dagen lang.
En dan: “Het wordt spannend…”

Ik leg uit dat ik dit weekend geen hulp kan organiseren en vraag of ze daar kan blijven tot maandag.
Dat kan.

De dierenarts vraagt nog even: “Ik weet niet hoever u wilt gaan…” en hij doelt, denk ik, op het prijskaartje.
Ik zeg dat zolang Greta een goede kans heeft en de behandeling niet te vervelend is, ik inderdaad ver wil gaan.
Dat doen we dus.
Waarbij het “spannend” wordt.

Heel af en toe legt kriel An nog een eitje.
Het zijn bijzonder lekkere eitjes – niet alleen omdat ze zo zeldzaam zijn.
Ze smaken écht anders.

Ik was vergeten hoe oud An is.
Dat ze hier vier jaar geleden is komen wonen, wist ik nog wel.
Even teruggezocht en: An is al zeven jaar.
Knap hoor, nog steeds af en toe een eitje.
En extra knap om als kriel zulke relatief grote eieren te leggen.

(nb het ei op de bovenste foto is een vrije uitloopei van de Plusmarkt dat ik ze af en toe geef om samen van te smullen)

Dit is Klaartje.
Ze is een hybride legkip die al ruim drie jaar hier woont.

Klaartje heeft de neiging vaak broeds te worden.
Dan gaat ze -verstopt- zitten op onbebroede eieren tot er kuikens uitkomen.
Die kans is te verwaarlozen en dus leidt het alleen tot frustratie en verzwakking zodat Klaartje hierin wordt ontmoedigd.
Ze wordt in een kooi gezet met harde ondergrond tot ze broeds-af is.

Klaartje is vorige week vrijdag voor het laatst gesignaleerd.
“Die zit te broeden” denk ik.
Zoek nog wel maar maak me niet teveel zorgen.

Intussen is ze wel érg lang onzichtbaar.
Dus misschien moet ik zeggen: dit wás Klaartje.

 

Ik zie An het kippenhok ingaan en er weer uit hollen.
Mm.
Klaartje die al in het leghok zit? Egel?

Ik wil de schuurdeur afsluiten omdat ik R. ga halen, An ziet me en komt aanhollen.
Die wil iets lekkers, denk ik. Dus werp graan.
Maar An holt langs mij heen de schuur in.
Doet ze anders nóóit.

An doet rusteloos, ze zoekt duidelijk een plekje.
Wat ze niet vindt want alles is hard en koud.

Ik vermoed dat ze een ei wil leggen en zet een nog met handdoek en hooi ingericht knagersmandje voor haar klaar.
An duikt er meteen in.
En legt nu een ei.

Natuurlijk ook nog gekeken wat er mogelijk mis kan zijn met het leghok.
Volgens mij niets.
Maar ik ben ook geen kip die haar ei kwijt moet.