Om half elf haal ik bij het Knaagdierencentrum in Heiloo vier overduidelijk doodsbange cavia’s op.
Ze zitten samen in een hok en het is voor de ervaren verzorgers nog een hele klus ze te vangen.
In het mandje kruipen ze bovenop elkaar en stralen uit: angst.

Ik zet het mandje in de ren.
Ze worden bekeken en verwelkomd.
Ze komen een voor een uit het mandje.
Ze kijken om zich heen. Ze inspecteren het caviadeel van de ren. Ze bekijken de huisjes. Ze ontdekken waar de collega-caven ónder de huisjes plegen te zitten.
Ze ruiken aan hun nieuwe ren-genoten. Ook aan de konijnen.
Ze eten mee. Ze rukken zelfs groen uit collega-mondjes.

Hoezo ‘bange cavia’s’?
Mij vinden ze inderdaad nog een beetje eng.
Verder heb ik zelden nieuwe caven zo stoer zien binnenkomen.

 

 

 

van de prachtige krullen van Beverly, want vanmiddag gaat de schaar er in.

 

Caaf Carla had gewoon even een off day.
Wat ik helemaal niet kén van cavia’s.
Maar het komt dus voor.

Hier zit ze ingeklemd tussen Victoria en Gerda 1 van de laatste zakken boerenkool van het seizoen te eten.

Caaf Carla is ziek.
Vanochtend kwam ze niet eten. Even kijken deed ze wel.
Een uur later zit ze te zitten tegen het tweede huisje.
Oogjes half-open. Ziet er niet goed uit.
Ziet eruit als ‘doodgaan’.

Weer later zit ze weer binnen. Net achter de deuropening. Halfliggend.
Ik denk echt: ‘doodgaan’.

Ik vraag me af of ik met haar naar de dierenarts zou gaan als het geen zondag was.
Vermoedelijk niet.
Soms is het leven gewoon voorbij.
En dan mag je in je eigen bedje doodgaan.

De caafjes maken nu al deel uit van de groep.

Ze hebben ook namen. De linker heet Gloria, de rechter Victoria. Die is erg dik. Wanneer ze in de deuropening zit kan Carla er dus niet langs.

Deze foto is wat onscherp (maar wel lief, vind ik).

Caaf 2 zit weer onder het hooi.
Zodat ik nu grof geschut inzet.

Eerst een tak bamboe links, dan een rechts en dan een vlák voor haar neusje.
En ja! daar is het neusje.
Bamboe vindt ze lekker dus dat grote konijn is helemáál niet eng.
En die andere caaf ook niet.

Volgens mij zit iedereen morgen gezellig met hun allen bij elkaar.

 

Via marktplaats vond ik twee cavia’s in Heemskerk die daar werden opgevangen.
Ik kon kiezen uit zes zeugjes maar deze waren oud (al drieëneenhalf) en dus (..) zaten ze er al een half jaar want kinderen willen geen oude cavia.
Het zijn twee zusjes.

Eén is stevig gebouwd.
Die dook meteen 1 van de hokken in en zat een minuut later al in de deuropening rond te kijken.
De ander zat uren in het hooi verborgen maar werd er met appel tenslotte toch uit gelokt.
Nu zit die onder het andere hok (waar caven wel vaker zitten, dus dat is niet iets om zorgen over te maken – het fotografeert alleen wat lastig).

Ze hebben nog geen namen.

 

 

Het kan geen toeval zijn: het konijnenpaartje in de ren naast het huis is altijd superklef terwijl het paartje in de achterren elkaar wel aardig vindt (vermoed ik) maar veel geknuffeld wordt er niet. Laat staan gelebberd.
Iets met aardstralen.

Vandaag zie ik opeens Sally bevallig uitgestrekt en Thomas die haar vol overgave likt en dan zijn kopje op haar legt.
Ik hol naar binnen, grijp de kleine camera en maak (nerveus als ik ben) snel een paar onscherpe foto’s.
Helaas verstoor ik zo het samenzijn.

Maar volgens mij is dit het begin van iets héél moois.

 

Een van de caviahokken was al een tijdje aan vervanging toe.
Vandaag heeft R. het hok in de ren gezet en ingericht.
Toen was het afwachten tot de caven het gingen verkennen.

Konijn Sally vertoonde zich het eerst.
Ze ontdekte dat het hok ook een onderkant had en een tweede ingang.
En dat zij als konijn er prima in kon. En ook weer uit.

 

 

R. moest naar huis en ik moest even iets anders doen.
Na een uur ga ik nog eens kijken. Met lekkere hapjes. Benieuwd welke caaf uit welk hok komt.

Er komt maar 1 dier uit het nieuwe hok.
Konijn Thomas. Maar die was te vlug zodat ik dat niet kon vastleggen.
De caven doen alsof er geen nieuw hok *is*.

Ruim vier jaar geleden kreeg ik van de Opvang caaf  Ukkie.
Volwassen maar extreem klein door klein-gehouden in een te kleine kooi.
Was het vermoeden.

Ukkie is een geweldig leuke caaf.
Ondanks haar mini-formaat erg dapper.
Eten andere caven en de konijnen van de rand van een schaal voer: Ukkie springt er direct in.
En wordt getolereerd.
Op de foto met Sally maar vaak zitten er nog veel meer andere kopjes bij.

De laatste dagen lijkt er iets *in* haar kopje mis te zijn.
Wanneer eten wordt aangeboden, in hapjes (stukjes wortel en blaadjes andijvie) of de echte maaltijd, stort ze zich niet daarop maar gaat luid fluitend rondrennen.
Soms tot aan het verre eind van de ren, helemaal bij de slootkant, achter het konijnenhok.

En als ze wel bij het voer is, rent ze nog een aantal keren opgewonden hok in, hok uit, lángs het eten, wéér een rondje.
En pas dan pakt ze iets.

Ik vermoed dat ze gek is geworden (simpel gezegd).
Ik heb geen idee wat eraan te doen. Ik denk ook dat er niets aan te doen *is*.

Of Ukkie lijdt?
Geen idee.
Ik hoop van niet.