Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Na Bugs

Iemand mailt me: lijdt het andere konijn er erg onder dat Bugs er niet meer is.
Ik weet het niet.

Vanochtend wou Snuf helemaal niets.
Ze zat maar.
Toen dacht ik: die gaat nu ook dood.

Ergens vanmiddag (ik had toen al een hoop afgezenuwd) ging ze rondlopen en eten.
Misschien denkt ze: raar stil, zou hij snel terugkomen?
Of: hij is vast uit logeren en komt morgen of anders overmorgen terug.
En wat ook kan: mijn man is dood maar als ik maar doe of ik dat niet door heb is het misschien niet waar.
Maw: geen idee wat het konijn denkt en voelt.
Ik weet alleen dat konijnen niet bedoeld zijn om alleen te zijn en dat ze stapelgek was op Bugs en hij op haar.

Dus kijk ik op de site van de Knaagdierenopvang.
De meest geschikte mannen hebben al een vrouw (net als in het echte leven).
Of ze hebben geen wintervacht (lees: zijn homo).

Eigenlijk wil ik ook helemaal niet zoeken naar iemand die Bugs kan vervangen omdat Bugs voor mij niet te vervangen is.
Maar ik ben geen konijn.
En wanneer ik ga slapen liggen er minstens twee, meestal drie katten op bed waarvan zeker 1 tegen me aan.
Terwijl Snuf nu helemaal alleen slaapt.

Ziek konijn

Gisteren wou konijn Bugs niet eten. Toen vanochtend het etensbakje vrijwel leeg was, dacht ik: misschien heeft-ie toch gegeten.
Dat hoopte ik in ieder geval vurig. Nadat ik vannacht nauwelijks had geslapen omdat ik dacht: vanochtend ligt Bugs dood.

De hele dag zat Bugs met Snuf in hun huisje knus te zijn.
Zoals ze dat elke dag *bijna* de hele dag doen.
Om half twee: de ultieme test. Een bakje boerenkool direct voor het huisje.
Snuf springt eruit, Bugs niet.
Wanneer ik Bugs wat boerenkool voorhoud wil hij niets.

Ik bel de dierenarts. Ik mag alleen komen als ik nú in de auto stap.
Dus grijp ik het konijn en race naar Alkmaar. Waar ik bijna een uur moet wachten tot het spreekuur eindelijk voorbij is.

Dierenarts Martin ziet het direct: snot. De luchtwegen zijn aangetast.
Longen nog niet. Maag en darmen vrijwel leeg (niet helemaal), gedehydrateerd (maar niet helemaal). Temperatuur 39,2 C (valt mee).
Wat we hebben: een oud konijn. Dat ziek is geworden omdat z’n weerstand niet meer goed is.
Mogelijk kan het genezen. Kleine kans. Daarna zal het nog steeds niet erg sterk zijn. Dus wie weet.
We nemen alle opties door en Martin zegt (leuke manier om je te adviseren) dat als ik zou besluiten tot inslapen hij me niet kwalijk zou nemen dat ik niet alles had geprobeerd.
Vanwege al die kansen enzo.

Als Bugs alleen was geweest had ik nu gezegd: doe maar.
Maar Snuf houdt van Bugs. Ik moet voor haar proberen haar man te redden.

Dus is Bugs nu bij de dierenarts.
Morgen om 12 uur mag ik komen om hem op te halen.
Tenzij hij dan al dood is. Dan word ik gebeld.

liefde

Dit is een foto van een maand geleden.
Vanwege dit beeld houd ik dus vol.

Zou het?

Vanmiddag zie ik opeens Bugs in het warme, niet vocht- en wind-doorlatende nieuwe hokje zitten.
Hij blijkt niet alleen.
En liefst zou ik nu R. bellen met het goede nieuws (maar die is in Madrid) en bovendien: ze zaten hier nu wel een half uur maar dat garandeert natuurlijk ook niets.

Toch even de kiekjes.

Ze eet (een heel klein beetje)

Tis natuurlijk maar een cavia, dat diertje dat nu al de hele middag op mijn tafel in een kooi in een hoekje half onder het hooi nauwelijks nog zit te ademen.

Maar tis wel *mijn* cavia dus besluit ik om kwart over vier eens te voelen of ze nog reageert.
Eerst niet. Ik kan haar zomaar aaien, ze voelt koud (maar misschien moet dat?).
Dan schiet ze vooruit. Mm.
Deze cavia moet nog een kans hebben.
Dus pak ik alles voor dwangvoederen: een handdoek om haar op te zetten, een potje wortelvoer en een spuitje (en mezelf). Leg het klaar en denk: misschien eerst proberen met een stukje witlof?
In de kooi gelegd en verdomd, Carina eet.
Niet gretig zoals haar vriendinnen. Maar: ze eet.
En aangezien de bedoeling is dat de ingewanden blijven werken en het ook zéér de vraag is hoeveel wortelprut ik er met *dwang* in zou krijgen kies ik voor nóg wat witlof, en wat andijvie en nog wat dingen die ze anders lekker vindt.

Ze eet. Een beetje. Niet van harte. Maar: ze eet.
Ik ga nu optimistisch zitten zijn.

Update Carina

Caaf Carina is erg ziek en de vriendelijke vrouwelijke dierenarts uit Alkmaar Noord weet niet wat ze heeft.

Carina heeft een spuitje gekregen met pijnstiller, prednison en antibiotica.
Als ze niet wil eten moet ik dwangvoeren.

Mocht Carina de nacht overleven (waar ik niet op moet rekenen) dan moet ik morgen mijn eigen dierenarts bellen.

Leed

Ik mag uitslapen maar kan niet uitslapen.

Ik lig te malen over
– xs4all waarvan P. zegt dat ik sowieso binnen twee weken kan opzeggen
– een cavia die gisterochtend wat traag reageerde en gisteravond niet kwam eten

Vanochtend vroeg zoek ik op de site van xs4all naar ‘Opzeggen’.
Rare types daar. Ipv me gewoon informatie te geven zeggen ze: “We vinden het jammer dat u overweegt om XS4ALL te verlaten. We waarderen het zeer dat u ADSL bij ons hebt aangevraagd. Graag brengen we een aantal sterke kanten van ons ADSL-abonnement onder uw aandacht.”
Volgt een trits voordelen.
Dan helemaal onderaan:
“Voor meer informatie over het opzeggen van uw ADSL-abonnement neemt u contact op met de afdeling Sales. Dit kan op werkdagen tussen 9.00 en 18.00 uur via 020-3987666. In dit telefoongesprek wordt u geïnformeerd over de opzegprocedure en de eventuele resterende looptijd van uw contract.”

Wie heeft toch ooit het gerucht verspreid dat ze klantvriendelijk waren?

Dan de cavia (Carina).
Zodra het licht is ga ik voeren, nog in nacht-shirt en ochtendjas.
Geen Carina. Die is dood, denk ik.
Dus trek ik broek en jas aan en neem handschoenen mee om het lijkje uit het hok te halen.
1 hok open, geen Carina.
Tweede hok open, wel Carina, die ik zomaar kan pakken = slecht teken bij mijn wilde cavia’s.
Ze ademt zwaar, vind ik. Maar ziet er verder goed uit.
Wat te doen, wat te doen.

Ik bel mijn eigen dierenarts die geen dienst heeft. Ik bel R. of ik voor een cavia die pips is een vervanger (‘spoedgevallen’) kan bellen.
Ik besluit van wel. Er blijkt een inloopspreekuur om 11 uur. In Alkmaar-Noord. Daar ga ik nu heen.
Tenzij Carina eerder dood is.
Dan hoeft dat natuurlijk niet.

Met de caven naar de dokter

R. en ik namen caaf Snuitje en ook caaf Cecilia mee naar dierenarts Theo.
Omdat we hun vachtjes wat mottig vonden.
Terecht. Want allebei hadden ze mijt en allebei kregen ze een prikje (krijs!!!) en toen ook nog een mini-dosis Stronghold in de nekjes.
Over een week moeten we terugkomen voor nog een prik en een week later (wanneer Obama heeft gewonnen) nóg een keer. Ook kregen we Stronghold mee voor alle andere caafjes voor het geval die ook mijt hebben/krijgen.

Dus vingen we (nou: vooral R.) tien caafjes, deden die in een grote kooi en daarna viste R. ze er 1 voor 1 uit en duwde Stronghold in hun nekjes.
De caven deden alsof ze werden vermoord en vergaten hun ordeal exact tien seconden later toen ze ontdekten dat er verse boerenkool en wortel in de ren lagen.

Die wortel kwam van de aardige mevrouw in De Rijp. Ze verzekerde me dat ik hem ook zelf kon eten. En haalde toen nog twee wortels uit de zak omdat ze morgen soep ging maken.

’n Mooie Dag

Gewenst gekregen door Jeroen Tjepkema wanneer ik weer binnenhol na rondje knagers verzorgen tijdens reclame-nieuws-reclame van 8 uur.
Nadat hij me volstrekt serieus heeft onthuld dat dit de Internationale Handenwassen-dag is.
Zodat ik me verbaas dat het Filiaal van het Radio 1 Journaal daar niet over gaat.

Wat wordt het trouwens laat licht.
Vorige week deed ik rondje knagers nog om half acht.

Opera en echte liefde

R. en ik aten pizza in de pizzeria tegenover de Stopera.
Het vriendelijke meisje dat bediende gooide eerst bijna de drank over ons heen en kon mijn ‘een pizza frutti di mare’ niet noteren maar wou liever het nummer weten “want dat is makkelijker”.
De pizza was lekker.

Daarna gingen we naar Boris Godoenov. De zaal was laaiend enthousiast.
Ik vond er niets aan, maar dat kan ook komen omdat ik verschrikkelijk moe was.
Ik kon mijn ogen nauwelijks open houden en soms zelfs helemaal niet.
Tweeëneenhalf uur vond ik érg lang zonder pauze.

Vlak voor ik thuis weg ging zag ik Bugs en Snuf gezellig zitten cuddlen.
Ik kiekte ze met het toestelletje dat meestal niet zo scherp fotografeert. Deed het ook nu niet.
Maar ik word heel vrolijk van dit soort kiekjes.

 

 

 

 

Update konijnen

Gisternacht ging het goed, vannacht slaat de jetlag weer toe.
Zodat ik om vier uur opsta en het radioprogramma De Nachtdienst hoor.
Eerst vind ik het wel leuk, dan gaat het me vervelen. En om kwart voor zeven denk ik: zal ik proberen nog wat te slapen.
Ik probeer, het lukt, maar mijn innerlijke onrustklok jaagt me om half acht naar het raam. Ik moet weten hoe het met Snuf gaat.

Snuf is er nog en ze beweegt. Dat ziet er goed uit.
Snuf zit nog in hetzelfde hoekje als gisteravond. Dat is minder (denk ik).
Naast Snuf: Bugs. Die uitstraalt dat hij erg blij is met zijn nieuwe, geile vriendin.

Ik ga naar beneden en breng Snuf een bakje voer. Ze tast toe (= goed).
Bugs, die even was weggelopen, tast nu óók toe in hetzelfde bakje – waarop Snuf terugdeinst (=minder goed).

Ik geef ook nog hooi. Ik probeer Bugs af te leiden met elders een ander bakje.
Lukt niet.

Situatie een uur later.
Snuf zit nog steeds in haar hoekje. Nu alleen.
Ik ben bang dat ze het nu verder echt zélf moet doen.

Snuf est arrivée

“Er is u verteld dat ze bijt” vraagt het vriendelijke meisje in de Knaagdierenopvang bij het hok van Snuf.
Nee, dat is ons niet verteld. Op hun site stond dat haar karakter “lief en goed” was.
Maar we willen niet flauw zijn dus Snuf gaat mee in het mandje en omdat ze al 8 is en dus waarschijnlijk gauw dood hoeven we geen 20 Euro voor haar te betalen maar slechts 10.

Hier komt Snuf snel uit haar mandje en maakt kennis met Bugs. Die haar alle hoeken van de ren laat zien (in hoog tempo) en de plukken wit haar vliegen in het rond.

R. heeft voor alle zekerheid een stukje ren afgerasterd voor het geval het helemaal niet ‘gaat’ en ze daar voorlopig kan worden gehuisvest. Maar we kiezen voor het eerst gewoon proberen omdat als het wél gaat, ze zo sneller aan elkaar gewend zijn dan na eerst een tijd naar elkaar loeren door het gaas.
Snuf trekt zich terug in hoekjes waar Bugs aan haar ruikt. En, lijkt het, zachtjes aan haar knabbelt (proeft?). Tot ze weer gaat rennen wat hem irriteert en dan rent hij grommend achter haar aan.
Echt vechten wordt het niet, dus we verklaren de situatie tot ‘hoopvol’ waarna ik R. naar de bus breng. Weer terug zie ik dit (slechte foto door zoninval).

Dát ziet er echt goed uit.
Dan gaat Snuf weer hollen, Bugs wordt boos, hij holt ook maar gromt niet meer.
Tien minuten later:

Dit herhaalt zich. En nu (Snuf is er nog geen anderhalf uur) zitten ze zoet naast elkaar.
Soms kost geluk niet meer dan een tientje.
(en betere foto’s volgen)

Konijnen

Toen ik weg was en R. hier dapper deed alsof alles leuk was, voltrok zich een drama.
Konijn Ginny ging dood.
Zomaar. Van de ene dag op de andere lag ze dood in haar hok.
Haar maatje Bugs moest een nieuw maatje hebben. Omdat een konijn alleen niet alleen een konijn alleen is, het is ongelukkig.
Op de foto: Ginny is het hangoorkonijn.

Dus nam R. contact op met de Knaagdierenopvang waar hij een week later Snoopy mocht komen halen. Een moeilijk plaatsbaar konijn nl niet aardig voor mensen.
Snoopy bij Bugs gezet. Ze waren niet vijandig, wel nieuwsgierig. En toen R. ze ‘s avonds eten gaf stonden de bakjes op een meter van elkaar.
De volgende dag was Snoopy verdwenen.
Paniek.
R. belde met mij (niet dat dat iets hielp) en hing posters op.
Ook dat hielp niet.

R. bracht verslag uit aan het Knaagdierencentrum.
We spraken af dat als het konijn opdook hij me op elk moment kon bellen, al was het midden in de nacht. Maar geen konijn.
Nu is Snoopy twee weken weg. De kans dat ze wordt gevonden is klein.
Bugs is nog steeds ongelukkig.

Stiekem had ik gehoopt dat R. een nieuw konijn zou regelen.
Die liet dat (terecht!) over aan mij.
Dus mail ik vandaag het Knaagdierencentrum met de tragische update en: mogen we nóg een konijn. En got, wat klinkt dat ziek. Maar zieker zou zijn: voor een tientje een nieuwe halen bij Ranzijn.

Ik mag een nieuwe.
Of eigenlijk: een oude.
“Snuf is een leuk zwart-wit konijn en al aardig op leeftijd. Ze is al 8 jaar.
Helaas werd er naar Snuf niet meer omgekeken en is besloten Snuf hier te brengen.
Ze zoekt dan ook een wat oudere, gecastreerde man waarmee ze haar laatste jaren kan doorbrengen.
Karakter: Goed en lief.”

Ik mag ook een bijna-nieuwe. De beeldschone, 3 jaar oude Ellen (steenkonijn met wildkleur).
Het wordt Snuf.
Volgende week gaan we haar halen. En dit keer plaatsen we haar niet meteen bij de ondanks zijn leeftijd (7) misschien wat érg enthousiaste Bugs maar eerst met een gaas ertussen.