Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Paradigit PC is opnieuw kapot

Drie weken is de PC thuis na 3,5 week in reparatie te zijn geweest.
Vandaag heeft hij opeens geen contact met muis en toetsenbord.
Ik zet hem uit via de knop op de toren (anders kan immers niet) en weer aan.

De monitor zegt dat hij geen signaal krijgt en dan: Monitor is going to sleep.
Ik druk alle stekkertjes en plugjes goed aan, probeer het nog eens.
Zinloos: de monitor blijft zwart (en slaapt).

Ik sluit de Dell laptop op de monitor aan om te testen of hij het wel doet.
Stiekem hopend dat het dit keer de monitor is die het heeft begeven.
Maar de monitor doet het.

Paradigit gebeld.
Met Vincent.
Ik bied aan: mijn reparatienummer en/of mijn referentienr.
Hoeft-ie niet.
Ik beschrijf het probleem.
O, de voeding, zegt Vincent.
En nu moet ik dus met meenemen van de reparatiebon en de aankoopfactuur naar een winkel.
Nee, zeg ik, ik heb verzekerd dat hij wordt opgehaald.
Dat kon niet, zegt Vincent. Dat kan wel, zeg ik. En ja: ik heb het oorspronkelijke ordernummer.

Vincent doet navraag.
De PC kan inderdaad opgehaald.
Maar de desbetreffende persoon die moet afspreken wanneer is er even niet.
Hij zal me terugbellen.
Ik zeg dat ik ervan uitga dat de PC nu niet nog een keer 3,5 week weg is.
Dat moet ik met de desbetreffende persoon bespreken.
Die me binnen het uur zal bellen.

Dat was een uur geleden.
Over nog een uur bel ik opnieuw de Helpdesk.
Maar misschien hoeft dat niet en heeft de desbetreffende persoon dan allang gebeld en aangekondigd dat-ie de PC vanmiddag nog hoogstpersoonlijk aan huis komt repareren.

Paradigit (openen die kast!)

Een halve minuut voor 12: Twan van Paradigit.
Hij moest me bellen.

We gaan naar Schijfbeheer.
We zien géén tweede harde schijf.

Weet ik zeker dat ik een tweede harde schijf héb?
Ja, dat weet ik heel erg zeker.

Twan haalt er mijn bestelling bij van twee jaar geleden. Ik heb inderdaad een tweede harde schijf. En die zien we niet.

Dus, denkt Twan, moet de kast open.
Hij kán die laten ophalen.
NEE.
Ik kan er ook mee naar een filiaal.
NEE.

Ken ik misschien iemand die de kast kan openen?
Ja. Zelf kan ik het trouwens ook. Zo weet ik óók dat ik een tweede harde schijf heb.
Maar ‘even kijken of er een kabeltje moet worden aangedrukt’- dat zie ik me zo gauw niet doen.
Zeg ik.

Wanneer ik die iemand in huis heb mag ik Twan weer bellen.
Wanneer werkt Twan, vraag ik.
Door de week.
Maar meestal niet op woensdag.

Zodat ik nu zit te denken: hoe moeilijk kan het eigenlijk zijn.
Die kast. Dat kabeltje.
Als ik nou morgen wanneer de PC is afgekoeld ‘m gewoon openschroef.
Voelen of alles stevig zit aangedrukt, dat moet toch te doen zijn?
Kan ik ook bij de tv wanneer die een raar beeld geeft.

Paradigit (ik houd vol)

Ik klaag op twitter over (en @) Paradigit.
Omdat ik goede ervaringen heb met naming and shaming op de sociale media.
Met Martin Schilder Autoverhuur heeft het me nog een grote taart opgeleverd,
“Ai!”reageert Paradigit. Dat moet telefonisch op te lossen zijn! twitter even je telnr.
(heel goed!)

Ik geef mijn telnr om 13.15 uur door.
Waarna ik mijn mobieltje steeds bij me draag, klaar om wanneer Paradigit maar belt naar de PC te hollen en me te laten instrueren.

Nu is het kwart over zeven ’s avonds. Zes uur later dus.
Paradigit heeft niet gebeld.

Paradigit (houdt het dan nooit op)

De PC is terug (hoera) en ik ben bezig hem weer op te tuigen.
Wat veel tijd kost en niet meevalt en eerst dacht ik ‘easy does it’ (nl een uurtje per dag) maar toen dacht ik: laat ik het nou maar zo snel mogelijk af maken.
Dus vanochtend alweer om half zeven ermee bezig.

Wat me al opviel en waarvan ik eerst dacht: daarover breek ik pas morgen mijn mooie hoofdje, is dat de 2e harde schijf meldt dat hij ‘niet toegankelijk’ is.
Net Paradigit gebeld.
En met de aardige jongen aan de telefoon ontdekt dat een domkop op de reparatie een fout heeft gemaakt.

Wat nu?
Naar een Paradigit-winkel, suggereert de jongen.
Mijn dichtstbijzijnde is in de Amsterdamse binnenstad leg ik (opnieuw) uit.
Dat is geen optie.
Dan een andere winkel dichterbij. In mijn dorp misschien? Daar zijn geen winkels!

Vervelend, beaamt hij.
Ik zeg zo vriendelijk mogelijk dat ik me realiseer dat hij het niet kan helpen zodat ik mijn woede niet op hem ga koelen.
Dat stelt hij op prijs.

Maar ik ben dus ERG BOOS!

Paradigit

Donderdagochtend vertelde mij Paradigit (toen ik ze zelf belde met de vraag hoe het toch met mijn kapotte PC was) dat ze daar toevallig *net* aan zaten te werken.
Ik: heb ik ‘m volgende week terug? daarover zouden ze deze week contact opnemen.

Vandaag bel ik ze.
Geheel voorbereid op ‘we zeiden toch: don’t call us, we’ll call you’ en dan slappe excuses maken en vervolgens even doorzeuren in de hoop wat peper te stoppen in de trage Paradigit-kontjes.

Ik tref Jeffrey die me wat slaperig ‘goeiemiddag’ wenst.
Hij zoekt het uit.
En hij vindt: dat de PC op 22/6 naar mij is verzonden.
Eh? dat was vrijdag. Wanneer komt hij dan?
Dat weet Jeffrey niet. Het kan ook zijn, denkt hij behulpzaam mee, dat de PC niet vrijdag maar pas maandag aan UPS is overhandigd.
Ik: dan krijg ik hem vandaag of anders morgen?
Zou kunnen, zou ook niet kunnen. Zodra Paradigit het apparaat aan de vervoerder heeft overhandigd trekken ze er, zo begrijp ik, de handen vanaf.

Ik dank Jeffrey zeer hartelijk.
En houd ‘waarom bellen ze me verdomme niet zoals afgesproken!’ voor me.
Tot ik het hier opschrijf.

Paradigit

Drie weken geleden stuurde ik mijn PC naar Paradigit.
Hij zou na “drie of vier weken” zijn gerepareerd.
Vandaar dat ik vandaag mijn telefoonangst overwon.

Ik had het reparatienummer niet bij de hand maar hoopte dat de Helpdesk toch kon achterhalen hoe het met mijn PC was.
“U hebt wel veel accounts bij ons” zei Mark van de Helpdesk.
Dat kan kloppen, ik kocht er vroeger vaak.
Het was de PC van twee jaar geleden, zei ik.

“Waar hebt u die gekocht?”
Huh? “Bij Paradigit.”
(waar anders)

Mark zou “even een telefoontje plegen”.
En nee maar, hoe is het mogelijk, toeval bestaat: ze waren NU net met mijn PC bezig.
Z’n moederbord moest vervangen.

Ik: “Krijg ik ‘m dan volgende week terug?”
Ik zou volgende week gecontacteerd worden.
Ik: “Maar krijg ik ‘m dan volgende week terug.”
Ja.

Hoi.

Warm

Guus ligt graag waar ik zit.

Beneden naast (bij voorkeur: op) de puzzel.
Boven op mijn bureau.

Soms links van me, een enkele keer rechts.
Maar als het even kan direct voor me, voor het toetsenbord.

Althans, wanneer ik een gewoon toetsenbord gebruik.
Nu ik me behelp met de Dell laptop, ligt Guus op het hoekje.
Lekker warm is dat.

Zodat wanneer ik even naar elders ga, ik de deksel niet dichtklap.
Wel let ik erop dat ik geen mail of twitter heb openstaan.
Want je weet nooit wat Guus anders door even te verliggen namens mij de wereld zou inzenden.

Starting all over again

Ik heb een nieuwe Ultrabook.
Wel in de eigen, oude doos, want, zei de jongen misprijzend: ik had niet de hele verpakking meer.
Klopt. Ik had het piepschuim waarin de notebook was verpakt weggegooid.
Aangezien, zei ik: “Ik niet had verwacht dat ik hier binnen tien dagen zou staan omdat-ie kapot was.”

De jongen bij de kassa van MyCom zei dat de technische afdeling eerst moest vaststellen of de ultrabook echt kapot was.
Een knul van pakweg 18 achter die balie deed ‘m open en vroeg wanneer ik nou problemen had.
Alsof je een blauw scherm kunt toveren door op drie toetsen te drukken.

Andere knul (deskundiger) had het over Logboek.
Waarover ik kon vertellen want dat controleerde ik al dagen vlijtig en ik had er zelfs dingen uit geprint – kijk maar.
Hoe kwam je in dat logboek en waar moest je dan kijken, vroeg de knul.
(wat me deed twijfelen aan wat je moet kunnen om bij MyCom technisch expert te zijn)

Gelukkig had de andere jongen er veel meer verstand van en die sloot alle vage twijfels direct kort.
Zodat ik toen de nieuwe kreeg in de oude doos.

Vanavond staat hij op te laden.
Morgen kan ik opnieuw installeren.
Waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb.

Dit typ ik op mijn bejaarde Dell notebook met Windows XP.
Die twee weken geleden opeens niet meer wou opstarten.

Ultrabook kapot

Al snel vertoont mijn nieuwe Ultrabook kuren.
Hij blijft hangen. Hij geeft (o schrik) een zwart scherm.
Hij zegt dat ik Windows verkeerd heb afgesloten (wat ik echt niet deed).
Hij geeft… een blauw scherm.
En dan… nog een blauw scherm.
En vanmiddag wéér 1.

Ik noteer iets waarover hij klaagt, ik google het en wat ik vind maakt me niet vrolijk.
Ik bel MyCom Alkmaar, vraag of ze morgen direct kunnen repareren als ik ermee langs kom.
‘Direct’ omdat de ultrabook is ter vervanging van een PC die óók al kapot is zodat ik anders helemaal zonder internet zit.
De aardige jongen aan de telefoon doet begrijpend (geen internet = bijna dood).
Hij heeft de oplossing: ik krijg een nieuwe.
Want als deze zo snel foutmeldingen gaf, is het gewoon een fout apparaat.
Geen probleem, ruilen ze morgen even om.

Heel aardig natuurlijk, afgezet tegen het moeizame gedoe van Paradigit.
Maar dit betekent dat ik helemaal opnieuw moet beginnen met alles installeren.
Alle moeite van een hele week prutsen voor niets.

Hello? anybody home?

Ik weet dat er mensen zijn die hun hele internetleven beleven vanaf een laptop maar ik vind het onwennig.
Geen groot scherm om recht voooruit naar te kijken.
Veel gekoesterde programma’s weg of alleen indirect te benaderen.
En wanneer dan ook de verse nog geen week oude Samsung een ernstige foutmelding geeft, vliegt het me aan.

Ik lees over de nieuwe VN Thrillergids en denk: dat wordt prettig ontspannen en boeken en schrijvers aankruisen die ik wil proberen.
Eerst naar de benzinepomp. VN? Nee, dat hebben ze niet. Wel Elsevier.
De Plusmarkt dan. Ook geen VN.
De website van VN – die is aan het restylen en pas een paar uur later te benaderen.
Toen daar dit nummer besteld.

Intussen krijg ik via de nieuw geïnstalleerde Eudora best veel spam en best weinig gewone mail.
Zodat ik denk: zouden mensen mij mailen op een adres dat ik niet op Eudora heb geactiveerd? Maar degenen die ik kan bedenken van wie ik mail verwacht mailen naar de adressen die ik wél heb aan gezet.
Waarom mailen ze dan niet?

Het enige waarop ik de klok gelijk kan zetten is egel.
Hij weet dat ik tegen tien uur 2 gebutste eieren voor hem neerleg zodat hij die om tien uur, soms tien over tien, lekker leeg slurpt.
Dan is het nog net licht en als beloning voor mij omdat ik er lol aan heb hem te zien komt hij uiterlijk tien over tien en niet een half uur later.

Aangezien egel niet gek is en investeert in de toekomst.

PC kapot

Na een laatste backup en toen dapper de hele PC terugbrengen in de oude toestand en daarna alle intussen verschenen updates installeren bleek dat de PC kapot was.
Hij bleef nl extreem langzaam afsluiten en weer opstarten zodat ook de aardige Ralph van de Paradigit Helpdesk zei: dat moet de hardware zijn.

UPS komt hem vrijdag halen.
Dan wordt hij door Paradigit onderzocht en krijg ik hem 3-4 weken later terug.
Dat vind ik heel lang mn omdat mijn ultrabook niet is ingericht op vervanging van een grote PC.
Opslag van bestanden kan door er mijn externe HD aan te koppelen maar veel van die bestanden zijn in WordPerfect.
En dan heb ik het over bestanden waarin staat waar de handel van mijn Winkel is opgeborgen. Concreet: in welke doos welke magneet zit.
Openen met bv Kladblok blijkt geen optie (geprobeerd) – dat wordt wartaal.
Maar WP op de notebook zetten kan amper wegens onvoldoende ruimte.

Ook dacht ik korte stappen snel thuis te zijn door m’n hele Eudora te kopiëren en over te zetten op de Samsung.
Zo zette ik ‘m eerder ook op de PC (probleemloos). Nu geeft hij elke tien seconden een raadselachtige foutmelding.
Dit gaat dus niet werken.
Webmail is in mijn geval ook niet een alternatief omdat ik véél mailadressen heb.

Wie overweegt iets te commenten als ‘maar over 4 weken heb je weer een fijne, schone computer!’ kan zich net zo goed meteen ontvrienden.

Het einde nadert

Ik weet dat ik eraan zal moeten geloven.
Ooit (snel) komt het moment dat de PC via de herstel DVD moet worden teruggezet in de fabriekstoestand.
Als ik geluk heb doet hij het dan weer en hoef ik alleen alle programma’s en bestanden die er ooit op stonden en waaraan ik hecht terug te zetten.
(En wie nu reageert “o, is dat álles” heeft dat duidelijk nog nooit hoeven doen)

Als ik minder -relatief- geluk heb doet hij het dan nog steeds niet en is het een hardware probleem waarna het onwillige Paradigit eindelijk in actie komt.

Mijn idee was steeds: zolang-ie het doet, grijp ik niet in.
Maar nu loopt de PC weer vast. IE is niet vooruit te branden en evenmin uit te zetten.

Ik denk dus dat ik morgen afscheid moet nemen van wat ik hád en op hoop van zegen de plons in het diepe moet maken.
Waarbij ik eerst dacht: gelukkig heb ik de Samsung (waarop ik dit nu ook zit te tikken).
Maar als de PC los is van de router, hoe komt de notebook dan online?

*angstig hartje*

Worstelen met techniek

Gisteren zit ik opgewekt de nieuwe ultrabook op te tuigen maar helemaal opgewekt ben ik toch niet aangezien de PC ‘raar’ doet.
Laat ik de details maar even laten zitten.
Dan, ergens in de middag doet de PC weer ‘normaal’.
Zodat ik tegen beter weten in denk dat hij even een slechte bui had maar nu weer okee is.
Dus waag ik het erop en zet ‘m wanneer ik ga slapen uit zoals ik ‘m normaal uit zet.
Afmelden doet de PC. Dan afsluiten en dat héél lang.
Zodat ik denk: bekijk het maar. En: ik zie je morgenochtend wel weer.

Maar een half uur later gluur ik toch eens naar de kast waarop het aan-lampje nog brandt.
Ik klik de monitor weer aan en zie deze boodschap.

Vanochtend de PC weer aan.
Hij vertelt me dat de PC gisteren verkeerd is afgesloten. Wil ik naar een oplossing zoeken? Jazeker.
Dus zoekt-ie maar hij vertelt mij niks meer en nu ‘doet-ie ut’ dus zolang hij het doet hou ik me weer voor de gek.
Nou ja, een beetje.

Wat me eigenlijk het meest ergert is dat ik zo minder plezier heb in de Samsung.
Omdat die niet mijn leuke nieuwe speeltje wordt maar toch een reserve voor de grote jongen.
En daar is hij niet voor gekocht en ook niet op gebouwd.

Spelen

De PC speelt met mij.
Hij wil niet uit, hij zet zichzelf in slaapstand, hij zegt dat ik als eigenaar er lekker puh! niet meer in kan maar een andere gebruiker wel en als ik dan als ‘andere gebruiker’ er in ga mag ik er als eigenaar tóch in.

Voor alle zekerheid kijken of er een Windows Update is? No way! Proberen het probleem ‘ik kan niet updaten’ te verhelpen – haha!
Via de verkenner iets checken – grapje! daar kom ik natuurlijk niet in!
Zo modderen we de hele ochtend en de helft van de middag door en dan opeens komt de PC tot rust en kan ik wél doen wat ik wil.
Met mate natuurlijk. Wanneer ik een nieuwe driver voor de nieuwe printer probeer binnen te halen (wat Windows zélf voorstelt) loopt alles weer vast.

Ik krijg de indruk dat de PC een spelletje met me speelt.
Uitdagen en pesten en frustreren en dan weer even de teugels laten vieren en wanneer ik dan denk ‘probleem gelukkig weer opgelost’ keihard dwars gaan liggen.
Waaróm hij dat doet kan ik niet bevroeden.
Misschien simpelweg ‘omdat het kán’.

Murphy’s wraak

Vandaag krijg ik de nieuwe ultrabook.
Hij wil eerst opgelaad, dan sloop ik de allerergste bloatware uit z’n systeem (wat ik niet snap laat ik maar even zitten).
Ik verheug me erg op hem de komemde dagen heel mooi optuigen.

Ik switch naar de PC en laathetnietwaarzijn: die vertoont dezelfde kuren als een aantal weken geleden. Hij wil vensters niet openen of sluiten, reageert dan helemaal niet meer op IE.
Ik sluit ook Eudora en wil opnieuw opstarten.
Maar hij blijft hangen bij het afsluiten.
Net als toen.

Hij is dus NIET hersteld.
En degene die me vorige keer hielp kan nu op z’n vroegst woensdag.

Besteld

Ik ben al ruim een half jaar zoekende naar een nieuwe, leuke, kleine maar wel sterke notebook.
Een ultrabook. Maar ja wélke.
Bij elke test staat wel een ‘jamaar’ dat me ernstig doet twijfelen.

Zojuist de knoop doorgehakt en besteld en als het goed is komt-ie morgen met PostNL aan huis.
Nee, ik vertel niet welke ik koos en ook niet bij welke webwinkel.
Aangezien ik geen zin heb in “maar X is toch véél beter?!” en “hoe kun je dáár nou bestellen?!”

Toen ik nog zoekend was heb ik via deze weg maar van 1 iemand goede adviezen gehad (haar ben ik nog steeds dankbaar).
Verder was het net als met mijn rug: veel “zou je niet”s en “je moet dit” en “nee, je moet dát” en “ik zou….”

Misschien heb ik net een kostbare miskoop gedaan maar dat wil ik dan graag zelf ervaren en niet nu al de put in worden gepraat.
Los daarvan heb ik mijn lezers uiteraard zeer hoog.

Inlog Ziggo

Iets dat na het prutsen aan de PC moest is opnieuw alle wachtwoorden invoeren voor al mijn (=veel) mail-accounts.
Ik verzamelde ze laatst al toen ik de Dell laptop aan het optuigen was.
Ook toen kon ik er 1 niet vinden: die van ziggo.
j.doomen@multiweb.nl

Ik heb twee wachtwoorden genoteerd in mijn kleine wachtwoordenboekje.
Ik probeer ze allebei.
Authentication failed.

Ik probeer of ik bij Ziggo mijn wachtwoord kan wijzigen.
Dat kán wel maar dat stuurt Ziggo dan aan mijn j.doomen@multiweb.nl-adres – waar ik niet bij kan.

Ik mail mijn webmistress of zij wellicht dat wachtwoord weet (ze weet een hoop van mijn wachtwoorden).
Helaas.
Ze stelt voor: is er geen webcare via twitter die je dit kunt voorleggen.
Dat doe ik. Maar daar hebben ze al 22 uur ‘vrij’ dus daar krijg ik op z’n vroegst morgenochtend een reactie.

Mocht jij me willen bereiken: doe het niet via dat @multiweb-account.

PC

De PC doet het weer.
Zo’n beetje.
Hij wil meestal niet zelf afsluiten (wat dan via zijn knop moet waarna hij in het windows logboek een kritieke fout noteert).
Wanneer hij opstart doet hij daar erg lang over en geeft dan als fout iaStor.
Dat heeft te maken met raid en met het moederbord.

Het kán zijn dat er iets fout is in de afstelling van raid.
Het kan ook zijn dat 1 van de raidschijven ter ziele is.
En een Windowsfout is ook een optie.

Dat kan uitgetest door Windows via een bij te plaatsen extra HD op de PC los te laten.
Maar die extra HD hadden we niet dus die moet ik eerst aanschaffen en dan zien we over een paar weken verder – aangenomen dat de PC het zo lang blijft doen.

Nu (morgen) ga ik ook een nieuwe externe HD kopen om dan zéér veel back-ups te maken.
En iemand vragen om de printer uit de doos te halen want die staat intussen wel op mijn kamer maar ik krijg ‘m er niet uit.

Ik ben kapot maar te moe om te slapen.

Printer

Omdat mijn HP printer de geest heeft gegeven ga ik naar Office Centre om een nieuwe te kopen. Ik voel wel wat voor de Canon die voor 35 Euro in de aanbieding is. Omdat hij goedkoop is en vrij klein.

Niet doen, zegt de verkoper.
Want deze is vooral geschikt voor foto’s en kijk eens hoe weinig hij afdrukt per cartridge en wat hij me echt zou aanraden is de HP printer die nu in de aanbieding is. Alles erop en eraan en om jaren heel veel plezier van te hebben en o, wat drukt-ie veel af voor een cartridge.

Mm.
Is er ook een HP, vraag ik, die het doet met cartridges nr 22 en 56? Daar heb ik er nl nog een hoop van voor de oude printer.
Nee. En waarom verbaast dat me nou niet.

Ik laat me dus de door de verkoper aanbevolen printer aanpraten.
Met extra cartridges aangezien de meegeleverde natuurlijk maar voor een tiental printjes voldoende zijn.
En een USB-kabel. Die heb ik, zeg ik.
Jamaar, zegt de verkoper, tegenwoordig zijn ze veel sneller.
Het voelt als flauwekul maar doe dat dan ook maar.

Bij de kassa blijk ik voor 180 Euro te hebben ingekocht.
Het had meer kunnen zijn want ze adviseerden me ook nog een extra verzekering voor 3 Euro per maand maar mij leken de twee jaar die al vast op dit ding zitten voldoende.