Over mezelf en andere dieren
zei ik al dat ik sinds een uur over ben op de nieuwe PC?
Even een achteloos trotse foto gemaakt.
Leve mijzelf!
(en wie het klagen en het niet-snappen en de wanhoop juist zo leuk vond – vrees niet, er is nog érg veel niet gelukt maar daar heb ik het nu even niet over)
Al de hele ochtend pompt TeamViewer bestanden van mijn oude PC naar mijn nieuwe PC.
Daar zag ik dus nodeloos tegenop, dat programma aan het werk zetten.
Zelfs *dit* kind kan ermee de was doen.
Stiekem zit ik te denken: zal ik óvergaan?
Dit stukje tik ik nu ook op de nieuwe PC.
Dadelijk de mooie monitor eraan koppelen, printer en scanner erin en dan wel zien wanneer het schip strandt en naar bevind van zaken handelen.
Maar, zegt een (verstandig) stemmetje: dan tart je wel het lot.
Maar, zegt een (onverstandige) ik terug: waar is het lot ánders voor als je het niet mag tarten.
Ik sta om zes uur op en zit vol goede voornemens en plannen.
Die allemaal betrekking hebben op de nieuwe computer.
De wereld kan ik aan (nou… de nieuwe computer althans, en die ook nog maar een beetje, maar ik bedoel: ik heb er zin in).
Dan is het half negen en uit gaat de oude computer en ook het licht en de telefoon en nog veel meer.
Stroomstoring.
Die, belooft de mechanische stem van de storingsdienst, om 11 uur verholpen zal zijn.
Dat kan nog nét, denk ik dan. En ruim een boekenkast op.
Alleen wordt elf uur twaalf uur en nu is het tropisch in mijn werkkamer en ben ik kapot van het niets doen.
Toch (dappere ik!) geprobeerd of ik iets snapte van Teamviewer.
Een prog waarmee je een hoop kunt o.a. bestanden van Pc naar andere Pc zetten.
Het zegt dat het héél makkelijk is. Alleen zegt het niet hoe het werkt.
En de fut om dat nu, terwijl mijn potentiële werkdag al meer dan half voorbij is in de bloedhitte toch te gaan ontdekken (lees: proberen te ontdekken) ontbreekt.
Voor alle zekerheid: ga lekker in de tuin zitten is niet wat ik nu wil horen bij 30 graden en een tuin op het ZO zonder wind.
Vandaag ben ik op avontuur in computerland.
Ik zet WP Office X4 op de nieuwe PC, download de Nederlandse module en ja hoor – het werkt.
Ik zet Microsoft Office 2007 op de nieuwe PC – dat werkt ook.
Ik *wil* graag Clipboard Express erop zetten (dat is een érg makkelijk klein progje dat wachtwoorden onthoudt).
Ik ontdek hoe je Windows 7 ev toch zo’n oud prog aan de praat kunt laten krijgen (=nuttig).
Maar bij Clipboard Express werkt het helaas niet.
Dan is er nog het programma Verjaardagen waarmee mijn computer elke dag opstart om me er o.a. aan te herinneren dat de zakken met plastic aan de straat moeten. Dat doet het evenmin.
Máár: eindelijk verdiep ik me in de google-agenda en kijk eens wat handig!
Dan gaat de bel en de postbode overhandigt me Leer jezelf snel Windows 7 en Windows 7 Het complete boek.
Snel even in gebladerd. Prima boeken lijken me dit.
Intussen ook nog de printer in de nieuwe PC geduwd en verdomd: hij doet het zonder zoeken naar software en drivers of aan/uit zetten van wat dan ook.
Ik durf het nauwelijks te zeggen, bang dat ik dan een noodlot over mezelf afroep, maar: ik begin er schik in te krijgen.
Hoe doen anderen dat toch als ze een nieuwe PC hebben?
Dolenthousiast intuïtief ermee aan de gang?
Huppatee allerlei progjes erop gooien, drijvertje hier drijvertje daar zoeken en downloaden en z’n plekje laten vinden?
Ik ben panisch.
Ik laat ‘m maanden staan en nu is het zover en heb ik ‘m een paar keer aan gehad en dat kost me dan vele niet-productieve uren waarin ik op google dingen zoek die ik niet vind en heel veel vind (ellende!) dat ik niet wil vinden.
Ik dacht: ik koop een boek.
De site van SchoonePC vind ik helder dus dacht ik: ik koop dat boek over Windows 7.
Eenendertig Euro.
Vandaag komt het en ik kan er geen touw aan vastknopen.
Omdat het geen antwoord geeft op mijn basisvragen: hoe tuig ik het kreng op? waar zet ik wát?
Zodat ik via ComputerCollectief nog twee boeken bestel.
Tweeënzestig Euro.
Die boeken komen morgen of anders overmorgen.
Intussen zou ik er goed aan doen weg te blijven van google. Daar in elk geval geen Windows-vragen te stellen.
Omdat het alleen maar tijd kost en zinloos is en het me nerveus maakt.
Helaas.
Vanochtend maak ik een te-doen-lijstje.
Met érg weinig klussen erop – op aanraden van R.
1 ding heb ik voor elkaar gekregen (en dat stond niet op het lijstje) en dat was Panda activeren op de nieuwe PC.
Verder stelde ik aan Paradigit per mail vragen over de nieuwe PC. Om elf uur een mail: wanneer het mij schikte om daar een uur voor uit te trekken.
Een uur? Haha. Dacht ik. Dat is toch binnen max 10 minuten uitvoerig beantwoord?
Tien minuten later gaat de telefoon en ontdekken we dat de Helpdeskmedewerker niet in mijn PC kan kijken.
Ik zou hem een bestand moeten toesturen maar een maagdelijk Windows 7 heeft geen mailprogramma.
Dus beschrijf ik wat ik zie. Dat maakt het niet duidelijker.
Kan ik een printscreen maken? Ja! dat kan ik! (pas een half jaar maar dat doet er nu niet toe)
En dan via een usb-stick op de andere PC zetten en toemailen.
Toen (omdat sommige beelden zich niet lieten printscreenen) ook nog foto’s gemaakt van het beeld.
Nu (ruim viereneenhalf uur later) zijn we in het stadium beland dat ik de mailtjes van de Helpdesk als volstrekt cryptisch begin te ervaren en dus écht domme vragen ga stellen. Althans dat denk ik.
Dit is Sammie vanochtend toen ik bezig was met het maken van dat lijstje.
R. en ik gaven twee uur van ons leven aan het verwijderen van onkruid uit de tuin.
Op mijn verzoek concentreerde R. zich op de brandnetels. Hij rukte er idioot veel uit maar ik slaagde erin er toch nog een paar per ongeluk te grijpen (au!).
Intussen liet ik Onecare mijn oude PC doormeten op virussen. Hij vond er 1. Zodat ik het PCHelpforum inschakelde en de rest van de dag kwijt was aan het draaien van allerlei progjes en van alles in en weer uitschakelen en downloaden en verwijderen en toen in Veilige Modus defragmenteren.
Ik ben gesloopt.
Ergens dit voorjaar kocht ik een nieuwe computer.
Daarmee ging alles mis en toen kwam hij terug van repareren vlak voordat ik naar Amerika ging.
Eenmaal weer hier had ik er absoluut geen zin in ermee aan de slag te gaan.
(lees: ik was als de dood)
Zodat ik al stiekem dacht: als ik het nu eens uitstel tot oktober. Of november.
Maar de laatste dagen doet mijn oude PC steeds vaker ‘raar’.
Hij start extreem traag op. Wanneer ik teveel windows open heb (naar zijn idee) is hij niet meer vooruit te branden. Letterlijk.
Vanochtend moest ik hem zelfs eerst uit en weer aan zetten met het knopje aan de achterkant.
Er zit dus niets anders op.
Zodat ik eerst (laf) R. bel: toen jij hier was, heb jij toen de snoeren van de nieuwe PC aangesloten.
Nee. O.
Mezelf overvrouwd en electriciteitssnoer en monitorsnoer aangesloten.
Panda moet ik activeren (ik gebruik liever Avast maar laat ik niet moeilijk doen – 1 antivirusprogramma is beter dan geen). Snoertje van de router in de PC gedaan en verdomd: internetverbinding. Wat Panda er niet van weerhoudt te zeggen dat ik niet deug. Nou, dan niet.
Nu de Recovery DVD maken. Precies doen wat de gebruiksaanwijzing zegt.
Die zegt niets over de eerste vraag die zich aandient: of ik wil toestaan dat de PC wijzigingen maakt. Mm.
Paradigit Helpdesk gebeld. Meisje dat haar naam niet zegt. Ik leg uit. Ik moet ‘ja’ klikken. O. Dank je.
Tot de volgende keer.
Vandaag zou mijn Paradigit-computer worden opgehaald. Omdat er fouten zijn gemaakt bij de installatie. En eerst zei een Helpdesk-knul dat ophalen niet kón maar toen ging ik via een formulier klagen en toen kon het wél. Het zou vandaag gebeuren tussen 9 en 6 wat me aan huis bond. Maar mocht ik er toch even uit moeten dan zou de chauffeur van UPS een briefje achterlaten zodat ik kon bellen voor een nieuwe afspraak.
Ik was weg tussen kwart voor negen en kwart voor tien – met Bolletje. Daarna was ik thuis. Maar: geen UPS. Zodat ik om kwart voor acht maar eens met Paradigit bel. Waar ik na tien minuten een volstrekt ongeïnteresseerde Patrick aan de lijn krijg.
“Het was dus pick up and return” zegt hij. Waarop ik wat begin te lachen en uitleg dat het ook weer niet zó eenvoudig was gegaan: eerst kon het niet en toen kon het toch wel maar nu is de PC niet opgehaald. “O,” zegt Patrick. “Dan denk ik dat het is afgekeurd omdat het software is.”
Dit nu lijkt mij zéér onwaarschijnlijk dus vraag ik hem in het systeem te kijken hoe het zit. Maar: “De dagploeg is naar huis en ik kan niet in het systeem kijken. De dagploeg gaat om zes uur naar huis.” Ik: “En omdat er tussen negen en zes zou worden opgehaald heb ik niet voor zes uur gebeld.” Nou, das dan jammer.
Patrick zal een notitie maken. Ik zal wel worden teruggebeld. Maar vanavond dus niet meer.
Dat allemaal op die volstrekt ongeïnteresseerde, flegmatieke ‘mens ga ergens anders zeiken’-toon.
Had ik het vorige keer nog over *stoom* uit de oren, nu heb ik het over een ganse dampende gasfabriek.
De computer wordt opgehaald en alles komt goed.
Alleen kost het tijd. Dinsdag ophalen en dan vijf werkdagen – dat wordt dus op z’n vroegst terug twee weken voordat ik wegvlieg.
In die tijd lukt het me nooit hem op te tuigen.
Zodat ik maar hoop dat de huidige het nog even trekt.
Verder denkt de tuin dat het lente is en weiger ik te geloven dat het weer morgen weer verslechtert.
Ik bestel bij Paradigit een op maat gemaakte PC.
Maandag haal ik die op bij een filiaal in Amsterdam. Vandaag bekijk ik hem samen met E. (die er verstand van heeft)
Dan blijkt
1) dat er geen Windows 7 cd-rom bij zit maar dat ik on-mid-del-lijk een herstel-DVD moet maken.
Ik heb geen DVD-R’s in huis. De jongen bij Paradigit zei er ook niets over. Wel probeerde hij me een virusscanner aan te smeren (die standaard in de Paradigit-PC’s zit, je kúnt ‘m niet eens niet-willen).
2) dat de tweede harde schijf niet in RAID is gezet.
Ik bel naar ‘dit nummer kost 15 cent per minuut’ en kies voor Order en mijn nummer.
Jamaar, zegt de ongeïnteresseerd klinkende knul die niet eens zijn naam noemt: dan moet ik dus terug naar het filiaal dan wijzigen ze dat daar. Jamaar, zeg ik, kunnen jullie ‘m niet komen ophalen.
Ik moet het bespreken met een andere afdeling. En daartoe opnieuw bellen. Dat doe ik. Nu krijg ik een Helpdesk-knul die zegt: dat ik naar het filiaal moet. Jamaar, zeg ik, hoe kán dat nou niet zijn geïnstalleerd? Omdat weinig mensen hier om vragen en dan kan het mis gaan.
*stoom komt uit mijn oren*
2a) Ik moet naar dat filiaal, herhaalt knul. Maar, zeg ik, waarom betaal ik dan voor 3 jaar Afhaalservice? Dat is voor als er iets is met de *hardware*. Niet voor fouten bij de installatie van Paradigit zélf.
Ik: “En wanneer kan ik dat boeket bloemen tegemoet zien.”
Stilte. Dan: “Daar ga ik niet over, u moet naar dat filiaal.”
3) Intussen probeert E. wat software te installeren. En ontdekt zo dat het knopje waarmee de PC-la naar binnen kan worden gedrukt wanneer die is uitgetrokken, niet kan worden bereikt. Foutje bij het bouwen van de toren waarschijnlijk.
4) Ik breng E. naar huis, probeer te googlen waarom de software bij mijn Olympus C-765 zich niet op Windows 7 laat installeren (niet gevonden).
Dan een mail van E.: “Je had toch ook Microsoft Office 2007 besteld? Ik zag er geen cd van en ik zag het ook niet op de PC.”
Ik kijk nog even en: inderdaad – besteld en betaald. En ook inderdaad: geen cd en niet op de PC.
Op de vrouw af gevraagd: zou ik iemand Paradigit aanraden?
Nee.
De nieuwe PC is intussen door een sterk iemand uit mijn auto getild en op mijn kamer gezet.
Ik heb het plakband van de doos doorgesneden en heb aan de PC staan rukken en wringen en alles doet nu pijn maar de PC geeft geen krimp.
Nou ja, beetje krimp. Maar ik krijg ‘m niet uit de doos.
Wat ik er wél uit krijg: een zak vol snoeren en pinnetjes en een rare band. Zou ik dat er eerst zelf in moeten zetten? Nee toch (mag ik hopen).
Ik kan me om een hoop heel erg druk maken.
M’n dieren natuurlijk.
De dreigende reis.
En de PC die ik maandag ophaal en die Windows 7 heeft en niet gediend is van mijn lieve, vertrouwde Eudora en WordPerfect en ACDSee3.
Omdat ik de bui van totale paniek al zie hangen heb ik iemand ingehuurd om woensdag in plaats van mij te proberen of Windows 7 met wat passen en meten en hangen en wurgen toch niet is te bewegen tot het doen wat ik wil.
(haha – een PC die doet wat een mens wil)
Heb ik dinsdag dan niets te doen? Toch wel. Ik moet naar de borstenbus zodat ik daarna twee weken kan zenuwen tot de brief komt waarin staat dat ik geen borstkanker heb. Of dat ze me aanraden snel mijn huisarts te bellen.
Dat laatste zou niet erg gelegen komen omdat ik dan nét wegvlieg naar Amerika.
Morgen ga ik zoeken naar cd-roms van programma’s waarvan ik het leuk zou vinden als die op de nieuwe PC zouden staan.
Vandaag hád ik het hoofdje in de zandhoop willen duwen, vrolijk aanklooiend alsof er niets aan de hand is.
Helaas is de stress ietsje te vroeg arrivée.
Wanneer ik niet creatief ben (=best vaak), werk ik mijn lijstje praktische te-doen-dingen af.
‘Boeken van vloer kamer opruimen’ staat er bv op. Is nuttig want: dan staan die boeken meteen in een database en zijn dus vindbaar móchten ze worden besteld.
Verder staat er (bv): ’troep rechts naast bureau’. Opruimen dus. Dat moest al woensdagochtend omdat E. toen kwam voor de PC.
Een beetje deed ik het ook. De rest verplaatste ik naar de slaapkamer.
Wat ik wel helemaal deed: ‘btw regelen en uitstel IB’.
Dat stond voor: uitrekenen wat ik vorig jaar heb verkocht en gekocht, uitprinten voor belastingman en opsturen met briefje ‘doe jij weer mijn aangifte omzetbelasting en vraag je uitstel IB tot september’.
Ook dit jaar was het optellen en aftrekken eh.. geen ‘feest’.
Zodat het op z’n minst raar voelde om gisteravond een nieuwe PC te bestellen. Met twee harde schijven die elkaar steeds kopiëren zodat mócht de ene het voor gezien houden de ander naadloos doorgaat. Aangezien ik een Bedrijf heb dat steeds Bereikbaar moet zijn.
Hihi. Haha. Hoho.
Ik vond dat mijn PC wat veel geluid maakte en vroeg E. om langs te komen om ‘m schoon te maken.
Aangezien ik dat zelf niet durf. Kast open, stofzuiger – brr.
Het stof in de kast viel mee. Maar: er lekt iets. Waardoor de PC niet vandaag kapot gaat en ook niet morgen maar wel tussen over twee maanden en een jaar. Aangezien ik over zes weken weg ben en R. over twee maanden hier is en op de Winkel past moet er dus snel een nieuwe komen.
Daarmee was ik deze middag bezig. Zodat ik niet de knagers om drie uur hun middagsnack geef maar pas om half zeven hun avondeten.
Dan zie ik dat een donker caafje op haar zij ligt te spartelen. Ik denk: omgevallen en kan niet rechtop komen. Wat raar zou zijn want een caaf is geen schaap.
Ik zet haar rechtop maar ze valt weer om. En de anderen, tuk op eten, lopen over haar heen.
Ik leg Roberta Alexander, want zij is het, met wat hooi in een bord. Ik neem haar mee naar binnen.
En eerst trapt ze nog best behoorlijk maar al snel zo weinig dat ik steeds denk: ze is dood.
Haar oogjes hebben ook al die waas. Maar ze is niet dood. En af en toe beweegt nog een pootje.
Zodat we nu samen wachten op het einde.
R. heeft mijn ziggo-modem aangesloten.
Dat geen contact wou maken met ziggo. Met lood in de pantoffeltjes de helpdesk gebeld.
Waar ik geen vlotte knul trof maar een erg aardige man die klonk als middelbaar+.
Hij heeft in de centrale een knopje omgezet.
Nu heb ik internet.
Ik heb nog geen telefoon. Althans: niet helemaal.
Ik kan wel uit-bellen maar niet gebeld wórden.
Wat ik eigenlijk ook wel rustig vind.
Alleen moet ik eraan denken mijn mobieltje aan te zetten en het in mijn zak te houden. En het op te laden.
Nóg een stap: ik heb de Hi-USB-stick voor noodgevallen uit de doos gehaald en met hulp van R. aan de praat gekregen.
Ik ben kapot.
Al bijna een week staat in mijn halletje een grote doos van Ziggo.
Vandaag maak ik die open en denk ik: kom, laat ik dat nieuwe modem eens aansluiten. Wie weet wordt mijn internetverbinding dan ook sneller.
Ik haal het doosje met modem eruit. Ik zie érg veel handleidingen. Ik zie ook: een nieuwe contactdoos. Die aan de muur moet worden gezet. Ter vervanging van de andere. Er moet iets met kabels.
O help, denk ik. En stop alles weer terug. Eerst in de kleine doos en dan die in de grote.
Gisteren was het D-Dag: ik ging mijn PC grondig cleanen en onderzoeken en daarna zou ik een HijackThis maken en dat opsturen aan PCHelpForum waarna mijn trage, rare meldingen gevende zeurPC zou lopen als een zonnetje.
Ik begin met wie me mogelijk moet hébben te mailen dat ik niet te hebben ben aangezien ik bezig ben met een grote schoonmaak. Die moeite kan ik me besparen. De mailtjes blijven binnen vliegen en mijn irritatie loopt op en ik ben niet goed in beleefd blijven maar doe mijn best.
Dan moet ik gaan inspecteren in Veilige Modus. Eerst AdAware en dan Spybot.
Dat betekent me totaal afsluiten van internet. Zodat ik zelfs een boek lees (“Eten met Emma” van Herman Koch – viel me niet mee).
“Doe je wel eens aan defragmentatie” vind ik als mailtje van iemand omdat het lang duurt.
Hé! defragmentatie? wat zou dát nou zijn? (*grom* dus)
Vannacht draai ik Spybot.
Vanochtend stuur ik na HyjackThis mijn vragen aan het Forum.
Nu wacht ik. En hoop op nóg een wonder.
XS4ALL Only storing diverse regio’s
gemeld door Marcel op 30-03-2009, 15:56
begintijd: 15:45, duur: 21:00
status: opgelost
Door een landelijke storing kunnen een aantal klanten met een XS4ALL
Only verbinding problemen ondervinden met de ADSL verbinding.
Technici zijn op de hoogte en werken aan een oplossing om het probleem zo snel mogelijk te verhelpen.
[Update dinsdag 31 maart 09:14]
De storing is gisteravond omstreeks 21:00 uur verholpen. Mocht u op dit moment nog geen verbinding hebben, dan adviseren wij u om het modem/router uit te zetten en na 1 minuut weer in te schakelen. Normaal gesproken komt uw ADSL verbinding dan weer netjes online.
Onze excuses voor het ongemak.
Helaas is de storing bij mij niet opgelost. Ook niet na een aantal keren resetten.
Ik zóu nu de Helpdesk kunnen bellen.
Daar zie ik heel erg tegenop.
Ik log nu in via Ziggo (dat ik gelukkig nooit heb opgezegd).
Beste Xs4all,
Vrijdagmiddag heeft een monteur van Guidion bij mij (klant 1202009) xs4all-lite aangesloten. Vrijdagavond om 20.10 had ik geen internetverbinding meer en deed de telefoon het ook niet. Het power-lampje op het modem knipperde.
Hierover heb ik zaterdag de Helpdesk gebeld.
Ik moest toen beschrijven hoe alle draadjes zaten. Volgens de helpdeskmedewerker ontbrak er een kabel bij Lijn op het groene doosje. Die had er volgens hem wel gezeten dus zou ik die wel hebben zoek gemaakt en moest ik er maar eens goed naar gaan zoeken.
Een monteur sturen om een kabel te zoeken die ik had kwijt gemaakt deden ze natuurlijk niet.
Aangezien ik helemaal geen kabel had zoek gemaakt (ik was niet eens in de buurt van het modem geweest) en ik mijn internet- en telefoonverbinding nodig heb, heb ik een kennis met meer verstand van PC’s gevraagd me te helpen.
Ook zij zag tussen de wirwar aan draden nergens een losse kabel – behalve in de verpakkingsdoos, met twee witte plastic doosjes (sockets?). In een gesealde verpakking.
Opnieuw is toen de FritzBox gereset en hoera: beide lampjes brandden.
Snel online gegaan maar al na een paar minuten bleek een aantal sites onbenaderbaar.
Wit scherm, 404 foutmelding.
Weer de FritzBox bekeken: powerlampje flikkerde.
Via xs4all internet lukt dus niet, wel doet de telefoon het weer.
Internet en mail doe ik nu (met dank aan de kennis) via Ziggo dat ik gelukkig nog niet had opgezegd.
Intussen heb ik deze ellende ook met anderen besproken en men oppert: mogelijk een instabiel modem.
Wat het ook is, ik kan nu geen kant op.
Ik heb geen kabel zoek gemaakt en jullie sturen niemand.
….