Er zijn talen zonder onderscheid tussen u en jij.
Het Engels bv.
In andere talen waar ik iets van weet (Nederlands, Duits, Frans) bestaat dat onderscheid wel.
“Zullen we elkaar tutoyeren?” wordt het dan wanneer je vrij zeker bent dat de ander ‘ja’ zal zeggen. Anders kan het tot een pijnlijke situatie leiden.
Stel je voor dat die ander ‘nee! hoe haal je het in je hersens!’ antwoordt.
Vandaag zijn in Frankrijk verkiezingen.
De NOS heeft een correspondent op pad gestuurd om te gaan vox-poppen.
Om zo een indruk te krijgen óf mensen gaan stemmen en hopelijk ook nog op *wie* ze gaan stemmen.
De correspondent spreekt een ondervraagde aan met ’tu’.
En even denk ik: missch is het een erg jeugdig uitziend persoon of mogelijk ként hij deze Fransman persoonlijk.
Maar dan blijkt hij iedereen met ’tu’ aan te spreken.
Wie ungalant zoals de Duitsers terecht zouden zeggen.
Waarbij ik ‘ungalant’ nog zwakjes vind uitgedrukt.
Ik denk meer aan: onfatsoenlijk, bot en nog zowat.
Ook denk ik: heeft de NOS deze nitwit niet over de ongangsvormen in Frankrijk geïnstrueerd voordat ze hem met een microfoon de straat op stuurden?
