“Als je voor de nertsen tekent op Bont voor dieren krijg je een zoen van mij!”
“Toedeledoki!”
Op de radio een ordinaire stem. Die ik, denk ik, moet kennen.
Want als ik haar ken, zal ik die zoen op prijs stellen, is (denk ik weer) de bedoeling.
Maar: ik heb geen idee.
En ik héb al getekend voor de nertsen. En associeerde dat toen niet met een ordinaire ’toedeledoki’.
Van wie ik geen zoen hoef.
Mijn held
“Wie is jouw held” is het onderwerp in DWDD.
“Ruud Gullit” zegt Sonja Barend.
Omdat die “de mooiste bovenbenen van de wereld” heeft.
Martin Bril (met een eng kanker-hoofd) brengt het tot Bob Dylan.
Ik heb geen held.
Niet een universele.
Niet 1 voor altijd.
Maar vaak denk ik dat Joris van de Kerkhof, verslaggever bij het Radio 1 Journaal, mijn held is.
Omdat hij mooie reportages maakt. En soms ‘juweeltjes’ – zoals vandaag over het kinderdagverblijf voor chronisch zieke kinderen.
Mooie radio, mooi weblogstukje erná.
Joris van de Kerkhof is een belangrijke reden dat ik het R1J nog niet vaarwel heb gezegd.
‘Een held’ dus – voor mij.
Binnen mijn beperkte radio-wereldje, maar daarin heel Groot.
Afschuwelijk
Michiel Breedveld in het Radio 1 Journaal.
Ik kan er niet meer tegen.
Die stem, dat gehakkel, die beroerde interviews, dat ‘dánk’ (waaraan hij nu ‘voor het gesprek’ toevoegt – alsof dat wat uitmaakt).
En dan net, gast legt uit wat de accountant doet, dendert-ie dwars door zijn laatste antwoord heen en: “dánk!”
Waarom sta ik hier toch elke dag weer voor op.
Ik vind er niets meer aan, dat hele Radio 1 Journaal.
Nou ja – dat ook weer niet. Er zijn een paar best goede verslaggevers.
Alleen: die vallen weg in het geheel.
Bah.
Slecht nieuws
Om half twee nog steeds niet in slaap, om twintig over zes toch maar opgestaan vanwege Fanlog en het Radio 1 Journaal en ja hoor: Michiel Breedveld.
Die een onderwerp doet waarover ik wou schrijven.
Ik vind dat hij het wéér slecht doet. Maar ik word zo’n repeterende grammofoonplaat als ik dat ook wéér schrijf.
Maar wat moet ik dan doen? Doen alsof ik niet hoor als iets slecht gaat?
Goed nieuws
Het goede nieuws: die ongelooflijk irritante reclame van Wouke van Scherrenburg over haar li-kwi-di-tei-ten is al twee dagen niet meer op de radio.
Nu is het nog ‘oortjes dicht’ bij die bank met die “schat-schat”-man die spaart met een bepaald percentage en die vrouw spaart met méér. Omdat zij het bedrag heeft vastgezet en zijn geld is opneembaar.
Wat “schat-schat” ideaal noemt voor hém “gezien jouw uitgavepatroon, lieverd”.
En got wat lacht ze daar vals bij.
Nare trut. Moet ik me daar nou mee identificeren?
Zou…?
De hele ochtend hoor ik Michiel Breedveld over z’n woorden struikelen.
Eenvoudige aankondigingen mislukken, hij kan de zin niet afmaken, hij verhaspelt van alles, hij moet nadenken over wie ook weer de Filiaalhouder is wanneer die voor de 3e(!) x in de uitzending komt.
Dit nog bovenop het normale geklooi in de interviews met slechte vragen stellen en niet luisteren naar de antwoorden.
Zou… de NOS hebben gezegd: we hebben er genoeg van, tis dat je vanochtend zo vroeg naar de studio bent gekomen maar vanaf morgen ben jij echt presentator áf…?
Gekruiste vingertjes, te branden kaarsjes.
Mooie dag?
“Nog een Mooie Dag” wenst Jeroen Tjepkema me terwijl ik slaperig mijn vierde kopje Nespresso uit Le Cube tover.
Vriendelijk klinkt het, maar niet ‘magisch’. Wat hij niet kan helpen want -realiseer ik me steeds meer- er is maar 1 Rob Trip.
Die het Radio 1 Journaal heeft verlaten. Zodat ik met steeds grotere tegenzin ernaar luister.
Wanneer ik me vanochtend om half zes uit bed sleep (nog balend dat ik gisteren die zoete dansfilm niet heb uit-gekeken omdat ik vandaag vroeg op moest) neem ik me voor morgen de uitzending gewoon de uitzending te laten.
En bij schuld/plichtsgevoel die ev. later op de site terug te luisteren.
En om als vanavond Michiel Breedveld presenteert (ik heb daar een naar voorgevoel over) de radio ‘uit’ te zetten.
Voornemens, voornemens.
En vooral het voornemen me daar eens een keer aan te houden.
Omdat een Mooie Dag begint bij mezelf.
(jajaja)
Fanlog (en Rob Trip)
R. vraagt bezorgd hoe het is met mij en Fanlog.
Ik houd een verhaal dat neerkomt op: tja.
Samengevat: ik vind aan de ochtenduitzending geen bal meer aan. Maar er zitten reportages in van verslaggevers die mooie radio maken. Daar klem ik me dan maar aan vast.
Vanavond schrijf ik een kritisch stuk op Fanlog.
Een stuk dat eindigt bij: er is kritiek mogelijk op de presentatoren.
Links op Fanlog staat een poll.
Over die presentatoren.
Met als een soort after thought: ik mis Rob Trip.
Ik dacht zelf toen ik die poll erop zette: ik ga Marcel Oosten stemmen. Want die vind ik echt goed.
Alleen vind ik hem in combinatie met Michiel Breedveld (3 gotganse ellendige dagen) steeds minder goed – hij verliest z’n Schwung.
Zodat ik stem: ik mis Rob Trip.
Rob Trip op wie ik boos was omdat-ie ons verliet.
En boos omdat-ie niet even vriendelijk meldde dat hij geen interview met Fanlog wou.
En dat hij niet ‘dankjewel’ zei voor de hem door Jaap en mij namens Fanlog toegestuurde wijn.
Maar alles terzijde en onder het tapijt geschoffeld: gotogot wat zou ik blij zijn met Rob Trip die me goeiemorgen wenst en plaatjes voor me draait en slim-slim-slim is en geestig en soms (zeer zelden) een ietsepietsje persoonlijk.
Ik wou dat het niet zo was en voornamelijk omdat het zinloos is want Rob Trip komt niet meer terug.
Maar: ik mis Rob Trip.
En als minister Plasterk zou vragen of ik per jaar 100 Euro belastingcentjes over had zodat hij wél zou terug komen dan had ik dat bedrag nu al overgemaakt.
Michiel Breedveld
.. voert een gesprekje over W.F. Hermans en de titel ‘Als twee druppels water’ valt en daar blijkt hij nog nooit van te hebben gehoord…
Zoals hij laatst dacht dat Kundera De Geverfde Vogel had geschreven…
Dom dom dom.
En ‘jong’ is geen excuus.
Misschien wel voor dom zijn.
Maar niet voor de NOS om hem presentator te maken.
Wijsheid van sportverslaggever Ragnar Niemeijer
“De weg is nog lang, maar als je maar doorloopt wordt-ie vanzelf kort…”
(ging over voetballen)
Lucella Carasso
Eerst vond ik ‘r helemaal niks, Lucella Carasso.
En ongeremd en kattig als ik kan zijn (‘kan’ – niet vaak, hoor…) schreef ik dat op Fanlog.
Niet 1x, niet 2x, niet 3x. Maar: vaak. Érg vaak.
Toen vond ik ‘r “nou, vooruit – als er niet aan haar valt te ontkomen kan ik met haar leven”.
Maar toen ze met zwangerschapsverlof ging en tijdens de lunchuitzending werd vervangen door Marcel Oosten en Joris van de Kerkhof was ik best blij.
Leuke jongens vind ik dat. Leuke presentatoren.
Toen hoorde ik Lucella een keer in het Oog (terugrijdend van de opera, anders ben ik niet zo laat op).
En dat was een heel andere Lucella. Veel minder opgejaagd meisje, veel meer ontspannen jonge vrouw. En eigenlijk is ze helemaal niet zo erg jong (midden 30), maar ze heeft een erg lichte stem dus klinkt jong.
Ik was onder de indruk.
Ik dacht: wat is ze goed. Wat weet ze veel. Wat beheerst ze haar vak.
Nu presenteert Lucella Carasso twee en soms drie keer per week de avonduitzending van het Radio 1 Journaal.
Een genoegen om naar te luisteren.
Helemaal op haar plaats.
Geestig soms.
En eindelijk denk ook ik: toen ze destijds die prijs voor Jong Talent kreeg, heeft die jury dat goed gezien.
Mij heeft het tijd gekost maar ik zie het nu ook.
En (belangrijker): ik hoor het. Ik hoor elke avond een fijne Radio 1 Journaal-uitzending.
Govert van Brakel of Lucella Carasso.
Moge het de NOS behagen om ook de ochtenden weer fijn te maken en om te beginnen die gruwelijke Michiel Breedveld terug te sturen naar z’n Haagse hok.
Vragen, vragen
“U bent lid van het CDA…” zegt Catrien Straatman tegen de vz van de coffeeshops.
“Tot 31 december” zegt de man. En ik denk: “Interessant! waarom zou hij zijn lidmaatschap hebben opgezegd.”
Maar Catrien babbelt vrolijk verder en vraagt niks.
Jammer, jammer.
Last
Om vier uur word ik wakker en boven mijn hoofd ligt Guus (die me elke nacht met zachte drang van mijn kussen verdrijft) en ernaast ligt Eebje en tegen mijn buik ook Sam.
Wat mooier wakker worden is dan naast een man op wie je bent uitgekeken of met wie je de dag ervoor ruzie hebt gehad.
Wanneer ik om half zes nóg wakker ben overweeg ik het Radio 1 Journaal te laten schieten. Maar om kwart over zes denk ik: even luisteren of er een boodschap is bij de plaat. Die is er: dat het leven stopt na 33. Wat ik wat overdreven vind. Tot 50 is het best leuk.
Ik sta toch maar op en na drie dagen me gruwelijk ergeren aan Michiel Breedveld valt Catrien Straatman me mee.
Ik kijk terug op de verjaardag-from-hell en maak de balans op van ‘huilerig ik-wil-aandacht-mailtje gestuurd aan X’, ‘ruzie gemaakt met Y’, ‘ingehouden(?) woeste mailtjes verstuurd aan weer een ander’. Wat een kleine selectie is van waar ik liever niet meer aan denk.
Er waren trouwens ook nog leuke dingen maar in een bui als die van gisteren vallen die vrijwel weg.
Vandaag weer pinguïn-foto’s bewerken.
Twee (kleine) pakjes inpakken. Die pas morgen op de post doen.
Blij zijn dat Eebje braaf haar pilletjes neemt.
En dat Sammie me na zondag niet nog een keer ’s nachts is aangevlogen.
Ziejewel dat het leven leuk is.
Luitjes
“Luitjes, Hella Haasse schreef….” etc.
Dat rare mens met dat namaak-Indo-accent heeft weer een commercial-schnabbel.
“Luitjes.”
Gatver.
Yeah!!!!
Tim Overdiek over Fanlog (en mij)….
Interview met Tim Overdiek op Fanlog
“We proberen een community rond het R1J te organiseren,” hoor ik Tim Overdiek bij Tros Radio Online zeggen. Geheel in lijn met de manier waarop hij al een tijd hamert op het belang van bloggen, interactiviteit en transparantie. Daar wil ik meer van weten.
“Kom maar op met je vragen” mailt de NOS-adjunct hoofdredacteur me.
Lees het hele artikel op Fanlog.
Droom en nog wat
Vannacht heb ik ‘m weer.
De droom dat ik moet afstuderen (of is het eindexamen doen?) en dat het niet gaat lukken.
Omdat ik de laatste periode van mijn studie niet meer naar les ga, niet in boeken kijk, wel naar de universiteit ga maar dan weer vertrek.
Omdat ik mijn boeken niet bij me heb. Omdat ik niet weet welke lessen ik heb.
En in toenemende mate omdat ik denk: ik kan me de moeite besparen, ik haal het toch niet.
En: het jaar ervoor ging het ook zo (draag ik als trauma mee).
Wanneer ik om vijf uur zo’n beetje wakker word druk ik de wekker uit: ik heb geen zin in het Radio 1 Journaal. Ik slaap in tot kwart voor zes. Ik heb nog steeds geen zin in het Radio 1 Journaal. Wanneer ik dat 10 minuten later nóg denk, sta ik maar op.
Koppig blijven liggen nu ik toch wakker ben – ach.
En wie weet is het eerste uur van het Radio 1 Journaal vandaag wél leuk.
[dat blijkt niet zo te zijn]
Dag dag
Deze dag zou langer zijn dan alle andere maar ik verbruikte m’n extra uur gisteren al.
Ik keek niet alleen naar The Closer maar ook naar Cold Case en toen ook nog naar Criminal Intent.
De open haard had ik aan. Ik at een stuk pizza.
Daarna nog wat surfen en twitteren en mailen en pas na middernacht naar bed en oh! wat voelde ik me stoer en relaxt en: vrij!
Geen wekker, geen dwang, geen discipline, geen tien uur naar bed want de volgende dag om half zes opstaan. Vrij!
Vandaag sliep ik uit tot acht uur na allerlei rare en niet erg prettige dromen over op station Utrecht niet op de trein naar Amsterdam kunnen komen. Dat is een herhaal-droom waarvan ik vermoed dat hij te maken heeft met toen ik les gaf op de School voor de Journalistiek.
Ik moest een pakje inpakken dat bestond uit vele tientallen kleine dingen. Daar zag ik tegenop en het nam inderdaad veel tijd in beslag.
Ik regelde dingen mbt Fanlog, ik twitterde, ik dacht na, ik wou een mail beantwoorden maar dat kwam er niet van, ik zorgde uiteraard voor m’n dieren en toen was het half tien en dat was de dag dan.
Voorbijgevlogen. En niet eens echt leuk.
Nu alweer naar bed, want morgen vroeg weer op.
Maar niet lang meer, heb ik bedacht. Hooguit twee weken.
Catrien S.
Het viel me vorige week ook al op.
Catrien Straatman die ik zeer matig vind als duopresentator van het Radio 1 Journaal (to put it very mildly) doet het érg goed als nieuwslezer.
Haar stem is daar uitermate geschikt voor en ze hóeft niet meer dan het oplezen van door de redactie bedachte vragen en daarna een stilte laten vallen zodat de hotemetoot die door de redactie gebeld is een paar zinnen kan zeggen.
Niet zelf vragen hoeven bedenken, niet inspelen op wat de gesprekspartner vertelt, niet in de zenuwen zitten dat het gesprek uitloopt terwijl het nog niet eens ter zake is.
Catrien Straatman for nieuwslezer!
Vindt ze na alle kritiek op de NOS-site misschien nog wel leuker ook.
Gedaan en te doen
Het Radio 1 Journaal, dit keer niet met Michiel Breedveld (erbij) maar met Catrien Straatman.
Ik probeer me niet te ergeren (vanwege de eigen gemoedsrust) aan haar manier van interviewen: slecht voorbereid, iemand niet laten uitpraten, niet luisteren.
Dat lukt niet erg.
Gelukkig is daar het Filiaal van Joris van de Kerkhof, mijn zonnetje in het tranendal op Radio 1.
Over een half uur komen -als er niets mis gaat- de nieuwe kalenders online.
In de Winkel.
Dan komen per kerende mail na de nieuwsbrief de bounces binnen en ook de “ik wil geen nieuwsbrief meer omdat…”s.
En de bestellingen.
Die de klanten meteen betalen. En die ik dan meteen ga inpakken.
Om ze morgen te verzenden.
Jaja (ik blijf dromen).