Ik weet alleen haar achtergrond.
Dat ze anderhalf jaar geleden met haar zuster Carina bij de opvang werd afgegeven door een vrouw die in tranen was maar die niet meer voor ze kon zorgen omdat haar man ernstig ziek was.
In zulke gevallen denk ik vaak: ik zou de oorspronkelijke eigenares willen laten weten dat het goed gaat.
Maar misschien wil die wel helemaal niets meer over de afgestane caven horen.
Jeanne, ik lig in een deuk 🙂
Al je logjes vind ik leuk, interessant, gek, kortom ik vind er wel wat van. Maar komt er weer een caaf dan zit ik op het puntje van mijn stoel 🙂
Dom, dom, ik dacht een caaf is een caaf. Helemaal fout, allemaal individuutjes.
Neem nou Cecilia, wat een leuk grietje!
@ Brimstone: mijn eerste caaf nam ik toevallig.
Als gezelschap voor een konijn dat ik ook een beetje ’toevallig’ had genomen.
Pas nu ik er meer heb – al jaren – ben ik me bewust van alle individuutjes.
Ze zijn echt verschrikkelijk leuk.
Maar mocht je het overwegen: niet in een kooi!
Ze hebben ruimte nodig.
Bij mij benutten ze niet allemaal de ren van 20 vierkante meter maar een paar wel. En weer andere maken gebruik van de gelegenheid om zich even in een ver huisje helemaal terug te trekken.
@ Kim: ze zijn nog steeds helemaal niet tam.
Enkele zijn ondernemener. Wanneer ik in de ren loop komen die aan me ruiken bv.
Maar de meeste verstoppen zich.
Alleen zijn ze gelukkig dol op eten.
Maar voor deze foto’s moet ik láág zitten en neem ik opeens veel ruimte in. Veel meer dan die twee benen. Dus ben ik eng.
Daarom lukt het alleen met iets als een grote stronk boerenkool die ze niet kunnen wegslepen.
En dan moeten ze nog maar net even stil zitten en niet het kopje half ónder de boerenkool duwen.
Is ze in het echt ook zo bedachtzaam als ze er op deze foto uitziet? Lieffff!
Ja – dit is een cavia die eigenlijk niet opvalt.
Ik weet alleen haar achtergrond.
Dat ze anderhalf jaar geleden met haar zuster Carina bij de opvang werd afgegeven door een vrouw die in tranen was maar die niet meer voor ze kon zorgen omdat haar man ernstig ziek was.
In zulke gevallen denk ik vaak: ik zou de oorspronkelijke eigenares willen laten weten dat het goed gaat.
Maar misschien wil die wel helemaal niets meer over de afgestane caven horen.
Jeanne, ik lig in een deuk 🙂
Al je logjes vind ik leuk, interessant, gek, kortom ik vind er wel wat van. Maar komt er weer een caaf dan zit ik op het puntje van mijn stoel 🙂
Dom, dom, ik dacht een caaf is een caaf. Helemaal fout, allemaal individuutjes.
Neem nou Cecilia, wat een leuk grietje!
Nee, nee, ik ga niet ook …………. Alhoewel 🙂
@ Brimstone: mijn eerste caaf nam ik toevallig.
Als gezelschap voor een konijn dat ik ook een beetje ’toevallig’ had genomen.
Pas nu ik er meer heb – al jaren – ben ik me bewust van alle individuutjes.
Ze zijn echt verschrikkelijk leuk.
Maar mocht je het overwegen: niet in een kooi!
Ze hebben ruimte nodig.
Bij mij benutten ze niet allemaal de ren van 20 vierkante meter maar een paar wel. En weer andere maken gebruik van de gelegenheid om zich even in een ver huisje helemaal terug te trekken.
Nee, nooit een caaf in een kooitje van 60×20!
Zou ik er ooit aan beginnen dan wil ik een echt Caafdorp maken, waar ze lekker hun gang kunnen gaan.
Gossie, wat een leuk pluizig beestje!
Is er misschien kans op een serie waarin je alle caafjes aan ons voorstelt? Zodat wij ook de verschillende individuen kunnen leren ‘kennen’ (ja, ja, via internet…).
Ik kan me herinneren dat je, toen je net een wat grotere groep nieuwe cavia’s gekregen had, slechts een foto van de groep als geheel kon plaatsen en misschien van één dappere dodo, maar dat de rest nog niet op de foto durfde.
Maar als ze dat nu wel durven, zou ik ze graag eens zien.
Net als Brimstone, veer ik ook altijd even op bij zo’n prachtig portretje!
@ Kim: ze zijn nog steeds helemaal niet tam.
Enkele zijn ondernemener. Wanneer ik in de ren loop komen die aan me ruiken bv.
Maar de meeste verstoppen zich.
Alleen zijn ze gelukkig dol op eten.
Maar voor deze foto’s moet ik láág zitten en neem ik opeens veel ruimte in. Veel meer dan die twee benen. Dus ben ik eng.
Daarom lukt het alleen met iets als een grote stronk boerenkool die ze niet kunnen wegslepen.
En dan moeten ze nog maar net even stil zitten en niet het kopje half ónder de boerenkool duwen.
Maar wanneer het weer eens droog is ga ik het proberen tot ik ze allemaal héb 🙂