Cirkel

Toen Roelof aan het doodgaan was, had ik eerst veel contact met de schoonfamilie.
Toen dook iemand anders op die ooit geneeskunde had gestudeerd en zij werd toen hun contact maar iedereen die op bezoek ging deed nog wel verslag op een soort algemene lijst van steeds meer mensen (rond de 30 meen ik, misschien zelfs meer).
Sommige verslagjes waren vrij zakelijk, vele waren erg emotioneel en vele projecteerden meer dan volgens mij redelijk was en ook werd er meer ‘gedeeld’ dan ikzelf zou hebben gewaardeerd als ik de zieke was geweest.

Op bezoek bij R. vroeg ik het hem een keer, wat hij ervan vond.
Hij haalde zijn schouders op.
Maar hij was toen ook off and on in dat ellendige IC delier en missch als je daarin bent kán het je ook geen bal schelen en als je denkt dat je toch bijna doodgaat al evenmin.

Gisteren kreeg ik een mail van iemand uit de groep.
Niet per se iem van wie ik het had verwacht.
Twee, drie anderen stonden wat dat betreft wat hoger op mijn lijstje.

Maar ze mailde me en was kort maar aardig en zei dat wat haar betreft ‘de cirkel nu rond was’.
Na een jaar.
Ik heb het gegoogled om te kijken of het betekent wat ik denk dat het betekent.
Het betekent dat je ergens klaar mee bent.
En nee, dat voel ik niet bij benadering.

Dus zocht ik naar een antwoord na een té snel op ‘verwijdering’ klikken.
Ik heb geprobeerd eerlijk te zijn.
Ik verwacht niet nóg een reactie – want jezus! wat moet je nou zeggen tegen iemand die zelf zegt dat ze zich kut voelt en eenzaam en dat zij haar leven helemaal niet op de rails heeft?
Ik hoop wel dat overkomt dat ik háár bericht, de uitgestoken hand na dat jaar, erg heb gewaardeerd.
Ook al worden we nooit vriendinnen.