Ik heb de illusie – als vele Nederlanders – dat ik een goede automobilist ben.
Een ongeluk heb ik nog nooit gehad.
Wel rij ik heel af en toe een deuk of een schram in mijn oude (10+) VW Polo.
Door onhandig langs paaltjes manoeuvreren.
Zojuist kom ik terug van de Plusmarkt.
Twee pakjes weggebracht, snel nog wat gekocht.
Ik draai achteruit in op het parkeerterreintje schuin tegenover mijn huis.
Omdat ik niet goed tussen de strepen sta rijd ik weer vooruit en weer achteruit.
Alleen rijd ik op dat moment met volle vaart vooruit de tuin van de buren in.
Ik schrik me wezenloos, trap op de rem, parkeer nu wél goed.
En bel na de onmiskenbaar ingedeukte maar godzijdank niet afgeknakte heg te hebben bekeken met lood in schoenen en hart bij de buren aan om mijn stupiditeit te melden.
De buren zijn niet thuis. Wel mensen die in dat huis vakantie houden.
Ik vertel wat er gebeurd is en waar ik woon. De vrouw zal het doorgeven.
Een half uur later zit ik nog steeds met heftig kloppend hart en verkrampte armen en zie steeds die heg op me afkomen.
Zoiets moet Marco Bakker ook hebben gevoeld toen hij in die parkeergarage die vrouw doodreed.
Alleen was hij ladderzat en ging hij meteen liegen over een op hol geslagen cruise control.
Zelf had ik mijn gedachten elders.
En het was helemaal 100% mijn eigen schuld.
Geef een reactie