De laatste tijd heb ik het steeds vaker.
Dat ik aan het eind van een dag denk: dat was ‘m dus. De dag.
En wat was er nou eigenlijk aan.
Met als conclusie: niet zo veel.
Ik heb gewerkt, ik heb wat gecommuniceerd irl en virtueel, ik heb gelezen, ik heb dieren verzorgd.
Met Guus had ik een paar kwaliteitsmomenten hoewel ik nooit helemaal zeker ben of die niet door Guus vnl worden ingezet om iets in het mondje te krijgen.
Wat niet erg is.
Ik kijk tv (beetje), ik beantwoord wat mail (beetje) en dan is het tien uur en denk ik: zal ik nog een uur Youtube-filmpjes kijken of zal ik gaan slapen.
Maar vooral bevangt me: dit was dus de dag.
Niet the first day of the rest of my life.
Of misschien letterlijk genomen ook wel.
Maar dat zegt dan niet veel vrolijks over de rest van m’n leven.
Geef een reactie